Η επιχείρηση εναντίον της κωμόπολης της Φαρκαδόνας (Τσιότι) και των γύρω χωριών διεξήχθη στις 20 και 21 Αυγούστου 1948 με κύριο στόχο τη στρατολόγηση νέων μαχητών και την εκκαθάριση της περιοχής από τους σταθμούς Χωροφυλακής και ΜΑΔ.
Οι κυβερνητικές μονάδες κατανέμονταν σε όλα τα χωριά της επαρχίας και περιλάμβαναν δυνάμεις ΜΑΔ και Χωροφυλακής. Στη Φαρκαδόνα ήταν εγκαταστημένος σταθμός Χωροφυλακής, στο χωριό Βούλα μία διμοιρία του Εθνικού Στρατού και στα χωριά Ελευθεροχώρι, Μπάνιστα, Κούρσοβο, Σμόλια, Βερδικούσια δυνάμεις 50 έως 80 ανδρών των ΜΑΔ. Στα γειτονικά Τρίκαλα-Ελασσόνα, Τύρναβο και Λάρισα ήταν τοποθετημένες ισχυρές δυνάμεις με μηχανοκίνητα συντάγματα.
Το σχέδιο που κατέστρωσε ο ΔΣΕ βασίστηκε για άλλη μία φορά στον αιφνιδιασμό και την παραπλάνηση του εχθρού. Οι δυνάμεις της Ι Μεραρχίας θα ενεργούσαν από βορειοδυτική κατεύθυνση στα χωριά Μπάγια, Νεοχώρι, Βόριανη, Γριζάνο, Φαρκαδόνα, Ζάρκο και από νοτιοανατολική κατεύθυνση με τις δυνάμεις του ιππικού στην περιοχή Φαρκαδόνα και Ζάρκο, ώστε να ελεγχθεί ο κάμπος. Παράλληλα, δυνάμεις της θα κάλυπταν την επιχείρηση από Τρίκαλα καταλαμβάνοντας θέσεις στο αντέρεισμα Βούλας, από Λάρισα καταλαμβάνοντας το ύψωμα Κοκκινάκι και από Ελασσόνα-Τύρναβο καταλαμβάνοντας τα υψώματα Μπάνιτσας. Τέλος, σχεδιαζόταν η κατάληψη των αντερεισμάτων της Οξυάς κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, τα οποία θα εξασφάλιζαν την ασφαλή αποχώρηση των μάχιμων τμημάτων και των νεοστρατολογημένων.
Τα τμήματα του πεζικού της Ι Μεραρχίας κινήθηκαν από τα υψώματα Πάδες στα νοτιοανατολικά του Κονισκού, αρκετά βορειότερα δηλαδή από τη Φαρκαδόνα, και το ιππικό από τα Γαβράκια της επαρχίας Δομοκού, 60 χιλιόμετρα νότια της Φαρκαδόνας. Το πρωί της 20ηςΑυγούστου βρίσκονταν στους χώρους κάλυψης. Το τμήμα που θα ενεργούσε στην περιοχή Σμόλια (Αγρελιά)-Βερδικούσσα στις θέσεις Μπαρούχες-Κατσαούνι και τα τμήματα που θα ενεργούσαν εναντίον του κύριου στόχου στο ύψωμα Ράχη Μανώλη.
Το μεσημέρι της ίδια ημέρας ελαφρό τμήμα της Ι Μεραρχίας επιτέθηκε σε φυλάκια ΜΑΥ στα υψώματα Ελληνόκαστρου-Λιόπρασου με σκοπό την παραπλάνηση. Τα υπόλοιπα τμήματα μέσα σε διάστημα 5 ωρών έφτασαν στους στόχους τους. Οι πρώτες πληροφορίες για τη συγκέντρωση μονάδων του ΔΣΕ στα βόρεια της Φαρκαδόνας άρχισαν να φτάνουν στα Τρίκαλα το απόγεμα της 20ης Αυγούστου από χωρικούς του χωριού Λιόπρασο.
Το απόγευμα της 20ης Αυγούστου, 50 άνδρες του ΜΑΔ Αγριλιάς συγκρούστηκαν με τμήματα του ΔΣΕ στα βόρεια υψώματα του χωριού Νιοχώρι μέχρι τα μεσάνυχτα, οπότε και αναγκάστηκαν να συμπτυχθούν προς τα Τρίκαλα. Για να διαφύγουν μάλιστα χωρίς να γίνουν αντιληπτοί πέρασαν μέσα από τις θέσεις των ανταρτών κατά τη διάρκεια της νύχτας ξυπόλητοι. Το βράδυ της ίδιας ημέρας, τα τμήματα των ανταρτών εισήλθαν στα χωριά Νεοχώρι, Φαρκαδόνα και Γριζάνο και προχώρησαν σε στρατολογία και επίταξη αγαθών.
Το ιππικό διέσχισε τον κάμπο παρακάμπτοντας τις εχθρικές αντιστάσεις, αναπτύχθηκε στην περιοχή Φαρκαδόνας και Ζάρκου, απέκτησε επαφή με τα τμήματα του πεζικού και συνέβαλε στην εξουδετέρωση και πυρπόληση του σταθμού Χωροφυλακής Φαρκαδόνας. Οι 8 χωροφύλακες του σταθμού, σύμφωνα με την εφημερίδα Εμπρός, προέβαλαν ισχυρή αντίσταση αλλά τελικά υπέκυψαν, αφήνοντας τρεις νεκρούς στο πεδίο της μάχης, ενώ οι υπόλοιποι συνελήφθησαν. Τα τμήματα της κάλυψης κατέλαβαν έγκαιρα τους στόχους τους εξουδετερώνοντας ή παρακάμπτοντας και αυτά τις εχθρικές αντιστάσεις και αντιμετώπισαν με επιτυχία όλες τις ενισχύσεις του Εθνικού Στρατού που κατέφταναν από τα Τρίκαλα, τη Λάρισα και την Καρδίτσα με δυνάμεις πεζικού και τεθωρακισμένων στις θέσεις Βούλα και Πάτωμα. Άλλα τμήματα της Ι Μεραρχίας ανέτρεψαν τις αντιστάσεις στα υψώματα Οξυάς και κατέλαβαν τα χωριά Σμόλια και Βερδικούσια.
Οι δυνάμεις του ΕΣ είχαν, σύμφωνα με τον ΔΣΕ, 10 εξακριβωμένους νεκρούς, 18 αιχμαλώτους και πολλούς τραυματίες. Στρατολογήθηκαν 600 περίπου νέοι και νέες. Ο ΔΣΕ στη μάχη αυτή απέκτησε 4 ατομικά τουφέκια, 5 ημιαυτόματα, έναν ατομικό όλμο, 2 οπλοπολυβόλα, χειροβομβίδες, πυρομαχικά, ιματισμό ενώ κατασχέθηκαν 5000 πρόβατα, 400 αγελάδες και άλλα ζώα.
Ανακοινωθέν του Γ.Α του ΔΣΕ της 28-8-48.
Τα τμήματα μας του Αρχηγείου Θεσσαλίας, μετά το τσάκισμα της εχθρικής φρουράς της Καλαμπάκας, συνέχισαν τις επιθετικές τους ενέργειες στον κάμπο των Τρικκάλων-Φαρκαδώνας. Διέλυσαν τους σταθμούς χωροφυλακής και τους ΜΑΥδες της περιοχής αυτής και πήραν πλούσια λάφυρα σε όπλα, πυρομαχικά και άλλο πολεμικό υλικό, 600 νέοι μαχητές, από τα χωριά που απελευθερώθηκαν, κατατάχτηκαν στο Δημοκρατικό Στρατό.
Το Γενικό Αρχηγείο συγχαίρει τους μαχητές και αξιωματικούς των παραπάνω τμημάτων μας, που με τη λαμπρή δράση τους, δίνουν την καλλίτερη απάντηση στις θριαμβολογίες του μοναρχοφασισμού για δήθεν νίκες του στη Βόρεια Πίνδο. Οι μαχητές και τα στελέχη μας του Αρχηγείου Θεσσαλίας πρέπει να κάνουν τη Θεσσαλία δεύτερο Γράμμο.
Σ.Δ Γενικού Αρχηγείου 22/8 48
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπου διάβασα αυτό: "Όμως εδώ μας διαβάζουν και παιδιά και εγγόνια αγωνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-ΔΣΕ των όποιων οι παππούδες, γονείς, γιαγιαδες κτλ. ευθύνονται για το ότι δε μιλάμε ακόμα γερμανικά ...".
Πραγματικά τώρα πιστεύει κανείς ότι η Εθνική Αντίσταση έπαιξε κάποιο ρόλο στην απελευθέρωσή μας; Θα ήθελα να σας παραθέσω αυτό το στοιχείο:
Η Γερμανική υπηρεσία της Δ Γερμανίας έχει στα χέρια της τα πιο κάτω στοιχεία:
1. Στρατιώτες που έπεσαν στην μάχη (συμπεριλαμβάνονται νεκροί σε ναυμαχίες και αεροπορικές επιχειρήσεις) και των οποίων τα πτώματα βρέθηκαν καθώς και τραυματίες που υπέκυψαν στα τραύματά τους. 13.337 άνδρες.
2. Στρατιώτες που τραυματίστηκαν θανάσιμα 1.094 άνδρες.
3. Στρατιώτες που πέθαναν σε στρατιωτικά νοσοκομεία από ασθένειες και μαλάρια 721 άνδρες.
4. Στρατιώτες που σκοτώθηκαν σε μάχες με τους αντάρτες 376 άνδρες (δεν μπορούν να προσδιορίσουν τον αριθμό των Γερμανών που σκοτώθηκαν από τον ΕΔΕΣ και τον ΕΛΑΣ).
Δηλαδή σύνολο από επιχειρήσεις 13.337+1.094+376= 14.807 άνδρες (κατά τους Γερμανούς).
Τώρα έχουμε και τρεις ακόμα κατηγορίες ;
Α. Τους στρατιώτες που αυτοκτόνησαν 237 άνδρες.
Β. Τους στρατιώτες που καταδικάστηκαν από Γερμανικά στρατοδικεία και εκτελέστηκαν 139 άνδρες.
Γ. Τους στρατιώτες που αιχμαλωτίστηκαν και πέθαναν στην αιχμαλωσία 121 άνδρες.
Δηλαδή (πάλι κατά τους Γερμανούς) οι απώλειες νεκρών εκτός των στρατιωτικών επιχειρήσεων 721+237+139+121=1.218 άνδρες.
Ο γενικός αριθμός λοιπών των Γερμανικών απωλειών είναι 1.218+14.807=16.025 άνδρες......
Όλοι ήταν 376 άνδρες των Γερμανών που σκοτώθηκαν από τους αντάρτες (όλων των οργανώσεων) ... όταν από μαλάρια πέθαναν 721 άνδρες και όταν αυτοκτόνησαν 237 άνδρες...
Η Προσπάθεια να λερώσεις τον Απελευθερωτικό Ταξικό αγώνα 1941 1949 δεν πιάνει. Μας δικαιώνεις απόλυτα. Συνέχισε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΠες μας έναν καλό λόγο που μπαίνεις εδώ και αραδιάζεις ένα σωρό χονδροειδή ψέματα για τους ανθρώπους της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ;
ΔιαγραφήΑφού όπως φαίνεται από όλα τα προηγούμενα σχόλια που έχεις κάνει, δεν μπορείς να κρύψεις το βαθύ κόμπλεξ και την εμπάθεια σου για τα θέματα που εξετάζει το blog.
Το τελευταίο σου σχόλιο δε, σε αφήνει ανεπανόρθωτα εκθετο.
RedFist22 Ιανουαρίου 2021 - 2:37 μ.μ. .... Ο Λόγος είναι ξεκάθαρος. Είναι Αντικομουνιστής υποστηρίζει με λύσσα τον καπιταλισμό και το πρόβλημα του είναι πως με τις σύγχρονες επεξεργασίες και τα συμπεράσματα του ΚΚΕ τα τελευταία 30 χρόνια γίνεται σκόνη και θρύψαλα το οπορτουνιστικό αφήγημα και η καταστροφή που προκάλεσε. Για αυτό μας σερβίρει το παραμύθι με τις ...χαρτοπετσέτες... για να καλύψει το πρόβλημα στρατηγικής του ΚΚΕ του ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ και της Κ.Δ μετά το 1935 που μας στέρησε την δυνατότητα να πάρουμε την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944. Είναι βαρύ το πλήγμα που έχουν πάθει για αυτό. Εγω σε κάθε περίπτωση τους θεωρώ οδηγό και πυξίδα. Οταν θα σταματήσουν θα πρέπει να ψάξουμε τι λάθος κάναμε. ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην τον δικαζεις έτσι. Περίμενε να επιστρέψει πρώτα από την βιβλιοθήκη του και να αντιπαραθέσει επιχειρήματα με καμία πηγή από τις εκδ. Πελασγος.
ΔιαγραφήRedFist24 Ιανουαρίου 2021 - 1:23 μ.μ. Επέτρεψε μου μετά απο 42 χρόνια δίπλα στο ΚΚΕ να τους ξεχωρίζω στο φτερό. Αλλο οι Εγκλωβισμένοι απλοί άνθρωποι και άλλο οι φορείς αυτών των απόψεων. Στους πρώτους ανεκτικότητα και κατανόηση στους δεύτερους κανένα έλεος. Είναι ο Καπιταλισμός με την προβιά ...φίλου... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΧθες υπέρ του δόγματος Τρούμαν και του σχεδίου Μάρσαλ. Ύστερα υπέρ της επέμβασης στο Βιετνάμ και την Κορέα για την αποτροπή του <> κινδύνου. Σήμερα ναι, στην αγορά των Raffle.
ΔιαγραφήΑυτοί είναι... Τα καλύτερα πλυντήρια!
RedFist24 Ιανουαρίου 2021 - 7:51 μ.μ. Τα χειρότερα κατακάθια της κοινωνίας. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΔοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Β΄ Τόμος 1949–1968 (τρίτη έκδοση), ΣΕ, Αθήνα 2012, σελ. 205 και υποσημείωση 432. Η Εθνικιστική κληρονομιά του ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ που πρέπει να καταργήσουμε σύμφωνα με τον σ.ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ. Αυτά είναι τα τραγικά αποτελέσματα του περάσματος της 3ης Κ.Δ στον οπορτουνισμό το 1935... με την αλλαγή γραμμής απο ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΜΟΣ στην θεωρία των ..σταδίων... Γεννάει μέχρι και τον Σοσιαλσωβινισμό καταστρέφοντας τα πάντα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αντικομμουνιστής...Σήμερα θα σε ανεχόμασταν pluton22 (ένεκα των φτωχών εκλογικών επιδόσεων μας, τουτέστιν 5 %), τότε (επειδή θα ανήκες σε οργανώσεις - γέφυρα και επειδή είχες ξεχάσει την "τάξη" σου, και όχι γιατί ήσουν δοσίλογος ή ταγματασφαλίτης) θα σε είχε σκοτώσει ή κηνυγήσει δίχως έλεος ένας συγγενής σου ή συγχωριανός σου. Υ.Γ. : Δεν θα το δημοσιεύσεις αυτό και όπως το άλλο. Κατάλαβα αργά ότι ο διαχειριστής άλλαξε. Ζήτω η δικτατορία του προλεταριάτου με μόνο προλετάριο τον Παναγιώτη !!!
ΑπάντησηΔιαγραφή....Της καρέκλας το ποδάρι ξεκαρεκλοποδαρι αστηκε....Περαστικά να είναι και Κουράγιο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΜέσα από αυτήν τη στρατηγική αντίληψη της «ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης» το Κόμμα έβλεπε ως αντίπαλο μόνο το τμήμα της αστικής τάξης που είχε ανοιχτά συνεργαστεί με τις δυνάμεις κατοχής, τους βασιλόφρονες, τους μεταξικούς κ.ά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα προβλήματα στην πολιτική του Κόμματος εκφράζονταν και στο κεντρικό ζήτημα της ταξικής πάλης αμέσως μετά την Απελευθέρωση, το ζήτημα της αποστράτευσης των ένοπλων λαϊκών σωμάτων (ΕΛΑΣ - Εθνική Πολιτοφυλακή) και της συγκρότησης «εθνικού στρατού». Η θέση του ΚΚΕ σε αυτό ήταν ότι διάλυση του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής θα μπορούσε να γίνει μόνο με την προϋπόθεση της εκκαθάρισης του κρατικού μηχανισμού από δοσιλογικά και τεταρτοαυγουστιανά στοιχεία καθώς επίσης και της ταυτόχρονης διάλυσης των Χιτών, της Χωροφυλακής, του Ιερού Λόχου και της Ορεινής Ταξιαρχίας.
Κεντρικό αίτημα των ΚΚΕ και ΕΑΜ υπήρξε επίσης η σύλληψη, δίκη και τιμωρία όλων όσοι συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις Κατοχής εγκληματώντας κατά του λαού.
Στις 25 Νοέμβρη το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» εκτιμούσε:
«Σαραντατρείς μέρες έκλεισαν από την απελευθέρωση... Και η πέμπτη φάλαγγα κρατάει όλες τις θέσεις της... Να ξεριζωθεί αποφασιστικά κάθε κίνδυνος για αντιλαϊκή τυραννία. Και να ξέρουν, μια και καλή, όλοι οι ανοιχτοί ή κρυφοί εραστές της διχτατορίας ότι ισχύει στις μέρες μας πιο πολύ από κάθε άλλη φορά ο μεγάλος λόγος που μας κληροδότησε η Γαλλική Επανάσταση: "ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΔΕΝ ΤΟΥ ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΠΑΡΑ `Η ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ `Η ΤΑ ΟΠΛΑ!"».
Βεβαίως, στο τι έπρεπε να «ξεριζωθεί» το Κόμμα υποτιμούσε το γεγονός ότι η κρατική ανασυγκρότηση δημιουργούσε, έτσι κι αλλιώς, νέους αστικούς θεσμούς, που από τη φύση τους είναι θεσμοί καταστολής.
Το κρίσιμο ζήτημα
Η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» (2 Σεπτέμβρη - 1 Δεκέμβρη 1944), παρότι σύντομη, εμπεριέχει σημαντικά διδάγματα γύρω από το κρίσιμο ζήτημα της συμμετοχής ή μη των Κομμουνιστικών Κομμάτων σε αστικές κυβερνήσεις.
Το φαινόμενο δεν ήταν μοναδικό. Στο αμέσως επόμενο διάστημα (1945-1947) ΚΚ πήραν μέρος σε αστικές κυβερνήσεις 9 ακόμα χωρών της Δυτικής Ευρώπης (Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο, Δανία, Νορβηγία, Ισλανδία, Αυστρία, Φινλανδία, Λουξεμβούργο), σε δυο κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής (Χιλή, Κούβα) και σε δυο της Ασίας (Ινδονησία, Ιράν).
Καταρχάς, με τη συμμετοχή, το ΚΚΕ συνέβαλε στην επαναφορά και νομιμοποίηση μιας αστικής κυβέρνησης και ενός αστικού πολιτικού συστήματος χρεοκοπημένου στη συνείδηση της λαϊκής πλειοψηφίας. Οπως υπογράμμισε αργότερα ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου:
«Μόνον η συμμετοχή του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησιν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και διά τούτο την επεδίωξα - και ευτυχώς κατορθώθη» («Καθημερινή», 2-3-1948). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ο ρόλος των ΕΑΜιτών υπουργών και υφυπουργών στην κυβέρνηση ήταν ρόλος αστικής διαχείρισης. Αυτό διαφάνηκε πιο κατηγορηματικά στο κρίσιμο υπουργείο των Οικονομικών (υπουργός Α. Σβώλος, υφυπουργός Αγγ. Αγγελόπουλος). Τα πρώτα μέτρα της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης σχεδιάστηκαν από κοινού με τα στελέχη του Βρετανικού Θησαυροφυλακίου Μπάιλι και κατόπιν από τους Γουάιλι και Λόιντ, όπως και με τον συνδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Ξενοφώντα Ζολώτα. Βασικά ζητήματα υπήρξαν το νομισματικό, το επισιτιστικό, καθώς και η σύνταξη του προϋπολογισμού, που σύμφωνα με τον «Ριζοσπάστη», επρόκειτο να «είναι απόλυτα ισοσκελισμένος» και βασισμένος «πάνω σε υγιές νόμισμα» («Ριζοσπάστης», 2-11-1944).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 9 Νοέμβρη 1944 αποφασίστηκε η κυκλοφορία της νέας δραχμής, η οποία ισοδυναμούσε με 50 δισ. παλιές, ενώ η ισοτιμία της με τη χάρτινη λίρα ορίστηκε στις 600 νέες δραχμές.
«Ενας από τους κυριότερους σκοπούς της κυβέρνησης», δήλωσε ο Α. Σβώλος, ήταν «να κινήσουμε ξανά τον παραγωγικό μηχανισμό της χώρας. Η σταθεροποίηση ήταν η απαραίτητη αφετηρία. Θ' απαιτηθεί όμως σκληρή εργασία για να ζωογονηθεί η οικονομία και να αυξηθεί η παραγωγή».
Ποια τάξη είχε τα κλειδιά της οικονομίας - την εξουσία
Παρότι το ΚΚΕ και το ΕΑΜ κατείχαν όλα τα οικονομικά υπουργεία, αναγκάστηκαν συχνά να συναινέσουν σε μέτρα που μόνο φιλολαϊκό χαρακτήρα δεν είχαν.
Στο επίπεδο των μισθών, π.χ., ορίστηκε μέσος μισθός για τους εργάτες και τους υπαλλήλους, ο οποίος, όπως τόνισε ο Α. Σβώλος στη σχετική εισήγησή του, θα κρατούνταν χαμηλά προκειμένου να δοθεί ώθηση στην οικονομία - τη μεταπολεμική καπιταλιστική ανασυγκρότηση. «Η εργατική τάξη», υπογράμμισε, «έδωσε τόσες θυσίες για την απελευθέρωση της χώρας και κάνει τώρα επίσης μεγάλη θυσία για την ανοικοδόμηση του τόπου, αφού δέχεται χαμηλό επίπεδο ημερομισθίων για τους δύο μήνες, Νοέμβρη και Δεκέμβρη και τούτο για να συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις στην κίνηση της παραγωγικής μηχανής» («Ριζοσπάστης», 14-11-1944).
«...Οι βιομήχανοι και οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες - γράφει ο Β. Μπαρτζιώτας - χρησιμοποίησαν τη νομισματική μεταρρύθμιση, για να κατεβάσουν τα μεροκάματα και τους μισθούς (...). Οι εργάτες της Αθήνας - Πειραιά έκαναν αυστηρή κριτική στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ (...). Διαδήλωναν καθημερινά έξω από το Πολιτικό Γραφείο του πρωθυπουργού και τα άλλα υπουργεία και απαιτούσαν να αυξηθούν τα μεροκάματα και οι μισθοί, να πληρώσουν τα σπασμένα της σταθεροποίησης - μεταρρύθμισης όχι οι εργαζόμενοι, αλλά η πλουτοκρατική ολιγαρχία, η οποία θησαύρισε στον πόλεμο» (Βασίλης Μπαρτζιώτας, «Η Εθνική Αντίσταση στην Αδούλωτη Αθήνα», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1984, σελ. 345). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η πείρα διδάσκει
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αστική κυβέρνηση του 1944 αποτελεί απτό παράδειγμα για το πόσο ουτοπικός είναι ο ισχυρισμός ότι χάρη στη μαχητικότητα και τη συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι δυνατό μία τέτοια κυβέρνηση να ακολουθήσει φιλολαϊκό δρόμο ή - σε κάθε περίπτωση - να πάρει τουλάχιστον κάποια μέτρα υπέρ του λαού και ν' ανοίξει σιγά - σιγά τον δρόμο για έναν ευνοϊκότερο συσχετισμό στην πάλη για το σοσιαλισμό. Αντίθετα με αυτήν την ανεδαφική προσμονή, η πείρα και εκείνης της περιόδου διδάσκει ότι η συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις - σε πείσμα των πιο καλών προθέσεων - γίνεται φραγμός στη λαϊκή πάλη και οδηγεί σε πισωγύρισμα με αρνητικές επιπτώσεις και για πολλά χρόνια.
Στο πλαίσιο της συμμετοχής σε αστική κυβέρνηση, δεν είναι δυνατό να υπάρξουν επωφελείς για το λαό συμβιβασμοί, από τη στιγμή που το ΚΚ έχει κάνει ήδη την πρώτη και θεμελιώδη υποχώρηση, προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτήν την κυβέρνηση: Εχει παραιτηθεί από την πάλη για την εργατική εξουσία και συνεπώς από τον στόχο της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.
Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ χρεώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα μη φιλολαϊκά μέτρα που πάρθηκαν αυτήν την περίοδο, χάριν των αναγκών της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, όπως επίσης και την αποτυχία άλλων μέτρων, για παράδειγμα στο μέτωπο της καταπολέμησης της ανεργίας, του πληθωρισμού. Ταυτόχρονα, εφόσον οι ΕΑΜικοί υπουργοί αντιμετώπιζαν τα ζητήματα «από τα πάνω», ο λαϊκός παράγοντας υποτιμήθηκε ή ακόμα και τέθηκε στο περιθώριο.
Στις 15 Οκτώβρη 1944, η ΚΕ του Εργατικού ΕΑΜ ανέλαβε καθήκοντα προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ, με σκοπό την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, τη διενέργεια αρχαιρεσιών στα συνδικάτα και τη σύγκληση ενός πραγματικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Σημειώνεται ότι στις 18 Αυγούστου 1944 η ΚΕ του ΕΕΑΜ αποφάσισε το ΕΕΑΜ να χρησιμοποιεί «από δω και στο εξής τον τίτλο Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών της Ελλάδας» με 16μελή Διοίκηση («Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», τόμ. Α', εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 200).
Αυτήν την περίοδο η ΓΣΕΕ διακήρυττε πως «η εργατοϋπαλληλική τάξη θα υποστηρίξει την Κυβέρνηση στην πραγματοποίηση των σκοπών της» («Ριζοσπάστης», 5-11-1944 ).
Από τη μεριά του, ο Παπανδρέου διαβεβαίωνε τους εκπροσώπους των εργαζομένων «ότι η κυβέρνηση πιστεύει σταθερά στη λαοκρατία και αποβλέπει στη δημιουργία του λαϊκού σοσιαλιστικού κράτους» («Ριζοσπάστης», 7-11-1944).
Οπως ήταν επόμενο, το γενικότερο πρόβλημα της στρατηγικής του ΚΚΕ είχε άμεσο αντίκτυπο στην κατεύθυνση της πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε σύσκεψη μεταξύ των εκπροσώπων της ΓΣΕΕ, των βιομηχάνων και των αρμόδιων υπουργών, υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου (7 Νοέμβρη 1944), με αντικείμενο τη λειτουργία των εργοστασίων, ο Κ. Θέος, μιλώντας εξ ονόματος της ΓΣΕΕ, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Ο αγώνας των εργατών που έφερε εθνική ένωση δεν είχε σαν επιδίωξη να κάμει προνομιούχο τάξη την εργατική. Ο εργατικός κόσμος είναι έτοιμος με αυταπάρνηση να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης».
Διαβεβαίωσε ακόμη «ότι και οι εργάτες αναγνωρίζουν ότι και μεγάλο μέρος των βιομηχάνων έδειξε κατά το διάστημα της σκλαβιάς πατριωτική στάση». Ο υπουργός Εργασίας Μ. Πορφυρογένης, με τη σειρά του, τόνισε ότι «πρέπει να μην έχουμε προκαταλήψεις (...) και πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να μπούμε από την ανωμαλία στην ομαλότητα» («Ριζοσπάστης», 8-11-1944).
Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός, ακόμα και ένοπλος, θα παραμένει εγκλωβισμένος στο αστικό πλαίσιο, από τη στιγμή που το Κομμουνιστικό Κόμμα συμμετέχει σε αστική κυβέρνηση και δεν οργανώνει την αυτοτελή δράση της εργατικής τάξης για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.
Με πληροφορίες απο "Ρ" Θ. Λ..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Καταλαβαίνω απόλυτα τον πανικό και την απόγνωση σου φουκαριάρη αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Αυτή είναι η μοίρα της 5ης φάλαγγας. Τα κόλπα τελείωσαν το 1991... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά απο πολυήμερες μάχες με τους Γερμανούς τα τάγματα και τον ΕΔΕΣ τον Σεπτέμβρη του 1944 Ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε την Πρέβεζα. Με τον μαρτυρικό λαό να πανηγυρίζει στους δρόμους ήρθε η διαταγή ο ΕΛΑΣ να παραδώσει την πόλη στον ΕΔΕΣ με βάση το ΕΓΚΛΗΜΑ στην Καζέρτα... Ακολούθησε τραγωδία. Ορμησαν τα Σκυλιά της Συμμορίας του ΕΔΕΣ και έσφαξαν τον λαό στην Παργινόσκαλα και το γυμνάσιο της πόλης. Και έχουν το θράσος να εμφανίζονται οι Ιδεολογικοί απόγονοι αυτών των Σκυλιών να μας πούνε πως ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ δεν ήταν οργανώσεις γέφυρα με τα τάγματα. Με τον Υπαρχηγό της ΕΚΚΑ να προσχωρεί στον ΕΛΑΣ λέγοντας αυτό ακριβώς. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή13.5.1944 Ο ΕΛΑΣ Γορτυνίας συλλαμβάνει στην περιοχή του (κυρίως Βαλτεσίνικο) 49 "αρχηγούς" εθνοπροδοτικής οργάνωσης (όπως αναφέρει), τους οποίους πέρασε από Στρατοδικείο και τους εκτέλεσε όλους (οράτε έγγραφο στη συλλογή αρχείων Κ.Κ.Ε. για Εθνική Αντίσταση και Εμφύλιο). Σε ένα χωριό και σε μια τέτοια περιοχή, 49 "αρχηγοί" δεν είναι πολλοί ; Επίσης, αν οι 49 ήταν "αρχηγοί", ο κόσμος που τους ακολουθούσε πόσος ήταν ; Και, τέλος,οι 49 "αρχηγοί" ενός χωριού ή μιας μικρής περιοχής, δεν θα είχαν συγγενείς να διαιωνίσουν το αιματοκύλισμα ; Η κριτική ξεκινάει πρώτα από την αυτοκριτική. Το αίμα φέρνει πάντα και άλλο αίμα. Και οι χαρακτηρισμοί και η ιδεολογική επίφαση (ή αφασία ;)κρύβουν, τουλάχιστον, άρνηση απάντησης σε ερωτήματα αμείλικτα πώς λάβανε χώρα τέτοια εγκλήματα όπως το ανωτέρω ή στην Παργινόσκαλα ή στον Κάκαρο Παρνασσού (με την οποία ασχολήθηκε το blog μόνο για το αντικομμουνιστικό παραλήρημα - ορθώς ως προς αυτό - και όχι για τις αιτίες και το ίδιο το συμβάν).Αγρότες και αμόρφωτοι άνθρωποι (κυρίως στην επαρχία)σκοτώνουν συγχωριανούς/συγγενείς/γνωστούς τους γιατί ήταν στον ΕΛΑΣ ή στην ΕΚΚΑ ή στον ΕΔΕΣ. Αν θέλουμε να μην ξαναζήσουμε τέτοια πράγματα (και αν θες, να καταλάβουμε γιατί ο κόσμος απομακρύνθηκε εκλογικά από το δυνατό μετά την κατοχή Κ.Κ.Ε.), πρέπει να καταλάβουμε τι πραγματικά έγινε. Αν θέλουμε να τα ξαναζήσουμε, δικαίωμά σου. Αν θέλεις να κάνεις μονόλογο,μείνε μόνος σου.
ΔιαγραφήΣτον απελευθερωτικό ταξικό πόλεμο το 1941 44 ο λαός συσπειρώθηκε στο ΕΑΜ.. στην συντριπτική του πλειοψηφία και πολέμησε ενάντια στην Αστική τάξη τους Γερμανούς και Αγγλους συμμάχους της. Το πρόβλημα και ταυτόχρονα τραγωδία ήταν ότι το ΚΚΕ δεν είχε στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό άρα το ΕΑΜ δεν ήταν Κοινωνική Συμμαχία ώστε απο το 1944 και μετά να τσακίσει τα τάγματα και τις οργανώσεις γέφυρα ΕΚΚΑ ΚΑΙ ΕΔΕΣ και να συνδυάσει την αποχώρηση των Γερμανών με την ανατροπή του Καπιταλισμού σε επαναστατικές συνθήκες με το συσχετισμό στα Βαλκάνια συντριπτικό. Αυτό ήταν το πρόβλημα και ταξικό πόλεμο θα έχουμε ξανά. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΤο ΚΚΕ απο το 1925 ήταν παράνομο συνεχόμενα μέχρι το 1974 με διώξεις φυλακές εξορίες. Η Αστική τάξη με τους Γερμανούς συμμάχους της έσφαζε τον λαό και τους Κομμουνιστές. Μέχρι εκεί όλα καλά.... Οταν όμως γυρίσει ο τροχός και ο λαός πληρώσει τους καπιταλιστές με το ίδιο νόμισμα τότε έχουμε εξίσωση του θύτη Καπιταλισμού με το θύμα τον λαό. Δεν τσιμπάμε σκέψου κάτι άλλο.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΟ Καπιταλισμός που υποστηρίζεις έχει δολοφονήσει μέχρι τώρα 2000000 ανθρώπους παγκόσμια γιατί σταμάτησαν την έρευνα πριν 4 χρόνια απουσία καπιταλιστικού κέρδους. Τώρα που υπάρχουν τα εμβόλια οι Καπιταλιστές εκβιάζουν για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Στον Σοσιαλισμό δεν θα είχε σταματήσει ποτέ η έρευνα και ΄αν για αντικειμενικούς λόγους είχε προκύψει πανδημία με το που έβγαινε το εμβόλιο όλη η παραγωγή θα στρεφόταν εκεί και ο εμβολιασμός θα γινόταν σε χρόνο ρεκόρ. Αυτός είναι ο Σοσιαλισμός. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΑρα όπως καταλαβαίνεις οι Κομμουνιστές την αυτοκριτική μας την κάναμε απο κομμουνιστική σκοπιά και δεν θα εγκλωβιστούμε ξανά στο καπιταλιστικό πλαίσιο όπως έγινε με το ΕΑΜ σαν πολιτικό μέτωπο το 1944 στην συνέχεια με την ..ΕΔΑ... και κατόπιν με την ..πασοκάρα...και τον ..συνασπισμό... το 1974 1991. Και η συμμετοχή μας στο ...αστικό κοινοβούλιο... είναι με θέσεις εργατικής λαικής αντιπολίτευσης για όσο οι καπιταλιστές έχουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους. Σε κάθε χώρα υπάρχουν δύο τάξεις και δύο πατρίδες. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ που απέφυγες τους χαρακτηρισμούς και σου "υπόσχομαι" το βράδυ να σκεφτώ τα εγκλήματά μου ως υποστηρικτής του καπιταλισμού, όπως μου προσάπτεις. Αν και πάλι εσύ θα απαντήσεις και γι` αυτό.
ΔιαγραφήΣκέπτομαι, και σε απάντηση του ερωτήματός μου γιατί τόσο αίμα, πόσο τα πορωτικά διλήμματα/συνθήματα και των δύο πλευρών που "κάτσανε" πάνω στο διπλανό συνάνθρωπό μας παίξανε το ρόλο τους, ιδίως στις τραχείς, αμόρφωτες, συντηρητικές και, εν πολλοίς, εκδικητικές αγροτικές κοινωνίες (θυμάμαι χαρακτηριστικά άγνωστη σε εμένα επιστολή του Πέρδικα για τον αιμοσταγή Ζάρα που δημοσίευσε το blog - από τις κορυφαίες στιγμές του ιστιότοπου. Εκεί δεν είδα ιδεολογία αλλά ντέρμπι χουλιγκάνων ποδοσφαιρικών ομάδων).
Εγώ Παναγιώτη ελπίζω να μην ξαναζήσουμε τέτοιες καταστάσεις, εσύ, δυστυχώς, όχι και επιχαίρεις το ότι γύρισε ο τροχός. Όμως, ο ρημάδι ο τροχός της ιστορίας κάνει, πράγματι, τόσες πολλές βόλτες, που βρεθήκαμε σε λιγότερα από 75 χρόνια από το 1917 χωρίς "μαμά" ιδεολογική πατρίδα. Που να το πεις σε όσους πέθαναν πειθόμενοι στις κραυγές της προδοτικής τότε ηγεσίας τους ότι η ρωσική αρκούδα του μη οπουρτουνιστή - κατ` εσένα - Στάλιν θα περάσει τα σύνορα. Που να ήξεραν ότι η χαρτοπετσέτα δεν υπήρξε μόνο για να σκουπίζεσαι αλλά και ότι είχε κρίνει ένα αντάρτικο πριν καν αρχίσει.
Δεν ζητώ να ξεχάσουμε τις τραγικές καταστάσεις και ο καθένας μας ας κουβαλήσει και συγκοινοποιήσει τα συμπεράσματά του. Ξεκάθαρα συμφωνώ μαζί σου ότι αυτό γίνεται υπό το πρίσμα της ταξικής μας προέλευσης και της ιδεολογικής σκοπιάς που φέρει ο καθένας μας.
Δεν θα πείσουμε, όμως, κανέναν αν δικαιολογούμε τα εγκλήματα αίματος της εποχής εκείνης υπό την ιδεολογική αχλύ "γύρισε ο τροχός" γιατί και διαμορφωμένη επαναστατική συνείδηση είχαν ελάχιστοι τότε και αυτοκριτική δεν κάνουμε. Και όσο δεν κάνουμε αυτοκριτική για τα ανωτέρω, ο Μουτσογιάννης, που υπηρέτησε και τις δύο κοσμοθεωρίες, θα μας χλευάζει για τις σκιαμαχίες μας. Μ.Γ.
Στο ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ συμμετείχαν τα κόμματα των Αντικομουνιστών ..Σβώλος ...Τσιριμώκος Μ.Κύρκος... και του Μενσεβίκου Γ.Πασαλίδη ΥΠΕΞ το 1921 στην Γεωργία που πολέμησε ενάντια στους Μπολσεβίκους διέφυγε στην Γερμανία και ήρθε εδώ να συνεχίσει το Αντικομουνιστικό του έργο πρώτα στο ...ΕΑΜ και στην συνέχεια στην ...ΕΔΑ που αρνήθηκαν τις υποψηφιότητες Μπολογιάννη Πλουμπίδη και τους έσπρωξε στο θάνατο. Η Ηγεσία του ΚΚΕ το 1940 δεν ήταν οπορτουνιστική γιατί δεν εφάρμοσε σωστά την ...σωστή... γραμμή της Κ.Δ μετά το 1935... Είναι οπορτουνιστική γιατί εφάρμοσε την οπορτουνιστική γραμμή με εκπληκτική ακρίβεια. Η ΕΣΣΔ με τους Μπολσεβίκους και τον ΣΤΑΛΙΝ παραμονές 2ου Παγκοσμίου Ιμπεριαλιστικού πολέμου έκανε δύο ΕΛΙΓΜΟΥΣ ένα με κάθε καπιταλιστικό στρατόπεδο διέσπασαν τους καπιταλιστές και νίκησαν και πολύ καλά έκαναν. Αυτός ο ΕΛΙΓΜΟΣ έπρεπε να εφαρμοστεί απο την Κ.Δ με γραμμή ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΜΟΣ για να αποσπάσει τους Εγκλωβισμένους στον Οπορτουνιστικό καρκίνο και όχι να εγκλωβιστούν οι Κομμουνιστές εκεί όπως έγινε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΤο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα είχε μπει στη φάση της προετοιμασίας του 7ου Συνεδρίου της ΚΔ και στο εσωτερικό της διεξάγονταν συνεχείς συζητήσεις με στόχο την επανεξέταση θέσεων που θεωρούνταν ότι είχαν παλιώσει. Ετσι: «…Στις 14 του Ιούνη 1934 στην πρώτη συνεδρίαση της επιτροπής προετοιμασίας [...] ο αντιπρόσωπος του ΠΚΚ(μπ) Δ. Μανουήλσκι εξέφρασε τη γνώμη ότι το σύνθημα της άμεσης πάλης για τη διχτατορία του προλεταριάτου δεν ανταποκρίνεται στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη δοσμένη στιγμή σε πολλές καπιταλιστικές χώρες. Ο σοσιαλισμός παραμένει ο τελικός σκοπός του κινήματος. Αλλά “χρειάζεται” -είπε- “να έχουμε πιο συγκεκριμένο πρόγραμμα πάλης: όχι την προλεταριακή διχτατορία, όχι το σοσιαλισμό, αλλά ένα πρόγραμμα που οδηγεί τις μάζες στην πάλη για την προλεταριακή διχτατορία και το σοσιαλισμό”»32.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 9 Σεπτέμβρη 1934 το ΚΚΕ και η Ενωτική ΓΣΕΕ απευθύνθηκαν με «Ανοιχτό γράμμα [...] για το ενιαίο αντιφασιστικό μέτωπο των εργαζομένων», προς το Αγροτικό Κόμμα και το Σοσιαλιστικό Κόμμα.33 Και στις 5 Οκτώβρη 1934 επήλθε συμφωνία «κοινής δράσης ενάντια στη στρατιωτικοφασιστική δικτατορία» ανάμεσα στα κόμματα: ΚΚΕ, Αγροτικό Σοσιαλιστικό, Εργατικό Σοσιαλδημοκρατικό και στις συνδικαλιστικές οργανώσεις ΓΣΕΕ, Ενωτική ΓΣΕΕ και Ανεξάρτητα Εργατικά Συνδικάτα.34
Ωστόσο υπήρξε στασιμότητα. Το ενιαίο μέτωπο έμεινε στα χαρτιά, με εξαίρεση μια ορισμένη κοινή δράση ανάμεσα στην Ενωτική ΓΣΕΕ και την Πανελλήνια Συνομοσπονδία (μετά από τη διάσπαση της ΓΣΕΕ την αποτελούσαν το ΕΚΑ και η Ομάδα του Στρατή). Το αποτέλεσμα ήταν το ΚΚΕ την 1η Δεκέμβρη 1934 ν’ απευθυνθεί στα μέλη και τους οπαδούς των κομμάτων και οργανώσεων, κάνοντας λόγο για «την ευθύνη που φέρνουν οι κεντρικές καθοδηγήσεις» τους που κωλυσιεργούσαν με διάφορα προσχήματα ή και σαμποτάριζαν την εφαρμογή των συμφωνηθέντων.35
Εχει όμως σημασία ν’ αναφερθεί η τοποθέτηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΣΚ) απαντώντας στις επικρίσεις του ΚΚΕ (29 Γενάρη 1935). Το ΣΚ υπογράμμιζε με σαφέστατο νόημα ότι το Ενιαίο Μέτωπο «προϋποθέτει στη βάση της συγκρότησής του σαφή προγραμματική συνεννόηση των κομμάτων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων που θα το απαρτίσουν κι απόλυτη σύμπτωσή τους στις μεθόδους και στην ταχτική της άμεσης πάλης τους, οπότε και μόνο θα ήταν δυνατό να αποδώσει ό,τι θα πρέπει να είναι ο αντικειμενικός σκοπός του: δηλαδή την κατάχτηση της εξουσίας»36.
Το ΚΚΕ λαθεμένα χαρακτήρισε «καινούργιες εφευρέσεις»37 τα παραπάνω. Κι επέμενε ότι σκοπός του Ενιαίου Μετώπου δεν ήταν η κατάκτηση της εξουσίας, ότι κάθε κόμμα θα διατηρούσε την προγραμματική του οντότητα και ότι το Μέτωπο θα γινόταν στη βάση αυτών που ένωναν και όχι στη βάση αυτών που χώριζαν τα κόμματα. Και ότι με τα προηγούμενα το ΣΚ επιδίωκε να συγκαλύψει την άρνησή του.
Η συγκεκριμένη στάση του ΚΚΕ απέναντι στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αποτελούσε παραγνώριση της πείρας του επαναστατικού κινήματος (στο πλαίσιο του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος), αφού ο ρόλος των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων είχε αναδειχτεί με τον πιο δραματικό τρόπο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και στις επαναστάσεις στη Γερμανία, στην Ουγγαρία και αλλού.
Βεβαίως, ανεξάρτητα από τη ρεφορμιστική στρατηγική του ως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που ήταν, το ΣΚ σωστά υποστήριζε ότι η πολιτική συνεργασία δύο ή περισσότερων κομμάτων δεν μπορεί να μη θέτει το ζήτημα της εξουσίας, αφού πολιτική συνεργασία και κυβερνητικό πρόγραμμα είναι πράγματα ενιαία κι αδιάσπαστα μεταξύ τους. Και φυσικά θέση του ήταν η πάλη για κυβέρνηση στο πλαίσιο του συστήματος. ...... Η 5η Φάλαγγα του οπορτουνισμού τσάκισε τα πάντα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
https://gkagkarin.blogspot.com/2021/01/blog-post_801.html Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλα τα καρακόλια του καπιταλισμού. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή