Μουσείο Εθνικής Αντίστασης Περιστερίου

Μετά από αρκετά χρόνια και αρκετούς δημάρχους που κωλυσιέργησαν και αδιαφόρησαν, ο δήμος Περιστερίου με πρωτοβουλία των κατοίκων του και του τοπικού παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ απέκτησε επιτέλους το δικό του Μουσείο Εθνικής Αντίστασης.

Ο λόγος για το μικρό αλλά εντυπωσιακό σε έντυπο και εκθεσιακό υλικό Μουσείο Εθνικής Αντίστασης Περιστερίου, στο οποίο εκτίθενται σημαντικά κειμήλια της ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης του δήμου αλλά και ντοκουμέντα του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος της περιοχής.

Σε ένα οίκημα που από καιρό είχε δωριθεί για τον σκοπό αυτό, αλλά για προφανώς πολιτικούς λόγους έμενε αναξιοποίητο, οι κάτοικοι του δήμου με δική τους πρωτοβουλία, εργασία και χρόνο, και μπροστάρηδες τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης του δήμου, δημιούργησαν έναν όμορφο χώρο- παρακαταθήκη για τις ερχόμενες γενιές. Το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, δεν περιορίζει τη λειτουργία του σε μια απλή εκθεσιακή παράθεση ντοκουμέντων. Προσφάτως εξέδωσε σημαντικά κείμενα της Εθνικής Αντίστασης σε ανατύπωση και διοργάνωσε ικανό αριθμό εκδηλώσεων και ιστορικών περιπάτων στο Περιστέρι και το Μπουρνάζι.

Το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης δεν θα το βρείτε σε καμιά εφημερίδα ή περιοδικό. Αξίζει όμως να το επισκεφθείτε όχι μόνο για το υλικό που διαθέτει αλλά και για την υποστήριξη του λαού του Περιστερίου που πήρε την υπόθεση στα χέρια του και δημιούργησε όπως εκείνος μονάχα ξέρει να δημιουργεί.

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210 5730026- 6972840765

fax: 210 5730019

Διεύθυνση: Εθνικής Αντιστάσεως - Περιστέρι 33- Τ.Κ. 121 34

H γνωστή φωτογραφία του Βαν Φλιτ

Παραθέτουμε παρακάτω ένα αντίγραφω υψηλής ανάλυσης της γνωστής φωτογραφίας του στρατάρχη του αμερικανικού στρατού Τζέιμς Βαν Φλιτ να φωτογραφίζεται με επιτελείς τους ΓΕΣ πάνω από πτώματα νεκρών μαχητών του ΔΣΕ στο Γράμμο. Η ανάλυση μας εξακριβώνει ότι: Ο Βαν Φλιτ στέκεται τέρμα δεξιά, δίπλα του ο στρατηγός Θ. Τσακαλώτος και ο αξιωματικός που δείχνει είναι λογικά ο Δημήτριος Γιαντζής.

Μαρτυρία Βασίλη Βενιέρη - Εικόνες θανάτου και βίας

Ο Βασίλης Βενιέρης γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1925 και εντάχθηκε στις μάχιμες δυνάμεις του ΔΣΕ το 1947. Υπήρξε ανιχνευτής των ανταρτών που δρούσαν στην ορεινή περιοχή της Στερεάς. Παραθέτουμε παρακάτω μέρος της μαρτυρίας του. Ο κ. Βενιέρης μας περιγράφει την είσοδό του στο εγκαταλελειμμένο χωριό Άνω Αγόριανη στα τέλη του 1948. Βρέθηκε εκεί σε αναζήτηση τροφίμων, καθώς το χωριό είχε εγκαταλειφθεί από τους χωρικούς του, οι οποίοι είχαν εκτοπιστεί από τον Εθνικό Στρατό. Κατά το 1948 20.000 στρατιωτών του Εθνικού Στρατού διενεργούσαν το σχέδιο Χαραυγή επιχειρώντας να εγκλωβίσουν τους περίπου 2.500 αντάρτες του ΔΣΕ στη Στερεά. Η Χαραυγή δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αλλά ο Εθνικός Στρατός κατάφερε να καταλάβει σημαντικό μέρος εδάφους του ορεινού όγκου, να εξουδετερώσει μεμονωμένες ομάδες ανταρτών και να ερημώσει την ύπαιθρο. Το τμήμα της μαρτυρίας του παρουσιάζει μια χαρακτηριστική σκηνή από τον Εμφύλιο 1946-1949.


" Μπήκα στο χωριό από την είσοδο στη δημοσιά με το όπλο στο χέρι και είχα ρίξει και την κάπα να φαίνομαι σαν τσιοπάνος από μακριά. Έπιασα τα πρώτα σπίτια. Είχανε μείνει μόνο χαλάσματα και είχε πέσει το κεραμίδι από τη σκεπή τους. Ήτανε σούρουπο και έπεφτε σιγά-σιγά η νύχτα. Τα περισσότερα σπίτια φαίνονταν να έχουν κλειστά τα παραθύρια τους και να ναι οι πόρτες τους μανταλωμένες. Δύο-τρία που μπόρεσα και μπήκα είχανε μόνο τα κιλίμια τους, τα έπιπλα και μερικά στρωσίδια και σκεύη πεταμένα, σαν να φύγαν οι ιδιοκτήτες τους άρον-άρον και βιαστικά. Ξέραμε που το χωριό το είχε αδειάσει ο στρατός. Δε βρήκα σπυρί στάρι, μοναχά δυο-τρεις πατάτες σε ένα κατώι που είχανε φυτρώσει ξανά από την μούχλα και δεν κάνανε να τις φας, αλλά στην ανάγκη τις πήρα. Στην πλατεία με είχε πάρει για καλά το σκοτάδι. Εκεί πρώτη φορά ένιωσα τρόμο στη ζωή μου. Πλησίαζα από την ανηφορίτσα και άκουσα κάτι φωνές μες στο σκοτάδι που κάνανε γάου-γάου-γάου. Ήτανε μια αγέλη σκυλιά, καμιά δεκαριά και γυροφέρνανε ένα κουρέλι από άνθρωπο που 'τανε πεταμένο στη μέση του πλακόστρωτου. Ήταν με πολιτικά ρούχα που τα 'χανε ξεσκίσει τα ζωντανά για να φάνε τις σάρκες. Κεφάλι δεν είχε. Μούρθε εμετός αλλά κρατήθηκα. Εν τω μεταξύ γύρω-γύρω τα σκυλιά γυρόφερναν πεινασμένα και περίμεναν να φύγω να αποσώσουν το φαΐ τους. Έλεγα να τα ρίξω μια με το όπλο να φύγουν αλλά σκέφτηκα πως θα ακουστώ σίγουρα από καμιά βίγλα. Παρά πέρα στο δρόμο είδα ακόμα δύο κορμιά χώρια το κεφάλι. Το αίμα είχε παγώσει απάνω στις πλάκες και το ένα ήταν καθιστό σ' ένα σκαλί. Αυτοί φοράγανε μερικά κουρέλια χακί και είχανε γάζες και μπαντάδες. Ήτανε καταπώς φαίνεται δικοί μας τραυματίες που τους είχε αφήσει εκεί σε κάποιο σπίτι η μονάδα να γίνουν καλά. Τους έψαξα αλλά δε βρήκα τίποτε. Χαρτιά και τίποτα ρολόγια και προσωπικά είδη θα τα'χανε κλεμμένα οι στρατιώτες ή οι κατσαπλιάδες που τους ξέκαμαν. Μπήκε στα σπίτια γύρω και τελικά βρήκα με τη φωτιά από τα σπίρτα κι εκείνο που είχαμε κάνει αναρρωτήριο. Είχε τέσσερα κρεβάτια με σεντόνια, λεκάνες και μερικά ιατρικά. Τα κρεβάτια ήταν γαζωμένα και μέσα στο αίμα. Πήρα μετά να κατεβαίνω από το χωριό και να πιάνω το μονοπάτι προς Παναγιά που ήξερα πως με περίμενε ο σύνδεσμος με το μουλάρι. Εκεί όξω από το στρωτό είχε μια σειρά με μικροχώραφα. Πέρασα μια γρήγορα να δω για τίποτα καρύδια ή μύγδαλα άγουρα, αλλά στο μέσο σταμάτησα γιατί κι εκεί είχε ένα κορμί πεσμένο. Ήτανε κι αυτός με στρατιωτικά χωρίς κεφάλι. Τον είχανε βασανίσει φαίνεται γιατί τα χέρια του ήτανε δεμένα στην πλάτη με καλώδιο και δεν φόραγε παπούτσια. Ήταν τα χέρια του γιομάτα κοψίματα και η κοιλιά του ήταν τουμπανιασμένη μες στα μαχαιρώματα. Τα ζούδια τον είχανε φάει πολύ κι εκεί δεν άντεξα και τα έβγαλα όλα. 

Μετά ανέβηκα στο σύνδεσμο. Ήτανε δύο ώρες πορεία. Με είδε έτσι ανταριασμένο και μου λέει. " Τι έπαθες ρε εσύ και χλόμιασες?" Του λέω τα καθέκαστα και εκεί πήρε κι αυτός να ανταριάζει. Δεν απάντησε και μου έδωσε τσιγάρο. "Αυτός ήτανε ο γιατρός" είπε. "Δεν σέβονται τίποτα τα κτήνη". Μετά έτσι αμίλητοι ανεβήκαμε στη μονάδα που ξεκουράζονταν στο δάσος. Συνήλθα μερικές μέρες μετά που έπαψα να τα βλέπω αυτά στον ύπνο μου. Αργότερα έμαθα πως κατέβηκε ένας καπαπίτης δικός μας να δει κι εκείνος το χωριό. Βρήκε λέει μόνο κόκαλα ξασπρισμένα σκορπισμένα στην πλατεία, κουμπιά και κουρέλια."

Ομάδες Πολιτικών Επιτρόπων Πόλεων - Καρδίτσα

Ήδη από το Μάη του 1948, με διαταγή του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ καθιερώθηκε ο θεσμός των ομάδων πολιτικών επιτρόπων πόλεων (ΟΠΕΠ) και αργότερα της υπαίθρου. Με βάση τη διαταγή αυτή, σε κάθε περιοχή συγκροτήθηκαν τέτοιες ομάδες που, ανάλογα με την αποστολή τους, πήραν το όνομα της πόλης που προορίζονταν να δράσουν. Επρόκειτο για μικρές επίλεκτες ομάδες, κυρίως από παλιούς και έμπειρους αντάρτες που γνώριζαν καλά την περιοχή γύρω και μέσα στην πόλη, έχοντας επικεφαλής αξιωματικούς που στις περισσότερες περιπτώσεις, κατάγονταν από τη δοσμένη πόλη.

Διοικητικά οι ΟΠΕΠ υπάγονταν απ' ευθείας στη διοίκηση της πιο κοντινής Μεραρχίας του ΔΣΕ, η οποία τις καθοδηγούσε και σε πολλές περιπτώσεις, συντόνιζε τη δράση τους με τις γενικότερες επιδιώξεις της. Βασική αποστολή των ΟΠΕΠ είναι η δράση στα μετόπισθεν του αντιπάλου και ανάλογα με τις συνθήκες, παίρνει ποικίλες μορφές: Σαμποτάζ οχημάτων, τηλεφωνικού δικτύου, κρούσεις σε φυλάκια, συγκέντρωση πληροφοριών, συλλήψεις μεμονωμένων στρατιωτών, διοχέτευση προπαγανδιστικού υλικού κλπ.

Το καλοκαίρι του 1948, συγκροτούνται δύο ομάδες του ΠΕΠ Καρδίτσας. Στην πρώτη, ομαδάρχης τέθηκε ο Λάμπρος Φιλομούζης (Ταρζάν), οικοδόμος, στέλεχος της ΕΠΟΝ, ο οποίος είχε υπηρετήσει και στον ΕΛΑΣ. Στην δεύτερη που ήταν ολιγομελής και με ειδική αποστολή επικεφαλής ήταν ο Μανώλης Τολάκης (Φάνης), επίσης στέλεχος της ΕΠΟΝ, απόφοιτος γυμνασίου και εργάτης. Η ομάδα του Ταρζάν, από τη φύση της αποστολής της δεν άργησε να γίνει πολύ γνωστή για τη δράση της. Συχνά εισέρχονταν στην Καρδίτσα. Συγκρούονταν με περιπόλους του αντιπάλου, διέλυσε στρατιωτικά οχήματα και σε κάποιες περιπτώσεις συνέλαβε πληροφοριοδότες της Ασφάλειας τους οποίους εκτέλεσε έξω από την πόλη. Η ομάδα του Ταρζάν διενέργησε επίσης αρκετές τοιχοκολλήσεις υλικού του ΔΣΕ που προορίζονταν για φαντάρους των κυβερνητικών δυνάμεων. Μέχρι τον Απρίλη του 1949, η ομάδα αυτή, την πολύπλευρη δράση της, προκάλεσε πονοκέφαλο στις κυβερνητικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα ο επικεφαλής της να επικηρυχθεί για πολλά εκατομμύρια δραχμές.

Η άλλη ομάδα του Μ. Τολάκη, είχε ειδική αποστολή. Ο "Φάνης" με ένα -δυο μέλη της ομάδας του εγκαταστάθηκε στην Καρδίτσα. Στόχος και καθήκον της ομάδας του ήταν η μελέτη της διάταξης του αντιπάλου, η συγκέντρωση και αποστολή διαφόρων πληροφοριών που είχαν σχέση με τις κινήσεις των στρατευμάτων κτλ. Ο "Φάνης" μπόρεσε για αρκετούς μήνες να οργανώσει καλά τη δουλειά του και με διάφορες διασυνδέσεις ενημέρωνε τακτικά τη διοίκηση του ΔΣΕ για τη διάταξη και τις κινήσεις του αντιπάλου μέσα κι έξω από την Καρδίτσα. Η ομάδα του "Φάνη" με τη δουλειά της συνέβαλε κατά πολύ στην επιτυχία της επιχείρησης του ΔΣΕ στην πόλη της Καρδίτσας.

Το Φλεβάρη του 1949, ένας νεολαίος που είχε ορισμένη σχέση με την ομάδα του "Φάνη" αναγνωρίστηκε από στρατιώτες του κυβερνητικού στρατού κοντά σε καταυλισμό τους, όπου είχε τοιχοκολλήσει προκηρύξεις. Πιάστηκε λίγο αργότερα και μετά από βασανιστήρια ομολόγησε τον χώρο που κρύβονταν ο "Φάνης". Ισχυρή δύναμη Χωροφυλακής πολιόρκησε το σπίτι που βρίσκονταν στη συνοικία στρατώνων και μετά από μικρή συμπλοκή ο "Φάνης" έθεσε τέλος στη ζωή του με ένα περίστροφο αφού είχε καταστρέψει μέρος του έντυπου υλικού. Με το θάνατο του "Φάνη" έλαβε τέλος και η δράση της ομάδας του. Στη συνέχεια η Χωροφυλακή διενήργησε εκτεταμένες συλλήψεις αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης εμπλεκομένων και μη. Τον Αύγουστο του 1949 πολλοί από τους συλληφθέντες πέρασαν από Έκτακτο Στρατοδικείο και εκτελέστηκαν. Μεταξύ αυτών ήταν και ο μικρότερος αδελφός του "Φάνη" Αποστόλης Τολάκης.

Ύστερα από αυτό το σοβαρό χτύπημα, έγιναν προσπάθειες για εγκατάσταση άλλης ομάδας στην Καρδίτσα με επικεφαλής τον Τέρη Μουντούρη, χωρίς όμως σοβαρά αποτελέσματα. Για την κάλυψη των αναγκών σε πληροφορίες χρησιμοποιήθηκε εντατικά η ομάδα του "Ταρζάν" και οργανώθηκαν μερικές ακόμη νυχτερινές αποστολές άλλων μικροομάδων στην πόλη. Η συγκέντρωση όλο και περισσόετερων κυβερνητικών δυνάμεων στην Καρδίτσα σε συνδυασμό και με τα δρακόντεια μέτρα που πάρθηκαν από την πλευρά των κυβερνητικών, κατέστησαν τώρα την συγκέντρωση και διοχέτευση πληροφοριών εξαιρετικά δύσκολη αν όχι αδύνατη. Η δράση του "Ταρζάν" έλαβε τέλος το Σεπτέμβρη του 1949, όταν όλα τα μέλη της πέρασαν στο βουνό ως αντάρτες του ΔΣΕ.

Η διαθήκη του Κώστα Καρμάλη

Ο Κώστας Καρμάλης υπήρξε αντάρτης του ΕΛΑΣ και μετέπειτα του ΔΣΕ στην περιοχή της Μακεδονίας. Μετά τη σύλληψή του από τις κυβερνητικές δυνάμεις στάλθηκε στις Φυλακές της Κέρκυρας και του Ιντζεδίν. Το 1955 μετεφέρθηκε στο νοσοκομείο εγκλείστων στην Αθήνα όπου του διαγνώστηκε καρκίνος των πνευμόνων σε τελικό στάδιο. Εκεί οι κυβερνητικές αρχές τον άφησαν να ξεψυχήσει στο υπόγειο του νοσοκομείου. To εξαιρετικό μαρτυριακό και βιογραφικό βιβλίο του Γιάννη Μωραΐτη παραθέτει την διαθήκη του. Το παραθέτουμε εδώ γιατί παρουσιάζει γλωσσικό και αισθητικό ενδιαφέρον.


"Στερνό καθήκο τ' ανθρώπου που φεύγει είναι να αφήκει τη διαθήκη του. Ε, μη με παρεξηγάτε για τις ελληνικούρες μου κάτι έμαθα κι εγώ τόσα χρόνια στο κουρμπέτ. Να πει τη στερνή του πεθυμιά. Ν' αφήκει διάτες και ευκές στα παιδιά και τ' αγγόνια του. Να ξομολογηθεί τις αμαρτίες του. Εγω νε παιδιά, νε αγγόνια... Το καρμελαίικο έσβησε. Ούλα τα κακά πέσαν απάνου του και το ξεκάμαν. Απόμεινε μονάχα η σειρά της αδερφής του πατέρα μου, που πήρε τ' όνομα του παπα-Θάνου. Κι εγώ ο γέρος, ένας ξέρακας σαν τον πλάτανο της αυλής μας. Ο πλάτανος, κατά πως έμαθα ξεράθηκε κι αυτός από τα χρόνια και τους βοριάδες. Κρατάνε λίγο μονάχα οι ρίζες του. Κακό τσεκούρι έκοψε τα κλωνάρια του και μολεμένη κόφτρα τον κορμό του. Δεν άφηκαν ούτε τα αποκοντράδια που κρέμαε ο σχωρεμένος ο παππούς μου τους καργιοφλιάδες του. Άιτε καπετάν Κωσταντή Κάρμαλε! Ουδέ σε σένανε ψίχα σέβας. Ξύπνα να δεις. Σαν ήμαν νιος έριχνα με τον ογκρά στο σημάδι, ν' ακούς τις μπαταριές και να φραίνεται η ψυχούλα σου. 

Έχω όμως φίλους γκαρδιακούς, σταυραδερφούς που φάγαμε αντάμα ψωμί, αλάτι και μπαρούτι. Αφήνω συγγενολόι μπόλικο και καλούς πατριώτες. 'Υστερα ούλοι όσοι κρατάνε σφυριά, αλέτρια, κασμάδες, δρεπάνια, μηχανές, γκλίτσες, κουπιά, όσοι βγάνουν το ψωμί τους με το μόχτο τους, είναι δικοί μου. Είναι ο λαός ο αθάνατος, που με γέννησε απ' τα σπλάχνα του, που τον αγάπησα, που ποτέ δεν το πρόσωσα και που για αυτόν τα έδωκα ούλα. Έχω και φίλους μακρινούς. Δυο λόγια θέλω να πω όσο δύνομαι. Και τις αμαρτίες μου να τις φωνάξω. Να τις φωνάξω σ' ούλον το ντουνιά προτού πεθάνω. Αχ, να 'χα τη φωνή που 'χα στα νιάτα μου! Και κείνα τα φτερά. Να ανεβοκατέβαινα κατακόρυφα στον Πίνδο. 

Ξομολόηση θε να κάνω όσο με παίρνει η ώρα. Όμως αυτά που θα ακούσετε θέλω να τα καταγράψετε. Και να τα φωνάξετε οι τρεις σας. Να τα φωνάξετε ολούθε. Τίποτα κρυφό μωρέ! Τίποτα! Ξάστερος ουρανός αστραπές δε σκιάζεται. Μην τηράτε που μ' έκοψε κιόλας ψιλός ιδρώτας. Έχω αντοχή. Θα την παλέψω τη σκύλα την αρρώστια. Θα την πολεμήσω. Και τη σκρόφα τη ζωή θα τη ζήσω όσο παίρνει. Ποτέ δε σήκωσα ψηλάτ αχέρια να πω πως παραδίνομαι. Τέτοιο χατίρι δεν έκαμα σε κανέναν. Ουδέ σε Τούρκους, ουδέ σε Βούργαρους, ουδές σε Γερμανούς, Ιταλούς και Ιγγλέζους. Ουδέ και σε Ρωμιούς. Να η πρώτη μεγάλη αμαρτία μου. Γράψε αδερφέ όσο βαστάνε τα χέρια σου. Γεράσαμε δα , γεράσαμε και τρέμουν τα έρμα μας. Άντε καρντάση, γράφε εσύ, νιότερος είσαι, ακόμα δεν άσπρισες ολότερα, πάρε χαρτί. Να θυμάσαστε τον Καρμάλη. Γιατί μα θες ζόρικο θα ναι για μένανε να ξεκόψω ντιπ καραντίπ από σας. Και πεθαμένο θέλω να μ' έχετε ανάμεσά σας. Μη δα άλλοι δεν πέθαναν πριν από μένα και τους κρατήσατε δίπλα σας ζωντανούς? 

Από την αφεντιά σου παπα-Θάνο που με ξέρεις πλιό, θέλω... Κάτσε ντε γιατί σηκώθηκες? Και τι γλέπω ? Κλαις? Ξάδερφε! Ταιριάζουν μωρέ σε άντρες οι κλάψες? ... Θέλω να τρέξεις ολούθε και να φωνάξεις τα στερνόλογα του Καρμάλη. Να τα μάθει το χωριό, ούλος ο ντουνιάς, γνωστοί κι άγνωστοι. Να τ' ακούσουν! Κι απέ ο πασάς ένας ας πράξει κατά συνείδηση. Σε βγάνω από τον κόπο να με κοινωνήσεις. Ας πάω ακοινώνητος. Σάματις θα μ' αναστήσεις? Ποιος μετάλαβε τον απόστολο Πέτρο σαν τον σταύρωσαν ανάποδα? Μη σκιάζεσαι. Δε θα βρικολακιάσω... Αν είναι δα για το καλό των ανθρώπων, ας βρικολακιάσω κιόλας. Ποτέ ας μην λιώσω. Τι λες? Φεύγεις παπα-Θάνο. Γιατί? Τόσο ήταν η βίζιτα? Μέχρι να πούμε δόξα ο Θεός, βοήθα Παναγιά μου ? 'Εκαμες τόσο δρόμο να  'ρθεις. Τρόμαξες να τ' αποφασίσεις ύστερα από ολόκληρα χρόνια. Και τώρα? Τι? Χμ, κατάλαβα. Με Βαρέθηκες. Είπα κι εγώ θα σε έχω συντροφιά μέχρι να κλείσω τα μάτια. Ας είναι το λοιπόν. Σωστός ο λόγος. Η καρδιά δεν αντέχει. Κι ούλα τα βάσανα και τα μαράζια του ανθρώπου απάνου της πέφτουν και τη σακατεύουνε. Να ήταν από πέτρα... Στις περιστάσεις που ζούμε εμείς γέροντα χρειάζονται πέτρινες καρδιές. Αλλά τι ανθρώποι θα ' μασταν τότε? Μόλο που κι οι πέτρες καμιά βολά ραίζουνε και δακρύζουν."

Κινηματογραφικό υλικό της Pathe

Tα παρακάτω σποτ προέρχονται από κινηματογραφικό υλικό ενημερωτικής φύσης από την βρετανική Pathe. To υλικό έχει ληφθεί από την βρετανική στρατιωτική αποστολή το 1947 και το 1948 και φέρει την ερμηνευτική και πολιτική της σφραγίδα. Ωστόσο είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον αφού πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα κινηματογραφικά υλικά της εποχής του ελληνικού Εμφυλίου.

Το πρώτο σποτ φέρει τον τίτλο: "Latest Report From - War Front In Northern Greece"

και παρουσιάζει άνδρες των κυβερνητικών δυνάμεων σε διάφορα όπλα κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων. Ο ήχος έχει προστεθεί κατά τη διάρκεια του μοντάζ ενώ οι εικόνες των επιχειρήσεων προέρχονται κατά πάσα πιθανότητα από ασκήσεις. Στο σποτ εικονίζονται αιχμάλωτοι αντάρτες καθώς και εκτοπιζόμενοι πολίτες

https://www.youtube.com/watch?v=RYl3J3MyNZw&feature=share

Το δεύτερο σποτ φέρει τον τίτλο: "Fighting on the Greek / Albanian border"

Παρουσιάζει άνδρες των κυβερνητικών δυνάμεων σε διάφορες επιχειρήσεις και αιχμαλώτους αδιευκρίνιστων στοιχείων να δίνουν καταθέσεις και να ανακρίνονται από αξιωματικούς του στρατού. Το σποτ δεν έχει ήχο. Στο σποτ παρουσιάζονται επίσης πρόσφυγες ή εκτοπιζόμενοι πολίτες.

https://www.youtube.com/watch?v=cqso8W-LCao

Το τρίτο σποτ φέρει τον τίτλο: "British And Greek Troops Against Communists"

Πρόκειται για σποτ που δεν έχει μιξαριστεί ή δημοσιευθεί επίσημα και ως εκ τούτου είναι δύσκολο να προσδιοριστούν ημερομηνίες και περιεχόμενο. Στο σποτ εικονίζονται κυβερνητικές δυνάμεις σε διάφορες καταστάσεις και η πόλη των Ιωαννίνων. Επίσης εικονίζονται αιχμάλωτοι αντάρτες και εικόνες επιχειρήσεων μάλλον εικονικές. 

https://www.youtube.com/watch?v=Nx1svbwHGPo&feature=share

Το τέταρτο σποτ είναι του 1948 και φέρει τον τίτλο: "Greek Troops Move To The Front"

Σε αυτό εικονίζονται στρατιώτες του κυβερνητικού στρατού που μεταφέρονται σε πλοία και έρανοι υπέρ του Εθνικού Στρατού. Επίσης εικονίζονται μερικά πλάνα της Θεσσαλονίκης, εικόνες επιχειρήσεων και μεταφοράς κρατουμένων κομμουνιστών από τους οποίους για προπαγανδιστικούς λόγους αφαιρούνται οι χειροπέδες. 

https://www.youtube.com/watch?v=yT9pt1QbPgY