"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2019

Η εξόντωση του Επιτελείου του Αρχηγείου Μαινάλου του ΔΣΠ


Το παρακάτω κείμενο που μαρτυρά σε λίγες γραμμές την φρικτή μοίρα των στελεχών του Αρχηγείου Μαινάλου του ΔΣΕ Πελοποννήσου, προέρχεται από μια σύντμηση των βιβλίων του Κώστα Παπακωνσταντίνου (Μπελά), Η νεκρή μεραρχία, το βιβλίο Οι Ανυπότακτοι, του Κώστα Μπρούσαλη και το βιβλίο του Γιάννη Λέφα, Χιλιάδες τέσσερις σταυροί στο μαρτυρικό Μοριά.

Από το Αρχηγείο Μαινάλου του ΔΣΠ, πρώτα αιχμαλωτίσθηκε ο Ντίνος Παναγόπουλος του Γιάννη,από το Τρίλοφο της Μεγαλόπολης, γεννηθείς το 1915. Σύμφωνα με τον αστικό τύπο σκοτώθηκε στην διάλυση του Αρχηγείου Μαινάλου. Ο Παναγόπουλος όμως γύρω στις 2 Μάρτη συνελήφθη και οδηγήθηκε στα Αχούρια. Κλείσθηκε στο υπόγειο μιας παταταποθήκης στην οποία ήταν κρατούμενη και η Ελένη Σκλιάμη από το Βυζίκι, στέλεχος και αυτή του ΔΣΕ Πελοποννήσου.

Η Ελένη με τον Ντίνο κατόρθωσαν να ανταλλάξουν λίγες κουβέντες. Την επομένη, στις 3 του Μάρτη τον πήραν οι δεσμοφύλακες. Η Ακρόπολη στις 5-3-1949 έγραψε ότι ο Παναγόπουλος εφονεύθη κατά την τριήμεον συμπλοκή. Η Ελένη Σκλιάμη όμως μας λέει ότι την ενημέρωσε εμπιστευτικά ένας στρατιώτης σκοπός ότι τον εξόντωσαν και μάλλον τον έκαψαν στην τοποθεσία Μουριές στα Αχούρια.

Μετά την διάλυση του Αρχηγείου Μαινάλου, 16 συναγωνιστές κατά τον Νίκο Τίτση, αδελφό του Βαγγέλη ή καμία εικοσαριά κατά τον Μπελά, με τον Παναγιώτη Αναστασόπουλο ή Βλάχο που ήταν επιτελής του Αρχηγείου Μαινάλου κατόρθωσαν να ανατρέψουν τον εχθρό από ένα ύψωμα στην κορυφογραμμή και να το πιάσουν αυτοί. Εκεί μαζεύτηκαν κι άλλοι, περίπου 35 μαχητές και στελέχη του ΔΣΠ.

Από εκεί πέρασαν στο Ανατολικό Μαίναλο, χωρίς τον Πέρδικα που με μια πενταμελή ομάδα είχε κατευθυνθεί στη περιοχή της Δάφνης (Στρέζοβα). Στη θέση Κλεισούρα πάνω από το Λεβίδι. Ένας χωρικός ο Βαγγέλης Τσεμετζής, αφού επεσήμανε τα ίχνη των ανταρτών πάνω στο χιόνι, ανέφερε το γεγονός στον Εθνικό Στρατό, ο οποίος μέσα σε σφοδρή χιονοθύελλα και με οδηγό τον Τσεμετζή, το πρωί στις 8 Μάρτη αιφνιδίασε τα επιτελικά στελέχη του ΔΣΠ.

Μετά από συμπλοκή μισής ώρας εξοντώθηκαν σύμφωνα με την εφημερίδα Αλήθεια οι εξής:

1.Κώστας Κουτσικέλας Πολιτικός Επίτροπος.
2.Αθανάσιος Βασιλόπουλος.
3.Παναγιώτης Αναστασόπουλος ή Βλάχος Επιτελής.
4.Γιώργος Σπυρόπουλος ή Κάπας Διαφωτιστής.
5.Βασίλης Ζάκκας από τη Μεσσηνία.
6.Χρήστος Καμπέλος.

Η αλήθεια είναι παραποιημένη και εδώ.

Δεν σκοτώθηκαν όλοι στη μάχη.

Ο Παναγιώτης Γεωργιου Αναστασόπουλος ή Βλάχος από το Καρνάσιο (Τσιορωτά) αυτοκτόνησε.

Ο Αθανάσιος Αναστασίου Βασιλόπουλος (Τασιουκλής) από τη Μυγδαλία συνελήφθη και παραπέμφθηκε στο Στρατοδικείο της Τρίπολης .όπου καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε.

Αιχμαλωτίστηκαν επίσης οι Χρήστος Καμπέλος, ο Κώστας Κουτσικέλας από το χωριό Μαίναλο (Ζαράκωβα) καθηγητής μαθηματικών, έφεδρος Υπολοχαγός της Αλβανίας, Αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και Ταγματάρχης του ΔΣΕ και ο Γιώργος Νικολάου Σπυρόπουλος ή Κάπας από την Πύλο, πολιτικός επίτροπος του Αρχηγείου Μαινάλου.

Ο Κουτσουκέλας και ο Σπυρόπουλος μεταφέρθηκαν στα Αχούρια στο υπόγειο της παταταποθήκης που πριν από αυτούς είχε κλεισθεί και ο Ντίνος Παναγόπουλος.

Κατά την Ελένη Σκλιάμη το χαρακτηριστικό τους ήταν το υψηλό τους φρόνημα.

Ο στρατηγός του αστικού στρατού, Πετζόπουλος κάποια στιγμή αποκάλεσε τον Κάπα, Βούλγαρο και εκείνος του απάντησε: "Για κοίτα με έχω τίποτα βουλγάρικο πάνω μου που να μαρτυρά κάτι τέτοιο. Κοίταξε τον εαυτό σου, από κορδόνι μέχρι καπέλο είναι των καινούργιων αφεντικών σας, των Αμερικάνων".

Ο Πετζόπουλος έξαλλος διέταξε να τους δέσουν σε ένα δέντρο στη θέση Μουριές και να τους βασανίσουν.

Στο τέλος διέταξε να τους κάψουν ζωντανούς με βενζίνη...

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2019

Στήθηκε το μνημείο του ΚΚΕ στο κολαστήριο της Γυάρου


«Δε σας ξεχνάμε. Δόξα και τιμή στους αγωνιστές της Γυάρου».  


Με αυτό το πανό να δεσπόζει στους τοίχους των φυλακών στη Γυάρο και με την κόκκινη σημαία να ανεμίζει περήφανα, με τη «Ρωγμή» να κυριαρχεί, με συγκίνηση, τίμησε το ΚΚΕ τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, όλους όσοι φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν ή άφησαν τη ζωή τους σε αυτόν τον ξερότοπο καταμεσής του Αιγαίου.

Οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση, ανάμεσά τους άνθρωποι που εξορίστηκαν στη Γυάρο, συγγενείς και απόγονοί τους, τίμησαν τους χιλιάδες αλύγιστους αγωνιστές και έστειλαν το μήνυμα: 

«Είμαστε εδώ, για να ακουμπήσουμε στον ίδιο τοίχο που ακουμπήσανε και οι σύντροφοί μας.

Είμαστε εδώ, αντλώντας δύναμη για τις μάχες που είναι μπροστά. Σπουδάζουμε, εδώ, στον τόπο του μαρτυρίου, το μάθημα της ανειρήνευτης, της ανυποχώρητης πάλης.

Αυτές, οι είκοσι μία ρωγμές στο μνημείο, όσα και τα χρόνια λειτουργίας της φυλακής, μας δείχνουν το δρόμο.

Όσο ισχυρός και να είναι ο αντίπαλος. Όσο βάναυσος. Εμείς θα νικήσουμε. Εμείς θα ανοίγουμε κάθε μέρα, κάθε ώρα, και μια καινούργια ρωγμή σε αυτό το σάπιο σύστημα, ώσπου να καταρρεύσει μέσα από τις ίδιες τις αντιφάσεις του, κάτω από τα σφοδρά χτυπήματα της επαναστατημένης εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Για αυτό είμαστε εδώ. Να βεβαιώσουμε τους συντρόφους που χάθηκαν σε άνιση μάχη κι αγώνα, πως όχι μόνο τίποτα δεν πάει χαμένο μα και πως ακριβώς η θυσία τους είναι το λίπασμα στους αγώνες που έρχονται» (Από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στην εκδήλωση για την αποκάλυψη του μνημείου «Ρωγμή» στη Γυάρο - Ολόκληρη η ομιλία παρακάτω).

Στην εκδήλωση, που διοργάνωσε η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, μίλησε ο ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας. Ακόμα, στην εκδήλωση απηύθυναν χαιρετισμό ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ο Αντώνης Μυρωδιάς, γλύπτης που φιλοτέχνησε το μνημείο «Ρωγμή».

Στη συνέχεια, στεφάνια στο μνημείο κατέθεσαν εκ μέρους του ΚΚΕ, ο ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας και εκ μέρους της ΚΝΕ ο Νίκος Αμπατιέλος, Γραμματέας του ΚΣ. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με προσκλητήριο νεκρών, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή και η εκδήλωση έκλεισε με τη Διεθνή. 


Φωτογραφίες από την εκδήλωση












Πηγή δημοσίευσης: εδώ


Αγωνιστές της Αιτωλοακαρνανίας - Μέρος 4


Κώστας Αυδής


Ο Κώστας Αυδής γεννήθηκε στο χωριό Λεπενού Αιτωλοακαρνανίας, στους κόλπους ευκατάστατης οικογένειας, το 1908. Σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων και το 1930 αποφοίτησε με το βαθμό του ανθυπολοχαγού πυροβολικού. Δημοκρατικός στις πεποιθήσεις του, δε συμβιβάστηκε με τη Δικτατορία του Μεταξά και παραιτήθηκε, κατόπιν πιέσεων, από το στράτευμα. Το 1940, με την έναρξη του πολέμου, ζήτησε από την τότε κυβέρνηση να του επιτραπεί η επανένταξή του στο στράτευμα για να πολεμήσει στο Αλβανικό Μέτωπο. Η αίτησή του απορρίφθηκε με αφορμή, ασφαλώς τις πολιτικές του πεποιθήσεις. 

Το 1942, ο Κώστας Αυδής προσχώρησε στο ΕΑΜ και τον Ιούνη του 1943 ανέλαβε τη θέση του στρατιωτικού διοικητή του Αρχηγείου Βάλτου, του ΕΛΑΣ. Η προσωπικότητα και οι ικανότητές του αναδείχθηκαν σύντομα, καθώς ο Αυδής συμμετείχε αποτελεσματικά στις μάχες του ΕΛΑΣ στην περιοχή της Άρτας, του Βάλτου και του Ξηρομέρου. Θα λάβει επιτελικά μέρος και στην σκληρή πολεμική δοκιμασία του Τετράκωμου Ηπείρου, το χειμώνα του 1943-1944, όπου θα διακριθεί ξανά για τις ικανότητές του, κερδίζοντας την προσωπική εκτίμηση του Άρη Βελουχιώτη.

Με τη συγκρότηση της 7ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ, κάτω από το διοικητή της, Στάθη Αρέθα, ο Κώστας Αυδής θα αναλάβει τη θέση του επιτελάρχη. Από τη θέση αυτή, θα συνεισφέρει τα μέγιστα στον απελευθερωτικό αγώνα του ΕΛΑΣ στη Δυτική Στερεά Ελλάδα, με κορωνίδα τη Μάχη της Αμφιλοχίας. 

Μετά τη Συνθήκη της Βάρκιζας, ο Κώστας Αυδής καταδιώκεται απηνώς, από τους ντόπιους παρακρατικούς της Αιτωλοακαρνανίας, καθώς και τους διάφορους μηχανισμούς του αστικού κράτους, που δρουν ως γνωστών, με απόλυτη σύμπνοια και συμπληρωματικότητα. Το 1945 θα συλληφθεί με κατασκευασμένες κατηγορίες και θα φυλακιστεί έως το 1946, οπότε κάθε κατηγορία στο πρόσωπό του θα εκπέσει. Το 1946, μετά την αποφυλάκισή του, ο Κώστας Αυδής, οργανωμένος μέσα στο διάστημα της Κατοχής και στο ΚΚΕ, θα αναλάβει την οργάνωση και την καθοδήγηση των ομάδων της Αυτοάμυνας Αγρινίου, αποτελώντας στήριγμα του κυνηγημένου λαού. 

Μεθοδικά και οργανωμένα, ο Κώστας Αυδής δίνει μάχη για την υπεράσπιση και την προστασία των μελών και στελεχών του λαϊκού κινήματος στο Αγρίνιο και το νομό. Περιφρουρεί αγωνιστές, οργανώνει εξόδους των διωκόμενων στο βουνό και προετοιμάζει τις πρώτες ομάδες ενόπλων καταδιωκόμενων της Δυτικής Στερεάς. Στα τέλη του 1946, έρχεται και η δική του σειρά να βγει στο βουνό. 





Μέσω Αθήνας, ο Κώστας Αυδής καταφεύγει παράνομος στα βουνά της Ρούμελης. Αργότερα, θα αναλάβει τη θέση του επιτελάρχη της 2ης Μεραρχίας του ΔΣΕ, με την οποία θα δώσει δεκάδες μάχες, με άρτια οργάνωση, τακτική και υψηλή στρατιωτική τέχνη. 

Μετά τη διάλυση της 2ης Μεραρχίας, εξαντλημένος από τις πορείες και την πείνα και άρρωστος, ο Κώστας Αυδής θα αιχμαλωτιστεί στο χωριό Λάσπη Τυμφρηστού, στις 3 Ιούλη 1949. Οδηγήθηκε μέσω Μακρακώμης στη Λαμία και σε συνέχεια στη Λάρισα. Στο στρατοδικείο του απαγγέλθηκαν οι κατηγορίες του υπευθύνου εκπόνησης σχεδίου για την κατάληψη του Καρπενησίου, της Καρδίτσας, της Αμφιλοχίας και άλλων κωμοπόλεων και χωριών, από το ΔΣΕ. 

Με θάρρος και αξιοπρέπεια υπερασπίστηκε την υπόθεση του ΔΣΕ και κατακεραύνωσε τους στρατοδίκες για την εθνική υποτέλεια που επιδείκνυαν και για τη δουλοπρέπειά τους. 

Καταδικάστηκε παμψηφεί και πέντε φορές σε θάνατο, στις 3/8/1949 και μόλις πέντε ημέρες μετά εκτελέστηκε σε άγνωστη, ως σήμερα τοποθεσία.



Τάκης Γκαραβέλος


Ο Τάκης Γκαραβέλος γεννήθηκε στο χωριό Κατούνα Ξηρομέρου στους κόλπους αγροτικής οικογένειας. Το 1942 οργανώθηκε στο ΕΑΜ και το 1943 στον ΕΛΑΣ, όπου έλαβε το βαθμό του καπετάνιου λόχου. Από τη θέση αυτή έδωσε σπουδαίες μάχες, ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές, τον ντόπιο ΕΔΕΣ και τους συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων και αναδείχθηκε σε ένα από τα πιο αξιόμαχα στελέχη του ΕΛΑΣ στο νομό. Καταδιωκόμενος συνεχώς μετά τη Συνθήκη της Βάρκιζας, μετείχε στις ομάδες ενόπλων καταδιωκόμενων αγωνιστών του Ξηρομέρου. Μετά τη διάλυσή τους, βρέθηκε αποκομμένος στην περιοχή της Ρούγας, όπου και αιχμαλωτίστηκε. Φυλακίστηκε και καταδικάστηκε από κακουργιοδικείο, σε μια από τις πολλές δίκες σκοπιμότητας, της εποχής. Εκτελέστηκε στην Κεφαλλονιά.



Χρυσόστομος Ζαχαρόπουλος


Ο Χρυσόστομος Ζαχαρόπουλος γεννήθηκε στο Αγρίνιο προπολεμικά και με την επιβολή της τριπλής Κατοχής οργανώθηκε στο ΕΑΜ και μετέπειτα στον ΕΛΑΣ της περιοχής. Γνώρισε και αυτός το όργιο της βίας και της τρομοκρατίας μετά τη Βάρκιζα και πέρασε ένοπλος στις πρώτες ομάδες του ΔΣΕ στην Ευρυτανία. Στο ΔΣΕ έλαβε το βαθμό του λοχαγού και υπηρέτησε σαν αξιωματικός πληροφοριών του ΑΔΣ. Αργότερα, θα αναδειχθεί σε πολιτικό επίτροπο τάγματος της 144ης Ταξιαρχίας και με την υποχώρηση του ΔΣΕ θα καταφύγει ως πολιτικός πρόσφυγας στην Πολωνία και μετέπειτα στη Βουλγαρία. Εκεί θα αναδειχθεί σε στέλεχος του ΚΚΕ. Έφυγε από τη ζωή λίγο μετά τον επαναπατρισμό του, στη Λάρισα.



Κώστας Μωρίκης


Ο Κώστας Μωρίκης γεννήθηκε στο χωριό Ψανά Ευρυτανίας, προπολεμικά και διέμεινε στο Αγρίνιο. Το 1942 οργανώθηκε στο ΕΑΜ και μετέπειτα στον ΕΛΑΣ, με το βαθμό του ανθυπασπιστή. Έλαβε μέρος στη Μάχη της Αμφιλοχίας, το 1944, όπου και διακρίθηκε για τον ηρωισμό του. Μετά τη Συνθήκη της Βάρκιζας και λόγω των διώξεων που υφίσταντο, πέρασε στις πρώτες ομάδες ενόπλων καταδιωκόμενων και υπήρξε ένας από τους πρώτους μαχητές του νεοσύστατου ΔΣΕ. Με το βαθμό του λαχγού του ΔΣΕ, θα λάβει μέρος στη δεύτερη μάχη της Αμφιλοχίας, όπου θα σκοτωθεί, στις 1/7/1948.


Πάνος Σούλος


Γεννημένος στο Αγρίνιο προπολεμικά, ο Πάνος Σούλος τελείωσε τη Σχολή Αστφυλάκων και μετατέθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του με το βαθμό του αξιωματικού. Δημοκράτης στο φρόνημα, υπηρέτησε επάξια το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, στο Τμήμα Αστυνομίας Πόλεως Αγρινίου παρέχοντας σημαντικές πληροφορίες με κίνδυνο της ζωής του. Το 1945 αποστρατεύθηκε και λόγω των διώξεων που υφίστατο και των απειλών για τη ζωή του, πέρασε στη δράση των καταδιωκόμενων τμημάτων της Ευρυτανίας. Το 1946 θα φθάσει στην Ευρυτανία, παράνομος και μέσω Αθήνας και το 1947 θα αναλάβει θέση αξιωματικού στο Αρχηγείο Φθιώτιδας. Αργότερα θα υπηρετήσει σαν στέλεχος της Λαϊκής Πολιτοφυλακής Ρούμελης αναπτύσσοντας δράση κατά των παρακρατικών ομάδων της περιοχής. Θα σκοτωθεί το 1948 σε άγνωστη τοποθεσία.



Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2019

Αγωνιστές της Αιτωλοακαρνανίας- Μέρος 3ο


Κώστας Μαυροσκότης


Ο Κώστας Μαυροσκότης γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε παιδαγωγικά στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, την οποία τελείωσε το 1936. Διορίστηκε στο Καρπενήσι και μετέπειτα στο Μεσολόγγι, με τους αγώνες του οποίου και το κίνημα συνδέθηκε άρρηκτα. Οργανώθηκε προπολεμικά και σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες στο ΚΚΕ.

Έως τη στράτευσή του, το 1940 διατέλεσε στέλεχος των κομματικών οργανώσεων του ΚΚΕ, στην Πάτρα και την Αιτωλοακαρνανία. Ειδικότερα, υπήρξε γραμματέας της Αχτιδικής Επιτροπής Αιτωλοακαρνανίας έως το 1940. 

Στο Αλβανικό μέτωπο, πολέμησε με αυταπάρνηση και υπέστη σοβαρά κρυοπαγήματα. Το 1941 επέστρεψε στην Αθήνα και συνδέθηκε με τη νέα ΚΕ του ΚΚΕ, εργαζόμενος στον εκδοτικό μηχανισμό του Κόμματος, στην περιοχή του Μεσολογγίου. 

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής υπήρξε στέλεχος του ΕΑΜ Μεσολογγίου και είχε καταδικαστεί ερήμην σε θάνατο, από δικαστήριο των κατακτητών. Ευρισκόμενος διαρκώς σε παρανομία έως το 1945, το 1946, ο Κώστας Μαυροσκότης θα αναλάβει κομματικό καθοδηγητικό πόστο στην Πάτρα, μέχρι τη σύλληψή του, από παρακρατικούς. Βασανίζεται και εξορίζεται στην Ικαρία. Από την Ικαρία, θα δραπετεύσει, με εντολή του ΚΚΕ, με ακόμα 7 στελέχη. Θα φθάσει στην Αθήνα όπου σε συνθήκες παρανομίας θα ενταχθεί στην παράνομη ΚΟΑ. Έως το 1950 βρίσκεται στην καθοδήγηση της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά, σαν υπεύθυνος του παράνομου του εκδοτικού μηχανισμού που ανατύπωνε τότε, το παράνομο "Ριζοσπάστη" και την εφημερίδα "Προλετάριος", όργανο της ΚΟΠ.

Το 1951 θα συλληφθεί από την Ειδική Ασφάλεια Πειραιά, θα βασανιστεί φρικτά και θα κρατηθεί στην απομόνωση για επτάμισι μήνες. Καταδικάζεται τελικά σε θάνατο και στέλνεται στις Φυλακές Ιτζεδίν της Κρήτης. Η ποινή του μετατρέπεται σε ισόβια δεσμά και στέλνεται στο κολαστήριο της Γυάρου. Τελικά θα αποφυλακιστεί το 1956.

Μεταπολιτευτικά υπήρξε στέλεχος του Πανελληνίου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, ο οποίος τον τίμησε με δεκάδες μετάλλια και διπλώματα. Παρέμεινε μέλος του ΚΚΕ μέχρι το τέλος της ζωής του, το 2002.


Ο Κώστας Μαυροσκότης με κρυοπαγήματα, στο 13ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο.


Κώστας Ζαχαρίου (Βραχωρίτης)


Ο Κώστας Ζαχαρίου υπήρξε γέννημα και θρέμμα του Αγρινίου. Από μικρός γνώρισε την ακραία εκμετάλλευση και τη σκληρή δουλειά. Εργάτης δέρματος στο επάγγελμα, από μικρός, ο Κώστας Ζαχαρίου βρέθηκε πλάι στο εργατικό κίνημα του Αγρινίου και διαμόρφωσε την ταξική του συνείδηση. 

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Κώστας Ζαχαρίου θα οργανωθεί στο ΕΑΜ Αγρινίου και μετέπειτα στο 2/39 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Δραστήριο και πρόθυμος για κάθε αποστολή, θα αναδειχθεί σύντομα σε καπετάνιο τάγματος. 

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και λόγω των διώξεων που υπέστη από το αστικό κράτος και το μακρύ του χέρι, το παρακράτος, ο Κώστας Ζαχαρίου θα καταφύγει στο Μπούλκες της Γιουγκοσλαβίας. Εκεί θα αποφοιτήσει από τη σχολή αξιωματικών του ΔΣΕ, με το βαθμό του ανθυπολοχαγού. Στα τέλη του 1946 θα επιστρέψει στη Ρούμελη και θα ενταχθεί στα μάχιμα τμήματα του ΔΣΕ. Θα υπηρετήσει αρχικά από τη θέση του ομαδάρχη, τη 2η Μεραρχία του ΔΣΕ και θα καταλήξει με το βαθμό του ταγματάρχη. Με το ψευδώνυμο "Βραχωρίτης", ο Κώστας Ζαχαρίου θα λάβει μέρος σε δεκάδες μάχες της 2ης Μεραρχίας, έως το 1949, όπου θα αιχμαλωτιστεί.

Οδηγήθηκε στο στρατοδικείο Λαμίας, όπου κράτησε στάση παλικαριού, κατακεραυνώνοντας τους στρατοδίκες του, με την τελική του απολογία. Εκτελέστηκε λίγες ημέρες, μετά τη θανατική του καταδίκη.


Ταξιάρχης Ζαρκαδούλας


Γεννήθηκε στην Κατούνα Ξηρομέρου, στους κόλπους αγροτικής οικογένειας. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής υπήρξε αρχικά μαχητής και μετέπειτα υπαξιωματικός του ΕΛΑΣ. Μετά τη Βάρκιζα καταδιώχτηκε απηνώς από τη Χωροφυλακή και το παρακράτους που οργίαζε στο Ξηρόμερο. Το 1946, πήρε μέρος στην έξοδο του τμήματος Επαμεινώνδα από το Αγρίνιο και κατόρθωσε να φθάσει στην Ευρυτανία, όπου εντάχθηκε στο Αρχηγείο Αγράφων και μετέπειτα στην Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση της 2ης Μεραρχίας. Σκοτώθηκε σε συμπλοκή στο Περδικάκι Βάλτου, με το βαθμό του διμοιρίτη.


Θανάσης Καραγιώργος


Ο Θανάσης Καραγιώρος γεννήθηκε στο Αγρίνιο και σπούδασε δημοσιογραφία, την οποία υπηρέτησε με αξιοσύνη, αντικειμενικότητα και βάθος ανάλυσης. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ, της οποίας υπήρξε τοπικό στέλεχος του Αγρινίου. Διακρίθηκε για την εξαιρετική του "πένα" και τα χρονογραφήματά του. Μετά τη Συνθήκη της Βάρκιζας αναγκάστηκε να περάσει στην παρανομία, λόγω των διώξεων που υπέστη από το κράτος και το παρακράτος. Από το 1946, υπηρέτησε το ΔΣΕ στη 2η Μεραρχία του καπετάν Διαμαντή και αργότερα υπηρέτησε το επιτελείο του ΚΓΑΝΕ. Σκοτώθηκε μαχόμενος στη Μανδρινή Ναυπακτίας, το 1949.



Γιάννης Καρράς


Γεννήθηκε στο Μυρίκι Ευρυτανίας και σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Αργότερα θα δικηγορήσει στο Αγρίνιο, όπου θα γνωριστεί με το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της πόλης και θα ενταχθεί στο ΚΚΕ. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής θα ενταχθεί στην επιτροπή πόλης του ΕΑΜ και μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας θα γνωρίσει διώξεις και κατατρεγμούς, από το αστικό κράτος και παρακράτος της εποχής. Το 1947 θα προσχωρήσει στο ΔΣΕ και θα λάβει το βαθμό του επιτελούς τάγματος. Μετέπειτα θα αναδειχθεί σε εντεταλμένο της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης (ΠΔΚ) για τα ζητήματα Δικαιοσύνης, στη Δυτική Στερεά. Στις αρχές του 1949, θα λάβει το βαθμό του υπολοχαγού του ΔΣΕ. Τα ίχνη του χάνονται το καλοκαίρι του 1949.


Σπύρος Κομπλίτσης (Νικίας)


Γενημένος στη Μπαμπίνη Ξηρομέρου, ο Σπύρος Κομπλίτσης πολέμησε τους Γερμανούς και Ιταλούς κατακτητές και τους ντόπιους λακέδες τους, μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ, με το βαθμό του καπετάνιου διμοιρίας. Καταδιωκόμενος αμέσως μετά την Απελευθέρωση, συμμετείχε στις ομάδες ενόπλων καταδιωκόμενων αγωνιστών της Αιτωλοακαρνανίας, έως τη διάλυσή τους, το 1946. Το 1946, θα καταφέρει να περάσει στην Ευρυτανία και να ενταχθεί στα εκεί τμήματα του ΔΣΕ. Θα πολεμήσει με τη 2η Μεραρχία. Σκοτώθηκε στην αιματηρή μάχη του Αη- Γιάννη Άνω Χώρας Ναυπακτίας, το 1948, με το βαθμό του ταγματάρχη. Χαρακτηρίστηκε ως "τιμημένος νεκρός" από την Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση, το ίδιο έτος.



Νίκος Κομπλίτσης (Χελμός)


Γενημένος στη Μπαμπίνη Ξηρομέρου, αδελφός του Σπύρου Κομπλίτση, ο Νίκος Κομπλίτσης υπήρξε ανθυπολοχαγός του τακτικού στρατού και έλαβε μέρος στη Μάχη της Κρήτης. Επιστρέφοντας στο Ξηρόμερο, εντάχθηκε αμέσως στο Υπαρχηγείο Ξηρομέρου του ΕΛΑΣ με το βαθμό του συνταγματάρχη. Έδωσε με τον ΕΛΑΣ την πρώτη μάχη ενάντια στους Ιταλούς κατακτητές, στο νομό, τη γνωστή μάχη της Τσαμπουρνιάς. Μετά τη Συνθήκη της Βάρκιζας ηγήθηκε ομάδας ενόπλων καταδιωκόμενων αγωνιστών της Αιτωλοακαρνανίας, έως τη διάλυσή της, το 1946. Αιχμαλωτίστηκε το ίδιο έτος βαριά ταυματισμένος και οδηγήθηκε στο στρατοδικείο της Λαμίας. Καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε μερικές ημέρες μετά.


Συνεχίζεται



Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2019

Αγωνιστές της Αιτωλοακαρνανίας- Μέρος 2ο

Με σημαντική καθυστέρηση, για την οποία οφείλουμε να ζητήσουμε συγγνώμη στους αναγνώστες μας, δημοσιεύουμε το δεύτερο μέρος του αφιερώματος στους αγωνιστές της Αιτωλοακαρνανίας.


Κώστας Σαρλής

Παλαίμαχος κομμουνιστές, επί δεκαετίες "βράχος" των ιδεολογικών του πιστεύω και στυλοβάτης του κινήματος, ο Κώστας Σαρλής γεννήθηκε στην Αμφιλοχία Αιτωλοακαρνανίας, στους κόλπους μιας ευκατάστατης οικογένειας. Το 1918-1919 και αφού είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του, ο Κώστας Σαρλής ήρθε σε επαφή με τις ιδέες της Οκτωβριανής Επανάστασης και ενώ εργαζόταν ως υπάλληλος των ΤΤΤ, ήρθε σε επαφή και με το ΣΕΚΕ, που μόλις είχε ιδρυθεί. 

Μια χρονιά μετά την ίδρυση του ΣΕΚΕ, του οποίου ο Σαρλής υπήρξε από τα πρώτα μέλη, θα δικαστεί από στρατοδικείο για τις ιδέες του, απαλλασσόμενος τελικά από τις κατηγορίες. Αμέσως μετά, σπουδάζει νομικά, καθώς γνωρίζει τη χρησιμότητα των νομικών γνώσεων για τους αγώνες που θα έρθουν. Θα λάβει το δίπλωμα του δικηγόρου το 1932 και θα ασκήσει δικηγορία για πρώτη φορά στο Μεσολόγγι. Το 1934 διορίζεται εισαγγελέας στα Γρεβενά και μετέπειτα στην Καρδίτσα και την Αθήνα.

Στα χρόνια πριν τη Δικτατορία του Μεταξά, ο Κώστας Σαρλής είναι υποψήφιος του ΚΚΕ στην Αιτωλοακαρνανία. 

Κατά την περίοδο της Κατοχής, ο Σαρλής θα οργανωθεί από τους πρώτους στο ΕΑΜ Αιτωλοακαρνανίας και θα υπηρετήσει με τόλμη την υπόθεση της Εθνικής Αντίστασης. 

Μετά την Απελευθέρωση, το αστικό κράτος τον εξαναγκάζει σε παραίτηση και τον εκτοπίζει αρχικά στη Μακρόνησο και μετέπειτα στον Αη-Στράτη. Αφού επιστρέψει από τις πολύχρονες εξορίες, ο Σαρλής θα δικηγορήσει στην Αθήνα ευρισκόμενος στο πλευρό δεκάδων διωκόμενων αγωνιστών και κομμουνιστών της εποχής. Με την ίδρυση της ΕΔΑ, ο Κώστας Σαρλής θα τεθεί ξανά υποψήφιός της στην Αιτωλοακαρνανία, θέση που θα κρατήσει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Μαζί με άλλους επιφανείς νομικούς της Αριστεράς, θα συμμετέχει στην υπεράσπιση των 42 κομμουνιστών, στελεχών του ΚΚΕ που δικάζονται το Μάη του 1960. Η υπογραφή του δεν θα λείψει από καμιά καταγγελία, διακήρυξη, κάλεσμα ή δήλωση που καυτηριάζει το ανυπόστατο "περί κατασκοπείας" των κατηγορουμένων. Βρίσκεται επίσης, ανάμεσα στους πρωτοπόρους νομικούς και δικηγόρους που αγωνίζονταν εκείνη την εποχή για την κατάργηση των φασιστικών νομοθετημάτων της περιόδου του Εμφυλίου και μετέπειτα της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών.

Σαν εκδότης της τοπικής εφημερίδας "Το βέλος", ο Κώστας Σαρλής προσπαθεί να στηρίξει το ηθικό των κατατρεγμένων αγωνιστών και να τους βοηθήσει στον αγώνα τους κατά της Δικτατορίας. Θα υποστεί και αυτός με τη σειρά του δεκάδες διώξεις και εμπόδια, που θα θέσει μπροστά του το κράτος της Χούντας. 

Έως το τέλος της ζωής του, ο Κώστας Σαρλής στάθηκε κοντά στο λαό και το κίνημα, κοντά στο ΚΚΕ και τους δικούς του αγώνες και είναι αυτή του η στάση που του προσέδωσε το ψευδώνυμο "ο κόκκινος εισαγγελέας". 


Κίτσος Κορόζης


Ο Χρήστος Κορόζης ή καπετάν Κίτσος, όπως τον θυμούνται οι παλιότεροι, γεννήθηκε στο χωριό Τροβάτο Αγράφων, αλλά από παιδί κατοικούσε στη Μαχαλά Ξηρομέρου, τις σημερινές Φυτείες. Ατίθασος από μικρός, ο Χρήστος Κορόζης θα κλειστεί άδικα στις ποινικές φυλακές της εποχής, μαζί με το μικρό του αδερφό, Βασίλη, που τότε ήταν μόλις 11 ετών. 

Με την έναρξη της Κατοχής, ο Χρήστος Κορόζης θα αποδράσει από τη φυλακή και θα ανέβει αντάρτης στο βουνό. Το 1942, συνδέθηκε με την ορ΄γανωση του ΕΑΜ Ξηρομέρου και βοήθησε στη συγκρότηση του ΕΛΑΣ της περιοχής. Από το Μάρτιο του 1943 και μετά θα αναδειχθεί σε αξιωματικό του ΕΛΑΣ αναλαμβάνοντας δεκάδες επικίνδυνες αποστολές. Το 1944 τον βρίσκει στη θέση του καπετάνιου τάγματος, με το βαθμό του λοχαγού.



Ο Χρήστος Κορόζης


Η αποτελεσματικότητα της δράσης του ενάντια στους Γερμανούς, τους ταγματασφαλίτες και τον ΕΔΕΣ της περιοχής υπήρξε αξιομνημόνευτη. Μεγάλη απήχηση είχε στον λαό του νομού μας η μάχη της "Γαλιτσάς", όπου ο Κορόζης με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ της περιοχής κύκλωσε αντίπαλο τμήμα του οπλαρχηγού του ΕΔΕΣ Παπαϊωάννου και το διέλυσε ολοσχερώς. Στη μάχη αυτή, ο Κορόζης και ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσαν όλα τα στελέχη των ΕΑΜικών οργανώσεων της περιοχής, που ο Παπαϊωάννου είχε συλλάβει χωρίς αιτία και ετοιμαζόταν να τα εκτελέσει. Ανάμεσά τους ήταν και ο μετέπειτα καθηγητής του ΕΜΠ Παντελής Ρόκος.

Μετά τη Βάρκιζα, ο Χρήστος Κορόζης βρέθηκε καταδιωκόμενος και κατέφυγε στα Άγραφα. Εκεί ενώθηκε με τους καπετάνιους Πελοπίδα, Λευτέρη, Νικηταρά, Ίταμο και Λέοντα και οργάνωσαν τις πρώτες ομάδες ενόπλων καταδιωκόμενων αγωνιστών. Αργότερα, θα συνεισφέρει στην ίδρυση του Αρχηγείου Αγράφων του ΔΣΕ.

Στα μέσα Οκτώβρη του 1946, ο Κίτσος Κορόζης θα βρεθεί επικεφαλής τμήματος που προορίζεται για τη Δυτική Στερεά. Θα φθάσει με το τμήμα του στο Γαρδίκι Ομιλαίων και στις 18 Γενάρη του 1947 θα ιδρύσει το Αρχηγείο Δυτικής Στερεάς, αναλαμβάνοντας τη θέση του υπαρχηγού. Θα παραμείνει στη θέση αυτή, μέχρι την έλευση του Γούσια. Πικραμένος από την ανάρμοστη συμπεριφορά του Γούσια θα επιστρέψει στη θέση του καπετάνιου υποδιοικητή του τάγματος του Δασκαλογιώργου στον Κόζιακα. 

Με τις επιχειρήσεις του ΕΣ στον Κόζιακα. Θα πέσει πολεμώντας στις 15/05/1947 στη μάχη της Κοκκίνης Δοκιμίου.

Θα ονομαστεί αντισυνταγματάρχης και τιμημένος νεκρός, από την ΠΔΚ.


Πάνος Αλεξιάς


Ο Πάνος Αλεξιάς γεννήθηκε στο Αγρίνιο και οργανώθηκε από νωρίς στη ζωή του στο ΚΚΕ. Κατά την Κατοχή υπήρξε ανθυπολοχαγός του ΕΛΑΣ και μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Πόλης Αγρινίου, του ΚΚΕ. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες της λαϊκής αντίστασης στην τρομοκρατία και το όργιο των Χιτών και ταγματασφαλιτών στην πόλη. Το 1946, πήρε μέρος στην έξοδο του τμήματος Επαμεινώνδα από το Αγρίνιο και κατόρθωσε να φθάσει στην Ευρυτανία, όπου πολέμησε από τη θέση του αξιωματικού, στο ΔΣΕ. Εκτελέστηκε με απόφαση στρατοδικείου στο Μεσολόγγι.


Δέσπω Αλεξοπούλου


Καταγόταν από την Κόνιστα Τριχωνίδας. Μέλος της ΕΠΟΝ στο χωριό της, κατατάχθηκε στο ΔΣΕ και πολέμησε σε δεκάδες μάχες. Υπήρξε μια από τις πιο δραστήριες αντάρτισες του ΔΣΕ της 2ης Μεραρχίας. Πιάστηκε αιχμάλωτη το 1949 και οδηγήθηκε στο στρατοδικείο. Εκεί αντιμετώπισε τους στρατοδίκες με γενναιότητα και αυταπάρνηση. Εκτελέστηκε, το 1949.


Παναγιώτης Αργύρης


Γεννήθηκε στο χωριό Πετρίλια Αιτωλοακαρνανίας και σπούδασε παιδαγωγικά. Εξάσκησε για χρόνια το επάγγελμα του δασκάλου. Κατά την Κατοχή εντάχθηκε στο ΕΑΜ και μετέπειτα στον ΕΛΑΣ, λαμβάνοντας μέρος σε πολλές μάχες. Με την ίδρυση του ΔΣΕ, ο Παναγιώτης Αργύρης υπηρέτησε ξανά την υπόθεση του λαϊκού κινήματος από τη θέση του αξιωματικού. Σκοτώθηκε το 1947, στις επιχειρήσεις του Κόζιακα.


Γιάννης Δαιμονίτσας


Γεννήθηκε στο χωριό Παλαιομάνινα Ξηρομέρου. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής υπήρξε μέλος του ΕΑΜ. Μετά τη Βάρκιζα κλήηθκε να υπηρετήσει τη θητεία του στον αστικό στρατό. Μετά από μάχη που έδωσε με το τμήμα Καπετσώνη, πέρασε με τον οπλισμό του στο ΔΣΕ, τον οποίο υπηρέτησε με γενναιότητα και αυταπάρνηση. Αναδείχθηκε σύντομα στη θέση του ομαδάρχη. Σκοτώθηκε με το βαθμό του επικεφαλής διμοιρίας, πιθανώς στις μεγάλες μάχες του Γράμμου, το 1949.


Συνεχίζεται