Στις αρχές του 1948 και με τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις ενάντια στο ΔΣΕ Κρήτης να έχουν τερματιστεί, ο ΔΣΕ Κρήτης αντιμετωπίζει σημαντικό πρόβλημα πυρομαχικών, οπλισμού και εφεδρειών, ενώ το ζήτημα της διατροφής αναμένεται και αυτό οξύ, αφού οι κυβερνητικές δυνάμεις είχαν αδειάσει σειρά, επαρχιακών χωριών, που τροφοδοτούσαν το ΔΣΕ, με πληροφορίες, τρόφιμα και ρούχα.
Τον Ιανουάριο του 1948, μια μεγάλη δύναμη, αποτελούμενη από 80 περίπου αντάρτες του ΔΣΕ είχε συγκεντρωθεί στο χωριό Σκύδια, της Κυδωνίας, που βρίσκεται ανάμεσα στο Ορθούνι και το Πρασσέ. Ο καιρός ήταν βροχερός, το κρύο βαρύ και οι αντάρτες είχαν εγκατασταθεί στος σπίτια του χωριού, για να ξεκουραστούν, να εφοδιαστούν και γλιτώσουν για λίγο από τα στοιχεία της φύσης.
Ωστόσο, μερικές ημέρες μετά, από κάποια πηγή προφανώς, οι κυβερνητικές δυνάμεις πληροφορήθηκαν για τη συγκέντρωση των ανταρτών στα Σκύδια και κινητοποίησαν αμέσως δυνάμεις. Χωροφυλακή και ΜΑΥ από το χωριό Λάκκοι, επιχείρησαν μια μεγάλη κυκλωτική κίνηση στο χωριό Σκύδια, προκειμένου να αποκόψουν τη δυνατότητα αποχώρησης των ανταρτών προς τον Ομαλό, να τους εγκλωβίσουν μέσα στο χωριό και να τους προκαλέσουν μεγάλες απώλειες. Η επιχείρηση των κυβερνητικών οργανώθηκε και σχεδιάστηκε, σχεδόν πανομοιότυπα, με την επιχείρηση ενάντια στην ομάδα του Γιάννη Μπαντούρη, στις "Φώκιες", που περιγράφηκε σε άλλο σημείο του αφιερώματος.
Η δύναμη των κυβερνητικών πρέπει να ξεπερνούσε τους 150 άνδρες, ενώ ο εξοπλισμός τους ήταν σαφώς ανώτερος και τα πυρομαχικά τους άφθονα.
Καθώς οι κυβερνητικοί διενεργούσαν τον κλοιό και πλησιάζοντας στα Σκύδια, ο αντάρτης Βασίλης Σολάνος, από τα Παλιά Ρούματα, εντόπισε από τη σκοπιά του, κίνηση και νομίζοντας ότι πρόκειται για συντρόφους του, τους πλησίασε, μέσα στην ομίχλη, στα 10-15 μέτρα. Διαπιστώνοντας ότι πρόκειται για ΜΑΥ και χωροφύλακες, ο Σολάνος δεν έχασε την ψυχραιμία του και έβαλε αμέσως εναντίον τους με το οπλοπολυβόλο του, υποχωρώντας παράλληλα προς το χωριό.
Οι ριπές και η σύγχυση που προκλήθηκε στους κυβερνητικούς επέτρεψε στο ΔΣΕ να οργανωθεί και να ετοιμάσει την άμυνά τους. Ο Σολάνος έφτασε λίγα λεπτά μετά στους συντρόφους του και τους εξήγησε την κατάσταση ενωνόμενος με τη δύναμή τους. Οι άνδρες του ΔΣΕ αποφάσισαν να καταλάβουν επίκαιρες θέσεις, μέσα στο χωριό και στις εισόδους του, προβάλλοντας ισχυρή άμυνα και καθηλώνοντας του κυβερνητικούς. Η μάχη σύντομα γενικεύτηκε στο χωριό και κράτησε, χωρίς διακοπή, έως τις πρώτες βραδυνές ώρες. Με το πρώτο σκοτάδι, οι αντάρτες του ΔΣΕ συμπτύχθηκαν προς το οροπέδιο του Ομαλού, χωρίς προβλήματα, προκειμένου να επιστρέψουν προς την "ελεύθερη περιοχή" του ΔΣΕ, στην οποία οι διώκτες τους δύσκολα θα αποφάσιζαν να πατήσουν.
Αποτέλεσμα της μάχης για το ΔΣΕ ήταν μόνο ο ελαφρύς τραυματισμό ενός μαχητή του, ενώ από την πλευρά του αντιπάλου δεν ανακοινώθηκαν ποτέ επίσημες απώλειες. Ο ίδιος ο Βασίλης Σολάνος έλαβε έπαινο για την ψυχραιμία και την πολεμική του ικανότητα, όπως και άλλοι μαχητές του ΔΣΕ που επέδειξαν τέτοιες ικανότητες στο πεδίο της μάχης. Η μάχη στα Σκύδια, έκανε τον αντίπαλο για ένα διάστημα, πιο επιφυλακτικό, ενώ απέδειξε περίτρανα τη δυνατότητα του ΔΣΕ Κρήτης να ανταπεξέρχεται αποτελεσματικά σε δύσκολες μάχες, όπου οι αριθμοί και η ποιότητα του εξοπλισμού δεν τον ευνοούσαν.
Πηγή: Λευτέρης Ηλιάκης, Ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Κρήτη, Αυτοέκδοση, Χανιά 2002, 77.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου