Στις 10/08/1947, το Συγκρότημα Ταΰγέτου, με παρατακτή δύναμη 180 ανδρών, ο λόχος Σαρρηγιάννη, του 3ου Συγκροτήματος, με δύναμη 70 μαχητών και μια ομάδα ανταρτών που συνόδευε τη διοίκηση του Αρχηγείου Πελοποννήσου (Βαγγέλης Ρογκάκος και Κώστας Μπασακίδης) είχαν καταλάβει θέσεις στην κορυφογραμμή του Ταϋγέτου, έχοντας συνολική δύναμη 260 μαχητών. Η δύναμη του ΔΣΠ βρισκόταν σε πλήρη ακινησία και εν αναμονή κίνησης των κυβερνητικών δυνάμεων, προκειμένου να διενεργήσουν ενέδρα.
Οι αντάρτες του ΔΣΠ είχαν λάβει θέσεις στις τοποθεσίες "Σουστινιάτικος Ποτισώνας" και "Γραμμένη Πέτρα", ενώ ο αντίπαλος, η διλοχία Λειβάδη βρισκόταν στον περίγυρο του μοναστηριού Μαρδάκι, κοντά στη Νεδούσα Αλαγονίας, αριθμώντας 200 περίπου χωροφύλακες. Η διλοχία Λειβάδη βρισκόταν στην περιοχή για δύο ημέρες και λειτουργούσε ως εμπροθοφυλακή του 17ου και 18ου τάγματος Χωροφυλακής, που επέδραμε στην περιοχή, αναζητώντας τους αντάρτες. Επικεφαλής τους ήταν οι συνταγματάρχες Μπεσμπέας και Γεωργίου.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διέθετε ο ΔΣΠ, η ηγεσία των κυβερνητικών δυνάμεων Πελοποννήσου θα επιχειρούσε, με τα δύο αυτά τάγματα, επιχειρώντας να ανακαταλάβει στρατηγικές θέσεις του Ταϋγέτου, καθώς ο προηγούμενος διοικητής των κυβερνητικών δυνάμεων Στανωτάς, είχε εγκαταλείψει τις περιοχές αυτές φοβούμενος τον κίνδυνο επέκτασης του ΔΣΠ στην ορεινή Τριφυλλία και την Ολυμπία. Από τη δική της πλευρά, η διοίκηση του ΔΣΠ είχε λάβει αποφαση να πραγματοποιήσει συγκεντρωτικό χτύπημα σε ένα αδύνατο σημείο των κυβερνητικών δυνάμεων, αμέσως όταν αυτές θα εγκαθίσταντο στον Ταΰγετο, ιδιαίτερα εάν ο αντίπαλος επιχειρούσε να καταλάβει σημεία της κορυφογραμμής.
Τρεις ημέρες μετά, στις 13/08/1947, η διλοχία Λειβάδη ξεκίνησε, στις 6 το πρωί να κινείται προς τον Άγιο Παντελεήμονα, σε υψόμετρο 1600 μέτρων. Οι αντάρτες του ΔΣΠ παρέμειναν σε αναμονή, έως ότου η διλοχία έφθασε στην τοποθεσία "Μαύρα Λιθάρια", οπότε και ο Κώστας Μπασακίδης έδωσε την εντολή της επίθεσης. Η διλοχία δέχτηκε αμέσως τα ομαδικά πυρά οπλοπολυβόλων του ΔΣΠ, ενώ επιχειρώντας να υποχωρήσει έπεσε στα πυρά της διμοιρίας του Δημήτρη Καστάνη, που είχε εγκατασταθεί στα νότα του αντιπάλου και πραγματοποίησε κυκλωτική κίνηση. Η δεύτερη αυτή επίθεση προκάλεσε ολοκληρωτική σύγχυση στη διλοχία Λειβάδη, οι άνδρες της οποίας άρχισαν να τρέχουν άτακτα προς την κατεύθυνση της Καλαμάτας, ενώ ο ίδιος ο διοικητής της εγκατέλειψε τους άνδρες τους, από τους πρώτους.
Από τη μάχη στα "Μάυρα Λιθάρια", ο ΔΣΠ πήρε λάφυρα 6 οπλοπολυβόλα, 30 ατομικά όπλα, πολλά πυρομαχικά, ένα μεγάλο ασύρματο νούμερο 22, το πολεμικό άλογο του Λειβάδη και ολόκληρο το αρχείο του, που περιείχε δεκάδες τοπογραφικούς χάρτες. Μοναδική προσπάθεια αντίδρασης στο ΔΣΕ υπήρξε από έναν λόχο του Τάγματος "Γεωργίου" που κατέλαβε τις θέσεις "Αγία Παρασκευή", σε έναν μικρό αυχένα του βουνού και ξεκίνησε να χτυπά τις θέσεις των ανταρτών με βαριά πολυβόλα, γεγονός που δεν ανησύχησε τους αντάρτες καθώς, η θέσεις τους βρίσκονταν πάνω από 3 χιλιόμετρα μακριά από τη μάχη, ενώ ο ΔΣΕ μάχονταν και σε δασωμένη περιοχή.
Στη μάχη αυτή σκοτώθηκαν 23 χωροφύλακες και δεκάδες άλλοι τραυματίστηκαν.
 |
| Τα υψώματα της Νεδούσας όπου έλαβε χώρα η μάχη. |
Νέδουσα, η πρώην Μεγάλη Αναστάσοβα, όπως λεγόταν ακόμη εκείνα τα χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφή