Μετά τη μάχη στα "Μάυρα Λιθάρια" και τη συντριβή της διλοχίας Λειβάδη, η διοίκηση του Αρχηγείου Πελοποννήσου του ΔΣΕ, ο λόχος Σαρηγιάννη και οι άλλες ομάδες που έλαβαν μέρος σε αυτή έφυγαν προς την κεντρική Πελοπόννησο. Το 3ο Συγκρότημα του ΔΣΠ παρέμεινε στην περιοχή και κινήθηκε προς το ύψωμα "Κελλί" του Ταϋγέτου, το οποίο δέσποζε στον κεντρικό όγκο του βουνού. Το 3ο Συγκρότημα εγκαταστάθηκε σε μικρό οροπέδιο της εκεί τοποθεσίας και παρέμεινε για μερικές ημέρες για τον έλεγχο της περιοχής για κινήσεις του αντιπάλου.
Επί διημέρου, καμιά κίνηση δεν παρατηρήθηκε από τη βίγλα του οροπεδίου της "Ξεροβούνας", γεγονός που σηματοδοτούσε ότι ο αντίπαλος δύσταζε να κινηθεί. Ωστόσο, δύο ημέρες μετά, ο αντίπαλος κινήθηκε στην περιοχή Αη-Λιας και "Καμπινάρι". Το 3ο Συγκρότημα ετοιμάστηκε για μάχη, όμως μερικές ώρες μετά, ο αντίπαλος κινήθηκε ξανά, υποχωρώντας αυτή τη φορά στη θέση "Λαδοκάρβελα". Η κίνηση αυτή παραξένεψε το επιτελείο του 3ου Συντάγματος, γιατί η Χωροφυλακή, παρόλη την ήττα της στα "Μαύρα Λιθάρια" εξακολουθούσε να διαθέτει το 17ο και 18ο Τάγμα, που ανέπαφα βρίσκονταν στον κεντρικό Ταϋγετο και την Καλαμάτα.
Ο ΔΣΠ είχε υποτιμήσει την επίδραση της διάλυσης της διλοχίας Λειβάδη και το αποτέλεσμά της στο ηθικό του αντιπάλου. Τί είχε συμβεί; Η Διοίκηση των κυβερνητικών δυνάμεων Πελοποννήσου είχε ήδη διατάξει τη διάλυση του Τάγματος Μπεσμπέα, καθώς λόχος του και ο ίδιος ο διοικητής του απέφυγαν να κινηθούν προς τον Ταΰγετο σε βοήθεια της διλοχίας Λειβάδη, όταν αυτή συνετρίβη στα "Μαύρα Λιθάρια". Καθώς ο διοικητής Στανωτάς, των κυβερνητικών δυνάμεων Πελοποννήσου είχε ήδη διακόψει τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις ενάντια στους αντάρτες του ΔΣΠ, η απορθυμία του Μπεσμπέα, θεωρήθηκε και όχι άδικα, ως "κακός οιωνός" για τη συνέχεια της όποιας απόπειρας εκκαθάρισης της περιοχής του Ταϋγέτου, ιδιαίτερα μετά από την πανολεθρία στα "Μαύρα Λιθάρια".
Το παραπάνω, στέρησε την πρωτοβουλία στις κυβερνητικές δυνάμεις και επέδρασε καταλυτικά στην οργανωτική τους συγκρότηση. Έτσι, λήφθηκε η απόφαση για επιστροφή στην τακτική της άμυνας και σύντομα, το Τάγμα Χωροφυλακής Μπεσμπέα διαλύθηκε εξ ολοκλήρου.
Η παραπάνω κατάσταση, οδήγησε το ΔΣΠ στο να αναλάβει νέες επιθετικές πρωτοβουλίες στο χώρο και να διευρύνει την ελεύθερη περιοχή δράσης του.
Στις 04/08/1947, το Απόσπασμα Σαραντόπουλου, του Συγκροτήματος Ταϋγέτου, με δύναμη 30 ανδρών μπήκε στο χωριό Μπάλα- Άνω Μεσσηνίας και διέλυσε τμήμα ΜΑΥ που τρομοκρατούσε τη γύρω περιοχή.
Στις 23/08/1947, αντάρτες του Συγκροτήματος Μαινάλου, με επικεφαλής τον Πέρδικα χτύπησαν το τμήμα Χωροφυλακής στην κωμόπολη Λεβίδι- Αρκαδίας. Σκοτώθηκαν 11 χωροφύλακες και πάρθηκαν πολλά λάφυρα, σε οπλισμό, ιματισμό και πυρομαχικά.
Στις 23/08/1947, το Απόσπασμα Σαραντόπουλου και ένα τμήμα του Συγκροτήματος Μαινάλου, με επικεφαλής το Ντίνο Παναγόπουλο, μπήκαν στο Λεοντάρι Μεγαλόπολης και διέλυσαν τμήμα της Χωροφυλακής, που υπέστη 3 νεκρούς σε απώλειες. Την ίδια ημέρα, άλλα τμήματα του Συγκροτήματος Μαινάλου μπήκαν στα χωριά Τουρκολέικα και Ποταμιά, ενώ μια ομάδα του Αποσπάσματος Σαραντόπουλου πέρασε στο χωριό Δερβένι Αρκαδίας και διέλυσε εκεί μια ακόμα ομάδα ΜΑΥ.
 |
| Ταϋγετος |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου