tag:blogger.com,1999:blog-31379340974393350112024-03-08T13:34:13.194+02:00KOKKINOΣ ΦΑΚΕΛΟΣΙστορικό, πολιτικό Blog για την ιστορία της διεθνούς και ελληνικής αριστεράςUnknownnoreply@blogger.comBlogger1616125tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-18191218161619012842022-11-04T12:10:00.003+02:002022-11-04T12:10:54.376+02:0018/10/1944: Η μάχη του Κούκου Πιερίας<p> </p><p style="text-align: justify;">Το χωριό Κούκος της Κατερίνης, υπήρξε ένα από τα κέντρα των δωσίλογων, συνεργατών των Ναζί κατά την περίοδο της Κατοχής, με κυριότερο εξ αυτόν τον Κισά-Μπατζάκ (Κυριάκος Παπαδόπουλος), Πόντιος τουρκόφωνος οπλαρχηγός, με καταγωγή από την Τσορτουκλή της Μερφιζούντας του Πόντου. </p><p style="text-align: justify;">Πριν την ανοιχτή συνεργασία με τους Γερμανούς, ο Κισά-Μπατζάκ είχε άλλα στηρίγματα. Τον συντοπίτη του δεσπότη Κατερίνης Κοϊδάκη, τους καπνέμπορούς και τσιφλικάδες της περιοχής. Αρκεί μια αντιπαραβολή με τα στηρίγματα του ΕΛΑΣ, με το λαό που πρόσφερε από το υστέρημά του στο αντάρτικο, για να καταδειχτεί ποιόν εξυπηρετούσε ο τυχοδιώκτης καπετάνιος πριν γερμανοντυθεί οριστικά και αμετάκλητα.</p><p style="text-align: justify;">Στη συνέχεια και ενώ ο Κισα μπατζάκ έχει δώσει ήδη τα αντιλαϊκά και αντιπατριωτικά του διαπιστευτήρια σαν αιχμή του δόρατος των τσιφλικάδων και μαυραγοριτών που κατέτρωγαν το βιος των πατριωτών, ήρθε η ώρα των Γερμανών να ασχοληθούν με την περίπτωσή του. Στο πρόσωπό του έβλεπαν έναν σπάνιο σύμμαχο, με σημαντικό έρεισμα σε ορισμένους κατοίκους της περιοχής, που θα μπορούσε να σταθεί πολύτιμος στην εξόντωση του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Διαβάζουμε χαρακτηριστικά: Η στάση του Κισά Μπατζάκ απέναντι στους «σεσημασμένους κομμουνιστές» προκάλεσε όπως είναι φυσικό και το ενδιαφέρον των Γερμανών. Η πρώτη επαφή των δυνάμεων Κατοχής με τους κατοίκους του Κούκου και τον Κισά Μπατζάκ έγινε την άνοιξη του 1943 με την ευκαιρία εκκαθαριστικής επιχείρησης στην περιοχή του Ολύμπου και την εξόντωση των εκεί αντάρτικων ομάδων του ΕΛΑΣ. Τότε μπήκαν και οι βάσεις συνεργασίας των δύο πλευρών. Το πλαίσιο αυτής της συνεργασίας περιγράφεται σε έκθεση του Επιτελικού Γραφείου 1c του Γερμανού στρατιωτικού Διοικητή Θεσσαλονίκης-Αιγαίου:</p><p style="text-align: justify;"><i>«Οι εν Κούκω και ιδίως ο αρχηγός τους Κουτσαμπασάκ είχαν αποδείξει ήδη τότε μίαν απολύτως γερμανόφιλον στάσιν. Εξ αιτίας της στάσεως αυτής η κατά τον παρελθόντα Μάιον επιχείρησης εναντίον της περιοχής του Ολύμπου είχε λάβει προσωπικώς από την υπηρεσίαν 1c την εντολήν να φεισθή οπωσδήποτε του τόπου Κούκος. Ωσαύτως είχε δοθεί η εντολή να μη γίνουν εις τον εν λόγω τόπον έρευναι δια την ανακάλυψιν όπλων, δια να χρησιμοποιήσωμεν τον Κούκον και περαιτέρω ως μίαν φωλέαν αντιστάσεως»</i>.</p><p style="text-align: justify;">Να πως περιγράφει ο Γιώργος Κρήτος (καπετάν Θαλής), εκπρόσωπος τότε του ΕΑΜ στο 50ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, την κατάσταση:</p><p style="text-align: justify;"><i>«[…] Μητρική του γλώσσα η Τουρκική. Και παρόλο που από το ’22 ήλθαν στην Ελλάδα, οι γεροντότεροι εξακολουθούν να μην ξέρουν γρι ελληνικά. Είναι φανατισμένοι χριστιανοί. Τους διακρίνει ένα είδος μοιρολατρίας και σπαρτιάτικης πειθαρχίας που την επιτείνει το χαμηλό μορφωτικό τους επίπεδο. Υπακούνε στον αρχηγό τους τυφλά. Ο,τι πει αυτός. Πως μπορεί να μην είναι σωστό αυτό που θα πει ο αρχηγός; Εχουν όμως και ένα προσόν που δεν το έχουν οι άλλοι και κανένας δεν μπορεί να τους το αρνηθεί. Είναι άριστοι πολεμιστές, φημισμένοι σκοπευτές, ατρόμητοι πάνω στη μάχη, σωστά παλικάρια»</i>.</p><p style="text-align: justify;">Και ήταν όντως άφθαστα τα παλικάρια του Κισά Μπατζάκ στο σημάδι, στο μαχαίρι και στις λεηλασίες! Κι έτσι τους κέρδισε η ΠΑΟ στις γραμμές του οποίου εντάχθηκε ως αξιωματικός ο Κισά Μπατζάκ διότι όπως δήλωσε ο ίδιος:</p><p style="text-align: justify;"><i>«ουδεμία εμπιστοσύνην έχομεν εις την ηγεσίαν του ΕΛΑΣ. Αυτού ηγούνται σεσημασμένοι κομμουνισταί σκοπούντες επέκτασιν Σλαύων και όχι απελευθέρωσιν Πατρίδος»</i>.</p><p style="text-align: justify;">Για την καλή τους διαγωγή, οι άντρες του Κούκου εκπαιδεύτηκαν από τους Γερμανούς με ευθύνη του Υπολοχαγού Φραντς Κράουτσμπέργκερ ο οποίος είχε ήδη στρατολογήσει 4045 τουρκόφωνους από την περιοχή της Βέροιας καθώς και 200 περίπου ρουμανίζοντες Βλάχους οι πλειοψηφία των οποίων ήσαν οπαδοί του Ζελέα Κοντρεάνου, αρχηγού της ρουμανικής, γερμανόφιλης «Σιδηράς Φρουράς». Ολες αυτές οι ομάδες εκπαιδεύτηκαν και έδρασαν στη Θεσσαλονίκη και την κεντρική Μακεδονία και βέβαια προστάτευαν χωριά όπως ο Κούκος.</p><p style="text-align: justify;">Με αυτό τον τρόπο ο Φραντς Κράουτσμπέργκερ έβαλε τις βάσεις για τον εξοπλισμό του Κούκου και άλλων χωριών και τη συμμετοχή τους στη δημιουργία του Εθνικού Ελληνικού Στρατού.» Ο Ε.Ε.Σ. του Κισα-Μπατζακ έβαλε πλάτες στη λεηλασία από τους κατακτητές του παραγόμενου πλούτου της Ελλάδας (π.χ. μεταλλεία χρωμίου στον Αγίο Δημητρίο και στα Φωτεινά), πολέμησε, παρέα με τους γερμανούς, τη μοναδική αντιστασιακή οργάνωση στην Πιερία, το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τα στελέχη του ταξίδεψαν με τους γερμανούς ναζί στη Βιέννη τον Ιούλιο του 1944.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Η μάχη</b></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Το βράδυ της 17 προς 18 Οκτώβρη τμήματα της Χ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ κατέλαβαν, ύστερα από 9ωρη φονική μάχη, το χωριό Κούκο. Στη μάχη σκοτώνονται 130 ταγματασφαλίτες και 16 Γερμανοί. Αιχμαλωτίστηκαν 77.</p><p style="text-align: justify;">Από τη μεριά του ΕΛΑΣ πήραν μέρος τα τάγματα Ι, ΙΙΙ και IV του 50ου συντάγματος, ένας λόχος σαμποτέρ, δύο λόχοι μηχανικού και δύο εφεδρικοί λόχοι. Από τη μεριά των οχυρωμένων στον Κούκο πήραν μέρος: 150 Γερμανοί, 60 Ιταλοί και 600 Έλληνες συνεργάτες τους. Ταυτόχρονα και ενώ η μάχη είχε ξεκινήσει, οι Γερμανοί κινητοποίησαν για την ενίσχυση του Κούκου από το Κίτρος ένα τάγμα με δώδεκα τεθωρακισμένα και έξι τανκ.</p><p style="text-align: justify;">Ο επίλογος γράφτηκε στο Κιλκίς , όπου μετά τη μάχη, προσπαθώντας να οδηγήσει εκτός μια μεγάλη ομάδα ανδρών του, ο Κισά Μπατζάκ τραυματίστηκε και αυτοκτόνησε.</p><div style="text-align: justify;"><br /></div><p style="text-align: justify;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-52872569495518049012022-10-31T18:25:00.002+02:002022-10-31T18:25:11.869+02:00Γράμμος 1949: Πιλότος αρνήθηκε να βομβαρδίσει τον αδελφό του.<p style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: Segoe UI Historic, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Μια συγκινητική και ανθρώπινη ιστορία δυο αδελφών που καταγόντουσαν από το Παλαιοκκλήσι Καρδίτσας.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: Segoe UI Historic, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Ο ένας ο Ιωάννης Καλτσάς υπηρετούσε το 1949 ως πιλότος στην Πολεμική Αεροπορία με το βαθμό του αντισμηναρχου. Ο άλλος λεγόταν ο Αποστόλης και είχε καταταγεί στον ηρωικό Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ).</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: Segoe UI Historic, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Στην μάχη του Γράμμου και του Βίτσι προς το τέλος των μαχών, το καλοκαίρι του 1949, ο πιλότος πήρε διαταγή να βομβαρδίσει με βόμβες "Ναπάλμ" τις οχυρώσεις των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού στο Γράμμο.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: Segoe UI Historic, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Στις γραμμές του Δ.Σ.Ε και στα τμήματα του Γράμμου υπηρετούσε ο αδελφός του. </span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: Segoe UI Historic, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Ο Ιωάννης Καλτσάς ανέβηκε στο μαχητικό αεροπλάνο του, αμερικανικής κατασκευής και προελεύσεως, χωρίς να πει κουβέντα.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: Segoe UI Historic, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Όταν έφτασε στο σημείο που έπρεπε να αδειάσει τις "Ναπάλμ", το φορτίο θανάτου που κουβαλούσε κάτω από φτερά του, η συνείδηση του δεν του επέτρεψε να το κάνει. </span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: Segoe UI Historic, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου πήρε την απόφαση του. Να μην βομβαρδίσει τον αδελφό του, αλλά και πίσω δεν μπορούσε να γυρίσει γιατί τον περίμενε το εκτελεστικό απόσπασμα.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: Segoe UI Historic, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Τα σύνορα ήταν κοντά, πολύ κοντά από εκεί που τον διέταξαν να σκορπίσει τον θάνατο. Έστριψε το αεροπλάνο και προσγειώθηκε σε αλβανικό έδαφος. Μια μεγάλη περιπέτεια, που κράτησε πάνω από 30 χρόνια, μόλις άρχιζε.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: Segoe UI Historic, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Στην Ελλάδα, το γεγονός κρατήθηκε κρυφό. Δεν συνέφερε να μαθευτεί ότι ένας πιλότος του κυβερνητικού στρατού με ένα μαχητικό αεροπλάνο, τελευταίου τύπου, από αυτά της αμερικανικής χρυσοπληρωμένης βοήθειας, "αυτομόλησε" και βρίσκεται στα χέρια των "συμμοριτών". </span></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Ο Ιωάννης Καλτσάς ακολούθησε τους μαχητές του ΔΣΕ στην πολιτική προσφυγιά, μετά τον Αύγουστο του 1949. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: Segoe UI Historic, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Έζησε πολιτικός πρόσφυγας στην Πολωνία απ΄όπου και επέστρεψε στην Ελλάδα από τούς τελευταίους.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: Segoe UI Historic, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Την ξεχασμένη ιστορία του πιλότου που αρνήθηκε να πυρπολήσει ανθρώπους και δένδρα και να δολοφονήσει τον ίδιο του τον αδελφό, έφερε στην επιφάνεια ο Θανάσης Αποστολίκας.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: Segoe UI Historic, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Οι φωτογραφίες περιέχονται στο βιβλίο του συγγραφέα Χρήστου Μπάγκου "ΠΑΛΑΙΟΚΚΛΗΣΙ εικόνες απ' το χθες".</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-family: Segoe UI Historic, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></p><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhhY54xHCrcJac8o9XTVQ3Hzy7Z2AWt16UxcZxOEk0GemGNPyKn-XL82C_b-006HuMunaFFtaPQBa6yD5N6tUQpUqE8oFTzFNmiKnyNE2Izcd0gfYutB1cUyCRP8BQ149dzbOmybMqnaLCcczkeHbuZbeZ7JoW9UFLJ4gU28Pifmti6UBznTMRsg8T7oA" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="592" data-original-width="480" height="379" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhhY54xHCrcJac8o9XTVQ3Hzy7Z2AWt16UxcZxOEk0GemGNPyKn-XL82C_b-006HuMunaFFtaPQBa6yD5N6tUQpUqE8oFTzFNmiKnyNE2Izcd0gfYutB1cUyCRP8BQ149dzbOmybMqnaLCcczkeHbuZbeZ7JoW9UFLJ4gU28Pifmti6UBznTMRsg8T7oA=w309-h379" width="309" /></a></div><br /><br /><p></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-6475609118000110202022-10-03T03:45:00.002+02:002022-10-03T03:45:16.261+02:00Το ΚΚΕ αναστηλώνει το μεγάλο νοσοκομείο του ΔΣΕ στο Γράμμο<p> </p><p style="text-align: justify;">Για ένα ακόμα Σαββατοκύριακο συνεχίστηκαν οι εργασίες για την διάσωση και ανάδειξη των κτισμάτων που συγκροτούσαν το μεγάλο νοσοκομείο του ΔΣΕ στο Γράμμο, κάτω από το ύψωμα Σκάλα, στην περιοχή του Λιανοτοπίου.</p><p style="text-align: justify;">Στα 32 έχουν φτάσει μέχρι τώρα τα κτίσματα που έχουν εντοπιστεί, ως μέρος της νοσοκομειούπολης η οποία εξυπηρέτησε τις ανάγκες του ΔΣΕ στη μεγάλη μάχη του Γράμμου το καλοκαίρι του 1948.</p><p style="text-align: justify;">Δεκάδες μέλη του ΚΚΕ από τις οργανώσεις του ΚΚΕ στη Μακεδονία και την Ήπειρο, έδωσαν το «παρών» για δύο μέρες, συντηρώντας κτίσματα, χαράζοντας μονοπάτια σ όλο το μήκος και πλάτος της περιοχής του νοσοκομείου ώστε να γίνει εύκολα επισκέψιμη από τις νεώτερες γενιές των αγωνιστών που εμπνέονται στη δράση τους από την ιστορία του επαναστατικού κινήματος της χώρας μας.</p><p style="text-align: justify;">Σύντομη αναφορά στην ιστορία του νοσοκομείου έκανε μιλώντας στους συντρόφους που συμβάλουν στην διάσωση και ανάδειξη του νοσοκομείου ο Δημήτρης Γόντικας μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.</p><p style="text-align: justify;">Οι εργασίες θα συνεχιστούν και την επόμενη περίοδο ώσπου το χιόνι να επιβάλει ένα διάλειμμα.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieY4sN8vpSS2yRU2AmseDBhpUpZe8ZF8GlVUwyt4OIQXNqBpsxlFvSHtTUIOHJVeAnv5EsVzoRjYjntUIRVKpmOUn9j_QmkGEgLvDpzAO3RJ8F4OZWMzDNi1euIEje0xV5AbrleXiNSzxgBKjMYxSVvBYbsbURCHE98dRot4DBZ8HTBHqsdV0n3MpbUw/s710/grammos-ergasies-nosokomeio-3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="710" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieY4sN8vpSS2yRU2AmseDBhpUpZe8ZF8GlVUwyt4OIQXNqBpsxlFvSHtTUIOHJVeAnv5EsVzoRjYjntUIRVKpmOUn9j_QmkGEgLvDpzAO3RJ8F4OZWMzDNi1euIEje0xV5AbrleXiNSzxgBKjMYxSVvBYbsbURCHE98dRot4DBZ8HTBHqsdV0n3MpbUw/w506-h285/grammos-ergasies-nosokomeio-3.jpg" width="506" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Τοπογραφική εργασία στο χώρο.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1yQOevvQRP53TO4RvCHl_E3h9rs8qvni0pNOcjS1fXetwAUkJaRdpkOoKpkWIT4DUNfqi6JhrD4wolDp74zc8XWMnUPFFqgDhSl18m279GFSfDHkb5oQeUCQRzJVVgGylOHK06_o-keSOHblEc9vy2Pk8xYlmIfJbG6AQ5PHLP34OIAqAymEfqyF2dA/s710/grammos-ergasies-nosokomeio-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="710" height="279" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1yQOevvQRP53TO4RvCHl_E3h9rs8qvni0pNOcjS1fXetwAUkJaRdpkOoKpkWIT4DUNfqi6JhrD4wolDp74zc8XWMnUPFFqgDhSl18m279GFSfDHkb5oQeUCQRzJVVgGylOHK06_o-keSOHblEc9vy2Pk8xYlmIfJbG6AQ5PHLP34OIAqAymEfqyF2dA/w496-h279/grammos-ergasies-nosokomeio-1.jpg" width="496" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Αποκάλυψη και αναστήλωση κτηρίων</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Απόσπασμα της ομιλίας του Δημήτρη Γόντικα <a href="https://youtu.be/lHdtv94uvII" target="_blank">εδώ</a></div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-59106857325500121262022-09-16T12:18:00.005+02:002022-09-16T12:18:38.918+02:00Καισαριανιώτες και Αρμένιοι στον ΕΛΑΣ<p> </p><p style="text-align: justify;">Η Καισαριανή υπήρξε σχεδόν από την ίδρυσή της ως συνοικία προσφύγων, μια από τις περισσότερο "παρούσες" συνοικία της Αθήνας, στο εργατικό και λαϊκό κίνημα του Μεσοπολέμου, αλλά και στο αντιστασιακό κίνημα της Κατοχής. Σε όρους πληθυσμού, η Καισαριανή και ο λαός της επέδειξαν μεγάλη δράση στην αντίσταση κατά των Γερμανών και στις μάχες του 1944 κατά των Άγγλων, όντας μια από τις τελευταίες συνοικίες της Αθήνας, που καταλήφθηκε από τα αγγλικά και αστικά κυβερνητικά στρατεύματα, στις συγκρούσεις του Δεκέμβρη. Στα γεγονότα της Εθνικής Αντίστασης και των δεκεμβριανών συγκρούσεων συμμετείχαν και αρκετοί Αρμένιοι της περιοχής, πρόσφυγες των μεγάλων διογμών του τουρκικού εθνικισμού της εποχής του Μεσοπολέμου. Ορισμένοι συνελήφθησαν από τους Γερμανούς στο μπλόκο της Καισαριανής και εκτελέστηκαν ή δολοφονήθηκαν, άλλοι έπεσαν στις συγκρούσεις της εποχής, όπως οι πολυπληθέστεροι συμπατριώτες τους, στη Νέα Σμύρνη.</p><p style="text-align: justify;">Τα ονόματα ελάχιστων Αρμενίων της Καισαριανής είναι σήμερα γνωστά, αν και ευλόγως μπορεί κανείς να υποθέσει ότι υπήρξαν και δεκάδες άλλοι Αρμένιοι που σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, εντάχθηκαν στο κίνημα της εποχής. Οι πιο γνωστές περιπτώσεις Αρμενίων αντιστασιακών και κομμουνιστών της Καισαριανής υπήρξαν οι παρακάτω:</p><p style="text-align: justify;"><b>Ζιράιρ (Τάσος)</b>, γραμματέας του ΚΚΕ Καισαριανής και στέλεχος της τοπικής ΟΠΛΑ.</p><p style="text-align: justify;"><b>Λουμπάρ Μπερμπεριάν</b>, μαχητής του ΕΛΑΣ. Σκοτώθηκε στις συγκρούσεις του Δεκέμβρη του 1944, σε συμπλοκή με Βρετανούς στρατιώτες.</p><p style="text-align: justify;"><b>Ρόζα-Χριψιμέ Κουμουριάν</b>, ΕΠΟΝίτισσα, γνωστή για τα συνθήματα που φώναζε με το γνωστό "χωνί", που ενημέρωνε και ενθάρρυνε τους πολίτες της συνοικίας.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV090Nc3_1Ehz4rtDD0yp726-N4bNBX4aT8jplQWn4wJhGmD6zuY16aCinww6PkL_Dz8KcltrBxzwMdu3YqnSWE3lsiUcT-bFLqA4mwSA0J0tBN6Js2GoNHLjN3rzyqTaOQBciyZ9KRk40F97f9gkpXqMIJksfFETuazjOu4axO-ebvnPmQB6el9KKOw/s502/306729192_3217885448523591_6280451959901400675_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="502" data-original-width="342" height="446" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV090Nc3_1Ehz4rtDD0yp726-N4bNBX4aT8jplQWn4wJhGmD6zuY16aCinww6PkL_Dz8KcltrBxzwMdu3YqnSWE3lsiUcT-bFLqA4mwSA0J0tBN6Js2GoNHLjN3rzyqTaOQBciyZ9KRk40F97f9gkpXqMIJksfFETuazjOu4axO-ebvnPmQB6el9KKOw/w304-h446/306729192_3217885448523591_6280451959901400675_n.jpg" width="304" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Ο Λουμπάρ Μπερμπεριάν στον ΕΛΑΣ Καισαριανής</div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-66961693938194758682022-09-13T19:32:00.001+02:002022-09-13T19:32:11.521+02:00Η μάχη της Αγιάς, 14 Σεπτεμβρίου 1948<p style="text-align: justify;"> Τον Σεπτέμβριο του 1948 αποφασίστηκε στο πλαίσιο των επιχειρήσεων του ΚΓΑΝΕ στη Θεσσαλία, μετά τις επιθέσεις στην Καλαμπάκα, τη Φαρκαδόνα, τα Τρίκαλα και τον Τύρναβο, η κατάληψη της Αγιάς.</p><p style="text-align: justify;">Στην επιχείρηση κατά της Αγιάς πήρε μέρος η 192η Ταξιαρχία του Μπαντέκου (34 οπλοπολυβόλα, 10 πάντζερ, μπουκάλια με βενζίνη και 7 βλήματα Πίατ), η 123η Ταξιαρχία του Φεραίου, η ομάδα σαμποτέρ (11 οπλοπολυβόλα) και η διλοχία της Σχολής Αξιωματικών του ΚΓΑΝΕ (15 οπλοπολυβόλα). Βασικοί στόχοι της επιχείρησης ήταν η στρατολογία και η επιμελειτιακή εκμετάλλευση που θα πραγματοποιούνταν με την κατάληψη της κωμόπολης για περιορισμένο χρονικό διάστημα και με την παράλληλη παρεμπόδιση των ενισχύσεων του ΕΣ.</p><p style="text-align: justify;">Ο κυβερνητικός στρατός στην περιοχή αποτελείτο από δύο λόχους του 26 Τ.Ε υπό τον αντισυνταγματάρχη Πιπιλιαγκόπουλο, 25 χωροφύλακες της Υποδιεύθυνσης Χωροφυλακής και 100 ΜΑΥ-ΜΑΔ με 1 πυροβόλο των 7,5 χιλιοστών, 7 πολυβόλα, 5 όλμους και τον ατομικό οπλισμό τους. Συνολικά, η αριθμητική δύναμη της φρουράς ανερχόταν στους 300 περίπου άνδρες. Οι δυνάμεις αυτές είχαν αναπτυχθεί στα βόρεια υψώματα της Αγιάς, σε οχυρωμένες θέσεις με κτιστά πολυβολεία και συρματοπλέγματα με κυκλική διάταξη στην Αγία Τριάδα, στο Παλιόκαστρο και στο σπίτι του Αργυρούλη. Στο κέντρο της κωμόπολης είχαν οχυρωθεί στο Δημοτικό Σχολείο, στην Υποδιεύθυνση Χωροφυλακής και σε τρία κτήρια που αλληλοϋποστηρίζονταν, στις ανατολικές παρυφές της στο οχυρό Πύργος με 2 πολυβόλα και στη νότια πλευρά της στο σπίτι του Τσαλίκη όπου ήταν εγκαταστημένο το πυροβόλο, στην Αγροτική Τράπεζα, στο σπίτι του Βαγενά, στο εργοστάσιο ηλεκτρισμού και στα φυλάκια στις παρυφές της κωμόπολης. Επίσης, ένας λόχος του ίδιου τάγματος είχε εγκατασταθεί στα δυτικά, στο χωριό Γερακάρι. </p><p style="text-align: justify;">Το σχέδιο της επίθεσης προέβλεπε ότι οι δυνάμεις της Ιης Μεραρχίας του ΔΣΕ θα κινούνταν από τον Κάτω Όλυμπο στον Κίσσαβο και θα καλύπτονταν σε μια τοποθεσία που θα απείχε μία περίπου ώρα από την Αγιά. Την κύρια επίθεση θα εκδήλωνε η 192η Ταξιαρχία και η Σχολή Αξιωματικών στις 22.00 τη νύχτα της 14ης προς 15η Σεπτεμβρίου. Η 192η Ταξιαρχία θα καλυπτόταν στη θέση «Στουρνάρας Σκορτσάκ» και θα εξορμούσε από την ανατολική πλευρά με δύο λόχους, με στόχο την κατάληψη των αντιστάσεων στα συγκεκριμένα σημεία, τα οποία περιλάμβαναν το σπίτι του Τσαλίκη, την Αγροτική Τράπεζα, το εργοστάσιο ηλεκτρισμού και τον Πύργο. Αφού καταλαμβάνονταν αυτά τα σημεία, δύο λόχοι θα εξορμούσαν από τη νότια κατεύθυνση, με στόχο την προώθηση προς το κέντρο και την κατάληψη του σχολείου και της αστυνομίας. </p><p style="text-align: justify;">Τρεις ομάδες οι οποίες θα καλύπτονταν στο χώρο βόρεια του Μεγαλόβρυσου (Νιβόλιανη) θα κτυπούσαν τις αντιστάσεις από τη δυτική πλευρά. Η Σχολή Αξιωματικών ήταν επιφορτισμένη με την εξόντωση των αντιστάσεων στα βόρεια υψώματα της Αγιάς. Στη συνέχεια, θα προωθείτο προς το κέντρο όπου θα χτυπούσε το σχολείο και την αστυνομία από τη βόρεια πλευρά. Αφού καταλαμβάνονταν οι στόχοι, θα καίγονταν ή θα ανατινάζονταν δημόσια κτήρια, όπως η Αγροτική Τράπεζα, το Ειρηνοδικείο, το Ταμείο, το εργοστάσιο ηλεκτρισμού και άλλα. Η 123η Ταξιαρχία και η ομάδα σαμποτέρ θα κάλυπταν την επιχείρηση από την κατεύθυνση της Λάρισας. Δυνάμεις τους θα τοποθετούνταν στα υψώματα Βαθυρέματος, όπου θα ναρκοθετούσαν τον δρόμο Λάρισας-Αγιάς και θα καθήλωναν τον λόχο του Εθνικού Στρατού που βρισκόταν στο Γερακάρι. Άλλες δυνάμεις θα αναπτύσσονταν στα υψώματα στο Γεντίκι και θα ναρκοθετούσαν τον δρόμο, με στόχο την παρεμπόδιση πιθανών ενισχύσεων των κυβερνητικών δυνάμεων από τη Λάρισα. Άλλες δυνάμεις θα αναπτύσσονταν στα υψώματα στα νότια της Ανάβρας (Δογάνης) ναρκοθετώντας τον δρόμο Ελασιάς-Ανάβρας, δύο ομάδες θα τοποθετούνταν προς τη κατεύθυνση του Αγιόκαμπου και τέλος σαράντα άνδρες της Λαϊκής Πολιτοφυλακής θα καταρτούσαν συνεργεία για τη στρατολογία. Οι εφεδρικές δυνάμεις περιλάμβαναν 5 ομάδες, οι οποίες τοποθετήθηκαν στο ύψωμα 245, στα νότια του Κουτσουμού.</p><p style="text-align: justify;">Λίγο πριν την επίθεση, στο σημείο κάλυψης πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στελεχών, όπου αναλύθηκε ο σκοπός της επιχείρησης και το σχέδιο επίθεσης από τους διοικητές του ΚΓΑΝΕ και της Ιης Μεραρχίας. Στη συνέχεια, ακολούθησε η καθιερωμένη ενημέρωση κατά τμήματα και συγκροτήθηκαν συνεργεία για τη στρατολογία και την επιμελητεία. Η επίθεση εκδηλώθηκε το βράδυ της 14ης Σεπτεμβρίου από τα νοτιοανατολικά της κωμόπολης. </p><p style="text-align: justify;">Η Ι Διλοχία της 192ης Ταξιαρχίας αφού ανέτρεψε τις αντιστάσεις στις παρυφές, επιτέθηκε κατά του φυλακίου που βρισκόταν στην εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου. Στο καμπαναριό της εκκλησίας μάλιστα είχε τοποθετηθεί πολυβόλο. Η διλοχία κατέλαβε εύκολα το εχθρικό οχυρό και κατευθύνθηκε προς το ισχυρό φυλάκιο Πύργος, το οποίο προστάτευαν δύο πολυβόλα Βίκερς, ένας όλμος και πολλά αυτόματα όπλα. Η διλοχία, χρησιμοποιώντας αντιαρματικά πάντζερ και πίατ, χειροβομβίδες και μπουκάλια με βενζίνη ανέτρεψε τον εχθρό και έκαψε το φυλάκιο και άλλα πέντε σπίτια. Ο δρόμος πια προς το κέντρο της Αγιάς ήταν ανοιχτός. Το κέντρο ήταν βαριά οχυρωμένο και το υπερασπιζόταν ισχυρή δύναμη του στρατού. Τα οχυρωμένα κτήρια Ζαφρανά, Μιχόπουλου και το ημιγυμνάσιο στάθηκε αδύνατο να καταληφθούν. Στις 5 το πρωί, η διλοχία συμπτύχθηκε στο βορειοανατολικό σημείο της κωμόπολης. Τη νύχτα της 15ης Σεπτεμβρίου, με νέα επίθεση ανατίναξε το υδραγωγείο και κατέλαβε και άλλες αντιστάσεις του εχθρού. </p><p style="text-align: justify;">Η ΙΙ Διλοχία, το βράδυ της 14ης Σεπτεμβρίου, επιτέθηκε κατά των φυλακίων Τσαλίκη και Σταματόπουλου, τα οποία είχαν κτιστές θέσεις πολυβολείων και συρματοπλέγματα καθώς και κατά του φυλακίου της Παναγίας και ενός οχυρωμένου σπιτιού. Οι άνδρες της διλοχίας, παρότι ανατίναξαν ένα πολυβολείο του οχυρού Τσαλίκη-Σταματόπουλου, δεν κατάφεραν να το εξουδετερώσουν. Παράλληλα, ένα άλλο τμήμα της διλοχίας κατέλαβε το καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου και έβαλε φωτιά στην Αγροτική Τράπεζα, αφού πρώτα αφαίρεσε το ποσό των 25.000.000 δραχμών από τα ταμεία της. Έκαψε επίσης και σπίτια «εχθρών του λαού», όπως τα σπίτια του Ιωάννη Πολύμερου, του Βαγγέλη Καρδάρα, του Γιανναρού, του Καναβά, του Ευθυμιάδη και του Συράκη. Στις 5.15 το πρωί, η διλοχία συμπτύχθηκε στα ανατολικά καταλαμβάνοντας τα υψώματα του Αγίου Παντελεήμωνος. </p><p style="text-align: justify;">Η ΙΙΙ Διλοχία δέχτηκε πυρά όλμων στις 20.45 της 14ης Σεπτεμβρίου. Από τις 21.30 έως τις 5.20 συγκρούστηκε με εχθρικά τμήματα γύρω από το σχολείο και από το σπίτι του Μιχόπουλου σχεδόν σώμα με σώμα. Τα δύο φυλάκια υπερασπίζονταν δύο διμοιρίες με 6 οπλοπολυβόλα και 2 βαριά πολυβόλα. Στα νότια του ημιγυμνασίου και δυτικά του δημοτικού σχολείου δέχτηκε πυρά από ένα οχυρωμένο σπίτι, το οποίο υπεράσπιζαν χωροφύλακες και ΜΑΔ. Τμήματα της διλοχίας έβαλαν τότε φωτιά στο κτήριο, προκαλώντας τον τραυματισμό του Υπενωμοτάρχη Θωμά Αντωνίου και τον θάνατο του οπλίτη ΜΑΔ, Απόστολου Δεληγιάννη από το Σκλήθρο Αγιάς, οι οποίοι πήδηξαν από το παράθυρο. Στη συνέχεια, η διλοχία έκαψε τα σπίτια του Δημήτρη και του Απόστολου Καρβασώνη, του Σταματόπουλου και του Πέτρου Μπαρμπέρη που τα υπεράσπιζαν άνδρες των ΜΑΥ και της Χωροφυλακής και στις 5.30 συμπτύχθηκε στα νοτιοανατολικά υψώματα της Αγιάς. Το πρωί της 15ης τα τμήματα της 192ης Ταξιαρχίας και της Σχολής Αξιωματικών συμπτύχθηκαν προς τις ανατολικές και βόρειες παρυφές της πόλης, δίνοντας την ευκαιρία στα κυβερνητικά στρατεύματα να κινηθούν από το κέντρο. Στις 10.00, με τα πρώτα πυρά επέστρεψαν στις οχυρώσεις τους. Το βράδυ εκδηλώθηκαν νέες επιθέσεις προς το κέντρο της Αγιάς.</p><p style="text-align: justify;">Παράλληλα, στον τομέα της 123ης Ταξιαρχίας η κατάσταση ήταν δύσκολη. Τα τμήματα τα οποία ήταν επιφορτισμένα με την κάλυψη της επιχείρησης από τα δυτικά άργησαν να καταλάβουν τις θέσεις τους, επιτρέποντας με αυτόν τον τρόπο στον λόχο του στρατού που βρισκόταν στο Γερακάρι να εισέλθει κατά τη διάρκεια της νύχτας στην Αγιά και να ενισχύσει τη φρουρά της. </p><p style="text-align: justify;">Οι ενισχύσεις των κυβερνητικών στρατευμάτων υπό τον επίλαρχο Στεφανίδη κινήθηκαν τη νύχτα της 14ης προς 15η Σεπτεμβρίου από τη Λάρισα, αλλά δεν κατάφεραν να φτάσουν στον προορισμό τους, λόγω των ναρκοθετημένων δρόμων και των πυρών που εκδηλώνονταν από τα υψώματα της Δήμητρας και του Αγίου Νικολάου του Φονιά. Μόλις ξημέρωσε, κινήθηκαν νέες δυνάμεις προς ενίσχυση των καθηλωμένων δυνάμεων του Στεφανίδη και της φρουράς της Αγιάς, που αποτελούνταν από έναν ουλαμό τεθωρακισμένων υπό τον επιλοχία Μεταξάκη και από έναν ουλαμό της Ίλης Εφόδου του 2ου Συντάγματος Αναγνωρίσεως υπό τον ανθυπασπιστή Κούρκα και υπό τη Διοίκηση του επίλαρχου Χαρβαλάκη. </p><p style="text-align: justify;">Στις 7.00 το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου, οι ενισχύσεις βρίσκονταν στο χωριό Ελευθέριο και προωθούνταν προς το Γερακάρι υπό την κάλυψη πυροβολικού και αεροπορίας. Όταν έφτασαν έξω από το χωριό Δήμητρα, βλήθηκαν από καταιγιστικά πυρά όπλων και όλμων. Ο Χαρβαλάκης συνάντησε τον Στεφανίδη και ενημερώθηκε για την κατάσταση που επικρατούσε. Λίγο αργότερα, 12 άνδρες υπό τον Ανθυπασπιστή Κούρκα της Ίλης Εφόδου με την υποστήριξη τεθωρακισμένων κατέλαβαν τα υψώματα του Αγίου Νικολάου του Φονιά και άλλοι 8 υπό τον Χαρβαλάκη απομάκρυναν τις νάρκες και επισκεύασαν τον δρόμο. Στη συνέχεια, τα τμήματα του Χαρβαλάκη και του Στεφανίδη συνέχισαν την πορεία τους προς Αγιά, αφήνοντας ένα τμήμα της Ίλης Εφόδου να ασχοληθεί με την εκκαθάριση των γύρω υψωμάτων. Ακολουθώντας το δρομολόγιο Γερακάρι-Ανάβρα-Αετόλοφος, παρακάμπτοντας με αυτόν τον τρόπο τις δυνάμεις του ΔΣΕ που είχαν ταχθεί στα υψώματα του Βαθυρέματος και τα ναρκοπέδια, εισήλθαν στην Αγιά στις 12.00 το μεσημέρι περίπου βαλλόμενα από σπίτια, στέγες και δέντρα και ήρθαν σε επαφή με τη Διοίκηση του τάγματος της φρουράς. Στις 18.00, το τμήμα της Ίλης Εφόδου αφού περισυνέλλεξε τους τραυματίες, κινήθηκε προς τη βάση του. Στην Αγιά παρέμειναν τα τεθωρακισμένα με τον Στεφανίδη και 11 οπλίτες της ίλης.</p><p style="text-align: justify;">Λίγες ώρες αργότερα, αφού συμπληρώθηκαν 30 ώρες μάχης, δόθηκε στις δυνάμεις του ΔΣΕ η διαταγή της σύμπτυξης στα γύρω υψώματα, στα χωριά Μεγαλόβρυσο, Σκήτη και Σκλήθρο, όπου συνέχισαν τις επόμενες ημέρες την παρενόχληση του εχθρού με βλήματα όλμων εναντίον της κωμόπολης και με πυρά πεζικού κατά των εξωτερικών φυλακίων. </p><p style="text-align: justify;">Στη μάχη της Αγιάς καταμετρήθηκαν από τις δυνάμεις της 192ης Ταξιαρχίας 7 νεκροί, 10 τραυματίες και 4 αιχμάλωτοι εχθροί. Ωστόσο, όπως επισημαίνει σωστά στην έκθεση μάχης της, «οι απώλειες του [εχθρού] πρέπει να’ ναι πολύ μεγαλύτερες». Η Ιη Μεραρχία σε έκθεση της δίνει ένα μεγαλύτερο αριθμό απωλειών: «Νεκροί 35, μεταξύ τους 1 Αξ/κός. Τραυματίες 120. Αυτόμολοι 5. Αιχμάλωτοι 62». Οι κυβερνητικές δυνάμεις μέσα στην Αγιά, σύμφωνα με το ηρώο του στρατιωτικού νεκροταφείου, είχαν 18 νεκρούς. Στην πραγματικότητα οι απώλειες τους ήταν μεγαλύτερες. Το 26 Τ.Ε είχε 13 νεκρούς (1 έφεδρος αξιωματικός) και 11 αγνοούμενους στρατιώτες. Το τμήμα ΜΑΔ είχε 15 με 17 νεκρούς, από τους οποίους οι περισσότεροι ήταν συλληφθέντες που εκτελέστηκαν στη Σκήτη και στη θέση Καπρίτσιο της Μελιβοίας. Άλλοι 25 τουλάχιστον στρατιώτες τραυματίστηκαν. Ο Διοικητής του 26 Τ.Ε Αγιάς με αναφορά του ζήτησε λίγες ημέρες αργότερα την αντικατάσταση του τάγματος, «λόγω απωλειών και εξαντλήσεως των ανδρών του εκ του συνεχούς αγώνος». </p><p style="text-align: justify;">Οι νεκροί της 192ης Ταξιαρχίας ανέρχονταν στους 4, ο ένας από φιλικά πυρά (Λαμπρονίκος), οι τραυματίες στους 38 (1 ομαδάρχης από φιλικά πυρά) και οι αγνοούμενοι στους 2. Όσοι τραυματίες περισυνελέγησαν από το πεδίο της μάχης μεταφέρθηκαν στα διπλανά χωριά για την παροχή των πρώτων βοηθειών. Κάποιοι από αυτούς μεταφέρθηκαν στη Σωτηρίτσα και τοποθετήθηκαν προσωρινά στα άδεια σπίτια του χωριού, άλλοι στη Μελίβοια (Αθανάτη) στην εκκλησία της Αγιάς Παρασκευής, ενώ όσοι ήταν πιο σοβαρά μεταφέρθηκαν στη Σκήτη όπου βρισκόταν ο γιατρός Τάκης Σκύφτης.</p><p style="text-align: justify;">Συνολικά, οι νεκροί μαχητές του ΔΣΕ, σύμφωνα με ανταπόκριση που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες Εμπρός και Ελευθερία, ανέρχονταν στους 51, 16 στην Αγιά και 35 στα υψώματα της Δήμητρας. Το ανακοινωθέν του ΓΕΣ αναφέρει 45 νεκρούς, μεταξύ τους και «οι αρχισυμμορίται Καραφωτιάς και Κοντογιάννης». Οι πρώτοι νεκροί προέρχονταν από τα τμήματα της 192ης Ταξιαρχίας και της Σχολής Αξιωματικών και οι δεύτεροι από τα τμήματα της 123ης Ταξιαρχίας και του μηχανικού που δέχτηκαν τον κύριο όγκο πυρών των τεθωρακισμένων και της αεροπορίας. </p><p style="text-align: justify;">Οι μαχητές του ΔΣΕ, όπως είδαμε, έκαψαν οικίες «εχθρών του λαού» και εκτέλεσαν έναν μικρό αριθμό ένοπλων εθνικόφρονων πολιτών. Παρατηρήθηκε μάλιστα το φαινόμενο της αντεκδίκησης. Στις 15 Σεπτεμβρίου, την πρώτη ημέρα της μάχης, «<i>ο συμμοριόπληκτος Ι. Α… εκ Σωτηρίτσης, πληροφορηθείς ότι ο υιός του είχε φονευθή από τους συμμορίτας εφόνευσεν αντεκδικούμενος την Ευδοξίαν Σαϊδέ ετών 18 την οποίαν εθεώρει κομμουνίστριαν. Η φονευθείσα κατά βεβαίωσιν της χωροφυλακής ήτο εθνικόφρων. Αργότερον εξηκριβώθη ότι ο υιός του φονέως δεν είχε φονευθεί. Ο δράστης συνελήφθη και θα παραπεμφθή εις το στρατοδικείον</i>».</p><p style="text-align: justify;">Ο ΔΣΕ κατά την παραμονή του στην κωμόπολη στρατολόγησε 25 με 60 άτομα, τα περισσότερα παιδιά δεξιών οικογενειών που παρουσιάστηκαν στην Υποδιεύθυνση Χωροφυλακής Αγιάς τις επόμενες ημέρες. Στη θετική έκβαση της επιχείρησης συνέβαλε η ύπαρξη σχεδιαγράμματος, η χρήση οδηγών και η συγκρότηση ειδικών συνεργείων από χειριστές πάντζερ. Ελλείψεις παρατηρήθηκαν στις πληροφορίες για την εχθρική διάταξη σε κάποια σημεία, στη χρήση των συνθηματικών με αποτέλεσμα απώλειες από φιλικά πυρά και στη χρησιμοποίηση του εδάφους σε ορισμένες περιπτώσεις. Επίσης, παρατηρήθηκε το φαινόμενο της αρπαγής ημιαυτόματου όπλου στελέχους από στρατιώτη των κυβερνητικών δυνάμεων. </p><p style="text-align: justify;">Πηγή: Βαγγέλης Γεωργάς, Κατοχή και Εμφύλιος στην Επαρχία Αγιάς, Bookstars, Αθήνα 2021, σ. 243-253.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoWTd5Clk7MFPE6frF6kdfR_BWwQUeYtfvgOOcPTO9XonLvWpOdZbdUviKQY4xUXPKBLwL-F6QVl08yKq5xcyYMohL73h3FOq1ue8PluVUa8pm730jj2njgVBVqtFsjFPDCw4HITm11pk-3ana1TwSg2UPJnRbH9RxBdubV55-b9CRHo_UesKPwlFyng/s960/ceb1ceb3ceb9ceb1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="637" data-original-width="960" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoWTd5Clk7MFPE6frF6kdfR_BWwQUeYtfvgOOcPTO9XonLvWpOdZbdUviKQY4xUXPKBLwL-F6QVl08yKq5xcyYMohL73h3FOq1ue8PluVUa8pm730jj2njgVBVqtFsjFPDCw4HITm11pk-3ana1TwSg2UPJnRbH9RxBdubV55-b9CRHo_UesKPwlFyng/w438-h290/ceb1ceb3ceb9ceb1.jpg" width="438" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Σύγχρονη άποψη της Αγιάς Λάρισας</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><br /><p></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-83918072289538043572022-09-10T17:31:00.005+02:002022-09-10T17:31:34.898+02:0008/09/1962: Το Μήτσο Βλάχο βάρεσαν στης Σφήνας το γεφύρι<p style="text-align: justify;"> Η 8η του Σεπτέμβρη 1962, που συνδέεται με τα αιματηρά γεγονότα της ΣΦΗΝΑΣ - ΒΑΛΤΟΥ και με τη μεγάλη θυσία που πρόσφεραν οι καπνοπαραγωγοί του ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ και του ΒΑΛΤΟΥ, το θάνατο του Δημήτρη ΒΛΑΧΟΥ, έχει την προϊστορία της. Στις αρχές του 1962, ήταν στις καπναποθήκες των καπνοπαραγωγών Βάλτου, Ξηρομέρου και Τριχωνίδας, αδιάθετη ολόκληρη η παραγωγή καπνών εσωτερικής κατανάλωσης εσοδείας 1961. Η Κυβέρνηση Καραμανλή αναγκάστηκε ύστερα από πίεση και διαμαρτυρίες εκ μέρους του καπνοπαραγωγικού κόσμου της περιοχής, να δώσει εντολή προς τους καπνοβιομήχανους για να προβούν στην αγορά των καπνών εσωτερικής κατανάλωσης εσοδείας 1961 απ' την 1η Απρίλη 1962, κατά ποσοστό 20% μηνιαία, ώστε, μέχρι την 31 Αυγούστου του αυτού έτους να πωληθεί και το τελευταίο κιλό εσοδείας 1962, και εν συνεχεία η Κυβέρνηση προέβη στην χρηματοδότηση των καπνοβιομηχάνων.</p><p style="text-align: justify;">Οι καπνοβιομήχανοι παρά την Κυβερνητική απόφαση και παρ' ότι χρηματοδοτήθηκαν, δεν προέβησαν στην αγορά των καπνών κατά το ρυθμό που υπαγόρευε η Κυβερνητική απόφαση. Η κωλυσιεργία τους ήταν συστηματική και τούτο με την ανοχή και την ουσιαστική συμπαράσταση της Κυβέρνησης, η οποία πέραν της τυπικής της απόφασης, ουδεμία ουσιαστική πίεση ασκούσε επί των μεγιστάνων της καπνοβιομηχανίας, για την έγκαιρη και σε ικανοποιητικές τιμές αγορά των καπνών εσωτερικής κατανάλωσης του Νομού Αιτωλοακαρνανίας. Το αποτέλεσμα αυτής της συμπαιγνίας Κυβέρνησης - καπνοβιομηχάνων, υπήρξεν ότι επί 7.500 περίπου τόνων συνολικής εσοδείας 1961, αγοράσθηκαν από την καπνοβιομηχανία σε πολύ εξευτελιστικές τιμές, μέχρι το Σεπτέμβρη 1962, 1.400 τόνοι και παρέμεινε τότε αδιάθετο ποσοστό 65% και πλέον της εσοδείας καπνών εσωτερικής κατανάλωσης 1961, της περιφέρειας του Νομού Αιτωλοακαρνανίας. Εμπαίχθηκαν τότε οι καπνοπαραγωγοί και τα καπνά υπήρχαν αδιάθετα και σάπιζαν στις αποθήκες, προς τον αποκλειστικό σκοπό να πιεσθούν οι ατυχείς και να δεχθούν να πωλήσουν τα καπνά τους, που είναι ποτισμένα με το αίμα τους, στους καπνοβιομήχανους σε εξευτελιστικές τελείως τιμές. Γιατί οι τιμές τις οποίες πρόσφεραν τότε οι καπνοβιομήχανοι, ήταν εξευτελιστικές. Οι τιμές οι προσφερθείσες το προηγούμενο έτος 1961 για την αγορά των καπνών εσοδείας 1960 κυμαίνονταν από 15-40 δρχ. κατά κιλό.</p><p style="text-align: justify;">Οι καπνοπαραγωγοί με τις τιμές αυτές δεν μπόρεσαν να πληρώσουν ούτε τα προς την Αγροτική Τράπεζα χρέη τους και ως εκ τούτου εύλογα προέβαλαν τότε το αίτημα της διάθεσης των καπνών τους σε τιμές ανώτερες απ' αυτές του προηγούμενου χρόνου κατά 50-40%, γιατί έτσι μόνο θα μπορούσαν να ξεχρεωθούν και να αντιμετωπίσουν τις στοιχειώδεις οικονομικές και βιοτικές τους ανάγκες. Οι καπνοβιομήχανοι όχι μόνο δεν προσέφεραν τιμές ανώτερες των του προηγουμένου έτους κατά 50-40%, όπως ζητούσαν οι καπνοπαραγωγοί, αλλά τουναντίον κατ' αρχάς δεν έδιναν ούτε την αύξηση την κατά 10% επί των τιμών του προηγούμενου έτους που αποφάσισε η Κυβέρνηση, κατόπιν του νέου φόρου που επέβαλε στα σιγαρέτα και που ανέρχονταν ως γνωστό σε 50-70 λεπτά κατά κουτί, αναλόγως. Δίκαιη, ως εκ τούτου, εύλογη και επιβεβλημένη υπήρξε η αγανάκτηση και κινητοποίηση των καπνοπαραγωγών η οποία κορυφώνεται σε ένταση από τα μέσα Ιούλη 1962 και φτάνει στη επαναστατική εκείνη έκρηξη της 8ης Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου. Διότι αποτελούσε και αποτελεί πρόκληση ο κατ' έτος συστηματικός εμπαιγμός σε βάρος τους, εκ μέρους των καπνοβιομήχανων, με τη συμπαράσταση της Κυβέρνησης. Αποτελεί πρόκληση σε βάρος των καπνοπαραγωγών, όταν η Κυβέρνηση επιβάλλει φόρο επί των σιγαρέτων υπέρ των καπνοβιομηχάνων, των περιπτερούχων κ.λ.π. ενώ στους καπνοπαραγωγούς δεν δίνει ούτε ψυχούλα. Αποτελεί ιταμή πρόκληση για τους παραγωγούς, όταν η Κυβέρνηση επιτρέπει στους καπνοβιομήχανους να τους εκβιάζουν και να μένουν τα καπνά τους αδιάθετα, για να σαπίζουν στις αποθήκες. Αποτελεί κυνισμό από μέρους της τότε Κυβέρνησης Καραμανλή, όταν αρνείται να δώσει στους καπνοπαραγωγούς τιμές, ικανές να αντιμετωπίσουν τις στοιχειώδες βιοτικές τους ανάγκες, τη στιγμή που επιβάλλει βαρείς φόρους επί των ειδών πρώτης ανάγκης, οι οποίοι, πλήττουν τα ευρέα λαϊκά στρώματα και καταβιβάζουν περισσότερο το βιοτικό επίπεδο του Λαού.</p><p style="text-align: justify;">Αποτελεί πρόκληση ακόμα προς τους δυστυχείς καπνοπαραγωγούς η εκ μέρους της τότε Κυβέρνησης άρνηση για στοιχειώδη ικανοποίηση των λογικών και δίκαιων αιτημάτων των καπνοπαραγωγών Αιτωλοακαρνανίας, όταν αυτή η Κυβέρνηση της πλουτοκρατίας και των αδίστακτων μονοπωλίων δε διστάζει να διπλασιάσει τη βασιλική χορηγία και να τριπλασιάσει τη χορηγία του διαδόχου του θρόνου. Κατόπιν τούτων, ως γνωστόν, στις 8 Σεπτέμβρη οι καπνοπαραγωγοί των Επαρχιών Βάλτου και Ξηρομέρου κατέβηκαν σε προειδοποιητική διαδήλωση διαμαρτυρίας, για το αίσχος αυτό που γινόταν σε βάρος τους εκ μέρους των Καπνοβιομήχανων και της Κυβέρνησης Καραμανλή. Τέσσερις χιλιάδες και πλέον καπνοπαραγωγοί των Επαρχιών Ξηρομέρου και Βάλτου, σύσσωμοι, σαν ένας άνθρωπος, με μόνο σύνθημα συναγερμού, τις κωδωνοκρουσίες των εκκλησιών κινήθηκαν από τα χωριά τους την 3η πρωινή στις 8 Σεπτέμβρη 1962 και κατέλαβαν συν γυναιξί και τέκνοις τη δημόσια οδό Αμφιλοχίας -Αγρινίου. Συγκεκριμένα στο μεν το χωριό Στάνου-Βάλτου συγκεντρώθηκαν περί τις τρεις χιλιάδες καπνοπαραγωγοί, στο δε το χωριό Σφήνα-Βάλτου περί τους πεντακόσιους. Και εκεί αντιμετώπισαν με γενναιότητα και ανδρισμό, αντάξιο της ηρωικής Ελληνικής αγροτιάς, την κυνική και βάναυση επίθεση της Κυβέρνησης. Όλοι οι συγκεντρωθέντες αγρότες, άνδρες και γυναίκες, γέροι και νέοι, ακόμα και τα μικρά παιδιά, με μια φωνή απάντησαν στους Κυβερνητικούς εκπροσώπους και στη Χωροφυλακή, ότι δεν θα διαλυθούν αν δεν ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα τους και ότι είναι διατεθειμένοι να πέσουν όλοι για τον δίκαιο αγώνα τους. Και στην ομόθυμη αυτή διαδήλωση των αγροτών, οι Χωροφύλακες, παρουσία του Νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας Ιωάν. Μήλλιου, του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Μεσολογγίου Δημόπουλου, του Αντιεισαγγελέα Πρωτοδικών Αγρινίου Αθαν. Πέταλα και του Βουλευτή της δεξιάς Νικ. Φαρμάκη, πυροβόλησαν εναντίον τους αδίστακτα. Και το αίμα των ατυχών παραγωγών χύθηκε και έβαψε την δημόσια οδό Αγρινίου - Αμφιλοχίας.</p><p style="text-align: justify;">Ο μικρός Ευστάθιος Μπίλιας (μόλις 10 ετών), από το χωριό Μαχαλά - Ξηρομέρου τραυματίζεται και ο Δημήτρης Βλάχος τραυματίζεται θανάσιμα και μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αγρινίου, όπου υπέκυψε στο μοιραίο. Ο ατυχής καπνοπαραγωγός Δημήτρης Βλάχος απ' τη Λεπενού Βάλτου, σκοτώθηκε απ' τις σφαίρες της Χωροφυλακής στη γέφυρα της Σφήνας την 1.30 μ.μ. της ημέρας εκείνης και έπεσε, ηρωικό ολοκαύτωμα, στις επάλξεις της ωραίας αυτής αγροτικής εξόρμησης. Ο Δημήτρης Βλάχος αποτελεί πλέον σύμβολο των ευγενών κοινωνικών αγώνων της αγροτικής τάξης και ενθαρρύνει με το παράδειγμα της θυσίας του και θα εμπνέει με τον θάνατο του, τους αγώνες ολόκληρου του αγροτικού λαού της Ελλάδας. Οι αγρότες και ειδικότερα οι καπνοπαραγωγοί της Αιτωλοακαρνανίας, θα συνεχίσουν τους αγώνες τους και θα αντιμετωπίσουν και στο μέλλον με γενναιότητα και θάρρος τις ανάλγητες και αντιλαϊκές Κυβερνήσεις που θα συμμαχήσουν με τους Καπνοβιομήχανους εναντίον τους.</p><p style="text-align: justify;">Είναι βέβαιο ότι οι ωραίοι αγώνες των καπνοπαραγωγών του Βάλτου και του Ξηρομέρου θα συνεχιστούν με μεγαλύτερο πάθος, με ηρωικότερη έξαρση και με αμείωτη οξύτητα και θα αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση από ολόκληρο τον αγροτικό κόσμο και τώρα και στο μέλλον. Και οι ευγενείς αυτοί Κοινωνικοί αγώνες των καταπιεζόμενων, τελικά θα οδηγούν στην επιτυχία και στη Νίκη. Διότι ως βάθρο τους έχουν το δίκαιο και σημαία τους έχουν τη δικαιοσύνη.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Η ΔΙΚΗ</b></p><p style="text-align: center;"><b><br /></b></p><p>Η δίκη άρχισε στις 10 Νοέμβρη 1962, ημέρα Σάββατο και ώρα 9 π.μ. ενώπιον του τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αγρίνιου.</p><p style="text-align: justify;">Η δίκη αυτή διεξάχθηκε επί πενθήμερο υπό δραματικές συνθήκες, και υπό το κράτος ηλεκτρισμένης ατμόσφαιρας και μεγάλης συγκίνησης του πολυπληθούς ακροατηρίου. Υπολογίζεται ότι τη δίκη αυτή παρακολούθησαν περί τους 5.000 αγρότες και καπνοπαραγωγοί ολόκληρης της περιφέρειας Αιτωλοακαρνανίας.</p><p style="text-align: justify;">Την παραμονή της ιστορικής αυτής δίκης, δηλαδή, το βράδυ της 9ης Νοεμβρίου 1962, οι δικηγόροι οι οποίοι ανέλαβαν την υπεράσπιση των Κατηγορουμένων (18) καπνοπαραγωγών, συνήλθαν σε σύσκεψη στα γραφεία της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Αγρίνιου, προκειμένου να χαράξουν την κοινή γραμμή της υπεράσπισης. Εκεί τότε υπήρξαν διαφωνίες και διαμορφώθηκαν δύο τάσεις: Mία τάση, η Προοδευτική, την οποία εξέφρασαν οι δικηγόροι Σταύρος Κανελλόπουλος, Παναγ. Παπούλιας, Θεόδ. Σταυρόπουλος, Χρ. Ροκόφυλλος, Κων. Ρόκόφυλλος, Κων. Καράτσαλος, Δημ. Βότσης και. Γρηγόρης Μπακόλας, υποστήριξαν ότι η γραμμή της υπεράσπισης θα έπρεπε να είναι μαχητική. Υποστηρίχθηκε δηλαδή, στη δίκη αυτή να αποκαλυφθεί η πραγματική σημασία της υπόθεσης, να προβληθεί το δίκαιο των καπνοπαραγωγών και η αντιδικία αυτών προς την Κυβέρνηση και τους καπνοβιομήχανους. Η άλλη τάση, η συντηρητική και φιλοκαραμανλική, την οποία εξέφρασαν οι δικηγόροι Χαρίλαος Φαφούτης και Γεώργιος Σιδέρης, υποστήριξε ότι θα έπρεπε να μη προβληθεί η αντιδικία καπνοπαραγωγών - Κράτους, αλλά με ηττοπάθεια να εξαρθεί το αιώνιο λίκνισμα της φτώχειας και του ραγιαδισμού.</p><p style="text-align: justify;">Φυσικόν ήταν να επικρατήσει η προοδευτική - μαχητική τάση, ώστε η δίκη αυτή να αποτελέσει μια πραγματική μάχη Καπνοπαραγωγών προς Κυβέρνηση και Καπνοβιομήχανους</p><p style="text-align: justify;">Η σύνθεση του Δικαστηρίου αποτελέστηκε από τον Πρόεδρο Πρωτοδικών Σταύρο Ντάλλα και τους Πρωτόδικες Γεώργιον Δημόπουλο και Δημήτριον Φωτόπουλο. Την Εισαγγελική έδρα κατείχε ο Εισαγγελέας Δημ. Ρενιέρης. Τη θέση του Γραμματέα κατέλαβε ο υπάλληλος της Γραμματείας του Πρωτοδικείου Αγρίνιου Δημ. Τσούνης.</p><p style="text-align: justify;">Οι παραπεμφθέντες στη δίκη εκείνη, δέκα οχτώ κατηγορούμενοι είναι οι: Δημοσθένης θεοδ. Παλκογιάννης, Γεράσιμος Μιχ. Τζαχρήστας, Βασίλειος Δημ. Βραχάς, Ιωάννης Δημ. Γκόργκας, Ιωάννης Β. Μπακογιώργος, Κων. Αθαν. Κούτσικος, Πάτροκλος Ιωάν. Ρούτσης, Ιωάννης Νικ. Αδάμος ή Τσούλος, Κων. Β. Σκοτίδας, ΑνδρέαςΓρηγ. Τζαμαλής, Λάμπρος Αποστόλου, Παναγιώτης Κων. Κόκκαλης πρώην Δήμαρχος Αμφιλοχίας, Ιωάννης Π. Σούνας, Δημήτριος Νικ. Μαυρομμάτης, Δημήτριος Κων. Κουτρούμπας, Κων. Η. Ζέλος, Γεώργιος Απ. Μαγκλάρας και Δημήτριος Αθ. Τζούρος.</p><p style="text-align: justify;">Οι. δέκα οκτώ αυτοί καπνοπαραγωγοί παρεπέμφθηκαν σε δίκη κατηγορηθέντες για τα αδικήματα της στάσης, της παρακώλυσης των συγκοινωνιών και των απλών σωματικών κακώσεων.</p><p style="text-align: justify;">Την υπεράσπιση των κατηγορουμένων καπνοπαραγωγών ανέλαβαν δεκατρείς δικηγόροι εξ Αθηνών και Αγρίνιου. Ο πρύτανης της υπεράσπισης, στην ιστορική αυτή δίκη, είναι ο διακεκριμένος δικηγόρος Αθηνών και πανελληνίου κύρους ποινικολόγος Σταύρος Κανελλόπουλος. Παρέστησαν επίσης εξ Αθηνών οι δικηγόροι Παναγιώτης Παπούλιας, Αθανάσιος Κακογιάννης, Θεόδωρος Σταυρόπουλος και Χρήστος Ροκόφυλλος. Εκ των δικηγόρων της πόλης του Αγρίνιου παρέστησαν οι Κων. Ροκόφυλλος, Δημήτριος Βότσης, Γρηγόριος Μπακόλας, Κωνσταντίνος Καράτσαλος, Χαρίλαος Φαφούτης, Γεώργιος Σιδέρης, Παναγιώτης Μηλιάς και Ηλίας Μπίνας.</p><p style="text-align: justify;">Στην πολύκροτη αυτή δίκη παρέστησαν επίσης αντιπρόσωποι, και ρεπόρτερ των Αθηναϊκών Εφημερίδων: "Το Βήμα", "Τα Νέα", "Ελευθερία", "Αθηναϊκή", "Αυγή", ως και αντιπρόσωποι των εις το Αγρίνιο εκδιδομένων τοπικών εφημερίδων.</p><p style="text-align: justify;">Η διαδικασία κατά τη δίκη αυτή τέλειωσε αργά τη νύκτα της 13ης Νοεμβρίου, με την μνημειώδη δικανική αγόρευση του εκ των υπερασπιστών Σταύρου Κανελλόπουλου, το τέρμα της αγόρευσης του οποίου κάλυψαν παρατεταμένα χειροκροτήματα εκ μέρους του πολυπληθούς και σε πλήρη συγκίνηση τελούντος ακροατηρίου.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXzGB9P1Ml2q8XOQRSIjeEmv7XMWVXnuxrDaqAXI--34ObxQBuu-dOf4paWYsAPsBiml2gVuzArt25guMEP23vmwruqwM26QZAZRCzUkpbbWZ0E-QrN-k4PL9DHiqXgtfqrVvcgIRHN0EmXkuCKPPeOiQNyykh_-GLYgPYeLI67kQnUaglEfcZsTMxig/s729/305404540_10160451008934917_6563555434119032255_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="570" data-original-width="729" height="327" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXzGB9P1Ml2q8XOQRSIjeEmv7XMWVXnuxrDaqAXI--34ObxQBuu-dOf4paWYsAPsBiml2gVuzArt25guMEP23vmwruqwM26QZAZRCzUkpbbWZ0E-QrN-k4PL9DHiqXgtfqrVvcgIRHN0EmXkuCKPPeOiQNyykh_-GLYgPYeLI67kQnUaglEfcZsTMxig/w418-h327/305404540_10160451008934917_6563555434119032255_n.jpg" width="418" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Η φωτογραφία δημοσιέυτηκε στις 22.09.1962 στην βρετανική εφημερίδα Illustrated London News. Eνδεικτική πηγή το άρθρο του Λίνου Υφαντή <a href="https://www.agrinionews.gr/1962-foto-ti-diadilosi-ton-kapnoparagogon-sti-gefyra-tis-sfinas-opoy-dolofonithike-o-dimitris-vlachos/" target="_blank">εδώ</a>.</div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-7584171316829582622022-08-18T22:46:00.010+02:002022-08-18T22:46:59.302+02:00Άγνωστες ταφές μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ και ανταρτών των ΟΕΚΑ<p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000;"> Αιτωλοακαρνανία</span></b></p><p><br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Παλιό Βούστρι</b>: Οι τάφοι των αγωνιστών, Φώτη και Γεωργίου Πουρνάρα, του ΕΛΑΣ που δολοφονήθηκαν στις 17/07/1945, ως μέλη Ομάδας Ενόπλων Καταδιωκόμενων Αγωνιστών (ΟΕΚΑ).</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU9sQW82fvKCBXUh8ymXMIXs-046zKz-LAM9RMRQ1s9Kblijtzu4Z07wZQYabdyLyiLdWGWYisE0g7Jn2iG6MtVtaKBg9vieAmz9wdpSmsRK9wfRKC8thTByk-wjaXynaXGUXHKgXNhGWsI15_wsh_saA18lSpoZAK9hsA9EGoOYjwE5G4YGV5MIB80Q/s502/Untitled.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="384" data-original-width="502" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU9sQW82fvKCBXUh8ymXMIXs-046zKz-LAM9RMRQ1s9Kblijtzu4Z07wZQYabdyLyiLdWGWYisE0g7Jn2iG6MtVtaKBg9vieAmz9wdpSmsRK9wfRKC8thTByk-wjaXynaXGUXHKgXNhGWsI15_wsh_saA18lSpoZAK9hsA9EGoOYjwE5G4YGV5MIB80Q/w428-h328/Untitled.png" width="428" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Ο τάφος στο Παλιό Βούστρι</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both;"><b>Τρύφος:</b> Οι διωκόμενοι αγωνιστές του τοπικού ΕΛΑΣ κινούνταν στην ορεινή περιοχή Βουστρίου- Τρύφου ήδη από τις αρχές του 1945 προσπαθώντας να διαφύγουν των ενόπλων συμμοριών του παρακράτους και υποστηριζόμενοι από οικογένειες των παραπάνω χωριών. Η ΟΕΚΑ Γεροδήμου απαρτίζονταν από τους: Βασίλης Τσέλιος (Γεροδήμος) αρχηγός ΕΛΑΣ Στερεάς, Νίκος Κομπλίτσης (Χελμός) υπαρχηγός ΕΛΑΣ Ξηρομέρου, Τάκης Γκαραβέλος καπετάνιος λόχου ΕΛΑΣ, Κώστας Τζακώστας καπετάνιος ΕΛΑΣ, Σπύρος Κομπλίτσης καπετάνιος ΕΛΑΣ, Γκαραβέλος Πάνος υπαξιωματικός της Πολιτοφυλακής του ΕΛΑΣ και μέλος του ΚΚΕ , Φώτης Τζακώστας στέλεχος του ΚΚΕ, Κώστας Σαμαράς ΕΛΑΣίτης, Κώστας Μαρκαντώνης σαμποτέρ του ΕΛΑΣ, Χριστόφορος Θεοχάρης νομαρχιακό στέλεχος της ΕΠΟΝ, Σωκράτης Τσελεπής ΕΛΑΣίτης, Γιάννης Κατσιφός πολιτοφύλακας, Χρήστος Γκούμας πολιτοφύλακας, Τσίντζος Στάθης μέλος του ΚΚΕ, Χριστόφορος Κομπλίτσης πολιτοφύλακας, Βασίλης Παπαγιάννης στέλεχος του ΚΚΕ και ο Αριστείδης Θεοχάρης στέλεχος του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ.</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Toν Μάιο του 1945, η ομάδα Γεροδήμου συγκρούστηκε με κλιμάκιο της Χωροφυλακής και τους παρακρατικούς του Λούντζη στην ευρύτερη περιοχή του Βουστρίου μετά από καταγγελία του χωρικού Νικάκη. Η σύγκρουση υπήρξε σφοδρή με τους αντάρτες να στερούνται πυρομαχικών και να βρίσκονται σε κλοιό περικύκλωσης. Το αποτέλεσμα ήταν η ολοκληρωτική διάλυση της ομάδας Γεροδήμου και ο θάνατος των αγωνιστών της. Τα κεφάλια των αγωνιστών αποκόπηκαν με μαχαίρια και σουγιάδες από τους διώκτες τους και εξετέθησαν σε τορβά στο χωριό Κατούνα. Τα σώματά τους ανευρέθηκαν από τοπικό βοσκό και τάφηκαν σε περιοχή που όπως ο Αριστείδης Θεοχάρης αναφέρει στο βιβλίο του Με το Δημοκρατικό Στρατό στην Στερεά Ελλάδα εκδ. Σύγχρονη Εποχή, φέρει ακόμα το όνομα «στου Τσέλιου». </div><div><br /></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhORDMkrZBBulmFJEZKzY2ApX9jSRoCC7t-6Mzsdi7sMLcuNd5EMPRqWBmPt4z8DL1t0lsdEL-pmZKDTp4OqrNVi81BaiaANBHYYmKahwbEiFZjsLTaxnW6iZqs0R6wKCjvwf-AS33hzykveX2-0FF_zxBv1LTAVZDvyd6u4iSYr9C4fV2FajwSQM-SMA/s477/Untitled.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="355" data-original-width="477" height="326" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhORDMkrZBBulmFJEZKzY2ApX9jSRoCC7t-6Mzsdi7sMLcuNd5EMPRqWBmPt4z8DL1t0lsdEL-pmZKDTp4OqrNVi81BaiaANBHYYmKahwbEiFZjsLTaxnW6iZqs0R6wKCjvwf-AS33hzykveX2-0FF_zxBv1LTAVZDvyd6u4iSYr9C4fV2FajwSQM-SMA/w439-h326/Untitled.png" width="439" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Η θέση "Στου Τσέλιου"</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both;"><b>Πατιόπουλο:</b> Στη θέση που ονομάζεται σήμερα «στου πεθαμένου» ή «λάκκα του πεθαμένου», το καλοκαίρι του 1949, οι κάτοικοι του χωριού βρήκαν το σώμα νεκρού αντάρτη του ΔΣΕ. Ομοίως, στη θέση «λιβάδι Πατιόπουλου», βρέθηκε και εκεί νεκρός αντάρτης, το ίδιο καλοκαίρι. Οι δύο είναι θαμμένοι από τους κατοίκους, στην Παναγία, στα λιβάδια Πατιόπουλου. Άλλος νεκρός αντάρτης του Δημοκρατικού Στρατού βρέθηκε στην περιοχή «Σβάρνα» και τάφηκε από τους κατοίκους του χωριού, στην Αγία Σωτήρα. </div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Σακαρέτσι:</b> Μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού, που πηγές αναφέρουν ότι υπήρξε πολυβολητής βρέθηκε το 1949, νεκρός στο βουνό Πρατίνα, μετά το Σακαρέτσι, στα βορειο-ανατολικά του Πατιόπουλου. Τάφηκε επί τόπου. </div><div><br /></div></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsP7Rp0Ew-7jkYEqGwrV0iNp70sJ2YMkkIuvolsKKQmeV3T0fCrAJDXIXmTOF6su9ZhuVy0uGqDlQu8XjF19o5XVekTOwoiv8QygXcYIIK_bEC3X2pvDK1BAn7iTKhbR1IE9SH6IljyNrhX8Hs1gZVF9VYczMHGA7QDm0OS6AC3kfx2sHoxyEs3pIypg/s547/Untitled.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="547" data-original-width="426" height="523" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsP7Rp0Ew-7jkYEqGwrV0iNp70sJ2YMkkIuvolsKKQmeV3T0fCrAJDXIXmTOF6su9ZhuVy0uGqDlQu8XjF19o5XVekTOwoiv8QygXcYIIK_bEC3X2pvDK1BAn7iTKhbR1IE9SH6IljyNrhX8Hs1gZVF9VYczMHGA7QDm0OS6AC3kfx2sHoxyEs3pIypg/w407-h523/Untitled.png" width="407" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Οι δύο τάφοι στην Παναγία στα λιβάδια Πατιόπουλου. Πηγή: Αλέξανδρος Ζήκας.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both;"><b>Ιερά Μονή Κατερινούς στη Γαβαλού:</b> Στον περίβολο της εκκλησίας είναι θαμμένοι τουλάχιστον δύο μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού, εκ των οποίων ο ένας ονομαζόταν Χρήστος Κατσιγιάννης και ο άλλος Δασκαλάκης. </div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000;">Ιωάννινα</span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Θεριακήσι:</b> Το Μάρτιο του 1947, μαχήτρια του ΔΣΕ έφθασε τραυματισμένη σε τοποθεσία απέναντι από το χωριό Θεριακήσι. Είχε τραυματιστεί στις μάχες στην Τούρκα. Οι κάτοικοι του χωριού την άκουγαν δύο βράδια να ψυχορραγεί, αλλά δεν τολμούσαν να πλησιάσουν. Τη βρήκαν νεκρή δύο ημέρες αργότερα, στην περιοχή που ως σήμερα λέγεται «συναγωνίστρια». Έχει ταφεί είτε στο σημείο αυτό, είτε στο νεκροταφείο του χωριού. </div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000;">Αργολίδα</span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Ναύπλιο:</b> Ομαδικοί τάφοι εκτελεσθέντων από τις φυλακές της Ακροναυπλίας, στον ανατολικό τοίχο του πρώτου νεκροταφείου. </div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000;">Αρκαδία</span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Τρίπολη: </b>Ομαδικοί τάφοι εκτελεσθέντων στη μάντρα του Αγίου Αθανασίου, εκεί που κάποτε στηνόταν η καρμανιόλα. </div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Άστρος:</b> Ομαδικοί τάφοι από τις δύο μάχες του ΔΣΕ Πελοποννήσου στην πόλη. Οι ταφές βρίσκονται σε ένα χέρσο χωράφι, που ονομάζεται ως σήμερα «πεθαμένοι», έξω από το νεκροταφείο «Μεσόγειο» της πόλης. </div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000;">Θεσσαλία</span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Περιοχή Πατωμένης Λάρισας: </b>Υπήρξε χώρος των Εμπέδων και νοσοκομείο της 123ης Ταξιαρχίας, της 1ης Μεραρχίας του ΔΣΕ. Τάφηκαν εκεί εκπαιδευόμενοι μαχητές που σκοτώθηκαν σε αεροπορικές επιδρομές, το 1948, καθώς 2 εκτελεσμένοι λιποτάκτες. </div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Αϊ-Γιάννης Πατωμένης Λάρισας: </b>Στον περίβολο της εκκλησίας υπήρχαν έως το 1948, τουλάχιστον 3-4 ταφές νεκρών του ΔΣΕ, πιθανώς από το παρακείμενο νοσοκομείο της 123ης Ταξιαρχίας της 1ης Μεραρχίας. </div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div></div><div><br /></div></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-89233605799180971012022-08-18T12:42:00.000+02:002022-08-18T12:42:05.437+02:0070 χρόνια από τη δολοφονία του πατέρα μου, γιατρού και αγωνιστή, Γεώργιου Νατιώτη (Πάγκαλου)<p> </p><p style="text-align: justify;">Το παρακάτω κείμενο, εστάλη από τον Παναγιώτη Νατιώτη, για την επέτειο της δολοφονίας του πατέρα του. Το δημοσιεύουμε όπως ακριβώς μας δόθηκε</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Σαν σήµερα, παραµονή της Παναγίας, το 1946, δολοφονήθηκε
άνανδρα ο πατέρας µου, Νατιώτης-Πάγκαλος Γεώργιος από
πληρωµένους δολοφόνους. Το παράπονό µου είναι ότι ένας
τόσο άξιος και λαοφιλής άνθρωπος του καιρού του περιέπεσε
στη µεταθανάτια αφάνεια και, παρότι η ιστορία του είναι
γνωστή ακόµα και σε ανθρώπους που δεν τον γνώρισαν
προσωπικά, πουθενά δεν αναγράφεται ότι δολοφονήθηκε.
Εβδοµήντα χρόνια µετά, σκοπός των λιγοστών αυτών γραµµών
είναι η αποκατάσταση της ιστορικής µνήµης του, καθώς η
ιστορία δεν πρέπει να αλλοιώνεται ούτε να λησµονιέται.
Ο Γεώργιος Νατιώτης (Πάγκαλος), γιος του Θεοδώρου από το
Φοινίκι και της Αναστασίας, το γένος Γ. Σταθάκη, από τον
Ασωπό, γεννήθηκε το 1904 στο Φοινίκι του νοµού Λακωνίας.
Αποφοίτησε από το γυµνάσιο των Μολάων και από το
σχολαρχείο του Γυθείου, αριστούχος στα µαθήµατα και µε
διακρίσεις στον αθλητισµό και συγκεκριµένα στο αγώνισµα του
δρόµου των 100 µέτρων. Στη συνέχεια, φοίτησε στην Ιατρική
Σχολή Αθηνών, απ’ όπου και αποφοίτησε, το 1930, µε
ειδικότητα παθολόγου-µαιευτήρα, δείχνοντας ιδιαίτερη
επιµέλεια, στοιχείο που τον χαρακτήριζε καθ’ όλη την υπόλοιπη
ζωή του. Η επιµέλειά του αυτή του επέτρεψε να εκπληρώσει,
παράλληλα µε την πανεπιστηµιακή του φοίτηση, τη στρατιωτική
του θητεία στο Ναύπλιο. Αφού πήρε το δίπλωµά του,
διατηρούσε ιατρείο στα Παπαδιάνικα, όπου και κατοικούσε. Δύο
χρόνια αργότερα, παντρεύτηκε την κόρη του ιερέα και
δηµοδιδασκάλου Παναγιώτη Γεωργαρά, Ελένη, από τον Άγιο
Δηµήτριο Μονεµβάσιας, και εγκαταστάθηκαν στον Ασωπό (τότε
κοινότητα Κοντεβιανίκων). Απέκτησαν τρία παιδιά, τον Νικόλαο
το 1932, τον Παναγιώτη (εµένα) το 1936 και την Αναστασία το
1940, τα οποία γεννήθηκαν στον Ασωπό. </p><p style="text-align: justify;"> Από την εγκατάστασή του στον Ασωπό αφιερώθηκε στην
καλλιέργεια της επιστήµης του και στην προσφορά προς τους
συνανθρώπους του. Είναι γνωστό ότι δεν δίσταζε να
επισκέπτεται ασθενείς σε όλη την επαρχία Επιδαύρου-Λιµηράς,
ακόµα και στα πιο αποµακρυσµένα και ορεινά χωριά της
περιοχής, ενώ συνέδραµε οικονοµικά τους πιο άπορους από
αυτούς προκειµένου να εξασφαλίζουν την απαραίτητη
φαρµακευτική περίθαλψη. Ακλόνητος στην αρωγή προς τους
συνανθρώπους του, χρησιµοποιούσε ολόψυχα κάθε δυνατό
µέσο για την εκπλήρωση του ιατρικού του καθήκοντος.
Συγκεκριµένα, µε το δικό του ιδιωτικό αυτοκίνητο και τα δικά
του έξοδα µετέφερε ασθενείς αρκετές φορές, χρήζοντες άµεσης
νοσοκοµειακής περίθαλψης, στη Σπάρτη, ενώ χάρη στην υψηλή
του κατάρτιση και τη χαρισµατική του προσωπικότητα
πρωτοπορούσε πραγµατοποιώντας µόνος του τις βασικές
µικροβιολογικές εξετάσεις στους ασθενείς, σηµειώνοντας
πολλές επιτυχίες στις διαγνώσεις του. Στα παιδιά των σχολείων
της περιοχής έκανε τα απαραίτητα εµβόλια, δίνοντάς τους
πολύτιµες συµβουλές για την υγιεινή τους, τις οποίες αντλούσε
από την παρακολούθηση συνεδρίων παιδιατρικής στην οποία
προέβαινε κατά τις επανειληµµένες επισκέψεις του στην Αθήνα. </p><p style="text-align: justify;"> Αξιοσηµείωτο είναι το γεγονός ότι έφτασε στο σηµείο να δίνει ο
ίδιος από το αίµα του στους ασθενείς που το είχαν ανάγκη,
αφού διέθετε την οµάδα αίµατος που είναι συµβατή µε όλες τις
υπόλοιπες. Διασώζονται µέχρι σήµερα και έχω στην κατοχή µου
τα βιβλία των ασθενών του κατά την περίοδο 1930-1946, µε
αναλυτικές πληροφορίες εξατοµικευµένα για κάθε ασθενή.</p><p style="text-align: justify;">Χαρακτηριστικό δείγµα της προαναφερθείσας αφοσίωσής του
αποτελεί το ακόλουθο περιστατικό: Συναισθανόµενος το χρέος
απέναντι στον άνθρωπο που ανέλαβε τα έξοδα για τις σπουδές
του, τον θείο του Νικόλαο Νατιώτη, µόνιµο κάτοικο Αµερικής,
όταν πληροφορήθηκε από τρίτους ότι ο τελευταίος ασθένησε µε
εγκεφαλικό και ηµιπληγία το 1938 και νοσηλευόταν σε
νοσοκοµείο χωρίς κανενός τη συµπαράσταση (καθότι
ανύπαντρος), έσπευσε όταν το πληροφορήθηκε και απουσίασε
για τρεις µήνες στην Αµερική για να του παρέχει την ιατρική
του φροντίδα και τελικά να τον µεταφέρει πίσω στην Ελλάδα.
Έκτοτε, ο ασθενής θείος κατέστη µέλος της οικογένειας του
πατέρα µου και έτυχε ιδιαίτερης στοργικής φροντίδας και
ανέσεων. Επιπλέον, κατά τα έτη 1940-1941, υπηρέτησε στο
αλβανικό µέτωπο ως ανθυπίατρος. Για τις ηρωικές ανδραγαθίες
του καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέµου, του απενεµήθη το
µετάλλιο πολεµικού σταυρού γ’ τάξης και το σχετικό δίπλωµα µε
την υπ’ αριθµό 314/46 διαταγή, καθώς και αναµνηστικό
µετάλλιο 1940-41. Το µετάλλιο αυτό δεν έχω καταφέρει να το
παραλάβω ακόµα, καθώς µου ζητούν να προσκοµίσω
πιστοποιητικό στρατολογικής κατάστασης όπου να
αναγράφονται οι στρατολογικές µεταβολές.</p><p style="text-align: justify;">Αλλά, µετά τη
δολοφονία του, κατεχωρήθη, δολίως, ως ανυπότακτος πολέµου
και αποβιώσας, κάτι που προσπαθώ ακόµη να διορθώσω χάριν
της µνήµης του. Χαρακτηριστικά θυµάµαι την ακόλουθη
διήγηση του φίλου του πατέρα µου, Χρήστου Δούκα, γιατρού
στους Σιδηροδρόµους Ελληνικού Κράτους, µε τον οποίο
πολέµησαν µαζί στην Αλβανία: Μου διηγήθηκε ότι, χρόνια µετά
τη δολοφονία του πατέρα µου, ταξίδευε ο ίδιος µε τους
σιδηροδρόµους και ανέφερε σε έναν βουλευτή της ΕΡΕ από τα
µέρη µας, ο οποίος συνταξίδευε µαζί του, το όνοµα του πατέρα
µου, τη γνωριµία και φιλία τους από την Αλβανία, καθώς και
την εκτίµηση που του έτρεφε. Τότε ο βουλευτής του είπε: «Αν
ζούσε σήµερα ο Νατιώτης, δεν θα είµαστε εµείς εδώ που
είµαστε, τώρα» (εννοούσε τον εαυτό του στην κυβέρνηση).</p><p style="text-align: justify;">Ο Γεώργιος Νατιώτης-Πάγκαλος υπήρξε ένα από τα πέντε
ιδρυτικά στελέχη του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου
(ΕΑΜ) της επαρχίας Επιδαύρου-Λιµηράς και δραστηριοποιήθηκε
στις τάξεις του από το Μάρτιο του 1942 µέχρι τον Οκτώβριο του
1944. Στην οργάνωση αυτή, για την ηγετική του
προσωπικότητα, του δώσανε το ψευδώνυµο «τσοπάνος». Τη
δηµοκρατική του αυτή στράτευση έµελλε να την πληρώσει
σύντοµα µετά την Κατοχή. Οι διώξεις εναντίον του ξεκίνησαν
την άνοιξη του 1945, όταν συνελήφθη από έφιππους
παρακρατικούς και φυλακίστηκε στην υπόγεια φυλακή του
Ασωπού. Από εκεί µεταφέρθηκε στη Σπάρτη, απ’ όπου αφέθηκε
ελεύθερος δύο µέρες µετά. Ακολούθησε µία άνανδρη επιδροµή
ταγµατασφαλιτών και γερµανόφιλων µε καλυµµένα πρόσωπα
στο εξοχικό του σπίτι, ενώ εκείνος απουσίαζε, οι οποίοι έκλεψαν
τη στρατιωτική στολή του και πήραν όµηρο τη σύζυγό του για
να πιάσουν τον ίδιο. Την άφησαν µόνο µετά τις επίµονες
παρακλήσεις του πατέρα της.</p><p style="text-align: justify;">Το καλοκαίρι του 1945 στάλθηκε
κάποια επιστολή στην Εθνοφυλακή Μολάων µε την εναντίον
του κατηγορία ότι ήταν υπαίτιος για πολλά εγκλήµατα και ότι
µιλά σε όλα τα χωριά υπέρ του κοµµουνισµού. Μετά από αυτό
έφυγε για την Αθήνα, όπου δούλεψε στις παιδικές
κατασκηνώσεις της Τράπεζας της Ελλάδος, όπου γρήγορα έγινε
πολύ αγαπητός στους µικρούς κατασκηνωτές. Επέστρεψε,
όµως, στον Ασωπό τη Μεγάλη Παρασκευή του 1946, µετά από
παρακλήσεις των συγχωριανών του, οι περισσότερες εκ των
οποίων ήταν ειλικρινείς, ενώ δεν έλειπαν και οι δόλιες. Μια
εβδοµάδα µετά το Πάσχα του 1946, ένα µπουλούκι
αποθρασυµένων χιτών εισέβαλαν στο σπίτι του, ενώ γνώριζαν
καλά ότι ο ίδιος έλειπε από το σπίτι για έναν τοκετό και θα
διανυκτέρευε στου πεθερού του. Χτύπησαν τη σύζυγό του µε το
κοντάκι του πιστολιού στο αυτί, δηµιουργώντας της µόνιµο
πρόβληµα ακοής, µε σκοπό να προξενήσουν ζηµιές στο σπίτι
(τζάµια, καθρέφτες, γυαλικά και εικονίσµατα) και να
σκορπίσουν τον τρόπο, ενώ του κατέστρεψαν και δύο
µικροσκόπια που είχε φέρει από την Αµερική, µπροστά στα
τροµαγµένα µάτια ηµών των παιδιών και του ηµιπληγικού θείου
µας. Κατόπιν όλων αυτών των ιταµών διώξεων, ο Γεώργιος
Νατιώτης, οργισµένος αλλά και ανήσυχος για την ασφάλεια των
οικείων του, αναγκάστηκε να µετεγκατασταθεί στο Φοινίκι, µετά
τις επίµονες προσκλήσεις των φοινικιωτών, οι οποίοι του
υποσχέθηκαν ότι εκεί θα ήταν ασφαλής, υπόσχεση όχι απλώς
ψεύτικη, αλλά και ύπουλη, εξυπηρετούσα απλώς τα καταχθόνια
σχέδια εξόντωσής του στον τόπο όπου γεννήθηκε. </p><p style="text-align: justify;">Εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στο σπίτι του πατέρα του και
χρησιµοποιούσε έναν µικρό επί του δρόµου χώρο ως ιατρείο.
Γνωστοί του τού πρότειναν να τον φυγαδεύσουν, αλλά εκείνος,
αταλάντευτος, απέρριψε κάθε σχετική πρόταση. Του φαινόταν
µικροπρεπές να δειλιάσει, λέγοντας: «Αν µε θεωρούν
επικίνδυνο, να µε σκοτώσουν». Οι δε ασθενείς, µαθαίνοντας
την αλλαγή χωριού του θεράποντος ιατρού τους, τον
επισκέπτονταν µαζικά, ακόµα και από µακρινά χωριά, στο
προαναφερθέν, νέο του µικρό ιατρείο στο Φοινίκι. Εκεί, έµελλε
να παιχτεί το τελευταίο επεισόδιο του άδικου, απηνούς
κυνηγιού του δηµοκράτη αγωνιστή από τους παρακρατικούς
κατσαπλιάδες.
Δεκαπέντε µέρες πριν από τη δολοφονία του, τον επισκέφθηκε
ένας βαθµοφόρος της Χωροφυλακής Μολάων και απαίτησε από
αυτόν να προβεί σε δήλωση µετάνοιας και αποκήρυξης των
φρονηµάτων του. Εκείνος του απάντησε µε τα εξής λόγια: «Δεν
είµαι αρκούδα να µου βάλουν το χαλκά στη µύτη και να µε
πηγαίνουν όπου θέλουν. Ήµουν, είµαι και θα είµαι δηµοκράτης
και κατά του θεσµού της βασιλείας» και του εξήγησε για ποιους
λόγους. Σε τέτοιους καιρούς, λίγοι είχαν την τόλµη να
εκφραστούν δηµόσια έτσι. Μια τέτοια παρρησία δεν γινόταν να
του τη συγχωρήσουν. </p><p style="text-align: justify;">Στις 14 Αυγούστου του 1946 και ώρα 10 το πρωί,
εµφανίστηκαν στο τοπικό καφενείο απέναντι από το νέο του
ιατρείο τρεις νεαροί χίτες της συµµορίας Μπρατίτσα. Είχαν
ξεκινήσει τα χαράµατα από τους Μολάους έχοντας λάβει οδηγίες
για τη δολοφονία του Γεωργίου Νατιώτη. Ο ένας από αυτούς
µετέβη απέναντι, στο γιατρό, προσποιούµενος τον ασθενή και
ζητώντας αντεµπρίνες (φάρµακο κατά της ελονοσίας). Η µητέρα
µου, που ήταν παρούσα, και ο πατέρας µου κοιτάχτηκαν
ανήσυχοι, αντιλαµβανόµενοι τον κίνδυνο. Κατέβηκαν και οι
τρεις µαζί στο ιατρείο. Όταν ο γιατρός επιχείρησε να του δώσει
το φάρµακο, ο δολοφόνος έβγαλε το πιστόλι του και τον
πυροβόλησε, αλλά η σφαίρα τρύπησε το καπέλο που φόραγε
χωρίς να βρει στόχο. Ενώ η µητέρα µου κράταγε την πόρτα για
να µη µπει ο δολοφόνος, ο γιατρός άνοιξε την άλλη πόρτα του
ιατρείου (ήταν γωνιακό) µε δύναµη και έτρεξε απέναντι, προς
το καφενείο, για να καλυφθεί. Προσπάθησε να ανοίξει την πίσω
πόρτα που οδηγούσε προς τις αυλές και τον άλλο δρόµο, αλλά
ήταν κλειστή, οπότε εγκλωβίστηκε εκεί.</p><p style="text-align: justify;"> Εκεί οι συµµορίτες
έπιασαν τις πόρτες και πυροβόλησαν εναντίον του αρκετές
φορές ανεπιτυχώς, ενώ είχε προλάβει να έρθει και η µητέρα
µου. Κατά τη διάρκεια των πυροβολισµών ένας θαρραλέος
φοινικιώτης, ο Χαράλαµπος Παπαδάκης, που καθόταν στο
καφενείο, µπήκε στη µέση προσπαθώντας να τον γλιτώσει,
φωνάζοντας «Ρε, το γιατρό;!», µε αποτέλεσµα να τραυµατιστεί,
ενώ οι υπόλοιποι θαµώνες είχαν µαζευτεί στη γωνία. Αν το
παράδειγµά του είχαν µιµηθεί κι άλλοι, ίσως η εξέλιξη να ήταν
διαφορετική. Και καθώς ο γιατρός ή κουράστηκε ή έκανε τον
πεθαµένο ως τελευταίο τέχνασµα για να ξεγελάσει τους
δολοφόνους του, ένας άλλος φοινικιώτης, ενώ έφευγαν, τους
είπε «Ρε συ, σας κάνει τον ψόφιο!» κι ένας από αυτούς γύρισε
από την πόρτα, έπιασε το γιατρό από τα µαλλιά και του έριξε τη
µοναδική σφαίρα στον κρόταφο. Η µητέρα µου έτρεξε
προσπαθώντας να σταµατήσει την αιµορραγία, αλλά µάταια.
Πολλοί από τους παριστάµενους στο καφενείο ήταν χίτες
ειδοποιηµένοι για το τι επρόκειτο να συµβεί. Οι δολοφόνοι του
απεχώρησαν ανενόχλητοι, σταµατώντας µάλιστα στο εξοχικό
ενός χίτη στο δρόµο τους για να πιουν τον καφέ τους και να
ηρεµήσουν. Έτσι άνανδρα δολοφονήθηκε ο γιατρός Νατιώτης.
Σηµειώνω ότι ένα χρόνο µετά τη δολοφονία, ο Μπρατίτσας τού
έκλεψε και το αυτοκίνητο.</p><p style="text-align: justify;">Από τότε, κάθε φορά που πλησιάζει η γιορτή της Παναγίας,
µελαγχολώ. Σήµερα, έστω και εβδοµήντα χρόνια µετά, η
ιστορική διαδροµή του πατέρα µου αξίζει αυτήν την συνοπτική
υπόµνηση. Με στεναχωρεί ότι µετά από τόσα χρόνια
κυκλοφορούν ανυπόστατες φήµες (µάλιστα, άκουσα να λέγεται
ότι τον σκοτώσανε κατά λάθος), γεγονός που µε οδήγησε σε
αυτήν τη δηµοσίευση, καθώς µε ενδιαφέρει να µην αλλοιωθεί η
ιστορική αλήθεια και ίσως αφορά τους ιστορικούς της νεότερης
ιστορίας.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiL5Cl2NDQEsOxj7wYBDO8b3_owlXwRLYoiod871HkT4yAQ-Pk45PI-uK7LKDKTFOd1C6jtnGHA0r8BflIZhL_48L4U_lnB2atTaJCpENmVBg5QGsRlYZsFjvELEi3RXh0-tUj-Vw43oEI_242uB7uGlhMgws9X7pouDoup7Q_VYiZiCsBI2uSQ-XOiaA" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="441" data-original-width="330" height="410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiL5Cl2NDQEsOxj7wYBDO8b3_owlXwRLYoiod871HkT4yAQ-Pk45PI-uK7LKDKTFOd1C6jtnGHA0r8BflIZhL_48L4U_lnB2atTaJCpENmVBg5QGsRlYZsFjvELEi3RXh0-tUj-Vw43oEI_242uB7uGlhMgws9X7pouDoup7Q_VYiZiCsBI2uSQ-XOiaA=w308-h410" width="308" /></a></div><br /> <p></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-92099946978624372382022-08-17T15:53:00.006+02:002022-08-17T15:53:36.512+02:00Στέφανος Νικολαΐδης: Βιογραφικό Αγωνιστή<p> </p><p style="text-align: justify;">Ο Στέφανος Νικολαΐδης γεννήθηκε το 1913 στο Οδεμήσιο της Σμύρνης και το 1922 ήρθε προσφυγάκι στην Καβάλα. Σπούδασε στην Αθήνα τεχνικός μηχανημάτων κινηματογράφου και επέστρεψε στην πόλη μας. Επί Κατοχής πήρε μέρος στην Αντίσταση και φυλακίστηκε από τους Βουλγάρους στις φυλακές Σερρών από τις αρχές του 1943 μέχρι την Απελευθέρωση. Τον Οκτώβριο του 1944 εκλέχθηκε από την Αυτοδιοίκηση Δήμαρχος Καβάλας σε ηλικία 31 χρονών (ο δεύτερος της ΕΑΜικής περιόδου μετά το φιλελεύθερο Γ. Βασιλικό). Μετά το Μάρτιο του 1945 και την αποκατάσταση του συντεταγμένου κράτους, συνελήφθη για συνεργασία με τους Βουλγάρους και φυλακίστηκε μαζί με το Νομάρχη Καβάλας Γιώργο Τσαρουχά (θύμα των βασανιστηρίων της Δικτατορίας το Μάιο του 1968). </p><p style="text-align: justify;">Στα τέλη του 1947 απαλλάχθηκε οριστικά από την κατηγορία του δωσιλογισμού. Τις μέρες που εκδόθηκε το βούλευμα, ο Νικολαΐδης δικαζόταν στο Έκτακτο Στρατοδικείο Δράμας με την κατηγορία της διενέργειας εράνων υπέρ του ΚΚΕ. Καταδικάστηκε σε θάνατο και παραμονές Χριστουγέννων του 1947 εκτελέστηκε. Ήταν 34 ετών. </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge2F8w7kdHSuItuWdu8cWsEwLdN2j995SfjnRLvGI__YesHjiJnDpNGF6sfGRdUhZcHA3TNX_sjb1IuhYERrp1Gs2X-Ki7rZcQs6FUqUyOigwGEP5InjNTwOR5xw-2FyzxJe7hlK5R5QQfSmdZMeaOn6HtrjoXbaVznkH7aZVyChoPiwEO-nlPADoN5A/s960/%CE%A3%CF%84%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%90%CE%B4%CE%B7%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="615" data-original-width="960" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge2F8w7kdHSuItuWdu8cWsEwLdN2j995SfjnRLvGI__YesHjiJnDpNGF6sfGRdUhZcHA3TNX_sjb1IuhYERrp1Gs2X-Ki7rZcQs6FUqUyOigwGEP5InjNTwOR5xw-2FyzxJe7hlK5R5QQfSmdZMeaOn6HtrjoXbaVznkH7aZVyChoPiwEO-nlPADoN5A/w430-h275/%CE%A3%CF%84%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%90%CE%B4%CE%B7%CF%82.jpg" width="430" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Στη φωτογραφία ο Νικολαΐδης στο κέντρο, με τα γυαλιά, μαζί με το Δημοτικό Συμβούλιο της ΕΑΜικής περιόδου.</div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-2407107562963728082021-09-22T14:03:00.001+02:002021-09-22T14:05:19.337+02:00Ανοίγει τις πύλες του το 47ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ με ιστορικό περίπτερο.<p> </p><p style="text-align: justify;">Σε δύο μια ημέρα ανοίγουν οι πύλες της κόκκινης πολιτείας του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης» στο Ίλιον.</p><p style="text-align: justify;">Μια πολιτεία που χρόνο με τον χρόνο γίνεται πιο μεγάλη, προκειμένου να φιλοξενήσει την πλειάδα πολύμορφων πολιτικών, καλλιτεχνικών, αθλητικών εκδηλώσεων, αλλά και τους χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας που την κατακλύζουν.</p><p style="text-align: justify;">Ενδιαφέρουσα προσθήκη του φετινού φεστιβάλ αποτελεί η προσθήκη ιστορικού περίπτερου, όπου θα εκτεθούν υλικά και ντοκουμέντα από το Αρχείο του ΚΚΕ και ιστορικές εκδόσεις. </p><p style="text-align: justify;">Την Παρασεκυή, στο περίπτερο θα φιλοξενηθεί κεντρική ομιλία με θέμα την προσπάθεια διάσωσης του Αρχείου του ΚΚΕ, από τον Παναγιώτη Μαυραντώνη και τη Γιώτα Κονταξιδάκη.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw5HevC9gUiLT-bkn3I2Qamxv7wYikC01TdjI5bDN2Sq7f7A8CKyjaUhsGhsqL1GNlyrRG6W4CEEhdbwc_ncY_OYWniu5-lZEeMvMWJ5DFKxpu9OgBwb8KGG6qTS6XvFFLmVGPYFuUZvfI/s1599/viber_image_2021-09-21_15-54-10-083.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1599" data-original-width="983" height="565" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw5HevC9gUiLT-bkn3I2Qamxv7wYikC01TdjI5bDN2Sq7f7A8CKyjaUhsGhsqL1GNlyrRG6W4CEEhdbwc_ncY_OYWniu5-lZEeMvMWJ5DFKxpu9OgBwb8KGG6qTS6XvFFLmVGPYFuUZvfI/w348-h565/viber_image_2021-09-21_15-54-10-083.jpg" width="348" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Το αναλυτικό πρόγραμμα του 47ου Φεστιβάλ μπορείτε να το δείτε <a href="https://www.kne.gr/article/To-analytiko-programma-ton-ekdilseon/">εδώ</a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Η είσοδος στο φεστιβάλ γίνεται με συμβολικό κουπόνι, των 5 ευρώ.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Η πρόσβαση γίνεται ως εξής:</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both;"><ul><li>Από τη Λεωφόρο Δημοκρατίας</li><li>Από τη Λεωφόρο Φυλής.</li><li>Από τις Εργατικές Κατοικίες (οδός Σπύρου Μουστακλή).</li></ul></div><div class="separator" style="clear: both;"><b><br /></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Η πρόσβαση με αυτοκίνητο και συγκοινωνίες</b></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Η πρόσβαση στο Πάρκο Τρίτση μπορεί να γίνει ως εξής:</div><div class="separator" style="clear: both;"><b><br /></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Με λεωφορείο:</b></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Α10 Στ. Λαρίσης - Αχαρναί, Β10 Στ. Λαρίσης - Αχαρναί, 735 Σταθμός Κάτω Πατήσια - Ζεφύρι - Αχαρναί, στη στάση «1η Πολυκατοικιών».</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Β12 Μάρνη - Άνω Λιόσια, 711 Ζωφριά - Αττική, στη στάση «6η Χασιάς».</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">420 Πειραιάς - Άγιοι Ανάργυροι, 892 Αγία Βαρβάρα - Χαϊδάρι - Άγιοι Ανάργυροι, στη στάση «Τέρμα».</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Οδικώς:</b></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Από την Αττική Οδό, στον κόμβο 7 που οδηγεί στη Λεωφόρο Δημοκρατίας και στον κόμβο 6 που οδηγεί στη Λεωφόρο Χασιάς (Φυλής).</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Από την Εθνική Οδό, στην έξοδο στον κόμβο για Αγίους Αναργύρους - Ίλιον («Τρεις Γέφυρες»).</div><div class="separator" style="clear: both;"><b><br /></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Με τον Προαστιακό:</b></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Στη στάση «Πύργος Βασιλίσσης».</div></div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-29567869188100507542021-09-02T12:39:00.002+02:002021-09-02T12:39:18.760+02:00Φινάλε χωρίς encore για το μεγάλο συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη<p> </p><p style="text-align: justify;">Σήμερα, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος συνθέτης του κινήματος και ένας από τους τελευταίους της δρακογενιάς της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, Μίκης Θεοδωράκης.</p><p style="text-align: justify;">Ο Κόκκινος Φάκελος δηλώνει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τους οικείους τους, αποχαιρετώντας τον όπως του αρμόζει, ως άνθρωπο, αγωνιστή και συνθέτη, που πέρασε στο Πάνθεον της Εθνικής Αντίστασης και της Μουσικής. </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTk28wyKUds1DV_vWsWQiBbslxOvwh_rDKFtnUxpv_rfvN4-jO9TphKbk-UX3pneE_uX8ZctNerkXLmQoiTDouirGk_CHMkxZPeEuzuNjwHSiAGCLM0M_zOZYiwdtX_mnkaQCXfj_vBe2Q/s800/%25CE%2598%25CE%25B5%25CE%25BF%25CE%25B4%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="800" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTk28wyKUds1DV_vWsWQiBbslxOvwh_rDKFtnUxpv_rfvN4-jO9TphKbk-UX3pneE_uX8ZctNerkXLmQoiTDouirGk_CHMkxZPeEuzuNjwHSiAGCLM0M_zOZYiwdtX_mnkaQCXfj_vBe2Q/w399-h249/%25CE%2598%25CE%25B5%25CE%25BF%25CE%25B4%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="399" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p></p><p style="text-align: justify;">Ο Μίκης Θεοδωράκης, προαισθανόμενος το τέλος της ζωής του, είχε επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, δίνοντάς του το στίγμα των τελευταίων του επιθυμιών.</p><p style="text-align: justify;">Στην προσωπική του επιστολή στις 5 Οκτωβρίου 2020, προς τον Δημήτρη Κουτσούμπα, έγραφε: <i>“Τώρα στο τέλος της ζωής μου, την ώρα των απολογισμών, σβήνουν απ’ το μυαλό μου οι λεπτομέρειες και μένουν τα “Μεγάλα Μεγέθη”. Έτσι βλέπω ότι τα πιο κρίσιμα, τα δυνατά και τα ώριμα χρόνια μου τα πέρασα κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ. Για το λόγο αυτό θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο σαν κομμουνιστής.”</i></p><p style="text-align: justify;"><i>Με την επιστολή του ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης ζητούσε από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ να επιληφθεί εκείνος προσωπικά ώστε, όπως έγραφε: “να γίνει σεβαστή όχι μονάχα η ιδεολογία μου αλλά και οι αγώνες μου για την ενότητα των Ελλήνων. Καθώς επίσης βέβαια και όλα αυτά που ήδη έχω ρυθμίσει, σε συνεννόηση με την γραμματέα μου Ρένα Παρμενίδου και τον φίλο και Πρόεδρο του Παγκρητίου Συλλόγου Φίλων Μίκη Θεοδωράκη, Γιώργο Αγοραστάκη”</i>.</p><p style="text-align: justify;">Εμείς τον αποχαιρετούμε με το νοητό σάλπισμα της τρομπέτας του ΕΛΑΣ, στο τελευταίο προσκλητήριο, και μια από τις προσωπικά αγαπημένες του συνθέσεις, το Canto General</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><a href="Canto General" target="_blank">https://www.youtube.com/watch?v=wGliDjpkzZ0&ab_channel=FMRecords</a></p><p style="text-align: center;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg9Klt13LV94SXYIR4QpUNEfP8NNPzPq0Dkn3uXTVO88-052KHU9gZRVdlu_zJDAipt5FkYCbwZSI9PBR0kx0HB0bXNkZmJibIhDqQ7nkEgZ5SxG0vX1ZlKQCYZR-nAlkmby3UMAcsl6Xj/s654/241226791_575360246835014_4319053402991478949_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="654" data-original-width="613" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg9Klt13LV94SXYIR4QpUNEfP8NNPzPq0Dkn3uXTVO88-052KHU9gZRVdlu_zJDAipt5FkYCbwZSI9PBR0kx0HB0bXNkZmJibIhDqQ7nkEgZ5SxG0vX1ZlKQCYZR-nAlkmby3UMAcsl6Xj/w397-h424/241226791_575360246835014_4319053402991478949_n.jpg" width="397" /></a></div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-69998219866649781532021-08-30T16:45:00.004+02:002021-08-30T16:45:50.991+02:00Αρχειακό τεκμήριο από το ατομικό αρχείο της Τασούλας Ζησάκη-Healey<p style="text-align: center;"> Το τελευταίο γράμμα του μαχητή του ΔΣΕ Παύλου Δαμιανίδη στους γονείς του, πριν σκοτωθεί.</p><p style="text-align: center;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_AML3PmZtsUpEeQPWnLKeMAdr6gP8-bvI0u5juhyphenhyphenNa8i_qCHqA6XjNK_OtvoTYBRXZGErbyP8CCMvLDX0lDXDW3WHCr_d0hcSaxXkgSAkSm6KEz0Tkr5Xm6yqzcMvTKF48vkLUJQg6eo2/s960/240980989_1745562488974169_7000079885182367154_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="674" height="590" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_AML3PmZtsUpEeQPWnLKeMAdr6gP8-bvI0u5juhyphenhyphenNa8i_qCHqA6XjNK_OtvoTYBRXZGErbyP8CCMvLDX0lDXDW3WHCr_d0hcSaxXkgSAkSm6KEz0Tkr5Xm6yqzcMvTKF48vkLUJQg6eo2/w415-h590/240980989_1745562488974169_7000079885182367154_n.jpg" width="415" /></a></div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-22974151361840759752021-08-30T13:40:00.002+02:002021-08-30T13:40:30.869+02:00Η Κούλα Ντάνου και ο Πάνος Γεωργίου μέσα απ' τις «Αναμνήσεις ενός αντάρτη»<p> </p><p style="text-align: justify;">Πριν από λίγο καιρό «έφυγε» από τη ζωή, σε ηλικία 79 ετών, ο Πάνος Γεωργίου, δημοσιογράφος της ελληνικής ομογένειας στην Αυστραλία, μετά από πολύχρονη μάχη με την ασθένεια Πάρκινσον. Ο Π. Γεωργίου ήταν γιος της Κούλας Ντάνου, μιας από τις πρώτες γυναίκες αντάρτισσες, η οποία καταγόταν από τις Θερμοπύλες Φθιώτιδας. Εδρασε στο Τάγμα Θανάτου του ΕΛΑΣ, στη 13η Μεραρχία Στερεάς Ελλάδας. Διώχθηκε μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και βγήκε στο βουνό, όπου εντάχθηκε στον ΔΣΕ, στη 2η Μεραρχία με διοικητή τον Καπετάν Διαμαντή. Πιάστηκε το 1948 και εκτελέστηκε το 1949 στην Ξηριώτισσα.</p><p style="text-align: justify;">Εκτενή αναφορά στην Κούλα Ντάνου, στη δράση της ως αντάρτισσας αλλά και στο πώς απέκτησε και αποκόπηκε απ' το γιο της, που δόθηκε μόλις γεννήθηκε για υιοθεσία, κάνει ο αείμνηστος Γιώργης Μωραΐτης στο βιβλίο του «Αναμνήσεις ενός Αντάρτη» </p><p style="text-align: justify;">Αντιγράφουμε: «Ωραία μορφή του αγώνα ήταν και μια κοντοχωριανή μου. Η αξέχαστη Κούλα Ντάνου με τ' όνομα (...)</p><p style="text-align: justify;"> Εκείνη την άνοιξη βγήκε αντάρτισσα. Η Οργάνωση και το Αρχηγείο έκριναν σωστό να τη στείλουν στο Γενικό. Εκεί προωθήθηκαν κι άλλες. Αυτή ήταν από τις πρώτες (...)</p><p style="text-align: justify;">"Θα φύγω, θα πάω στο αντάρτικο, έλεγε συνέχεια. Δεν την κρατάγαμε με τίποτα", μολογάει η αδερφή της η Γιαννούλα. "Μια μέρα, έτσι απλά, είπε φεύγω! Μας φίλησε, άνοιξε την πόρτα και χάθηκε για το βουνό χωρίς να πάρει τίποτα, με τα ρούχα που φορούσε".</p><p style="text-align: justify;">Αντρογυναίκα. Παλικαρού. Πρώτο μπόι (1,80). Τη φώναζαν "Ψηλή"! Στα είκοσι χρόνια της. Καβάλα στ' άλογο. Σωστή Αμαζόνα!... Υπηρέτησε μαζί με τη Θύελλα και μια - δυο ακόμα πρώτα στο Τάγμα Θανάτου του 36ου Συντάγματος και ύστερα στο Γενικό Στρατηγείο.</p><p style="text-align: justify;">(...) Η Κούλα (Βασιλική Ντάνου) γεννήθηκε στη Δρακοσπηλιά. Ενα μικρό χωριό πάνω απ' τις Θερμοπύλες. Γι' αυτό λες και ήτανε "φύτρα" από δρακογενιά!... Εμενε στη Λιαπάτα (Αϊ - Χαράλαμπο), όπου ξαναπαντρεύτηκε η μάνα της. Ερχόταν και στη Βοδονίτσα, όπου είχε την αδερφή της την Γιαννούλα, παντρεμένη με τον Χρήστο Φαφούτη. Γειτονιά το σπίτι του παππού μου Τσαμαντάνη με τα Φαφουταίικα. Τη βλέπαμε προπολεμικά κι ως την Κατοχή. </p><p style="text-align: justify;">Συμπαθητική κι όμορφη κοπέλα. Υστερα τη χάσαμε. Είχε αγαπήσει κάποιον στη Λιαπάτα. Αρραβωνιάστηκαν. Εμεινε έγκυος. Τον Οκτώβρη του '40 ετοίμαζαν το γάμο. Κηρύχνεται ο πόλεμος. Φεύγει για το αλβανικό μέτωπο ο γαμπρός. </p><p style="text-align: justify;">Αλληλογραφούν. Του στέλνει δέματα. Τον ενθαρρύνει. Την τρώει όμως η αγωνία. Τον περιμένει με λαχτάρα να γυρίσει. Ο ερχομός του είναι το παν. Ερχεται το παιδί. Κι είναι ανύπαντρη... Με την κατάρρευση όλα γκρεμίστηκαν...</p><p style="text-align: justify;">Στην αδερφή της την Γιαννούλα, που συμπάσχει, τώρα ο λόγος. Η κατάθεσή της είναι συγκλονιστική: "Μετά τον πόλεμο γύρισε. Δεν την πλησίασε καθόλου. Τι του είχανε γράψει, τι μπήκε στη μέση δεν ξέρουμε. Γέννησε η αδερφή μου. Δεν αναγνώρισε το παιδί. </p><p style="text-align: justify;">Δε φανερώθηκε καθόλου. Στο Μαιευτήριο Τσαγκάρη (στη Λαμία) είπε η μητέρα μου: "Αν βρεθεί κανένας να δώσουμε το παιδί"... Ο Τσαγκάρης στις δεκαοχτώ μέρες έστειλε την Κατίνα Γεωργίου. </p><p style="text-align: justify;">Παρουσιάστηκε σα χήρα, μαυροφόρα. Πήρε το παιδί. Το υιοθέτησε. Εμεινε στη Λαμία. Κάποια μέρα χάσαμε τα ίχνη της... </p><p style="text-align: justify;">Για το παιδί μάθαμε όταν το ζήτησε η Στρατολογία. Μετά τη γέννα η αδερφή μου δεν είχε πού να σταθεί. Ητανε διωγμένη απ' όλους. Πήγε στ' αντάρτικο. Εμεινε στα βουνά μέχρι που διαλύθηκε τ' αντάρτικο".</p><p style="text-align: justify;">(...) Ο Πάνος Γεωργίου, όπως λέγεται τώρα (ή Παναγιώτης Ντάνος, όπως τον γράφουν τα "κιτάπια" και τον έψαχνε το κράτος (!) να τον πάρει φαντάρο), έχει τη δική του δραματική ιστορία. Υστερα από άλλες περιπέτειες, βρέθηκε τελικά στην Αυστραλία. Το 1964 μαθαίνει ότι ήταν υιοθετημένος. Και το 1984 έρχεται στην Ελλάδα ως δημοσιογράφος κι αναζητεί τη μάνα του...</p><p style="text-align: justify;">"Τις λεπτομέρειες τις αφηγείται και σου κόβει την ανάσα. Μέσα από την ιστορία του, που έχει συναρμολογηθεί από διάφορες μνήμες ανθρώπων που ζήσανε με την Κούλα Ντάνου, βγαίνει η εικόνα ενός ανθρώπου και μιας εποχής. Βγαίνει και κάτι άλλο. Το ήθος της άλλης πλευράς".</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Η τελευταία εκτελεσμένη</b></p><p style="text-align: center;"><b><br /></b></p><p style="text-align: justify;">Και η Γιαννούλα συνεχίζει: "Μετά κατέβηκε στην Αθήνα. Εκεί έπιασε ένα δωμάτιο και ζούσε φτωχικά. Δούλευε, πήγαινε και σε νυχτερινή σχολή. Αρχισαν οι συλλήψεις. Η τρομοκρατία. Οι διωγμοί... Βγήκε ξανά στα βουνά... Στο Μαυρολιθάρι την τραυματίσανε σε μια μάχη. Κλείστηκε σε μια σπηλιά. Εκαψε τ' αρχεία του Αρη... Ο στρατός βρήκε μόνο τη στάχτη τους... Την πιάσανε και τη φέρανε στη Λαμία... Το Δεκέμβριο του '48 πέρασε Στρατοδικείο. Καταδικάστηκε σε θάνατο. Και εκτελέστηκε στις 17 Φεβρουαρίου του '49... Η δίκη ήτανε μια παρωδία. Δεν είχαμε μάρτυρες υπεράσπισης. Οι εφημερίδες γράφανε "Κρατείται η καπετάνισσα Ντάνου"! Είχαμε μόνο τρεις μάρτυρες κατηγορίας. </p><p style="text-align: justify;">"Ητανε", είπαν "πραγματική κομμουνίστρια, γι' αυτό βγήκε στο κλαρί". Ζήτησε να τη φιλήσω για τελευταία φορά. Δεν το επέτρεψε ο "Κινίνος"... Ηταν πολύ άτυχη... Γιατί μετά απ' αυτή σταμάτησαν οι εκτελέσεις".</p><p style="text-align: justify;">Η Κούλα έφυγε τελευταία. Χωρίς κανένα άλλο παράπονο απ' τη ζωή. Μόνο με το μαράζι που δεν έμαθε τίποτα για το γιο της. Η απόφαση του ΟΗΕ, ύστερα από παρέμβαση της αντιπροσωπείας της ΕΣΣΔ μ' επικεφαλής τον Βισίνσκι, δεν την πρόλαβε... </p><p style="text-align: justify;">Βιάστηκαν οι στρατοκράτες να τη στείλουν στ' απόσπασμα. </p><p style="text-align: justify;">Προσβλημένοι κι από την άρνησή της να υπογράψει "δήλωση μετανοίας". Απορρίπτοντας "μετά βδελυγμίας" τη δελεαστική πρόταση του ίδιου του στρατηγού. Την εκδικήθηκαν μάλιστα.</p><p style="text-align: justify;">Βάδισε στο θάνατο τραγουδώντας το αγαπημένο της τραγούδι (...) Αναστέναξαν κι έκλαψαν οι ακρινές γειτονιές της Λαμίας όταν ξύπνησαν και τ' άκουσαν εκείνο το θλιβερό πρωινό... Της είπαν να της δέσουνε τα μάτια. Είπε όχι! Την εκτέλεσαν μαζί με άλλους εφτά. Εξω απ' το νεκροταφείο (Ποιους; Αγνωστο. Πρέπει να βρεθούν τα ονόματά τους). Τους έχωσαν σε ομαδικό τάφο. Της Κούλας, όταν τους ξέχωσαν, βρέθηκαν μόνον οι κοτσίδες! (Είχε μακριές, όμορφες κοτσίδες)»...</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUlHqHgtSJ-1EeeDYQQndMLVtOMHywdmKfm_DtCssQ90HPRDQGXo5kVYtjimW-LJR_jC85ajDftmz0Gjm6xwSzFLj9Usa-RMImdB4RW4s_qO-NI8WxCtLT640QYen4HEagUWP_lJMgb6Bc/s341/240943747_582938969728337_8695207909125921182_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="341" data-original-width="237" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUlHqHgtSJ-1EeeDYQQndMLVtOMHywdmKfm_DtCssQ90HPRDQGXo5kVYtjimW-LJR_jC85ajDftmz0Gjm6xwSzFLj9Usa-RMImdB4RW4s_qO-NI8WxCtLT640QYen4HEagUWP_lJMgb6Bc/w297-h428/240943747_582938969728337_8695207909125921182_n.jpg" width="297" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Η Κούλα Ντάνου</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-76470572390159966152021-08-22T16:12:00.005+02:002021-08-22T16:12:58.864+02:00Η εκτέλεση Γκλέτσωφ και άλλες καταδικαστικές αποφάσεις του στρατοδικείου του ΕΛΑΣ στη Δράμα<p> </p><p style="text-align: justify;">Με την Απελευθέρωση της Ελλάδας από την τριπλή Κατοχή, στόχος και συνάμα χρέος της ΠΕΕΑ, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ υπήρξε η τιμωρία των δοσιλόγων και προδοτών, που συνεργάστηκαν, είτε άμεσα, είτε έμμεσα με τους κατακτητές. Σαφώς το έργο αυτό της ΠΕΕΑ δεν κατόρθώθηκε να ολοκληρωθεί, καθώς μεσολάβησαν οι συγκρούσεις του Δεκέμβρη του 1944, η Συνθήκη της Βάρκιζας και η έναρξη της Λευκής Τρομοκρατίας και του Εμφυλίου. Άλλωστε, οι πρώην δοσίλογοι της Κατοχής υπήρξαν χρήσιμο "εργαλείο" του μετακατοχικού αστικού κράτους, που τους εξόπλισε και τους έθεσε στην υπηρεσία του, ενάντια στους κομμουνιστές και αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.</p><p style="text-align: justify;">Χαρακτηριστικά, μόνο 168 περιπτώσεις δοσιλόγων δικάστικαν ποτέ από τα αστικά δικαστήρια, ενώ σε ελάχιστες περιπτώσεις επιβλήθηκε η θανατική ποινή ή τα ισόβια δεσμά.</p><p style="text-align: justify;">Μια πολύ χαρακτηριστική περίπτωση επιβολής λαϊκής δικαιοσύνης υπήρξε αυτή του δοσιλόγου Γκλέτσωφ, διοικητή των δυνάμεων βουλγαρικής κατοχής στη Μακεδονία. Ο Γκλέτσωφ υπήρξε πολιτικό και μετέπειτα στρατιωτικό στέλεχος του Βουλγαρικού Φασιστικού Κόμματος και καταγόταν απο την περιοχή της ελληνικής Μακεδονίας. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής τοποθετήθηκε ως διοικητής της βουλγαρικής ζώνης κατοχής στη Μακεδονία, με έδρα τη Δράμα, και υπήρξε ηθικός αυτουργός χιλιάδων διώξεων, βασανιστηρίων και εκτελέσεων, των Ελλήνων και ελληνο-Εβραίων της περιοχής. </p><p style="text-align: justify;">Με την Απελευθέρωση της Δράμας από τον ΕΛΑΣ, ο Γκλέτσωφ και άλλοι Βούλγαροι και Έλληνες δοσίλαγοι αιχμαλωτίστηκαν από τις δυνάμεις των Μεραρχιών Μακεδονίας και οδηγήθηκαν στο στρατοδικείο του ΕΛΑΣ. Ο Γκλέτσωφ υπήρξε από τους πρώτους που το Σεπτέμβριο του 1944 καταδικάστηκε παμψηφεί σε θάνατο και εκτελέστηκε εντός του ίδιου μήνα, από τον ΕΛΑΣ, με βάση δεκάδες καταγγελίες πολιτών για εγκλήματα πολέμου. Εντύπωση προκαλεί, οτι η εκτέλεσή του έγινε δημόσια, υπό το βλέμμα εκατοντάδων πολιτών, σε κεντρικό σημείο της πόλης, και μάλιστα απαθανατίστηκε και από τον τύπο της εποχής. </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjmvjSh5F_P4jLBWcm6P3LitQFHH-Pn1rNNyzH3-yfBqDXBUHzQvGU0vuAPd13m5atNnni69ZFgxkmYvq6lLFbu7EiY-kLEQBtpL31Q3IPFLCEVdRgAtZ1ECxGRsUML7FiPV8T9xCELPMO/s960/%25CE%2594%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BC%25CE%25B1.+%25CE%259F+%25CE%2595%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A3+%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25AF+%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%2592%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B3%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BF+%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25B3%25CF%258C+%25CE%2593%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2584%25CF%2583%25CF%2589%25CF%2586.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="421" data-original-width="960" height="221" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjmvjSh5F_P4jLBWcm6P3LitQFHH-Pn1rNNyzH3-yfBqDXBUHzQvGU0vuAPd13m5atNnni69ZFgxkmYvq6lLFbu7EiY-kLEQBtpL31Q3IPFLCEVdRgAtZ1ECxGRsUML7FiPV8T9xCELPMO/w506-h221/%25CE%2594%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BC%25CE%25B1.+%25CE%259F+%25CE%2595%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A3+%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25AF+%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%2592%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B3%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BF+%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25B3%25CF%258C+%25CE%2593%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2584%25CF%2583%25CF%2589%25CF%2586.jpg" width="506" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Πέραν του Γκλέτσωφ, το στρατοδικείο της Δράμας εξέδωσε και τις παρακάτω καταδικαστικές αποφάσεις, κατά την ίδια περίοδο:</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Νικόλα Βούτσκωφ Γρηγόρωφ</b>: Καταδικάζεται σε θάνατο, με την απόφαση 1/3-1-1945.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Πέτερ Νικόλωφ Κρίστεφ</b>: Καταδικάζεται σε θάνατο, με την απόφαση 1/3-1-1945.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Μπόρις Βίτκωφ </b>του Κρίστεφ: Καταδικάζεται δις σε θάνατο, με την απόφαση 1/3-1-1945.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Αλεξάντερ Δοϊτζίνωφ</b> του Κίρκωφ: Καταδικάζεται σε ισόβια δεσμά, με την απόφαση 1/3-1-1945.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Δημήτερ Γκεόγκιεφ Ντόντσεφ</b>: Καταδικάζεται σε θάνατο, με την απόφαση 2/10-1-1945.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Λάζαρος Μποζίκωφ Κλαζίνωφ</b>: Καταδικάζεται δις σε θάνατο, με την απόφαση 2/10-1-1945.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Τρύφωνας Κουβάτσεφ</b>: Καταδικάζεται σε φυλάκιση πέντε ετών, με την απόφαση 2/10-1-1945.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Στέφαν Στεφάνωφ</b>: Καταδικάζεται σε φυλάκιση ενός έτους, με την απόφαση 2/10-1-1945.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Κώστας Γεωργίου-Δελιάνωφ:</b> Καταδικάζεται σε θάνατο, με την απόφαση 3/13-1-1945.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Κοσμάς Γεωργίου- Φωτιάδης</b>: Καταδικάζεται σε ισόβια, με την απόφαση 3/13-1-1945.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Βασίλ Βελίκο Κόεφ</b>: Καταδικάζεται σε θάνατο, με την απόφαση 4/5-2-1945.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Χρίστο Πέτερ Νικόλωφ</b>: Καταδικάζεται σε ισόβια, με την απόφαση 4/5-2-1945.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Γιώργης Τσάτσεφ του Ντέτσου</b>: Καταδικάζεται σε φυλάκιση δεκατεσσάρων ετών, με την απόφαση 5/9-2-1945, και σε αποζημίωση ύψους 200.000 δραχμών, προς την παθούσα, Ήρα Κωνσταντινίδου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p><p><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-21439358856109361182021-07-10T11:13:00.000+02:002021-07-10T11:13:05.069+02:00Αγωγή της Ενωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) κατά του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου<p> </p><p style="text-align: justify;">Με αρκετή δόση αποτροπιασμού και αηδίας, ο Κόκκινος Φάκελος ενημερώθηκε για την κατάθεση αγωγής της Ενωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) κατά του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου, με αφορμή το άρθρο του site "Ημεροδρόμος", με τίτλο: <a href="https://www.imerodromos.gr/oi-kommoynistosymmorites-oi-katsapliades-toy-van-flit-kai-ta-tsirakia-tou-paiat/">Οι “κομμουνιστοσυμμορίτες”, οι κατσαπλιάδες του Βαν Φλιτ και τα τσιράκια του Πάιατ</a> (Ημεροδρόμος, Νίκος Μπογιόπουλος, 24/8/2020). Στην εν λόγω αγωγή τους, διεκδικούν 70.000 ευρώ για "ηθική βλάβη" και ζητούν φυλάκιση 6 μηνών "ως μέσον εκτελέσεως της απόφασης που θα εκδοθεί".</p><p style="text-align: justify;">Βρισκόμαστε το πλευρό του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου και του Μανώλη Κοττάκη, που ενέπλεξαν στην αγωγή, όχι μόνο για λόγους που αφορούν στην ελεύθερη και απρόσκοπτη τέλεση του λειτουργήματος της δημοσιογραφίας. Όχι μόνο γιατί λόγους σεβασμού προς το πρόσωπο δύο εξαιρετικών δημοσιογράφων. Κυρίως, γιατί ο Νίκος Μπογιόπουλος είχε το θάρρος να μιλήσει, έξω από τα δόντια, για αυτό που αποτελεί την αλήθεια. Την αλήθεια, τόσο για το ποιοι είναι τα μέλη της ΕΑΑΣ, όσο και για το ποιος ήταν ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας και η φύση του αγώνα του.</p><p style="text-align: justify;">Ακολουθεί το σχετικό άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου για την επαίσχυντη αγωγή της ΕΑΑΣ.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Η Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) κατέθεσε εναντίον μου αγωγή. Ισχυρίζονται ότι τους “συκοφάντησα”, μου ζητούν 70.000 ευρώ για “ηθική βλάβη” και αιτούνται την φυλάκιση μου για 6 μήνες “ως μέσον εκτελέσεως της απόφασης που θα εκδοθεί”.</p><p style="text-align: justify;"><b>Σημείωση 1η:</b> Ο,τι είχα να πω για τους εν λόγω το κατέγραψα – με αφορμή το εξώδικό τους – την 1η Απριλίου στο κείμενο που ακολουθεί με τίτλο Προς διοικούντες την Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ). </p><p style="text-align: justify;"><b>Σημείωση 2η</b>: Η συνέχεια επί της αιθούσης… </p><p style="text-align: justify;">Νίκος Μπογιόπουλος 10/7/2021</p><p style="text-align: justify;">***</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Προς διοικούντες την Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού – (Νίκος Μπογιόπουλος, Ημεροδρόμος, 1/4/2021)</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Το κείμενο (Οι “κομμουνιστοσυμμορίτες”, οι κατσαπλιάδες του Βαν Φλιτ και τα τσιράκια του Πάιατ ) που ακολουθεί παρακάτω είναι αναδημοσίευση – υπενθύμιση – ΑΦΙΕΡΩΣΗ προς τους διοικούντες την Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) και των παραρτημάτων αυτής. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στον “Ημεροδρόμο” στις 24 Αυγούστου 2020 και κατέγραφε τα καλέσματα των εν λόγω κυρίων για τις συνάξεις τους σε Γράμμο και Βίτσι. Καλέσματα που οδήγησαν ακόμα και την κυβέρνηση, παρότι είχε ανακοινωθεί η παρουσία εκπροσώπου της, να μην παραστεί τελικά στις εκεί αθλιότητες των εν λόγω κυρίων. Τα, δε, καλέσματα των εν λόγω κυρίων κατά των “κομμουνιστοσυμμοριτών” ήταν και είναι τόσο “πατριωτικά”, τόσο “νόμιμα”, τόσο “δημοκρατικά” και τόσο “εορταστικά” που οι εν λόγω κύριοι έσπευσαν – τόσο “λεβέντικα” – να τα σβήσουν. Εσπευσαν να τα κατεβάσουν από τις σελίδες τους όταν ξέσπασε ο σάλος, παριστάνοντας μάλιστα – τόσο “λεβέντικα” – ότι…ψευδώς τους “κακοκολογούσαν” όσοι ανέδειξαν την “μαυρίλα” τους. Φυσικά μέσα στην τόση “λεβεντιά” τους ξέχασαν ότι ουδέν κρυπτόν υπό τον ιντερνετικό – πλέον – “ήλιο”. </p><p style="text-align: justify;"><b>Σημείωση 1η:</b> Γύρω από το ίδιο τραπέζι και κάτω από το πορτρέτο του Νίκου Μιχαλολιάκου (ακολουθεί σχετική φωτογραφία) έγινε η συνάντηση της Χρυσής Αυγής με το προεδρείο της θεσμικά αναγνωρισμένης Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ). Όπως αποκάλυπτε η «Εφημερίδα των Συντακτών» η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2014 στα γραφεία της Χρυσής Αυγής και τα δύο μέρη συμφώνησαν για «κοινούς αγώνες» και «κοινά προγράμματα». </p><p style="text-align: center;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5P0gFpdrhNiNr-d37v1T7ht_eZ4mXiGwlLrhVuWsyNp1PvbNV0N9dJwQCRNqhOrNCRUfD6V9dY_XQLaG1Uk6asFr-lYBvRYiK4uTnqZ7WP6q_UEvZdOVmAHnZfIBNfjapXEwNWnTe3YZh/s871/apostratoi-xrisi-augi-army-voice1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="489" data-original-width="871" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5P0gFpdrhNiNr-d37v1T7ht_eZ4mXiGwlLrhVuWsyNp1PvbNV0N9dJwQCRNqhOrNCRUfD6V9dY_XQLaG1Uk6asFr-lYBvRYiK4uTnqZ7WP6q_UEvZdOVmAHnZfIBNfjapXEwNWnTe3YZh/w444-h250/apostratoi-xrisi-augi-army-voice1.jpg" width="444" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both;">Ηταν την ίδια χρονιά, το 2014, που ο εκπρόσωπος της ΕΑΑΣ ωρυόταν στην ομιλία του στο Γράμμο (όπως παινευόταν η εφημερίδα τους “Εθνική Ηχώ”, Αύγουστος 2014) ότι το 1946-49 στην Ελλάδα δεν είχαμε εμφύλιο πόλεμο, αλλά “συμμοριτοπόλεμο”. </div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Σημείωση 2η:</b> Οσον αφορά το απειλητικό εξώδικο (στο οποίο θα επανέλθουμε) που οι εν λόγω κύριοι μου απέστειλαν με αφορμή όσα (εγώ και κανείς άλλος) ανέφερα για αυτά τους τα καλέσματα στην ραδιοφωνική μου εκπομπή (η εκπομπή είναι <a href="https://www.real.gr/akouste_tis_ekpompes_nikos_mpogiopoulos_manolis_kottakis/arthro/5_3_2021_h_ekpompi_ton_n_mpogiopoulou_m_kottaki-719660/">ΕΔΩ</a> μέρος πρώτο, απολαύστε τα), εξώδικο στο οποίο φρόντισαν μάλιστα να εμπλέξουν (!) κατά αδιανόητο τρόπο τον Real fm και τον συμπαρουσιαστή Μαν.Κοττάκη, συγκρατήστε τα εξής: α) Στο εξώδικο ισχυρίζονται με ουρανομήκη “φιλαλήθεια” και τη γνωστή τους όπως προείπαμε “λεβεντιά” ότι τα όσα βλέπουν τα μάτια σας στις φωτογραφίες περί “συμμοριτών” κομμουνιστών ουδέποτε (!) τα είπαν, β) στην σύσταση των εν λόγω κυρίων να ανακαλέσω (ούτε σάλιο για να γελάσω δεν χαραμίζω) ή τότε τρόπον τινά “θα τα πούμε” απειλώντας με με αγωγές και δικαστήρια, η απάντησή μου είναι τόσο απλή που ακόμα κι αυτοί θα την καταλάβουν: Τα αρχεία μου με τα “κομμουνιστοσυμμοριτικά τους” και τα συναπαντήματά τους με την καταδικασμένη εγκληματική ναζιστική συμμορία “Χρυσή Αυγή” αδημονούν να τους συναντήσουν. Οποτε θέλουν και όπου θέλουν. </div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Σημείωση 3η</b>: …σκιάχτηκα. </div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Νίκος Μπογιόπουλος 1/4/2021</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">***</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><div class="separator" style="clear: both;">Οι “κομμουνιστοσυμμορίτες”, οι κατσαπλιάδες του Βαν Φλιτ και τα τσιράκια του Πάιατ (Ημεροδρόμος, Νίκος Μπογιόπουλος, 24/8/2020) </div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Σημείο 1ο</b>: Κατ’ αρχάς να το ορίσουμε: Γιορτές μίσους δεν είναι αυτές όπου οι άνθρωποι συναθροίζονται για να τιμήσουν τους νεκρούς τους και να κρατήσουν ζωντανές τις μνήμες. Γιορτές μίσους είναι εκείνες που οι οργανωτές τους τις στήνουν για να κραυγάσουν το μίσος κατά των αντιπάλων τους, για να διακορεύσουν την Ιστορία, για να παραχαράξουν την αλήθεια, για να ξεφαντώσουν με αλλαλαγμούς και ψεύδη υπέρ του μισανθρωπισμού.</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Σημείο 2ο</b>: Η Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) που ιδρύθηκε με τον μεταξικό φασιστικό Αναγκαστικό Νόμο 1287/38 και συνεχίζει την πορεία της με τον επίσης χουντικό Αναγκαστικό Νόμο 1171/72 των συνταγματαρχών και που για τη λειτουργία της εκδόθηκε ο επίσης Αναγκαστικός Νόμος 1172/75, ορίζεται στο άρθρο 6 του καταστατικού της ότι “είναι Ν.Π.Δ.Δ. και υπάγεται υπό τον ΥΕΘΑ (δια του Α/ΓΕΣ)” (εδω: http://www.eaas.gr/index.php/istoriko).</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Σημείο 3ο</b>: Στους νόμους του ελληνικού αστικού κράτους, που οι ομνύοντες στο Εθνος αξιωματικοί ορκίζονται ότι τους τηρούν και τους σέβονται, που οι αστικές κυβερνήσεις, οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί επίσης ορκίζονται στο αστικό Σύνταγμα και ενώπιον παπάδων για την διαφύλαξη και την τήρησή τους, αναφέρεται ότι στην Ελλάδα από την εκδίωξη των γερμανικών ναζιστικών στρατευμάτων μέχρι το 1949 δεν διεξήχθη κανένας “συμμοριτοπόλεμος” αλλά εμφύλιος πόλεμος. Και ότι στη χώρα δεν αντιπαρατέθηκαν κυβερνητικοί με “συμμορίτες”, αλλά οι κυβερνητικοί με τον Δημοκρατικό Στρατό: </div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB9ifMXZe7VRxqT2IPP8RLUHKoWKavQvvq8JQ7sIssfvRHgnu4tUh6lY9vgQLbkUbNlrP-463Xt0vD-th2s64WMT3E1ogfJxPGj7LFEtWscm0-WJkQjRCeskkQ8pU_bifMu62atXxIfC9X/s796/ar8ra.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="796" data-original-width="420" height="570" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB9ifMXZe7VRxqT2IPP8RLUHKoWKavQvvq8JQ7sIssfvRHgnu4tUh6lY9vgQLbkUbNlrP-463Xt0vD-th2s64WMT3E1ogfJxPGj7LFEtWscm0-WJkQjRCeskkQ8pU_bifMu62atXxIfC9X/w301-h570/ar8ra.jpg" width="301" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Σημείο 4ο</b>: Οταν η ΕΑΑΣ διοργανώνει εκδηλώσεις σε Γράμμο – Βίτσι για να κραυγάσει το σκυλολόι της (σε αυτό θα επανέλθουμε) “κατά των Κομμουνιστοσυμμοριτών” όπως έκανε το παράρτημά της στας Σέρρας</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXnryowJ6zXwRjVBsjZFnvjt8ZOSxAlWPIE2AWMFq6VwSRXNGnjH_cQbTBMBNScIyWqo5mfiSaCer0pWUbZogO_4Ak6-02GIWBXUjykXP8hfPB8RAD9uNTGiJZmKVYKAU13BRxwyFcnyjK/s850/grv1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="850" data-original-width="596" height="515" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXnryowJ6zXwRjVBsjZFnvjt8ZOSxAlWPIE2AWMFq6VwSRXNGnjH_cQbTBMBNScIyWqo5mfiSaCer0pWUbZogO_4Ak6-02GIWBXUjykXP8hfPB8RAD9uNTGiJZmKVYKAU13BRxwyFcnyjK/w360-h515/grv1.jpg" width="360" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both;">τότε είναι προφανές ότι α) ένα Ν.Π.Δ.Δ από κοινού με το υπουργείο Εθνικής Αμυνας στο οποίο υπάγεται παραβιάζουν τους νόμους που υποτίθεται υπηρετούν, β) προωθούν πολιτική μισαλοδοξίας και διχασμού, γ) αναγάγουν την (κατά τον Βάρναλη) “τσούλα” σε Ιστορία και σε εργαλείο της ακροδεξιάς εθνικοφροσύνης, και δ) όλα τα παραπάνω τα κραυγάζουν κιόλας ανακοινώνοντας ότι η μάζωξή τους έχει σε τέτοιο βαθμό την έγκριση του πρωθυπουργού σε σημείο που θα “παραστεί” ακόμα και ο ίδιος εκπροσωπούμενος δια του υπουργού του Αλκ.Στεφανή. </div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Σημείο 5ο</b>: Οτι η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο ίδιος προσωπικά θα εκπροσωπηθεί σε αυτή την αθλιότητα, που μέχρι τώρα ήταν υπόθεση της χρυσαυγίτικης ναζιστικής συμμορίας και κάθε λογής γκρουμπούσκουλων της ακροδεξιάς μαυρίλας, το γεγονός ότι η κυβέρνηση θα παρίσταται – πράγμα που δεν θυμάμαι να έχει συμβεί ούτε επί κυβερνήσεων Κ.Καραμανλή, ούτε ακόμα και επί κυβέρνησης Σαμαρά – δηλώνει πολλά για το τι κρύβεται πίσω από την μπούργκα της “αριστείας” και του “φιλελευθερισμού”, ποιο το πραγματικό νόημα των κηρυγμάτων περί “εθνικής ενότητας” και των…ιστορικών προσεγγίσεων του τύπου ¨τι τον νοιάζει τώρα τον 17άρη για την δολοφονία Λαμπράκη”. </div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Σημείο 6ο</b>: Εφόσον γι΄αυτούς που θα μαζευτούν σε Γράμμο και Βίτσι οι μαχητές που έχασαν στον εμφύλιο ήταν “κομμουνιστοσυμμορίτες”, θα ήταν παράλειψη να μην σημειώσουμε τούτο: Για μας, το εν λόγω σκυλολόι (είχαμε πει ότι θα επανέλθουμε), αυτό που νίκησε με τις ναπάλμ των Αμερικάνων, δεν είναι παρά οι κατσαπλιάδες μετά απογόνων του Βαν Φλιτ. Και αυτοί που σήμερα τους συνδράμουν, τους παρέχουν στήριξη και πολιτική ομπρέλα, είναι τα συγκαιρινά τσιράκια του Πάιατ. </div><div class="separator" style="clear: both;"><b><br /></b></div><div class="separator" style="clear: both;"><b>Ενημέρωση (28/8/2020)</b>: Η κυβέρνηση μόλις δύο μέρες πριν τη μάζωξη σε Γράμμο – Βίτσι από την ΕΑΑΣ φαίνεται να προσπαθεί να «μαζέψει» την αθλιότητα της, ύστερα και από τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν. Αξιοσημείωτο είναι, πάντως, ότι δεν το κάνει καν ευθέως και ούτε με βεβαιότητα. Μέσω δημοσιεύματος στην «Καθημερινή» με τίτλο «Δεν θα πάει στον Γράμμο ο Αλ. Στεφανής» υποστηρίζεται: «Χωρίς την παρουσία εκπροσώπου της κυβέρνησης εξετάζεται να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση που διοργανώνει μεθαύριο στον Γράμμο και στο Βίτσι η Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών του Στρατού». Το δημοσίευμα <a href="https://www.kathimerini.gr/politics/1093629/den-tha-paei-ston-grammo-o-al-stefanis/">εδώ</a>. </div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYq0mHuFJFCJu7wktans_CC9P5Dx_0_ZO0Jvg7fZGiVT1aXuJ2y0ZLj5_BwxG3fvSlxTKkCUB0lcsuja8ANnKdFdudBSrg8EyfFofAT3oe1YxF1dYjEEiAyKiaY54o53-W4_4lvgMt-_1P/s625/%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%25A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="514" data-original-width="625" height="342" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYq0mHuFJFCJu7wktans_CC9P5Dx_0_ZO0Jvg7fZGiVT1aXuJ2y0ZLj5_BwxG3fvSlxTKkCUB0lcsuja8ANnKdFdudBSrg8EyfFofAT3oe1YxF1dYjEEiAyKiaY54o53-W4_4lvgMt-_1P/w416-h342/%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%25A3%25CE%25A3.jpg" width="416" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Πηγή</b>: <a href="https://www.imerodromos.gr/agogi-tis-enosis-apostraton-axiomatikon-stratoy-eaas-kata-toy-dimosiografoy-nikoy-mpogiopoyloy/?fbclid=IwAR1rxfJXCjiQ9681wCniquBJqRgP4B8dbvQQChoI70WzE2zmsn3CrbPemkw">Ημεροδρόμος</a></div><br /><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></div></div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-82946145182241552622021-07-08T22:12:00.002+02:002021-07-08T22:12:22.983+02:00Εκδήλωση για τους εκτελεσμένους μαχητές στο Γηροκομειό της Αχαΐας<p> </p><p style="text-align: justify;">Εκδήλωση διοργανώνει την Κυριακή 11 Ιούλη στις 7 το απόγευμα, η Τομεακή Επιτροπή Αχαΐας του ΚΚΕ και το Παράρτημα Πάτρας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ στη θέση Σκοποβολή στο Γηροκομείο σε εκδήλωση μνήμης και τιμής για τους μαχητές και τις μαχήτριες που εκτελέστηκαν εκεί την περίοδο 1948-1949.</p><p style="text-align: justify;">Στο χώρο αυτό, κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, οι δυνάμεις της αντίδρασης, και οι ξένοι πάτρωνές τους εκτέλεσαν 250 κομμουνιστές, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού, επειδή αγωνίζονταν για μια ανεξάρτητη σοσιαλιστική Ελλάδα. Στην πλειοψηφία τους, οι εκτελεσθέντες και εκτελεσθείσες, υπήρξαν μαχητές και μαχήτριες της 3ης Μεραρχίας του ΔΣΕ Πελοποννήσου, και μέλη των παράνομων πυρήνων του ΚΚΕ, που υποστήριζαν του Δημοκρατικό Στρατό.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKkA1psBDsjP2eqd8qC0bYKyznRRz0slmu9ERAuAH_qqVsXHAxKDwp1sppZ7MnsRCTMJ4Rx3qPSnqUFLIXkTzD_htmdJYlIAPoUVbm4apkAxdQwktSOX82E06ZDKX5jzdxES02A6e4McqH/s640/4-3-2012-%25CE%259C%25CE%25BD%25CE%25AE%25CE%25BC%25CE%25B7-127-%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CF%2589%25CE%25BD-%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF-%25CE%2593%25CE%25B7%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%258C-%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CF%258E%25CE%25BD-016.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="438" data-original-width="640" height="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKkA1psBDsjP2eqd8qC0bYKyznRRz0slmu9ERAuAH_qqVsXHAxKDwp1sppZ7MnsRCTMJ4Rx3qPSnqUFLIXkTzD_htmdJYlIAPoUVbm4apkAxdQwktSOX82E06ZDKX5jzdxES02A6e4McqH/w434-h297/4-3-2012-%25CE%259C%25CE%25BD%25CE%25AE%25CE%25BC%25CE%25B7-127-%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CF%2589%25CE%25BD-%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF-%25CE%2593%25CE%25B7%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%258C-%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CF%258E%25CE%25BD-016.jpg" width="434" /></a></div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-18455983111143224662021-07-07T11:25:00.000+02:002021-07-07T11:25:21.471+02:00Η μάχη της Πούντας <p> </p><p style="text-align: justify;">Με τη διάλυση του ΕΛΑΣ και την έλευση της Εθνοφυλακής στο νησί της Λευκάδας, ξεκίνησαν άμεσα και οι διώξεις κατά του πληθυσμού του νησιού που στήριξε και εντάχθηκε στο ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ, και σαφώς και ενάντια στα μέλη του ΚΚΕ. </p><p style="text-align: justify;">Στο δικαστήριο της Λευκάδας, όπου σέρνονταν κομμουνιστές και αγωνιστές, τακτικός μάρτυρας κατηγορίας υπήρξε ο δωσίλογος του Ξηρομέρου, Πάνος Βέρης, παραδεχόμενος μάλιστα σε μια δίκη, σε στενό του συνεργάτη, ότι ένας από τους τρεις κατηγορούμενους "πήγε τσάμπα". Ο πρώην δωσίλογος είχε πλέον αναχθεί σε μεγαλοπαράγοντα της πολιτικής, αλλά και οι εναπομείναντες ένοπλοι της ΕΟΝΝ, που και αυτή είχε συνεργαστεί με τον κατακτητή σε σημαντικό βαθμό, ξεκίνησαν να ξεθαρρεύουν και να κυκλοφορούν ένοπλοι και προκλητικοί σε όλο το νησί. </p><p style="text-align: justify;">Ωστόσο, πολλά μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ αρνήθηκαν να συρθούν σε δίκες σκοπιμότητας ή να δολοφονηθούν από κάποιο ένοπλο παρακρατικό και ξαναπήραν το δρόμο του βουνού. Επικεφαλής αυτών των ομάδων ενόπλων καταδιωκόμενων αγωνιστών υπήρξε ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ, Πάνος Γιαννούλης και ο Νίκος Γαζής-Παπλαγιάννης, επικηρυγμένοι και οι δύο, για 40.000.000. και 25.000.000 δραχμές, αντίστοιχα. Έδρα της ομάδας υπήρξαν τα ορεινά χωριά, κοντά στην πόλη του νησιού, ενώ και εντός αυτής, η ομάδα μπορούσε να υπολογίζει στο τεράστιο λαϊκό της έρεισμα. Ο Πάνος Γιαννούλης και η ομάδα του μπορούσαν με σχετική ευκολία να εισέρχονται και να εξέρχονται της πόλης, ενώ οι όποιες προσπάθειες της Χωροφυλακής να τους συλλάβουν απέβησαν άκαρπες.</p><p style="text-align: justify;">Αργότερα, η ομάδα Γιαννούλη θα μετονομαστεί σε Αρχηγείο Ξηρομέρου-Λευκάδας του ΔΣΕ, με επικεφαλής της τον Πάνο Γιαννούλη, για τη Λευκάδα και το Λάκη Κατσαρό για το Ξηρόμερο, και έχοντας πολιτικό της επίτροπο, τον Κώστα Παπαδόπουλο.</p><p style="text-align: justify;">Παρόλα αυτά, το 1947 έφερε σημαντική όξυνση των ενόπλων συγκρούσεων του Εμφυλίου και την ανάγκη για την έξοδο των ανταρτών, προς το Ξηρόμερο, καθώς η δράση τους στη Λευκάδα, αφενός ήταν αναγκαστικά περιορισμένη, αφετέρου δεν θα μπορούσε να συνεχίζεται επ' άπειρο, με κάποιο σοβαρό αποτέλεσμα. Η διεκπεραίωση τελικά της λευκαδίτικης ομάδας στο Ξηρόμερο θα γίνει τον Μάη του 1947. Αφού ενωθεί με τους Ξηρομερίτες αντάρτες θα σχεδιάσουν τη μετάβασή τους στην Ήπειρο, με σκοπό την ένταξή τους, στα εκεί τμήματα του ΔΣΕ. </p><p style="text-align: justify;">Ύστερα από διάφορες συγκρούσεις με χωροφύλακες και χίτες στην ευρύτερη περιοχή της Βόνιτσας και του Ξηρομέρου οι αντάρτες για να αποφύγουν τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των αντιπάλων, για τους οποίους είχε σημάνει γενικός συναγερμός, θα αναγκαστούν να χωριστούν σε δύο τμήματα. Το λευκαδίτικο τμήμα θα καταφύγει στην Πούντα του Ακτίου, στις 22 Ιουνίου, με σκοπό να περάσει ξανά στην Λευκάδα όπου ήξερε καλά τα μέρη και είχε την στήριξη του ντόπιου πληθυσμού. Εκεί εντοπίστηκαν από τους αριθμητικά υπέρτερους αντιπάλους και αναγκάστηκαν να χωριστούν σε μικρές ομάδες και να σκορπιστούν σε διάφορες κατευθύνσεις για να διαφύγουν από τον κλοιό.</p><p style="text-align: justify;">Οι αριθμοί και ο οπλισμός του αντιπάλου ήταν σαφέστατα υπέρτερος, καθώς εκτός από τις δυνάμεις Χωροφυλακής της Λευκάδας, ενάντια στους αντάρτες είχαν κινηθεί και περίπου 70 ένοπλοι παρακρατικοί της πρώην ΕΟΝΝ (20 άνδρες του Καλατζή, 7 άνδρες του Νικολάρα, 15 άνδρες του Αχείμαστου, 10 του Καραγιάννη και 15 του οπλαρχηγού Τεπέλα). Στην μάχη σκοτώθηκαν αρκετοί μαχητές του ΔΣΕ ενώ την ίδια κατάληξη θα είχε λίγο αργότερο, ύστερα από προδοσία, και ο θρυλικός διοικητής του Αρχηγείου Πάνος Γιαννούλης στην προσπάθειά του να διαφύγει με δύο συναγωνιστές του, δια θαλάσσης.</p><p style="text-align: justify;">Ως απάνθρωπη πράξη του αντιπάλου έχει μείνει στη μνήμη του λευκαδίτικου λαού ο αποκεφαλισμός εφτά μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού που τους κρέμασαν τα κεφάλια στο Πεντοφάναρο της κεντρικής πλατείας της πόλης της Λευκάδας. Οι εφτά αγωνιστές ήταν: Νίκος Γαζής (Παπλογιάννης), Κώστας Ζακυνθινός (Ρέντζος), Γεράσιμος Θερμός (Τιλίλας), Γιάννης Κοντογεώργης (Μπαλέρτας), Ζώης Παπαδόπουλος, Τάσος Θ. Μανωλίτσης (Βρακάς) και Μίνος Παναγιώτης (κομματικός υπεύθυνος από τη Μερόπη Πωγωνίου Ιωαννίνων).</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB3xseh8UYa7_sz2w-QfN0jt_4QoBe2raO3r3H5kgt2uYaqj17jvlGQxCLa4jCLri-COVqnn2rvBRUMHcyowkF4s_f9zaIU2ZPvxtPYEV2JQOdmaQwJ8BkWyiNtLaZfHJssIDp7p7ACPYt/s1931/pentofanaro1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1931" data-original-width="1287" height="463" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB3xseh8UYa7_sz2w-QfN0jt_4QoBe2raO3r3H5kgt2uYaqj17jvlGQxCLa4jCLri-COVqnn2rvBRUMHcyowkF4s_f9zaIU2ZPvxtPYEV2JQOdmaQwJ8BkWyiNtLaZfHJssIDp7p7ACPYt/w308-h463/pentofanaro1.jpg" width="308" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvVtvo4U0_QBMJToIdCmUw75JYxrizH4_sbWoo-gxxmYkDB1LmnqWwQL_raiMdGzIPDmLvXdN8DkA2yykjCqrJV4yi9d7-4odllV6wG77qGIAj6jPJPV7cJIQadu1PYeAWZWHc8aCCW6zW/s995/1_pantofanaro.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="995" data-original-width="743" height="403" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvVtvo4U0_QBMJToIdCmUw75JYxrizH4_sbWoo-gxxmYkDB1LmnqWwQL_raiMdGzIPDmLvXdN8DkA2yykjCqrJV4yi9d7-4odllV6wG77qGIAj6jPJPV7cJIQadu1PYeAWZWHc8aCCW6zW/w301-h403/1_pantofanaro.jpg" width="301" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Τα κεφάλια στο πεντοφάναρο.</div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Πηγές:</b> Τάσος Κονιδάρης, <i>Η Λευκάδα, στη σκιά του Εμφυλίου Πολέμου 1943-1947</i>, Σιδέρης, Αθήνα 1984.</p><p style="text-align: justify;">Σμύρνη Μαραγκού, <i>Η Λευκάδα στη δίνη της Κατοχής και του Εμφυλίου</i>, Ελληνική Ευρωεκδοτική, Αθήνα 1986.</p><p style="text-align: justify;"><a href="http://www.kolivas.de/archives/315022">http://www.kolivas.de/archives/315022</a></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-89069298547154082342021-07-06T21:18:00.006+02:002021-07-06T21:18:42.588+02:00Kατοχή στη Λευκάδα - Μέρος 5ο<p> </p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Ο ΕΛΑΣ αντεπιτίθεται</b></p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Στα μέσα Δεκεμβρίου του 1944, ο ΕΛΑΣ Λευκάδας περνά στην αντιεπίθεση. Η διοίκησή του, θα εκδόσει εντολή για πανλευκαδιακή κινητοποίηση, του μόνιμου και του εφεδρικού ΕΛΑΣ, με στόχο την εκτόπιση του ΕΔΕΣ και των δεξιώ ενόπλων από το νησί, και την εφαρμογή της Συμφωνίας της Καζέρτας. Ο διοικητής του ΕΛΑΣ στο νησί, Γιώργος Κατεμής (Αραχναίος), που είχε οριστεί εκ μέρους της κυβέρνησης της Αθήνας, ως αξιωματικός-παρατηρητής του ΕΛΑΣ στο νησί, έρχεται σε συνεννόηση και με το 2/39 Σύνταγμα του Ξηρομέρου, που ήδη έχει εκτοπίσει τον ΕΔΕΣ, στον ηπειροτικό κορμό.</p><p style="text-align: justify;">Παράλληλα, ο Μαραγκός και ο ΕΔΕΣ Λευκάδας, με τους 200 περίπου ενόπλους παραμένουν στην πόλη του νησιού, κι ενώ το κλίμα, μέρα τη μέρα βαραίνει για αυτούς, εξακολουθεί να αδρανεί. Αρκέστηκε μόνο στη διατήρηση ενός φυλακίου στο Καλιγόνι, υπό το λοχαγό Περιβολιώτη, στο οποίο διατηρούσε μικρή μονάδα ανδρών. Παράλληλα, η ΕΟΝΝ, υπό το Ζαμπέλη εξακολουθούσε να ελέγχει το χώρο από τη Βασιλική έως και τα Σύβοτα, περιοχή πρόσφορη για αποβάσεις, με λίγους άνδρες που σαφώς δεν θα μπορούσαν να την υπερασπιστούν σε τέτοιο ενδεχόμενο.</p><p style="text-align: justify;">Και η Δεξιά παράταξη είχε να αντιμετωπίσει και τις δικές της εσωτερικές έριδες. Καταρχήν, η πλουσιοπάροχη ζωή που οι άνδρες του ΕΔΕΣ διήγαν, χρησιμοποιώντας τις αγγλικές ενισχύσεις σε λίρες, δεν έφτανε έως τα μέλη της ΕΟΝΝ, που ωστόσο τυπικά ήταν και αυτά μέλη του ΕΔΕΣ. Η διαμαρτυρίες και η δυσαρέσκεια στο πρόσωπο του Μαραγκού κατέληξε να είναι τέτοια, που πολλοί ένοπλοι της ΕΟΝΝ απείλησαν να παρατήσουν τα όπλα και να επσιτρέψουν στα σπίτια τους. Τελικώς ο Μαραγκός εξαναγκάστηκε να υποσχεθεί μισή λίρα σε κάθε άνδρα της ΕΟΝΝ, δέσμευση που ασφαλώς δεν τηρήθηκε. Κατά δεύτερον, ο Μαραγκός και ο ΕΔΕΣ, ως μη εμπλεκόμενοι με τα γεγονότα της Κατοχής στη Λευκάδα, δεν εισέπραττε το λαϊκό μίσος που στρεφόταν ενάντια στην ΕΟΝΝ, λόγω του δωσιλογικού της παρελθόντος και των εγκλημάτων της, οπότε και ο ίδιος θεώρησε καλό να τηρήσει αποστάσεις από τους ντόπιους οπλαρχηγούς.</p><p style="text-align: justify;">Έτσι, η επαφή ΕΔΕΣ - ΕΟΝΝ αραίωσε και σχεδόν σταμάτησε ολοκληρωτικά, ενώ δεν αποκλείεται, ο ίδιος ο Μαραγκός να έβλεπε θετικά το ενδεχόμενο εκκαθάρισης του νησιού από την ΕΟΝΝ, εάν ο ΕΛΑΣ αποφάσιζε κάτι τέτοιο. Εντός των πηγών μας, ο ίδιος ο Μαραγκός περιγράφεται συχνά ως ανίκανος στρατιωτικός, αφοσιωμένος μόνο στη δική του πολυτέλεια και καλοπέραση, οπότε δεν είναι απίθανο, απλώς ο Μαραγκός να μην μπόρεσε να προλάβει τις εξελίξεις που έρχονταν.</p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Το 2/39 Σύνταγμα αποβιβάζεται στη Λευκάδα</b></p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Στις 25 Δεκεμβρίου 1944, ο ΕΛΑΣ πραγματοποιεί την πρώτη από ξηράς απόβαση στη Λευκάδα, ενώ ο ΕΛΑΣ Λευκάδας είναι έτοιμος για κινητοποίηση. Οι ΕΛΑΣίτες αποβιβάζονται Μεγανήσι και επιτίθενται στο φυλάκιο Καλατζή, το οποίο υπερασπίζονται 11 άνδρες της ΕΟΝΝ. Ακολουθεί μικροσυμπλοκή με έναν νεκρό ΕΟΝΝίτη, και η άμεση παράδοση των υπολοίπων 10 στον ΕΛΑΣ. </p><p style="text-align: justify;">Τις επόμενες δύο ημέρες, ένα μπαράζ αποβάσεων διενεργείται από τον ΕΛΑΣ στη Λευκάδα. Aπό τις Αλυκές, μέχρι τα Σύβοτα, δεκάδες βάρκες αποβιβάζουν αντάρτες, που καταλαμβάνουν θέσεις κοντά σε χωριά που το ντόπιο ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ επικρατούν. Το σχέδιο είναι πολύ προσεκτικά οργανωμένο. Η απόβαση του ΕΛΑΣ στη Φτέρη Πόρου, θα συναντήσει αντίσταση από την ομάδα της ΕΟΝΝ Κατωχωρίου. Ο ΕΛΑΣ θα συμπτυχθεί προς την Εύγηρο, όπου θα ενωθεί με τον ντόπιο εφεδρικό ΕΛΑΣ και θα καταλάβουν τα υψώματα του βουνού Αχράδα.</p><p style="text-align: justify;">Δεκαπενταμελής ομάδα της ΕΟΝΝ, με επικεφαλής της το Μήτσο Σολδάτο-Φλώρο προχωρά σε κατα μέτωπο επίθεση στις θέσεις του ΕΛΑΣ στην Αχράδα, για να ανακοπεί απότομα με τον θάνατο του αρχηγού της και να υποχωρήσει άτακτα. Το ίδιο βράδυ, στις 28 Δεκεμβρίου, ο ΕΛΑΣ αποβιβάζεται στα ιταλικά οχυρά, δύο χιλιόμετρα βορειανατολικά του Νυδριού και τα καταλαμβάνει. Αστραπιαία, ο ΕΛΑΣ Καρυάς καταφθάνει και τους ενισχύει. Η ομάδα του Χρήστου Καλατζή επιχειρεί να επιτεθεί και απωθείται. Κινούνται προς την πόλη της Λευκάδας για να ζητήσουν τη βοήθεια του ΕΔΕΣ, ωστόσο βρίσκουν τη γέφυρα ανατιναγμένη και την πρόσβαση αδύνατη.</p><p style="text-align: justify;">Στις 29 Δεκεμβρίου, ο Ανδρέας Καλατζής και η ομάδα του επιστρέφει στα Χαραδιάτικα και εξοπλίζεται και από εκεί κινείται στο Λαϊνάκι για να καταλάβει επίκαιρες θέσεις, μαζί του παίρνει και 20 αιχμαλώτους του, όλοι μέλη του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, για να τους χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικό χαρτί με τον ΕΛΑΣ. Ακολουθεί συμβούλιο της ΕΟΝΝ, που συμμετέχουν οι οπλαρχηγοί και ενάντια στη θέση του Καλατζή για αντίσταση μέχρι το τέλος, η πλειοψηφία στρέφεται στην παράδοση των όπλων. </p><p style="text-align: justify;">Την 29η, ο Μαραγκός θα αποφασίσει να αντιμετωπίσει το ζήτημα της απόβασης του 2/39 σε όλο το νησί. Καλεί από την ηπειρωτική περιοχή τον οπλαρχηγό του ΕΔΕΣ Νικολάρα και με επικεφαλής το Γιάννη Φωτόπουλο κινούνται στην περιοχή Σπασμένη Βρύση-Καρυώτες-κάμπος Κατούνας, όπου συναντούν τμήμα του εφεδρικού ΕΛΑΣ και το εξαναγκάζουν σε υποχώρηση. Ωστόσο, κάπου εκεί σταματά και η δράση του ΕΔΕΣ, που αποσύρεται πίσω στην πόλη. </p><p style="text-align: justify;">Το απόγευμα της 29ης, το πυροβολικό του ΕΛΑΣ από την Ακαρνανία σφυροκοπεί την ύπαιθρο γύρο από την πόλη του νησιού, προκαλώντας αναταραχή. Η κίνηση αυτή απέβλεπε μάλλον στην ψυχολογία του πολέμου παρά είχε κάποιο πραγματικό στρατιωτικό αποτέλεσμα. Το ίδιο βράδυ, στο σπίτι του Τάκη Γιαννουλάτου, οι εκπρόσωποι του αστικού κόσμου του νησιού θα συνέλθουν σε σύσκεψη. Συμμετέχουν οι Τάκης Γιαννουλάτος, κυβερνητικός εκπρόσωπος στο νησί, ο δεσπότης Δωρόθεος, ο Μαραγκός και ο εισαγγελέας Χριστόφορος Λάζαρης. Ο Μαραγκός δηλώνοντας ότι οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ έχουν παντού ηττηθεί, προτείνει την οργάνωση επιτροπής συνθηκολόγησης με τον ΕΛΑΣ. </p><p style="text-align: justify;">Τη επόμενη κιόλας, η επιτροπή έρχεται σε επαφή με το ΕΑΜ της πόλης και κινούνται κατόπιν ενημέρωσης του ΕΛΑΣ, στο χωριό Κολυβάτα, όπου συναντούν το Διοικητή του 24ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Λευκάδας, Αραχναίο, τον πολιτικό επίτροπο Ντούσκα και τον βοηθό του Κύρλα.</p><p style="text-align: justify;">Τα λόγια της επιτροπής ωστόσο, για ειρήνη, συμφιλίωση και παύση της αιματοχυσίας, διακόπτονται από τον Αρχαναίο που δηλώνει ότι εάν η ΕΟΝΝ και ο ΕΔΕΣ δεν παραδώσουν τα όπλα τους άμεσα, κάθε άλλη συζήτηση είναι περιττή και ανούσια. Έτσι, η επιτροπή επιστρέφει άπρακτη στην πόλη. Τα μέλη της πλην Μαραγκού κλείστηκαν στο κάστρο της πόλης, μαζί με τις οικογένειές τους, και τους λοιπούς παράγοντες της Δεξιάς και εκπροσώπους του κράτους, ενώ ο ίδιος ο Μαραγκός απέσυρε τον ΕΔΕΣ από το νησί και το εγκατέλειψε τελείως. </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Η αντιμετώπιση της ΕΟΝΝ </b></p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Με την εγκατάλειψη του νησιού από τον ΕΔΕΣ, η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ Λευκάδας έθεσε αμέσως την πόλη υπό τον έλεγχο του ΕΛΑΣ, δυνάμεις του οποίου συνέλαβαν αμέσως τον εισαγγελέα, Χ. Λάζαρη, τον Τάκη Γιαννουλάτο και τον Κώστα Αραβανή-Τσουκνίδα, με τις κατηγορίες των εγκλημάτων κατά του λαού και της συνεργασίας με τον κατακτητή.</p><p style="text-align: justify;">Επόμενος στόχος του ΕΛΑΣ ήταν οι ένοπλοι της ΕΟΝΝ, στην περιοχή Χαραδιάτικα-Νυδρί-Στενό-Κατωχώρι. Η εντολή που ο ΕΛΑΣ είχε λάβει απευθείας από τη Μεραρχία, ήταν η με κάθε κόστος διάλυση της ΕΟΝΝ. Ο επικεφαλής της επιχείρησης, ταγματάρχης Πανταζής Κοντογιώργης Μπαλέρτας, εννοούσε να την εφαρμόσει παραδειγματικά. Στο Μπαλέρτα, το 2/39 είχε διαθέσει μάλιστα βαρύ όλμο, με 150 βλήματα, με τον οποίο ο ΕΛΑΣ σφυροκόπησε τις θέσεις της ΕΟΝΝ, προπαρασκευάζοντας την επίθεση. Παράλληλα, κοντά στο Νυδρί, ο ΕΛΑΣ διέλυε τα τμήματα του Ζαμπέλη και του Αντρέα Γαζή-Βάλτρα, που σκοτώθηκαν στη σύγκρουση. </p><p style="text-align: justify;">Με την πρώτη παύση των βολών του ΕΛΑΣίτικου πυροβολικού, αντιπροσωπεία της ΕΟΝΝ προχώρησε στην παράδοση των όπλων. Στα Χαραδιάτικα και το Νυδρί, ο ΕΛΑΣ συνέλαβε 25 παράγοντες της Δεξιάς και της ΕΟΝΝ, ανάμεσά τους και τους δύο γιους του Χρήστου Βέρη, τους οποίους εκτέλεσε άμεσα. Ωστόσο, οι συλλήψεις δεν γενικεύθηκαν στο νησί και οι εκτελέσεις δωσιλόγων και προδοτών ήταν εξαιρετικά περιορισμένες. </p><p style="text-align: justify;">Η κατάληψη του νησιού από τον ΕΛΑΣ είχε πια ολοκληρωθεί. Από την ΕΟΝΝ δεν απέμειναν πια παρά ελάχιστοι ζώντες ένοπλοι που κατέφυγαν φυγάδες στα ορεινά και η οργάνωση έπαψε πρακτικά να υπάρχει. Οι νεκροί της ΕΟΝΝ σε αυτές τις 6 ημέρες έφθασαν τους 100. </p><p style="text-align: justify;">Οι αιχμάλωτοι του ΕΛΑΣ κρατήθηκαν για μικρό διάστημα στις φυλακές Λευκάδας και στις 10 Γενάρη 1945, σε δύο διαφορετικές αποστολές, των 280 και 270 ατόμων, στάλθηκαν στην εξορία, στο Λιγοβίτσι και στην Τατάρνα. Με τη διάλυση του ΕΛΑΣ, οι περισσότεροι από αυτούς επέστρεψαν στο νησί.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu9kdoPzC3fh97W6qofcoWZGKoDd3oAqLz0745oUZj6VEHEIkkWOi0h-89nHQrp4STvVquB8emFZaUu-BVNmJ-zml3ovCE4MvUCs7b-hp9pIQav1Nld2jq1mvcQ5MlDKSKsVDIYb_JpC4t/s1881/24_%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1001" data-original-width="1881" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu9kdoPzC3fh97W6qofcoWZGKoDd3oAqLz0745oUZj6VEHEIkkWOi0h-89nHQrp4STvVquB8emFZaUu-BVNmJ-zml3ovCE4MvUCs7b-hp9pIQav1Nld2jq1mvcQ5MlDKSKsVDIYb_JpC4t/w468-h249/24_%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1.jpg" width="468" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Από αριστερά: Κίρλας, Ντούσιας, Αραχναίος (Κατεμής).</div><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Πηγές:</b> Τάσος Κονιδάρης, <i>Η Λευκάδα, στη σκιά του Εμφυλίου Πολέμου 1943-1947</i>, Σιδέρης, Αθήνα 1984.</p><p style="text-align: justify;">Σμύρνη Μαραγκού, <i>Η Λευκάδα στη δίνη της Κατοχής και του Εμφυλίου</i>, Ελληνική Ευρωεκδοτική, Αθήνα 1986.</p><p style="text-align: justify;"><a href="http://www.kolivas.de/archives/271140">http://www.kolivas.de/archives/271140</a></p>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-8731790573541683002021-07-06T11:36:00.000+02:002021-07-06T11:36:43.895+02:00Κατοχή στη Λευκάδα - Μέρος 4ο<p> </p><p style="text-align: center;"><b>Η τρύπα των Χαραδιάτικων- Αλάτρου</b></p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Στα υψώματα δυτικά των Χαραδιάτικών, προς τη μεριά του Αλάτρου, βρίσκεται ένα βάραθρο βάθους περίπου 17 μέτρων, που η ΕΟΝΝ χρησιμοποίησε με απόφαση του Χρήστου Καλατζή και άλλων οπλαρχηγών, ως τόπο εκτέλεσης μελών και στελεχών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, στην περίοδο της κυριαρχίας τους. Παρά το γεγονός ότι ο ακριβής αριθμός των εκτελεσθέντων στη φρικτή τρύπα των Χαραδιάτικων παραμένει ανεξακρίβωτος, η λαϊκή μνήμη του νησιού κατέγραψε τα ονόματα μερικών από τα θύματά της.</p><p style="text-align: justify;">Συγκεκριμένα, τον Αύγουστο του 1944, μεταφέρθηκαν από τηνπόλη της Λευκάδας στην τρύπα τρία μέλη του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, με γραπτή εντολή, για την άμεση εκτέλεσή τους. Ήταν οι Γιάννης Αθανίτης, Απόστολος Φραγκούλης και Κώστας Σάντας. Ακόμα τρεις αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ από τη Βαυκερή, στάλθηκαν με εντολή του Χρήστου Καλατζή για να εκτελεστούν στην τρύπα, ενώ και η ομάδα του οπλαρχηγού Ζαμπέλη (της ΕΟΝΝ) είναι γνωστό ότι έστειλε ακόμα έναν αγωνιστή στο θάνατο, στην τρύπα των Χαραδιάτικων, ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό των εξακριβωμένων θυμάτων σε οκτώ. Τα ονόματα των εκτελεσθέντων από τη Βαυκερή είναι: Ποσειδώνας Γαζής, Διονύσης Λιβιτσάνος και Σταυράκης Γαζής, ενώ ο εκτελεσθέντας από το τμήμα Ζαμπέλη πιθανώς είναι ο Χρ. Σκληρός ή Μποτσώνας από το Μαραντοχώρι.</p><p style="text-align: justify;">Τα θύματα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που δολοφονήθηκαν στην τρύπα των Χαραδιάτικων δεν εκτελούνταν πάντα πρίν πεταχτούν στο βάραθρο, αλλά πολλές φορές πετιούνταν σε αυτό βασανισμένα, τραυματισμένα και ημιθανή, βρίσκοντας φρικτό θάνατο στα βάθη της. </p><p style="text-align: justify;">Χαρακτηριστικά ο Τριαντάφυλλος Κοντογιώργης είχε αναφέρει:</p><p style="text-align: justify;"><i>«Είχανε εκτελεστικό και πρώτα τους τουφεκίζανε και τους ρίχνανε στην «Τρύπα». Πρώτος έπεσε ο Στάθης Παπλαγιάννης πληγωμένος και δεν πήγε στον πάτο. Ύστερα βγήκε μόνος του. Συνέχεια τους άλλους. Ακούσανε τα τουφέκια από μακρυά και ο Μέρμηγκας (Κατωπόδης) πήγε μαζί με την κοπέλα την Σταμάτα και ακούσανε τα βογκητά από μέσα από την «Τρύπα». Έφεραν τριχιές και ρίξανε το σχοινί μέσα και μπόρεσε και βγήκε μόνο ο Σταυράκης. Οι άλλοι ήτανε τραυματισμένοι και δεν μπορέσανε λόγω της κακής κατάστασης που ήτανε από τα τραύματα, να πιαστούνε από το σχοινί.»</i></p><p style="text-align: justify;">Το χειμώνα του 1945 μετά την επικράτηση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, στο νησί, συγκροτήθηκε ομάδα που ανέλαβε την κατάβαση στην τρύπα, με σκοπό την ανάσυρση των πτωμάτων των συναγωνιστών τους. Χαρακτηριστικά ο Ζώης Κουτσάφτης στο βιβλίο του, <i>Η εθνική αντίσταση στη Λευκάδα – Ιταλική και Γερμανική κατοχή</i>, αναφέρει ότι ακόμα υπήρχε έντονη μυρωδιά και ο άνθρωπος που κατέβηκε πρώτος λιποθύμησε από τη αφόρητη δυσοσμία που ανέδιδαν τα πτώματα.</p><p style="text-align: justify;">Μάλιστα αναφέρθηκε ότι συλλέχθηκαν δυο τσουβάλια οστά, τα οποία μεταφέρθηκαν στο χωριό Βαυκερή, όπου και ενταφιάστηκαν.</p><p style="text-align: center;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCl2YThLLzw0pMAMxFnny09wSKZe8tzrjc7ycEiWKp6EGwT_sN3I773hhPMBA6BQ3TRF_X5lv81jCJU6alQC9wggaBAkJshMl63xqi_h4A7RAORaR_LDXdCiWYKG_38iw9gUfCLT_RPDa3/s650/%25CF%2584%25CF%2581%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25B1_%25CE%2591%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="365" data-original-width="650" height="234" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCl2YThLLzw0pMAMxFnny09wSKZe8tzrjc7ycEiWKp6EGwT_sN3I773hhPMBA6BQ3TRF_X5lv81jCJU6alQC9wggaBAkJshMl63xqi_h4A7RAORaR_LDXdCiWYKG_38iw9gUfCLT_RPDa3/w416-h234/%25CF%2584%25CF%2581%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25B1_%25CE%2591%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" width="416" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Η είσοδος της τρύπας.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b>Στα τέλη της Κατοχής</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Όταν οι Γερμανοί, με τη σύμφωνη γνώμη του συνεργάτη τους Βέρη, δέχθηκαν την ΕΟΝΝ στην πόλη της Λευκάδας, το καλοκαίρι του 1944, ο Ανδρέας Καλατζής εγκαταστάθηκε σε αυτή ως αντιπρόσωπος της οργάνωσης και βέβαια, ως προνομιακός συνομιλητής, με τη Γερμανική Διοίκηση. Ωστόσο, οι εσωτερικές έριδες είχαν ήδη ξεκινήσει εντός της ΕΟΝΝ, αλλά και μεταξύ αυτής και του Βέρη. Από τη μια πλευρά, ο Βέρης διαφωνούσε με τον οπλαρχηγό της ΕΟΝΝ Ζαμπέλη, ενώ και οι διάφοροι οπλαρχηγοί της ΕΟΝΝ έρειζαν για την εξουσία.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Βασική συνειδητοποίηση της Δεξιάς του νησιού υπήρξε σαφώς, ότι οι Γερμανοί σύντομα θα έφευγαν και η κάλυψη που αυτοί παρείχαν θα τελείωνε, με αποτέλεσμα ενδεχομένως να ανοιχτεί το πεδίο, για το κλείσιμο των ανοικτών λογαριασμών που είχε μαζί τους ο παντοδύναμος, στην ενδοχώρα, ΕΛΑΣ. Έτσι, η λύση αναζητήθηκε στον ΕΔΕΣ και το Ζέρβα, έτερο προνομιακό συνομιλητή των Γερμανών στην Ήπειρο.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Έτσι, η ΕΟΝΝ απέστειλε τον Ανδρέα Καλατζή και τον Ν. Καββαδά, να συναντήσουν το Ζέρβα και να ζητήσουν την ένταξή τους, στον ΕΔΕΣ. Οι δύο έφθασαν στη Δερβίζαινα Ηπείρου, όπου συναντήθηκαν με τον επικεφαλής του ΕΔΕΣ και αποφασίστηκε η αποστολή στη Λευκάδα, του ταγματάρχη του ΕΔΕΣ, Κώστα Μαραγκού, με δύναμη 150 ανδρών. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Πίσω στη Λευκάδα, ο Ζαμπέλης κατάφερε να κερδίσει την ηγεσία της ΕΟΝΝ και των ενόπλων της, "παίζοντας το χαρτί", της επανόδου του ΕΛΑΣ στο νησί και του κινδύνου που αυτός αντιπροσώπευε, για την ΕΟΝΝ.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Στις 14 Σεπτεμβρίου, και ενώ οι Γερμανοί είχαν εγκαταλείψει το νησί, ο Μαραγκός έφτασε στη Λευκάδα, με περίπου 100 άνδρες του ΕΔΕΣ και συναντήθηκε άμεσα με το Ζαμπέλη. Όμως και στη συνάντηση αυτή προέκυψαν διαφωνίες, καθώς ο μεν Ζαμπέλης υποστήριζε τον αφοπλισμό της ομάδας του Βέρη, ο δε Μαραγκός διαφωνούσε προτείνοντας να του προτείνουν απλώς να εγκαταλείψει το νησί, με τους άνδρες του. Τελικώς επικράτησε η άποψη του Μαραγκού και η ΕΟΝΝ έγινε επίσημα μέρος του ΕΔΕΣ.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Ωστόσο, στις 26 Σεπτεμβίου 1944, η υπογραφή της Συμφωνίας της Καζέρτας, έθετε τη Λευκάδα υπό την κυριαρχία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, και ο στρατηγός Σκόμπυ απέστειλε εντολή στη Λευκάδα ζητώντας την παράδοση του νησιού στον ΕΛΑΣ. Παρόλα αυτά, ο Μαραγκός, οι ένοπλοι της ΕΟΝΝ και ο ΕΔΕΣ αρνούνταν πεισματικά να αποχωρήσουν από τις θέσεις τους, και τον Οκτώβριο, στο νησί θα φθάσει κλιμάκιο της κυβέρνησης Παπανδρέου, με επικεφαλής το διοικητή Ιονίων Νήσων, Μάκκα, για να εξετάσουν την κατάσταση στο νησί. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Ο Μαραγκός υποδέχτηκε το Μάκκα με μια επίδειξη δύναμης, οργανώνοντας παρέλαση των ενόπλων του ΕΔΕΣ. Ο Μάκκας, μη επιθυμώντας να συγκρουστεί με τον ΕΔΕΣ απέστειλε τελικώς μια απλή έκθεση στο στρατηγό Σκόμπυ, με την οποία ζητούσε την παραμονή του νησιού στον ΕΔΕΣ, ενώ και νέα εντολή του Σκόμπυ (τέλη Οκτώβρη 1944) αποφάσιζε ότι το νησί θα παρέμενε υπό την εξουσία του ΕΔΕΣ, ενώ ο ΕΛΑΣ θα αντιπροσωπευόταν από ανώτερο αξιωματικό που θα μετείχε στη διοίκηση.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Ασφαλώς η Επιτροπή του ΕΑΜ Λευκάδας δεν έμεινε με τα χέρια σταυρωμένα. Ούσα πλέον τμήμα μιας νόμιμης κυβέρνησης συναντήθηκε με το Μάκκα και του διαμήνυσε ότι η ομαλότητα και η ειρήνη στο νησί θα διασφαλιζόταν μόνο εάν οι οπλαρχηγοί της ΕΟΝΝ, που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή και ενέχονταν για πλήθος εγκλημάτων, έφευγαν από το νησί. Ο Μάκκας, που δεν ξεχνούσε το 2/39 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ που έδρευε στο Ξηρόμερο, αποφάσισε να εκτοπίσει τους οπλαρχηγούς της ΕΟΝΝ στην Πρέβεζα και να αντικαταστήσει τις δυνάμεις του Μαραγκού, με ντόπιους ενόπλους, που χρηματοδοτούταν άπλετα, με βρετανικές λίρες και ενισχυόταν με τρόφιμα και οπλισμό.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Παράλληλα βέβαια, ο ΕΛΑΣ προέλαυνε στη Στερεά Ελλάδα και την Ήπειρο εκτοπίζοντας τον ΕΔΕΣ, και στη Λευκάδα, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ δεν θα παρέμεναν άλλο στο περιθώριο...</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><br /></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b>Συνεχίζεται</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Πηγές:</b> Τάσος Κονιδάρης, <i>Η Λευκάδα, στη σκιά του Εμφυλίου Πολέμου 1943-1947</i>, Σιδέρης, Αθήνα 1984.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Σμύρνη Μαραγκού, <i>Η Λευκάδα στη δίνη της Κατοχής και του Εμφυλίου</i>, Ελληνική Ευρωεκδοτική, Αθήνα 1986.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://lefkadapatridamou.blogspot.com/2018/10/blog-post_31.html">https://lefkadapatridamou.blogspot.com/2018/10/blog-post_31.html</a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="http://www.kolivas.de/wp-content/uploads/2016/09/%CF%84%CF%81%CF%85%CF%80%CE%B1_%CE%91%CE%BB%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85.jpg">http://www.kolivas.de/wp-content/uploads/2016/09/%CF%84%CF%81%CF%85%CF%80%CE%B1_%CE%91%CE%BB%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85.jpg</a></div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-69737626860207071512021-07-05T03:49:00.001+02:002021-07-05T17:55:20.953+02:00Κατοχή στη Λευκάδα- Μέρος 3ο<p style="text-align: center;"> </p><p style="text-align: center;"><b>Η μάχη στο Λαϊνάκι και η συνεργασία ΕΟΝΝ-Γερμανών</b></p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Στις 14 Ιουλίου 1944, οι δυνάμεις της ΕΟΝΝ βρίσκονταν συγκεντρωμένες στο Λαϊνάκι αναμένοντας την επίθεση του ΕΛΑΣ. Στις 15 Ιουλίου, οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ επιτίθενται από τα Χορτάτα, στα υψώματα του Αγίου Ηλία, όπου η ΕΟΝΝ διατηρούσε φυλάκιο και μικρή αμυντική διάταξη. Η μάχη είναι σκληρή και τις πρώτες απογευματινές ώρες, ο ΕΛΑΣ θα διαλύσει το φυλάκιο και θα αποσυρθεί για ανάπαυση.</p><p style="text-align: justify;">Το πρωί της επομένης, ο ΕΛΑΣ θα καταλάβει τα χωριά Άγιος Πέτρος, Μαραντοχώρι, Σύβρο και Βουρνικά διαλύοντας τις δυνάμεις της ΕΟΝΝ που τα κρατούσαν. Η δύναμη του ΕΛΑΣ που είχε καταλάβει τον Άγιο Ηλία, προχώρησε στο ομώνυμο χωριό, το οποίο κατέλαβε χωρίς αντίσταση. Αργότερα θα κινηθούν προς το Λαϊνάκι, και θα καταλάβουν στρατηγικά υψώματα στα Σταυρωτά, το Άλατρο και τα υψώματα που δεσπόζουν στο Λαϊνάκι. Οι δε δυνάμεις της ΕΟΝΝ είχαν καταλάβει τα υψώματα από το Φτερνό προς τον Άγιο Ηλία.</p><p style="text-align: justify;">Τα χαράματα της 17ης, ο ΕΛΑΣ ξεκινά την επίθεσή του στα υψώματα του Αλάτρου, στα οποία βρισκόταν η κύρια δύναμη της ΕΟΝΝ, αποτελούμενη από άνδρες του Καλατζή. Οι θέσεις της ΕΟΝΝ σφυροκοπήθηκαν άγρια από τον ΕΛΑΣ, με αποτέλεσμα οι δυνάμεις του Καλατζή να μείνουν καθηλωμένες, ενώ σφήνα του ΕΛΑΣ, τους απέκοπτε από τις άλλες δυνάμεις της ΕΟΝΝ στο ύψωμα Άγιος Ηλίας. Η μάχη συνεχίστηκε σκληρή με απώλειες και από τις δύο πλευρές, όταν το αναπάντεχο νέο έφτασε στο επιτελείο του ΕΛΑΣ: Γερμανοί εμφανίστηκαν Νυδρί. </p><p style="text-align: justify;">Τί είχε συμβεί;</p><p style="text-align: justify;">Το προηγούμενο βράδυ, οι δυνάμεις της ΕΟΝΝ, καθώς γνώριζαν την αδυναμία τους να συγκρατήσουν τον ΕΛΑΣ, έστειλαν με πρωτοβουλία του Καλατζή σύνδεσμο, από το Βλυχό στη Ζαβέρδα, για να ζητήσουν τη βοήθεια του συνεργάτη των Γερμανών Βέρη. Έτσι, γύρω στις 10 το επόμενο πρωί, άνδρες του Βέρη και του Μπουρδούβαλη εμφανίστηκαν στο Νυδρί, μαζί με διλοχία Γερμανών. Οι Γερμανοί και οι δωσίλογοι του Βέρη και του Μπουρδούβαλη, ενώθηκαν με την ΕΟΝΝ και ξεκίνησαν να βάλλουν τον ΕΛΑΣ από τη δεξιά πτέρυγα της μάχης. </p><p style="text-align: justify;">Η τεράστια υπεροχή πυρός της Βέρμαχτ προκάλεσε απώλειες στον ΕΛΑΣ, και ο επικεφαλής του Φουρτούνας διέταξε υποχώρηση των δυνάμεων προς την Εγκλουβή. Παράλληλα, ομάδα του ΕΛΑΣ που αποκόπηκε από το υπόλοιπο σώμα των ανταρτών, κατέφυγε προς την κοιλάδα της Βασιλικής. Καθώς όμως αποτελούταν κυρίως από Κεφαλονίτες που δεν γνώριζαν την περιοχή, δέχτηκαν την επίθεση της ΕΟΝΝ και των Γερμανών και σχεδόν διαλύθηκαν ολοκληρωτικά. Η μάχη στο Λαϊνάκι, θα στοιχίσει στον ΕΛΑΣ, περίπου 80 νεκρούς.</p><p style="text-align: justify;">Με την έλευση της νύχτας, ο Βέρης επέστρεψε στο χωριό Βλυχό και συγκάλεσε πολεμικό συμβούλιο, παρουσία και των Γερμανών. Στους διάφορους τοπικούς οπλαρχηγούς της Δεξιάς στη Λευκάδα δόθηκαν αποστολές για την ολοκληρωτική εκκαθάριση του νησιού, από τον ΕΛΑΣ, γεγονός που βόλευε ιδιαίτερα και τη Γερμανική Διοίκηση Λευκάδας. Παράλληλα, ο ΕΛΑΣ είχε καταφύγει στο ερημοκλήσι του Αγίου Ιωάννη Ροδάκη, στο Βουρνικιώτικο. </p><p style="text-align: justify;">Την επόμενη, οι ένοπλοι του Βέρη και της ΕΟΝΝ πυρπόλησαν το ΕΑΜικό χωριό Εύγηρος, καίγοντας 28 σπίτια και προχωρώντας σε γενικευμένες λεηλασίες, ενώ οι γερμανικές δυνάμεις που τους συνόδευαν, κάλυπταν το πλιάτσικο. Ο ΕΛΑΣ, υπό το Φουρτούνα και τον Κόρακα διέφυγε με βάρκες στο νησί Αρκούδι, όπου τους φιλοξένησε ο Πάνος Δελλαπόρτας- Μουστακέρης και μετέπειτα θα περάσουν στην Ιθάκη. Οι ντόπιοι ΕΛΑΣίτες αντάρτες και μέλη του ΕΑΜ θα εξαναγκαστούν να περάσουν ένα πραγματικά κολασμένο καλοκαίρι, προσπαθώντας να γλιτώσουν από τις εκκαθαρίσεις των ενόπλων της ΕΟΝΝ.</p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Λεηλασίες υπό το βλέμμα των Γερμανών και η απάντηση της Γερμανικής Διοίκησης Λευκάδας</b></p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Στις 19 Ιουνίου του 1944, οι οπλαρχηγοί της ΕΟΝΝ, υπό το Χρήστο Κονιδάρη-Καλατζή αποφάσισαν σε σύσκεψή τους την παραδειγματική καταστροφή των χωριών που στήριζαν το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ στο νησί, ακριβώς όπως είχαν κάνει και με το χωριό Εύγηρο. Πρώτος στόχος ήταν σαφώς, το χωριό Εγκλουβή, όπου ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ διέθεταν τεράστιο λαϊκό έρεισμα. </p><p style="text-align: justify;">Με την ανοχή της Γερμανικής Διοίκησης Λευκάδας, οι Καλατζήδες λεηλάτησαν ολοκληρωτικά το χωριό. Ολόκληρα φορτία από έπιπλα, ρουχισμό, τιμαλφή και τρόφιμα κλάπηκαν από το χωριό, το οποίο πυρπολήθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά. Οι "αντιστασιακοί" της Δεξιάς πυρπόλησαν τουλάχιστον 90 σπίτια, ενώ άγνωστος παραμένει ως σήμερα ο αριθμός των άμαχων θυμάτων του χωριού, από την επιδρομή τους, που ελάχιστα είχε να ζηλέψει από τις παρόμοιες επιδρομές των κατακτητών.</p><p style="text-align: justify;">Στις 23 Ιουνίου, νέο πολεμικό συμβούλιο των οπλαρχηγών της ΕΟΝΝ θα καταστρώσει σχέδιο συστηματικής εκκαθάρισης του νησιού, από το ΕΑΜικό και ΕΛΑΣίτικο στοιχείο, ξανά υπό την ανοχή των Γερμανών. Ωστόσο, και το ΕΑΜ και ο τοπικός ΕΛΑΣ γνώριζε τί θα επακολουθούσε. Έτσι, τα μέλη και στελέχη τους, πέρασαν είτε ένοπλα στις απομονωμένες περιοχές του νησιού, είτε κατευθύνθηκαν στην πόλη της Λευκάδας, όπου κρύβονταν σε φιλικά σπίτια, υπό τη σκέπη του λευκαδίτικου λαού.</p><p style="text-align: justify;">Έτσι, οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της ΕΟΝΝ δεν θα αποδόσουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, δίχως βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεκάδες αγωνιστές δεν δολοφονήθηκαν άγρια σε όλο το νησί. </p><p style="text-align: justify;">Επόμενος στόχος της ΕΟΝΝ ήταν σαφώς η εκκαθάριση της πόλης της Λευκάδας από τα στοιχεία του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν στάθηκε δυνατό. Κατά πρώτον, ο ίδιος ο Βέρης που είχε εγκατασταθεί στην πόλη δεν ήταν σύμφωνος με κάτι τέτοιο, καθώς δεν του ενέπνεαν εμπιστοσύνη ορισμένα από τα στελέχη της ΕΟΝΝ, ενώ δεν μπορούμε να αποκλείσουμε και το ενδεχόμενο, να έβλεπε τη Λευκάδα ως το επόμενο χώρο δράσης και κυριαρχίας του, που δεν μπορούσε να μοιράζεται με την ΕΟΝΝ. Κατά δεύτερον, μικρή μερίδα των μελών της ΕΟΝΝ δεν συμφωνούσε και αυτή με το αιματοκύλισμα της πρωτέυουσας του νησιού. Σημαντικότερος όμως, τρίτος παράγοντας που απέτρεπε την επιχείρηση αυτή ήταν η ίδια η Γερμανική Διοίκηση της Λευκάδας, που ενώ βολευόταν με την περιστασιακή έστω διάλυση του ΕΛΑΣ στο νησί, δεν διακινδύνευε την αποσταθεροποίηση της εξουσίας της, με την έλευση ενόπλων ορδών στην πόλη και τη γενίκευση εμπόλεμης κατάστασης εντός αυτής. Έτσι, η Γερμανική Διοίκηση του νησιού, απαγόρευσε την προσέγγιση της πόλης στα 500 μέτρα, για οποιονδήποτε ένοπλο.</p><p style="text-align: justify;">Η απόφαση αυτή των Γερμανών δεν απέτρεψε ωστόσο την ΕΟΝΝ από το να συνεχίσει το δολοφονικό, εθνοπροδοτικό της έργο. Επόμενος στόχος της ΕΟΝΝ ήταν το χωριό Καρυά, έτερο χωριό-στήριγμα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ένοπλοι της ΕΟΝΝ κατέλαβαν το χωριό και ξεκίνησαν τις συλλήψεις πολιτών, οι οποίοι βρήκαν ωστόσο έναν αναπάντεχο "σύμμαχο". Ο δεσπότης Δωρόθεος κατέφθασε με διμοιρία Γερμανών, που απέτρεψαν την πυρπόληση του χωριού και την εκτέλεση των συλληφθέντων. Προφανώς, οι Γερμανοί δεν επιθυμούσαν την ολοκληρωτική παράδοση του νησιού στη βία της ΕΟΝΝ, γεγονός που θα έθετε σε κίνδυνο αποσταθεροποίησης των δυνάμεων και της εξουσίας τους, και μάλιστα σε μια εποχή, που η Wehrmacht ανάμενε επίθεση των συμμάχων στο Αιγαίο και το Ιόνιο, και δεν ενέργησαν υπέρ της Καρυάς λόγω των φιλέσπλαχνων αισθημάτων τους. Ωστόσο, η σωτηρία του χωριού από τον κατακτητή, καταδεικνύει το ιστορικό χαμηλό, στο οποίο η Δεξιά του νησιού είχε πια περιέλθει.</p><p style="text-align: justify;">Παρόμοια γεγονότα θα εκτυλιχθούν και στο χωριό Τσουκαλάδες, όπου η Γερμανική Διοίκηση εγκατέστησε φυλάκιο, η φρουρά του οποίου θα απωθήσει τους ενόπλους της ΕΟΝΝ, από το να εισέλθουν στο χωριό.</p><p style="text-align: justify;">Λίγες ημέρες αργότερα, ο Χρήστος Καλατζής θα επιχειρήσει να μπει ξανά με άνδρες του στην πόλη της Λευκάδας και θα εκδιωχθεί από τη γερμανική φρουρά. Μη καταφέρνοντας το στόχο του, θα μπει στο χωριό Καρυά, όπου θα συλλάβει πολίτες, θα λεηλατήσει σπίτια και θα "κατάσχει" το μοναδικό ραδιόφωνο του χωριού, από το καφενείο του Χρήστου Σκουτέρη-Γάρη. Αργότερα θα περάσει από διάφορα άλλα γειτονικά χωριά, όπως η Βαυκερή και θα συνεχίσει τις συλλήψεις πολιτών. Τελικώς όλους μαζί θα τους μεταφέρει στα Χαραδιάτικα και άλλους θα τους βασανίσει και ξυλοκοπήσει, ενώ άλλους θα τους εκτελέσει.</p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;">Συνεχίζεται</p><p style="text-align: center;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxrOLdZrgsZN3p9fxuYKK3_DJOKH-nCjPAhlmdGXaSevcY-s2ImfkcGpuHLmnOgQdXBOYCVYm4PkpWeThBqVU-Nf796wu4xdIu6ZcuWsSNBwzIVunaMHLhJT-TIPD2CQynT5EDI2UKPt5z/s1024/kalantzis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="642" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxrOLdZrgsZN3p9fxuYKK3_DJOKH-nCjPAhlmdGXaSevcY-s2ImfkcGpuHLmnOgQdXBOYCVYm4PkpWeThBqVU-Nf796wu4xdIu6ZcuWsSNBwzIVunaMHLhJT-TIPD2CQynT5EDI2UKPt5z/w244-h388/kalantzis.jpg" width="244" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Ο επικεφαλής της ΕΟΝΝ, Χρήστος Κονιδάρης-Καλατζής.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><br /></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both;"><b>Πηγές:</b> Τάσος Κονιδάρης, <i>Η Λευκάδα, στη σκιά του Εμφυλίου Πολέμου 1943-1947</i>, Σιδέρης, Αθήνα 1984.</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Σμύρνη Μαραγκού, <i>Η Λευκάδα στη δίνη της Κατοχής και του Εμφυλίου</i>, Ελληνική Ευρωεκδοτική, Αθήνα 1986.</div></div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-60750359915947366712021-07-05T02:30:00.001+02:002021-07-05T02:30:13.990+02:00Kατοχή στη Λευκάδα - Μέρος 2ο<p> </p><p style="text-align: center;"><b>Η δεύτερη σύγκρουση</b></p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Στις 20 Φεβρουαρίου του 1944, ο ΕΛΑΣ Λευκάδας ξεκίνησε την επίθεσή του ενάντια στην ΕΟΝΝ. Η διοίκηση είχε αποφασίσει να χτυπήσει σε δύο σημεία: Στα Χαραδιάτικα, σημείο που θα συγκέντρωνε και τις περισσότερες δυνάμεις του και στον Άγιο Ηλία. Σημεία στα οποία επίσης υπολογιζόταν ότι βρίσκονταν οι περισσότερες δυνάμεις της ΕΟΝΝ και λίγων ακόμα μικρών ενόπλων της Δεξιάς, όπως ο Φλώρος, ο Νικολάρας και ο Καραγιάννης. Ωστόσο, την κατάσταση άλλαξε δραματικά, η άφιξη των δυνάμεων του δωσιλόγου Βέρη, από το Ξηρόμερο, ο οποίος είχε προφανώς ενημερωθεί για τις εξελίξεις και κληθεί σε βοήθεια.</p><p style="text-align: justify;">Ο Βέρης αποβιβάστηκε με βάρκες στο Νυδρί και εξανάγκασε τον ΕΛΑΣ να αποσύρει τις δυνάμεις του στις δυσπρόσιτες ορεινές περιοχές του Λαϊνακίου, με σκοπό τη σύμπτυξη νοτιότερα. Οι δυνάμεις της ΕΟΝΝ και του Βέρη έγινε λίγο αργότερα στην περιοχή του Στενού, από όπου ακολούθησαν το δρόμο Νυδριού-Βαυκερής και κατευθύνονταν προς το χωριό Εγκλουβή. Το τμήμα του Πάνου Γιαννούλη κατευθύνθηκε προς τους Άγιους Ασώματους, όπου συναντήθηκε με το τμήμα του Καλατζή, ωστόσο η πυκνή βροχή και η ομίχλη καθήλωσαν και τις δύο πλευρές στις θέσεις τους. Άλλα τμήματα του ΕΛΑΣ πέρασαν στα Χορτάτα και στην Εξάνθεια. </p><p style="text-align: justify;">Το χωριό Εγκλουβή, στήριγμα του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και αιμοδότης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, σύντομα θα γνώριζε την επιδρομή των γερμανόφιλων ενόπλων του Βέρη. Μικρό τμήμα του ΕΛΑΣ έμεινε να υπερασπιστεί το χωριό, αναγκάστηκε ωστόσο σε υποχώρηση, έχοντας απώλειες, και οι άντρες του Βέρη μπήκαν στο χωριό. Εκεί επιδόθηκαν σε λεηλασίες περιουσιών και έκαψαν μερικά σπίτια οργανωμένων στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, πριν αποχωρήσουν για το Ξηρόμερο.</p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Μάρτης 1944 - Ιούνης 1944</b></p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Ο Μάρτιος του 1944 υπήρξε μήνας σχετικής ηρεμίας για το νησί. Για λόγους που παραμένουν άγνωστοι, και ίσως λόγω του φόβου για ανταπάντηση για τα γεγονότα του Φλεβάρη, από μέρους του 2/39 Συντάγματος του ΕΛΑΣ, ο οπλαρχηγός της ΕΟΝΝ Ιωάννης Καλατζής επιχείρησε προσέγγιση του ΕΑΜ Λευκάδας. </p><p style="text-align: justify;">Με επιστολή του, στην οποία ζητούσε τη συνεννόηση και την κατάπαυση πυρός, απευθύνθηκε στον προσωπικό του γνωστό, ΕΑΜίτη γιατρό Ξενοφώντα Γρηγόρη. Η απάντηση που έλαβε υπήρξε επιφυλακτική και δεν άφηνε πολλά περιθώρια συνεννόησης. Σε δεύτερη φάση, άλλο μέλος της οικογένειας των Καλατζαίων, ο Αντώνης Καλατζής συναντήθηκε με το στέλεχος του ΕΑΜ, Ζώη Μπαριάμη- Καπακέλο και ζήτησε ευρύτερη συνάντηση των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και της ΕΟΝΝ.</p><p style="text-align: justify;">Η συνάντηση θα λάβει χώρα στις 14 Απριλίου, στα Χαραδιάτικα, ωστόσο οι συνομιλίες θα διακοπούν εκ νέου, όταν στις 17 του ίδιου μήνα, οι ένοπλοι της ΕΟΝΝ Νιόνιος Αχείμαστος και Βασίλης Μπουρδάρας, θα δολοφονήσουν το στέλεχος του ΕΑΜ, Σπύρο Βλασσόπουλο, από τον Άγιο Πέτρο. </p><p style="text-align: justify;">Το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ θα διακόψουν κάθε επαφή με την ΕΟΝΝ και το κλίμα θα οξυνθεί ξανά. Έως το Μάιο του 1944, το ΕΑΜ ανέλαβε και νέες πρωτοβουλίες επαφής με την ΕΟΝΝ και ανταλλάχθηκαν διάφορες επιστολές, που ωστόσο δεν κατέληξαν παρά στις 07 Ιουνίου σε κάποια συμφωνία για κατάπαυση των εχθροπραξιών. Η συμφωνία αυτή θα ολοκληρωνόταν στις 10 Ιουνίου, οπότε και οι δύο πλευρές θα συζητούσαν τις λεπτομέρειές της. </p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Άφιξη του Φουρτούνα στη Λευκάδα</b></p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Ο Ευστάθιος Λιάκας ή Φουρτούνας, όπως έγινε γνωστός στην Εθνική Αντίσταση υπήρξε καπετάνιος του 2/39 Συντάγματος του ΕΛΑΣ και καταγόταν από Ζάβιτσα. Στις 08 Ιουνίου, ο Φουρτούνας θα αφιχθεί στη Λευκάδα, στο Αθάνι, με δύναμη 150-200 ανδρών του 2/39 Συντάγματος. </p><p style="text-align: justify;">Παρά το γεγονός ότι δεν είναι γνωστός ο λόγος της άφιξής του στο νησί, αυτή αποτέλεσε αφορμή για αποχώρηση της ΕΟΝΝ από τις διαπραγματεύσεις. Ο Φουρτούνας εγκατέστησε αμέσως το επιτελείο του, στο χωριό Εγκλουβή, που αποτελούταν από τους:</p><p style="text-align: justify;">Παντελή Λιότσο (Κόρακα), αξιωματικό του ΕΛΑΣ, από την Παλήμπεη Ξηρομέρου.</p><p style="text-align: justify;">Κώστα Λιβιτσάνο.</p><p style="text-align: justify;">Σπύρο Κατσικόγιαννη.</p><p style="text-align: justify;">Στάθη Σταύρακα.</p><p style="text-align: justify;">Παρά το γεγονός ότι η έλευση του Φουρτούνα στο νησί προκάλεσε τρόμο στην ΕΟΝΝ, ο Φουροτύνας, κάλεσε στις 11 Ιουνίου, τους εκπροσώπους της ΕΟΝΝ, που είχαν υπογράψει το πρακτικό της 7ης Ιουνίου, σε συνάντηση, για την επίλυση του ζητήματος στη Λευκάδα. Από αυτούς, στην έδρα του Φουρτούνα παρουσιάστηκε μόνος του, ο Γιάννης Κονιδάρης Καλατζής, στον οποίο ο Φουρτούνας δήλωσε ξεκάθαρα ότι ο ΕΛΑΣ είχε μεν την πρόθεση να επιλύσει το ζήτημα, δεν θα κωλυσιεργούσε δε, με τα διάφορα προσκόμματα της Δεξιάς.</p><p style="text-align: justify;">Ο Κονιδάρης διαμαρτυρήθηκε έντονα, και το λόγο πήρε ο Παντελής Λιότσος, ο οποίος δήλωσε ότι βάσει της Συμφωνίας της Πλάκας, ο ΕΔΕΣ είχε ήδη αφοπλιστεί, με τη συμφωνία και του Συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής, στα Σύβοτα και στον Άγιο Πέτρο, και θα έπρεπε άμεσα να αφοπλιστεί και η ΕΟΝΝ, ενώ δήλωσε επίσης ότι γνώριζε για τη συγκέντρωση δυνάμεων της ΕΟΝΝ στα Χορτάτα, με πρόθεση την επίθεση στον ΕΛΑΣ, οπότε ο αφοπλισμός τους θα έπρεπε να γίνει άμεσα, εάν δεν επιθυμούσαν την αιματοχυσία. Ο Κονιδάρης αποχώρησε άμεσα και ο Φουρτούνας κάλεσε αμέσως πολεμικό συμβούλιο του ΕΛΑΣ. Εστάλη τελεσίγραφο στην ΕΟΝΝ για αφοπλισμό της εντός 30 ωρών και ο ΕΛΑΣ ετοιμάστηκε για κινητοποίηση.</p><p style="text-align: justify;">Στις 14 Ιουνίου, ο ΕΛΑΣ ήταν έτοιμος για μεγάλη επιχείρηση κατά της ΕΟΝΝ. 600 περίπου μαχητές του ΕΛΑΣ συγκεντρώθηκαν στον Άγιο Δονάτο. Ανάμεσα στις υπηρεσίες υποστήριξης της επιχείρησης, ο γιατρός Ξενοφώντας Γρηγόρης ανέλαβε την υγειονομική υπηρεσία και ο ΕΛΑΣ ξεκίνησε για το Λαϊνάκι.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Συνεχίζεται</b></p><p style="text-align: center;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQqi9RhGdZ__S1mha74S0BrNVlHCfjyZ7Fo6L9BJCuA2nyy4mpqC4Gukzn-Ev3zhvqe4c_MDcGiI1ftCeeg67Pp5ywZXbJkw8yrggStas64LqRCew94RKdOjlgdwZl5cfr8u95Aitu1INu/s482/%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582-%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582-%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD-%25CE%25A6%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2582+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="482" data-original-width="336" height="410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQqi9RhGdZ__S1mha74S0BrNVlHCfjyZ7Fo6L9BJCuA2nyy4mpqC4Gukzn-Ev3zhvqe4c_MDcGiI1ftCeeg67Pp5ywZXbJkw8yrggStas64LqRCew94RKdOjlgdwZl5cfr8u95Aitu1INu/w286-h410/%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B8%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582-%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582-%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD-%25CE%25A6%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2582+%25281%2529.jpg" width="286" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Ευστάθιος Λιάκας (Φουρτούνας)</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPB7C2su34H0xgycOACPcD8VFZAjUjFUjfKjJ07Px9VbTlcOVNEZi3ouKQIwPT-INikjzL3d3NmL5dGc9lraSic-pbZ78Vqg5k6VCqBsiZdkMr8iaRNQdK4KhjVFkri5x0DPhhVUW9kLG6/s630/p.liotsos__kapetan_korakas_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="630" data-original-width="579" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPB7C2su34H0xgycOACPcD8VFZAjUjFUjfKjJ07Px9VbTlcOVNEZi3ouKQIwPT-INikjzL3d3NmL5dGc9lraSic-pbZ78Vqg5k6VCqBsiZdkMr8iaRNQdK4KhjVFkri5x0DPhhVUW9kLG6/s320/p.liotsos__kapetan_korakas_.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Παντελής Λιότσος (Κόρακας).</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both;"><b>Πηγές:</b> Τάσος Κονιδάρης, <i>Η Λευκάδα, στη σκιά του Εμφυλίου Πολέμου 1943-1947</i>, Σιδέρης, Αθήνα 1984.</div><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;">Σμύρνη Μαραγκού, <i>Η Λευκάδα στη δίνη της Κατοχής και του Εμφυλίου</i>, Ελληνική Ευρωεκδοτική, Αθήνα 1986.</div></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-32583660877219464902021-07-04T16:00:00.003+02:002021-07-04T16:00:56.483+02:00Κατοχή στη Λευκάδα- Μέρος 1ο<p> </p><p style="text-align: justify;">Για όσους έχουν σε κάποιο επίπεδο ασχοληθεί με την περίοδο της Κατοχής στη Λευκάδα, μια πρώτη σημαντική διαπίστωση αποτελεί σίγουρα, η απουσία σημαντικής βιβλιογραφίας, αλλά και η ύπαρξη σοβαρών ιστορικών περιστατικών, στο διάστημα Φεβρουάριος 1944 - Οκτώβριος 1944, που εμπλέκουν τις τοπικές δυνάμεις του ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ, με τους Γερμανούς κατακτητές, στον κοινό αγώνα τους, ενάντια στον τοπικό ΕΛΑΣ. </p><p style="text-align: justify;">Τα περιστατικά που είναι σήμερα γνωστά στο νησί, ως η Μάχη στο Λαϊνάκι, αλλά και το μαύρο καλοκαίρι που τα ακολούθησε, θα αποτελέσουν το αντικείμενο ανάλυσης, αυτού και των επόμενων άρθρων. </p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Η κατάσταση στη Λευκάδα έως το Φλεβάρη του 1944</b></p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Στο νησί της Λευκάδας, η πλουτοπαραγωγική ιδιομορφία μεταξύ βορρά και νότου, σε ότι αφορά τη γεωργική παραγωγή και την κτηνοτροφία, χώριζε προπολεμικά το νησί σε δύο περιοχές: Τον σαφώς ευπορότερο νότο και τον φτωχότερο βορρά. Η οικονομική αυτή ιδιομορφία, οξύνθηκε με την πείνα και την ένταση της φτώχειας κατά την Κατοχή και πρακτικά οδήγησε στη διαμόρφωση δύο σημαντικών ενόπλων πόλων στο νησί: </p><p style="text-align: justify;">Στο βόρειο και το ορεινό τμήμα του νησιού, μικρές ομάδες του ΕΛΑΣ και οργανώσεις του ΕΑΜ ηγούνταν της αντίστασης κατά του κατακτητή, με ηγέτες τους, γνωστές φυσιογνωμίες του κινήματος, όπως ο αντιστασιακός ιερέας Στάθης Κτενάς, ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Πάνος Γιαννούλης, ο Ξενοφώντας Γρηγόρης, ο Χριστόφορος Κούρτης, ο Γιάννης Γαζής (Καμαρίλας) και ο δικηγόρος Απότολος Φατούρος. Ο ΕΛΑΣ στο νησί αριθμούσε περί τους 80-100 άνδρες, ενώ στο πολιτικό επίπεδο, το ΕΑΜ κυριαρχούσε τόσο στην πόλη της Λευκάδας, όσο και στα μεγάλα του χωριά, όπως το Νυδρί, ο Αλέξανδρος και η Εγκλουβή. Ο ΕΛΑΣ Λευκάδας υποστηριζόταν από το 2/39 Σύνταγμα, που έδρευε στο γειτονικό Ξηρόμερο, ενώ αργότερα θα συγκροτηθεί και με τη μορφή συντάγματος.</p><p style="text-align: justify;">Στο νότο του νησιού, επικράτησαν μικρές ομάδες δεξιών παραγόντων, που τυπικά αποτελούσαν μέρος του ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ, αλλά συνολικά έφεραν τον τίτλο: ΕΟΝΝ: Εθνικές Ομάδες Νότιου Νησιού. Των ομάδων αυτών ηγούνταν μεγαλοτσιφλικάδικες οικογένειες του νότιου τμήματος του νησιού, που δεν έβλεπαν θετικά τις πολιτικές θέσεις του ΕΑΜ και κυρίως τη λογική εισοφοράς τροφίμων και άλλων ειδών στην Εθνική Αλληλεγγύη και την Επιμελητεία του Αντάρτη, και προφανώς δεν είχαν ταξικό συμφέρον από την επικράτησή του, στο νησί. Οι ομάδες αυτές βρίσκονταν σε επαφή με την ομάδα του δωσιλόγου Βέρη, που δραστηριοποιούταν στην περιοχή της Ζαβέρδας και την αντίστοιχη μικρο-ομάδα του Γιάννη Μπουρδούβαλη. Στη Λευκάδα ηγέτης της ΕΟΝΝ υπήρξε ο Χρήστος Κονιδάρης ή Καλατζής. </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Η πρώτη σύγκρουση</b></p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Η οξυμένες σχέσεις μεταξύ του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ Λευκάδας υπήρξαν γεγονός ήδη από το 1943, ωστόσο το Μάρτιο του 1943, το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και η ΕΟΝΝ είχαν έρθει σε μια κάποια συνεννόηση, κατόπιν πρωτοβουλίας του στελέχους του ΚΚΕ στο νησί, Γιώργου Καλαφάτη. Η πρόσκληση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην ΕΟΝΝ αναφερόταν στον κοινό αγώνα ενάντια στον κατακτητή και έγινε αποδεκτή από τον επικεφαλής της Χρήστο Καλατζή, δεν έμελλε όμως να εφαρμοστεί.</p><p style="text-align: justify;">Οι σχέσεις των δύο οργανώσεων οξύνθηκαν περισσότερο, όταν το Γενάρη του 1944, ο ΕΛΑΣ του νησιού και το ΕΑΜ ανακοίνωσαν τη συλλογή λαδιού σε όλα τα χωριά του νησιού για την ενίσχυση της Εθνικής Αλληλεγγύης και της Επιμελητείας του Αντάρτη, κίνηση που έβρισκε σαφώς αντίθετους τους μεγλαοτσιφλικάδες του νησιού και ασφαλώς και την ΕΟΝΝ. </p><p style="text-align: justify;">Έτσι, τμήμα του ΕΛΑΣ Λευκάδας, με επικεφαλής τον Πάνο Γιαννούλη κινήθηκε απο τον Άγιο Πέτρο, προς τη Βαυκερή-Βουρνικά, όπου συναντήθηκε αναπάντεχα με ομάδα της ΕΟΝΝ υπό τον Σπύρο Κατωπόδη και ετοιμάστηκε για σύγκρουση. Η σύγκρουση αποφεύχθηκε με πρωτοβουλία του ΕΑΜ Λευκάδας, υπό το γιατρό Ξενοφώντα Γρηγόρη και τον Αποστόλη Φατούρο, που ήλθαν σε συνεννόηση με τον παράγοντα της προπολεμικής Δεξιάς, Γιώργο Σταύρο και στα τέλη του Γενάρη οδήγησαν τις δύο ομάδες στην υπογραφή συμφώνου φιλίας, στη Βασιλική.</p><p style="text-align: justify;">Ωστόσο, το σύμφωνο δεν θα εφαρμοζόταν ποτέ. </p><p style="text-align: justify;">Καθώς το επισιτιστικό ζήτημα του λαού του νησιού και το ζήτημα των εισφορών στην Εθνική Αλληλεγγύη και την ΕΤΑ δεν είχε λυθεί, στις 15 Φεβρουαρίου 1944, μια ομάδα 60 ΕΛΑΣιτών υπό τον Πάνο Γιαννούλη, αποβιβάστηκε στο Νυδρί εννοώντας να επιβάλλει τις θέσεις του ΕΑΜ για το ζήτημα της εισφοράς αλληλεγγύης. Καθώς, η Συμφωνία της Πλάκας είχε ήδη υπογραφεί μεταξύ ΕΔΕΣ-ΕΛΑΣ, ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ Λευκάδας ήταν αποφασισμένοι να την επιβάλλουν και στο νησί, ανεξαρτήτως του κατά πόσο η ΕΟΝΝ ήταν διατεθημένη να την τηρήσει. Σύμφωνα δε και με το Συμμαχικό Αρχηγείο της Μέσης Ανατολής, η Λευκάδα βρισκόταν κάτω από την κυριαρχία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και οι άλλες δυνάμεις θα έπρεπε να παραδώσουν τον οπλισμό τους, στον ΕΛΑΣ.</p><p style="text-align: justify;">Ασφαλώς βέβαια, ο Ζέρβας και η ηγεσία του ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ δεν είχε την πρόθεση να δώσει ανάλογες εντολές στην ΕΟΝΝ.</p><p style="text-align: justify;">Έτσι, στις 16 Φλεβάρη του 1944, ομάδα του ΕΛΑΣ, υπό τον Πάνο Γιαννούλη και τον πολιτικό επίτροπο Γιάννη Παπαφώτη, μαζί με το Γ. Σγούρο, της Περιφερειακής Επιτροπής του ΕΑΜ Ακαρνανίας-Λευκάδας πήγαν στο ελαιοτριβείο του Τσουκνίδα, ανάμεσα στο Νυδρί και το Βλυχό για να επιβλέψουν τη διαδικασία συλλογής λαδιού για την ΕΤΑ και την Εθνική Αλληλεγγύη. Εκεί, ο Τάσος Καλατζής, οπλισμένος με δύο χειροβομβίδες δήλωσε ότι δεν θα επέτρεπε την εμπλοκή του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Ο Τάσος Καλατζής αφοπλίστηκε και συνελήφθη από τον ΕΛΑΣ. </p><p style="text-align: justify;">Παράλληλα, ο Σγούρος μίλησε στον μαζεμένο κόσμο δηλώνοντας ότι οι Καλατζαίοι ήταν "δυναμικοί εκφραστές των συμφερόντων του τσιφλικά Τσουκνίδα" και πως το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ θα τους επέβαλε, εάν χρειαζόταν και με τη βία, τη συμμετοχή στην Εθνική Αλληλεγγύη και την ΕΤΑ. </p><p style="text-align: justify;">Ο Τάσος Καλατζής οδηγήθηκε στο καφενείο Αρέθα στο Νυδρί, μαζί με τον πατέρα του, ενώ ο Γιαννούλης με τον ΕΛΑΣ προχώρησε στο να μπλοκάρει το χωριό Στενό, καλύπτοντας την επίθεση δυνάμεων της ΕΟΝΝ από εκεί. Ο Χρήστος Καλατζής όταν πληροφορήθηκε τη σύλληψη του πατέρα και του αδερφού του κινητοποίησε τους ενόπλους της ΕΟΝΝ και τους ακροβόλησε νοτιοδυτικά του Νυδριού, στον κάμπο, με "πλάτη" τα Χαραδιάτικα και το Βλυχό. Όταν ο ΕΛΑΣ πληροφορήθηκε για την κίνηση αυτή, αναπτύχθηκε σε σχήμα τανάλιας και κινήθηκε ενάντια στην ΕΟΝΝ, στην κατεύθυνση Νυδρί-Νιοχώρι και Νυδρί- Βλυχό, θέτοντας έτσι τις θέσεις της ΕΟΝΝ εντός κλοιού. </p><p style="text-align: justify;">Η μάχη ξεκίνησε τις πρώτες απογευματινές ώρες και οι άνδρες της ΕΟΝΝ υποχώρησαν προς τα Χαραδιάτικα. Την έφοδο του ΕΛΑΣ συντόνιζε ο Μήτρος Γιαννούλης, αδελφός του Πάνου Γιαννούλη, μαζί με τον έμπειρο ΕΛΑΣίτη "Ανδρούτσο". Ωστόσο, κατά την έφοδο, ο "Ανδρούτσος" σκοτώνεται από βολή, ενώ είναι έτοιμος να αιχμαλωτίσει τον ίδιο τον Χρήστο Καλατζή και την έφοδο αναλαμβάνει ο Μήτρος Γιαννούλης, που θα τραυματιστεί και αυτός βαριά και θα υποκύψει λίγο αργότερα. </p><p style="text-align: justify;">Η εξέλιξη αυτή ανέκοψε την επίθεση του ΕΛΑΣ και επέτρεψε στην ΕΟΝΝ να υποχωρήσει. Οι ΕΟΝΝίτες έφθασαν στο χωριό Νιοχώρι, όπου ξέσπασαν το μίσος τους, στον ΕΑΜίτη ιδιοκτήτη ταβέρνας, Μίμη Κονιδάρη, τον οποίο εκτέλεσαν επί τόπου. Αυτουργός του φόνου υπήρξε ο Θανάσης Καλατζής. Ο ΕΛΑΣ υποχώρησε προς το Νυδρί και το ίδιο βράδυ εκτέλεσε τον Τάσο Καλατζή και τον πατέρα του, στη θέση "Βαυκερίτικο Πηγάδι", μετά από απόφαση της μικτής επιτροπής του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ Ακαρνανίας-Λευκάδας, με την κατηγορία των εχθρών του λαού. </p><p style="text-align: justify;">Στις 17 Φλεβάρη, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ αποφασίζουν πανλευκαδιακή επιστράτευση για να αντιμετωπίσουν τους ενόπλους της ΕΟΝΝ. Κινητοποιούνται περίπου 350 άνδρες από όλο το νησί, ενώ το ΕΑΜ δίνει εντολή, την επιχείρηση να ακολουθήσουν και τα τοπικά του στελέχη, ώστε στο πέρασμα από τα διάφορα χωριά να ενημερωθεί ο λαός, για τις εξελίξεις.</p><p style="text-align: justify;">Η επίθεση ενάντια στην ΕΟΝΝ ορίστηκε για τις 20 του ίδιου μήνα. </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: center;"><b>Συνεχίζεται</b></p><p style="text-align: center;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx3QhHYUS7GnBL82EiUhySb6Ju6dbeob7TmYKoz7xMfb9qLR3NXZRu-SNwTqeQ6s2M3wd4bdsyaKMiSSwD67pFyhvQdk-VBCO_5HeQqHRH3-qnLJGxQJlqMH4j1u51_QPZiCQ8ldBbSRDn/s837/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582_%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582_%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="596" data-original-width="837" height="281" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx3QhHYUS7GnBL82EiUhySb6Ju6dbeob7TmYKoz7xMfb9qLR3NXZRu-SNwTqeQ6s2M3wd4bdsyaKMiSSwD67pFyhvQdk-VBCO_5HeQqHRH3-qnLJGxQJlqMH4j1u51_QPZiCQ8ldBbSRDn/w395-h281/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582_%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582_%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582_2.jpg" width="395" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Ο Πάνος Γιαννούλης (με το μαύρο σκούφο), ανάμεσα σε άνδρες του.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdAW1BFRWY-XIe8tEFporYxk7bVITmkCLNyRxLsQba95_5HvvG2eeEROBj8vJzXfyUmhyhJz0tJbqFDU_I0LKiGP3bcufjM6KRGlw0UxR78dlfZm-RH-Yyl7LpTTo9SMzqQRVpanc6xXxi/s560/giannoulis02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="366" data-original-width="560" height="253" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdAW1BFRWY-XIe8tEFporYxk7bVITmkCLNyRxLsQba95_5HvvG2eeEROBj8vJzXfyUmhyhJz0tJbqFDU_I0LKiGP3bcufjM6KRGlw0UxR78dlfZm-RH-Yyl7LpTTo9SMzqQRVpanc6xXxi/w388-h253/giannoulis02.jpg" width="388" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Ο Πάνος Γιαννούλης έφιππος στην πόλη της Λευκάδας.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Πηγές:</b> Τάσος Κονιδάρης, <i>Η Λευκάδα, στη σκιά του Εμφυλίου Πολέμου 1943-1947</i>, Σιδέρης, Αθήνα 1984.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Σμύρνη Μαραγκού, <i>Η Λευκάδα στη δίνη της Κατοχής και του Εμφυλίου</i>, Ελληνική Ευρωεκδοτική, Αθήνα 1986.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-45281510894320984912021-07-01T20:21:00.000+02:002021-07-01T20:21:42.832+02:00Συνοπτική ιστορία του ΔΣΕ Θάσου - Μέρος 2ο<p> </p><p style="text-align: justify;">Έχοντας παρουσιάσει συνοπτικά τη δράση και το ιστορικό του ΔΣΕ Θάσου, θα συνεχίσουμε αυτό συνοπτικό αφιέρωμα της δράσης του με την παρουσίαση των δύο σημαντικότερων συγκρούσεων της ομάδας των 5 μαχητών του ΔΣΕ του νησιού, με τις κυβερνητικές δυνάμεις.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Η μάχη της Τσοτσούλας</b></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Την άνοιξη του 1948, το νησί της Θάσου θα γνωρίσει σημαντικές και εκτενείς εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της Χωροφυλακής και των ΜΑΥ και ενόπλων τρομοκρατών, ενάντια στην ομάδα του ΔΣΕ του νησιού, η οποία κινείται διαρκώς στα ορεινά δάση της περιοχής. Αποφεύγοντας επί ημέρες τον αντίπαλο, ο ΔΣΕ Θάσου θα συναντηθεί τελικά με τον αντίπαλο στο ύψωμα Τσοτσούλα.</p><p style="text-align: justify;">Οι κυβερνητικές δυνάμεις, χωροφύλακες, ΜΑΥ και παρακρατικοί, περίπου 80 στον αριθμό, θα καταλάβουν το βορειοδυτικό ύψωμα της Τσοτσούλας, με επικεφαλής τους, το διοικητή της Χωροφυλακής Θάσου, Ζάχο. Η μάχη ξεκίνησε με αραιά πυρά ενάντια στους αντάρτες, προερχόμενα από πολυβόλα που είχαν στηθεί στα 150 μέτρα από τις θέσεις του ΔΣΕ και συνεχίστηκε με γενικευμένη συμπλοκή. Ο αντίλαλος των πυρών ακούστηκε βόρεια, έως το χωριό Κοίνυρα και νότια, έως το χωριό Θεολόγος. Καθώς η μάχη συνεχιζόταν, μια ξαφνική ομίχλη κάλυψε το ύψωμα, δίνοντας στους αντάρτες τη δυνατότητα ελιγμού. Αθόρυβα πέρασαν στα πλάγια των θέσεων των χωροφυλάκων και τους πλαγιοκόπησαν με έφοδο. </p><p style="text-align: justify;">Οι κυβερνητικοί υποχώρησαν αρχικά στη θέση Πλακιά, όπου επιχείρησαν να καταλάβουν νέες θέσεις, ωστόσο, το οπλοπολυβόλο του ΔΣΕ και οι εύστοχες βολές τους σύντομα έτρεψαν τον αντίπαλο σε φυγή, με τους χωροφυλακες και τους ΜΑΥ να υποχωρούν άτακτα, προς το χωριό Θεολόγος. Παράλληλα, ομάδα χωροφυλάκων που είχε εγκλωβιστεί στο ύψωμα Τσοτσούλα αιχμαλωτίστηκε με όλον της τον εξοπλισμό, και ένα οπλοπολυβόλο. </p><p style="text-align: justify;">Οι αντάρτες αφού αχρήστευσαν τα όπλα τους και κατάσχεσαν διάφορα χρήσιμα σε αυτούς είδη, τους άφησαν να επιστρέψουν ελεύθεροι στις βάσεις τους. Η πρώτη αυτή μεγάλη συμπλοκή του ΔΣΕ Θάσου, θα θέσει το κλίμα, για τη μεγάλη μάχη του Μακρυνάμμου. </p><p style="text-align: justify;">Μετά τη μάχη της Τσοτσούλας, ο ΔΣΕ Θάσου κινήθηκε στη δυτική μεριά του νησιού, όπου αφοάσισε να χτυπήσει το οχυρωμένο χωριό Ραχώνι, προκειμένου να εφοδιαστεί με τρόφιμα. Η επίθεση διεξήχθη με σχετική επιτυχία, ωστόσο, οι αντάρτες αναγκάστηκαν να συμπτυχθούν, αφού είχαν εισέρθει στο χωριό, λόγω συγκεντρωτικών πυρών.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Η μάχη του Μακρυνάμμου</b></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1948, οι αντάρτες του ΔΣΕ Θάσου βρίσκονται στο ύψωμα Μηλιός, πάνω από την περιοχή Μακρυνάμμος, ενώ οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της Χωροφυλακής και των λοιπών παραστρατιωτικών δυνάμεων βρίσκονταν στο ζενήθ τους. Το σημείο που είχε καταλάβει ο ΔΣΕ βρισκόταν σε προνομιακή θέση παρατήρησης και σύντομα οι αντάρτες εντόπισαν ότι οι κυβερνητικοί είχαν βάλει φωτιά στο δάσος του υψώματος Σκαλιά, και μια ομάδα 30 χωροφυλάκων κινούταν στην περιοχή Μακρυνάμμος. </p><p style="text-align: justify;">Η κίνηση της Χωροφυλακής έδειχνε ότι ετοιμάζονται για ενέδρα και οι αντάρτες αποφάσισαν να διενεργήσουν κυκλωτική κίνηση, με κατεύθυνση προς την παραλία. Προχωρώντας αθόρυβα προς την παραλία, οι αντάρτες συνάντησαν σύντομα τους άνδρες της Χωροφυλακής και άνοιξαν ομαδικό πυρ. Ο αιφνιδιασμός ήταν σχεδόν τέλειος και οι χωροφύλακες ξεκίνησαν να υποχωρούν προς την παραλία. Εκεί, οι χωροφύλακες προσπάθησαν να οχυρωθούν στα βράχια και έστησαν οπλοπολυβόλο για να αμυνθούν. Ωστόσο, οι αντάρτες μετακίνησαν το δικό τους πολυβόλο καταλαμβάνοντας υπερέχουσα θέση και σύντομα έκαμψαν την αντίσταση του αντιπάλου, που έτρεξε να κρυφτεί στα ρείκια και τις κουμαριές. Οι νεκροί και οι τραυματίες της Χωροφυλακής ήταν αρκετοί, όπως και οι αιχμάλωτοι. </p><p style="text-align: justify;">Ανάμεσα στους αιχμαλώτους χωροφύλακες, οι αντάρτες εντόπισαν τον Γιώργο Κρητικό, χωροφύλακα που τρομοκρατούσε το χωριό Θεολόγος και είχε πυρπολήσει το σπίτι της οικογένειας του αντάρτη Νίκου Μανωλίτσου και τον εκτέλεσαν αμέσως. Τα λάφυρα της μάχης φορτώθηκαν στους αιχμαλώτους και οι αντάρτες τράβηξαν για το λημέρι τους, στον κάβο Διαπόρι. Ωστόσο, πολλοί αιχμάλωτοι ήταν τραυματίες ή εξαντλημένοι και τελικώς αφέθηκαν ελεύθεροι.</p><p style="text-align: justify;">Το επόμενο πρωί, πολεμικό πλοίο κανονιοβόλησε τα υψώματα κοντά στο Μακρυνάμμο, χωρίς προφανώς κανένα αποτέλεσμα και αποβίβασε χωροφύλακες για να μαζέψουν τους νεκρούς τους. Ωστόσο, ο ΔΣΕ είχε ναρκοθετήσει έναν από αυτούς, με αποτέλεσμα νέες απώλειες. Τελικώς, οι νεκροί μαζεύτηκαν με σχοινιά και από απόσταση.</p><p style="text-align: justify;">Η ήττα της Χωροφυλακής στον Μακρυνάμμο προκάλεσε τη θυμηδία του λαού της Θάσου και τερμάτισε τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά των ανταρτών, οι οποίοι ακόμα δεν είχαν απώλειες. Λίγους μήνες μετά, η Χωροφυλακή θα αντικατασταθεί από τμήμα στρατού που θα αναλάβει τη συνέχεια της εκκαθάρισης.</p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;">Θασίτες αντάρτες του ΔΣΕ, που πολέμησαν σε τμήματα εκτός του νησιού και αγωνιστές της Θάσου</p><p style="text-align: center;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPjMhfJ0XTsRAIz88TdxbPNb6bWcdU7xowYBrcgR2Ar1jSoRDtlmWQuLJdj_5yecFnCt24FQ85dsA5rs5XF745VZkZ6OdFL-25NwGmwySDSsZQAOdf2i5bsz4K-BHRj0f08yuEbCkg39jE/s1687/DSC01814.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1687" data-original-width="1025" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPjMhfJ0XTsRAIz88TdxbPNb6bWcdU7xowYBrcgR2Ar1jSoRDtlmWQuLJdj_5yecFnCt24FQ85dsA5rs5XF745VZkZ6OdFL-25NwGmwySDSsZQAOdf2i5bsz4K-BHRj0f08yuEbCkg39jE/w257-h424/DSC01814.JPG" width="257" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Κώστας Δούμπος: Μαχητής του ΔΣΕ. Σκοτώθηκε το 1948.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDH25sdOW6siSX9Qv1p_FN6CeW013gLBzfaXLkqRuw-0dnkyadVHIg3ir4CF45IWpPx6XUUbKVZ2vtr7LD-QLNsrR1ghlVHYbwd4nrtpoy4qVUWpAhuuFoX5xbVnehiGC_Elp_Iw6rB_L_/s1238/DSC01810.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1238" data-original-width="983" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDH25sdOW6siSX9Qv1p_FN6CeW013gLBzfaXLkqRuw-0dnkyadVHIg3ir4CF45IWpPx6XUUbKVZ2vtr7LD-QLNsrR1ghlVHYbwd4nrtpoy4qVUWpAhuuFoX5xbVnehiGC_Elp_Iw6rB_L_/w289-h364/DSC01810.JPG" width="289" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Νίκος Μανώλης: Μαχητής του ΕΛΑΣ και μετέπειτα καταδιωκόμενος αγωνιστής. Σκοτώθηκε μετά από προδοσία, το 1947.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2H8ysw3Jj3YooMgG5IYI-fahJQ6ZZv4JWAmeW2EhLbGeqVC53ogC4KMWd5w57ROBjAEbXjstFLF_Rh583xtvVSY81Vk3d3AFS1iinhDgo8epTsAbbyP3CO0sem3-KvyaxR65X3xKxVqUS/s1559/DSC01813.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1559" data-original-width="912" height="440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2H8ysw3Jj3YooMgG5IYI-fahJQ6ZZv4JWAmeW2EhLbGeqVC53ogC4KMWd5w57ROBjAEbXjstFLF_Rh583xtvVSY81Vk3d3AFS1iinhDgo8epTsAbbyP3CO0sem3-KvyaxR65X3xKxVqUS/w257-h440/DSC01813.JPG" width="257" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Κώστας Κομίτης: Στέλεχος του ΕΛΑΣ. Σφαγιάστηκε από τους ανθρώπους του Αντών Τσαούς, το 1943.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDNoBqDXYyaEG_hhxpnSqpLbD0n214FY6j2UpBk_qDotiIQgzWW3V3OHtMoZ-_tOZ6y0fL1fowTocG5JgEfguI7bfP5MBcpxqhYSZk2wgdjaNLb0GF1xmftqydRZbgW138pGnQwzdwlE9z/s1517/DSC01812.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1517" data-original-width="1086" height="390" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDNoBqDXYyaEG_hhxpnSqpLbD0n214FY6j2UpBk_qDotiIQgzWW3V3OHtMoZ-_tOZ6y0fL1fowTocG5JgEfguI7bfP5MBcpxqhYSZk2wgdjaNLb0GF1xmftqydRZbgW138pGnQwzdwlE9z/w279-h390/DSC01812.JPG" width="279" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Tάσος Λαντίτσος: Προπολεμικός κομμουνιστής και κρατούμενος της Μεταξικής Δικτατορίας. Υπήρξε στέλεχος του ΕΛΑΣ Θάσου και μετέπειτα του ΔΣΕ. Πέθανε το 1982 στη Βουλγαρία, όντας 33 χρόνια πολιτικός πρόσφυγας.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMh6saz9sKPB8mpqbn_KZKwh6iMkexdg7fuTNXz1LPDJw5ujUCLDaAhRdQs009YZgh6xm1pUy9cXANyXs1L6cN5M0__b_xM8jIULvnaF1JQxc-IsA-QCn-aGIKvAVQiNbeL8ePsQu6kTQb/s1687/DSC01811.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1687" data-original-width="1122" height="413" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMh6saz9sKPB8mpqbn_KZKwh6iMkexdg7fuTNXz1LPDJw5ujUCLDaAhRdQs009YZgh6xm1pUy9cXANyXs1L6cN5M0__b_xM8jIULvnaF1JQxc-IsA-QCn-aGIKvAVQiNbeL8ePsQu6kTQb/w275-h413/DSC01811.JPG" width="275" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Γιάννης Μπαμπατζίκος: Αντάρτης του ΔΣΕ από τη Θάσο. Σκοτώθηκε στα βουνά της Ξάνθης, το 1947.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMmAgzBcPLOJYsiksvM2zEh2Ju1l3uPaGx_F5h3C69kv6BSsZ7UDqyHqhsMC0LohS8GxJXkZcZwJcBCaFk_Xq5iDb2d_gJM25lPlSdTJ6g7sJuL0QQqhA5fA3IViICVOrUWu4_D8QKVF4o/s677/makryammos-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="677" height="271" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMmAgzBcPLOJYsiksvM2zEh2Ju1l3uPaGx_F5h3C69kv6BSsZ7UDqyHqhsMC0LohS8GxJXkZcZwJcBCaFk_Xq5iDb2d_gJM25lPlSdTJ6g7sJuL0QQqhA5fA3IViICVOrUWu4_D8QKVF4o/w408-h271/makryammos-03.jpg" width="408" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Η παραλία της Μακρυνάμμου σήμερα.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Πηγή: </b>Νίκος Μανωλίτσος, Δοκιμασία- Το δεύτερο αντάρτικο στη Θάσο, Εκδοτική Ομάδα, Θάσος, 1986.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-56422713566248896892021-07-01T00:18:00.005+02:002021-07-01T00:18:59.186+02:00Συνοπτική ιστορία του ΔΣΕ Θάσου - Μέρος 1ο<p> </p><p style="text-align: justify;">Με την υπογραφή της Συνθήκης της Βάρκιζας, δεκάδες αγωνιστές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ βρέθηκαν κυνηγημένοι και στο νησί της Θάσου, δολοφονήθηκαν από τους ντόπιους παρακρατικούς και τη Χωροφυλακή ή βρέθηκαν στις φυλακές της Δράμας, της Ξάνθης και της Καβάλας, είτε σε κάποιο από τους τόπους εξορίας του μεταπολεμικού αστικού κράτους. Στη Θάσο, στο διάστημα 1945-1947 οργανώθηκαν διάφορες μικρο-ομάδες ενόπλων καταδιωκόμενων αγωνιστών, οι περισσότερες από τις οποίες είχαν τραγική κατάληξη, εκτός από μερικούς αγωνιστές που κατάφεραν να περάσουν, με μικρές βάρκες στην Κεραμωτή ή τις εκβολές του Νέστου, στην περιοχή Κοτζά Ορμάν. Το 1948, οι Θασίτες είχαν μια μικρή δική τους ομάδα στο ΔΣΕ, που δρούσε στο πλαίσιο της 7ης Μεραρχίας, στην περιοχή του Κοτζά Ορμάν, σε συνδυασμό με τις ομάδες του ΔΣΕ στο Τσαλ Νταγ και άλλες ομάδες Μακεδόνων αγωνιστών.</p><p style="text-align: justify;">Προς τα μέσα του 1948, έξι μέλη της ομάδας των Θασιτών έλαβαν αποστολή για την επιστροφή τους στο νησί, για λόγους που δεν είναι γνωστοί. Τα μέλη της ομάδας αυτής, γνωστά μόνο από το βιβλίο του Νίκου Μανωλίτσου ήταν οι εξής:</p><p style="text-align: justify;">1) <b>Γιώργος</b>: Μαχητής του ΔΣΕ που είχε δεχθεί τραύμα στο κεφάλι, για τον οποίο άλλα στοιχεία δεν υπάρχουν.</p><p style="text-align: justify;">2) <b>Νίκος Μανωλίτσος</b>: Γεννήθηκε στο Θεολόγο Θάσου, το 1927, στους κόλπους αγροτικής οικογένειας. Κατά την Κατοχή, υπήρξε μέλος της ΕΠΟΝ και μετέπειτα του ΕΛΑΣ, στο νησί. Με την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας συνελήφθη δύο φορές και βασανίστηκε από τις αρχές. Το 1948, για να αποφύγει τη σύλληψη, πέρασε στις γραμμές του ΔΣΕ στο νησί και μετέπειτα στα τμήματά του, στο Κοτζά Ορμάν. Τραυματίστηκε δύο φορές σε μάχες του ΔΣΕ στη Μακεδονία. Το Μάη του 1950 πέρασε στη Βουλγαρία, όπου και σπούδασε και αργότερα εργάστηκε. Επαναπατρίστηκε, το 1982, μετά από 33 χρόνια πολιτικής προσφυγιάς.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyPMc_YzJPELfUKs8H3B2pdu44eMlCrPjEhjb0fOeNQin4n3WGUYixng0hmajPc1nQjdWJsl1EZb-mctFSA0WNSr8ZsrQQ3L1ZPIfD1FhHrhOqUbK4yU0CsgOG_KwOcADfX7c89wZdcs2F/s1424/DSC01808.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1424" data-original-width="990" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyPMc_YzJPELfUKs8H3B2pdu44eMlCrPjEhjb0fOeNQin4n3WGUYixng0hmajPc1nQjdWJsl1EZb-mctFSA0WNSr8ZsrQQ3L1ZPIfD1FhHrhOqUbK4yU0CsgOG_KwOcADfX7c89wZdcs2F/s320/DSC01808.JPG" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Ο Νίκος Μανωλίτσος</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p style="text-align: justify;">3) <b>Βασίλης:</b> Απόφοιτος σχολής αξιωματικών του ΕΛΑΣ και δεύτερος αρχηγός, κατά σειρά, της ομάδας του ΔΣΕ Θάσου, από το 1949 και μετά.</p><p style="text-align: justify;">4) <b>Κώστας Χαμοξάρας</b>: Μαχητής του ΔΣΕ Θάσου. Πέθανε πολιτικός πρόσφυγας στη Γιουγκοσλαβία, το 1981.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEncaSY3R5wqooVlUOEwPsr9raDiFMUTIoDZ2hPu-s65qsvDq7n3GEVBJTbj2CZdBtjz6p6_CimDaTuq3Mtx2iiTuHLeuqk4SJwOig-tV6nTa5mOkoa-3nB-yzexQ6K0Y8bYPflBzH9VZI/s1521/DSC01818.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1521" data-original-width="1121" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEncaSY3R5wqooVlUOEwPsr9raDiFMUTIoDZ2hPu-s65qsvDq7n3GEVBJTbj2CZdBtjz6p6_CimDaTuq3Mtx2iiTuHLeuqk4SJwOig-tV6nTa5mOkoa-3nB-yzexQ6K0Y8bYPflBzH9VZI/s320/DSC01818.JPG" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Ο Κώστας Χαμοξάρας</div><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;">5) <b>Δημήτρης Κόντος</b>: Ο επικεφαλής της ομάδας των Θασιτών, έως το θάνατό του, το 1949. Ο Δημήτρης Κόντος δηλητηριάστηκε από τον πρώην κομμουνιστή, Βασίλη Μπαρούτη, που λειτουργούσε ως σύνδεσμος και τροφοδότης των ανταρτών, αλλά είχε περάσει στην υπηρεσία της Χωροφυλακής. Ο Κόντος σε κάποια συνάντησή του με το Μπαρούτη αρνήθηκε να παραδοθεί στις αρχές, όπως τον προέτρεπε ο Μπαρούτης και εκείνος τοποθέτησε δηλητήριο στο φαγητό και τον καφέ του. Εξέπνευσε δύο ημέρες μετά.</p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLNF6DJz5__D57WrxKtVEngEB2MYWvnmOzKDYBzdlc_UGdB-HDYZJGmkOo-4nUrRpFHbafMpXoUQjldfU-P5R2C4UbbyLcEAFolMdx-4Gn9VHIlNJ8LgZNrEufjWDpB-lJnw94ioS-FATr/s1623/DSC01809.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1623" data-original-width="1120" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLNF6DJz5__D57WrxKtVEngEB2MYWvnmOzKDYBzdlc_UGdB-HDYZJGmkOo-4nUrRpFHbafMpXoUQjldfU-P5R2C4UbbyLcEAFolMdx-4Gn9VHIlNJ8LgZNrEufjWDpB-lJnw94ioS-FATr/s320/DSC01809.JPG" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Ο Δημήτρης Κόντος</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">6) <b>Γιαξής</b>: Μαχητής του ΕΛΑΣ και μετέπειτα του ΔΣΕ. Υπήρξε αντάρτης επί οκτώ συνεχή χρόνια, βρισκόμενος στο αντάρτικο αδιάκοπα. Πέρασε στις 02/05/1950, στη Βουλγαρία.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Μετά το θάνατο του Δημήτρη Κόντου, στην ομάδα προστέθηκε ο 14χρονος Γιώργος, ο οποίος τραυματίστηκε στο χέρι από ριπή πολυβόλου που του το αρχήστευσε. Πέρασε και αυτός στη Βουλγαρία, το 1950.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Η ομάδα των Θασιτών μαχητών του ΔΣΕ πέρασε στο νησί με δύο φουσκωτές, πλαστικές βάρκες, μέσω του Κοτζά Ορμάν και έδρασε στα ορεινά σημεία του νησιού. Ο οπλισμός της αποτελούταν κυρίως από γερμανικά αυτόματα, λίγα τυφέκια, ένα πολυβόλο και ένα μικρό ατόμικό όλμο, διέθετε όμως αρχικά, σχετική αφθονία πυρομαχικών. Αρχικά η ομαδα επιχείρησε να συνδεθεί με παλιούς κομμουνιστές, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και οικογένειες φιλικές προς τον αγώνα του ΔΣΕ, με αρκετή επιτυχία.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Η δράση της μπορεί να διακριθεί σε δύο περιόδους: Την περίοδο έως το Σεπτέμβριο του 1949, κατά την οποία, βασικός αντίπαλος της ομάδας υπήρξε η μάλλον άπειρη Χωροφυλακή του νησιού και οι ΜΑΥ, απέναντι στους οποίους, ο ΔΣΕ Θάσου σημείωσε σημαντικές επιτυχίες, όπως η μεγάλη μάχη στον Μακρυνάμμο, που συντέλεσε στην απόσυρση της Χωροφυλακής σε οχυρά χωριά και τον περιορισμό της δράσης της. Δεύτερη περίοδος του ΔΣΕ Θάσου υπήρξε από το Σεπτέμβριο του 1949, έως τον Απρίλιο του 1950, οπότε τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις ανέλαβε ενισχυμένο τάγμα στρατού, που μόλις είχε επιστρέψει από το Γράμμο και το Βίτσι.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Ο κυβερνητικός στρατός προχώρησε σε εκτεταμένες εκκενώσεις των ορεινών χωριών, περιορισμό των μετακινήσεων και αφού οι πρώτες του επιχειρήσεις δεν απέφεραν καρπούς, πυρπόλησε μεγάλο μέρος του δάσους του νησιού. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από διαρκείς ελιγμούς των ανταρτών, μικροσυμπλωκές και επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσής τους. Ωστόσο, η καλή γνώση του νησιού, η μεγάλη παράδοση της Εθνικής Αντίστασης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και η διαρκής επαφή του ΔΣΕ με τον λαό του νησιού, εξασφάλισαν στο μικρό τμήμα των Θασιτών την επιβίωσή του, με μια και μοναδική απώλεια. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Στα τέλη Απριλίου του 1950, οι αντάρτες της Θάσου αντιλαμβάνονται ότι η παραμονή τους στο νησί δεν έχει πια κανένα νόημα. Αποφασίζεται λοιπόν, η επιστροφή τους στην ηπειρωτική Ελλάδα και η απόπειρά τους να συνδεθούν ξανά, με τις όποιες δυνάμεις του ΔΣΕ παρέμεναν στη Μακεδονία. Η ομάδα θα επιστρέψει στην περιοχή των εκβολών του Νέστου, με μια από τις μικρές φουσκωτές βάρκες, με τις οποίες ήρθαν στην Θάσο, βρίσκοντας τον παλιό χώρο δράσης τους έρημο. Κινήθηκαν προς το Τσαλ Νταγ, με σκοπό να περάσουν από εκεί το Νέστο, συναντώντας ωστόσο περιπόλους των ΜΑΥ-ΜΑΔ και εξαιρετικά εχθρικό περιβάλλον. Αργότερα θα επιστρέψουν ξανά στην περιοχή του Κοτζά Ορμάν και την από τα ανατολικά διάβαση του Νέστου. Μερικές ημέρες αργότερα και αφού παρακάμψουν αποσπάσματα ΜΑΥ και στρατού, θα βρουν το λημέρι των ανταρτών που παρέμεναν κοντά στα σύνορα. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Η 7η Μεραρχία του ΔΣΕ είχε υποχωρήσει με την ήττα στο Γράμμο εκτός συνόρων, ωστόσο, δύο τάγματα πολιτικών επιτρόπων είχαν περάσει ξανά στο ελληνικό έδαφος, από τη Βουλγαρία και βρίσκονταν υπό τη διοίκηση, μικρού επιτελείου με έδρα τα βόρεια σημεία της Δράμας. Από εκεί, οι άνδρες του ΔΣΕ Θάσου, πέρασαν στις 02/05/1950, τα σύνορα για τη Βουλγαρία, αφού πρώτα αιτήθηκαν να καταγραφούν στα κατάστιχα της 7ης Μεραρχίας ως ζώντες μαχητές του ΔΣΕ και όχι ως πεσόντες.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB8Z5yQqgKP62KVyKu9ftdlZM9KJp8eDFgGOg9C6M_r_K2oEMyACWHCpW8AwJWQr6O_81pmtHMKt8AcMjvbv_VGdYezSZP8mHD9T4Y24nqsA0BZHG-yJKXeje9jtTlHcsf8KUZ9aMJFaBu/s1819/DSC01816.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1819" data-original-width="1211" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB8Z5yQqgKP62KVyKu9ftdlZM9KJp8eDFgGOg9C6M_r_K2oEMyACWHCpW8AwJWQr6O_81pmtHMKt8AcMjvbv_VGdYezSZP8mHD9T4Y24nqsA0BZHG-yJKXeje9jtTlHcsf8KUZ9aMJFaBu/w265-h398/DSC01816.JPG" width="265" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Αγαμέμνονας Φωτίου. Ο τελευταίος αντάρτης της ομάδας καταδιωκόμενων αγωνιστών, που απέμεινε το 1947, στο νησί. Προδόθηκε από σύντροφό του και σκοτώθηκε σε ενέδρα της Χωροφυλακής. Το κεφάλι του εξετέθη στο χωριό Θεολόγος.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1QPWmWpebGbWLjMl8VMgPX7l8x5Mqb2NKLIup7R69NjBS3k22L0WUyO_UNvzUD0EKJEwZ1SkL1-TxQnZH9truoPZz6lPpRHDHZp3Zg9c3eDXHRGNnhCkdhjGtqbd-3oJSJ39G2YCEtrS3/s638/-9-638.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="479" data-original-width="638" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1QPWmWpebGbWLjMl8VMgPX7l8x5Mqb2NKLIup7R69NjBS3k22L0WUyO_UNvzUD0EKJEwZ1SkL1-TxQnZH9truoPZz6lPpRHDHZp3Zg9c3eDXHRGNnhCkdhjGtqbd-3oJSJ39G2YCEtrS3/w400-h300/-9-638.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Τα δάση του Κοτζά Ορμάν, στις εκβολές του Νέστου</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Πηγή: </b>Νίκος Μανωλίτσος, <i>Δοκιμασία- Το δεύτερο αντάρτικο στη Θάσο</i>, Εκδοτική Ομάδα, Θάσος, 1986.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3137934097439335011.post-90989634049622156482021-06-29T20:17:00.003+02:002021-06-29T21:07:43.089+02:00Ένα απίστευτο περιστατικό ανθρωποφαγίας<p> </p><p style="text-align: justify;">O τίτλος της ταινίας "Ο πόλεμος είναι κόλαση", αποτελεί ίσως μια πολύ κοινότυπη διαπίστωση, είναι ωστόσο μια έκφραση που γίνεται κατανοητή καλύτερα μέσα από περιστατικά όπως αυτό που θα περιγράψουμε παρακάτω.</p><p style="text-align: justify;">Η πείνα, οι κακουχίες και οι στερήσεις, αποτελούσαν μερικά σχεδόν καθημερινά προβλήματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που σε κάποια στιγμή, όλοι οι μαχητές και μαχήτριές του, αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν. Λίγοι ωστόσο, αντιμετώπισαν τη φρίκη του πολέμου, όπως οι μαχητές της περιοχής του Τσαλ-Νταγ, το χειμώνα του 1947. Το απίστευτο περιστατικό ανθρωποφαγίας που εκτυλήχθηκε στην περιοχή αυτή, αποτελεί ίσως το μοναδικό τέτοιο περιστατικό που εντοπίζεται στον Ελληνικό Εμφύλιο και είναι σίγουρα πρωτοφανές στην ιστορία του, αλλά όχι ευρύτερα στην ιστορία των πολεμικών αναμετρήσεων. Ως περιστατικό τεκμηριώνεται από δύο διαφορετικές μαρτυρίες, η μια εκ των οποίων έχει ληφθεί το 1948, από το μαχητή του ΔΣΕ, Νίκο Μανωλίτσο και η δεύτερη, το 1952, από τον πρώην μαχητή, Αντώνη Μακεντούδη. </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Μαρτυρία 1η (του αντάρτη "Αλιάτη", στον Νίκο Μανωλίτσο- 1948)</b></p><p style="text-align: justify;"><b><br /></b></p><p style="text-align: justify;">"<i>Ο χειμώνας του 1946-1947 ήταν βαρύς. Το τμήμα μας, που αποτελούταν από καμιά εκατοσταριά άντρες ήταν το μοναδικό στην περιοχή. Οι μαχητές μας άπειροι ακόμα από πόλεμο και από δυσκολίες. Ο εχθρός με μεγάλη δύναμη είχε αρχίσει επιχειρήσεις και εμείς δεν μπορούσαμε να ξεμυτήσουμε πουθενά. Η εκστρατεία συνεχίστηκε αρκετές μέρες και όλες μας οι εφεδρείες από τρόφιμα είχαν τελειώσει. Άρχισε να μας δέρνει η πείνα. Τον ίδιο καιρό είχαμε πάρει διαταγή να κινηθούμε προς δυσμάς, στην περιοχή του Τσαλ Νταγ, όπου και θα συναντιόμασταν με άλλο τμήμα που θα ερχόταν από πέρα από το Στρυμόνα, για μια σοβαρή επιχείρηση. Ήταν Μάρτης και τότε η γή ήταν όπως και τώρα και ακόμα χειρότερα, δηλαδή μόλις άρχιζε να παρασινίζει στα χαμηλώματα. Το τμήμα προχωρούσε μόνο νύχτα για να μην γίνουμε αντιληπτοί. Οι μαχητές, εξαντλημένοι απ' την πείνα μόλις μπορούσαν να σέρνουν τα πόδια τους. Όπου έβρισκαν λίγη πρασινάδα έπεφταν κάτω και βοσκούσαν σαν τα πρόβατα.</i></p><p style="text-align: justify;"><i>Και ύστερα έγινε το πιο φοβερό: Οι μαχητές άρχισαν να πέφτουν. Οι πιο γεροί φρόντιζαν να τους βοηθήσουν, όμως κι αυτών οι δυνάμεις ήταν λίγες. Τότε έγινε το ανήκουστο, στην ιστορία των πολιτισμένων ανθρώπων. Οι ζωντανοί τρώγανε τους πεθαμένους συντρόφους. Πολλά παλικάρια χάσαμε τότε. Πέφτανε και πια δε σηκώνονταν. Είχαμε λιγοστέψει αρκετά. Την όγδοη ημέρα της πορείας φθάσαμε εδώ ακριβώς (αναφέρεται στο σημείο στους πρόποδες του Τσαλ Νταγ, όπου βρισκόταν το 1948, με το Μανωλίτσο). Κοίταξε εκεί αντίκρυ. Υπήρχαν τρία καλύβια που ζούσαν βλάχοι με τα κοπάδια τους. Αργότερα οι μπουραντάδες τα έκαψαν και τους νοικοκυραίους τους πήραν κάτω στον κάμπο. Οι άνθρωποι εκείνοι μας έσωσαν. Μας έδωσαν κρέας, γάλα και χωμί. Καθήσαμε δυο μέρες, ξεκουραστήκαμε και μετά συνεχίσαμε το δρόμο μας, όμως μας έλειπαν πολλοί</i>."</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Από την πρώτη μαρτυρία δεν γίνεται προφανές, ότι πολλοί από τους μαχητές έχασαν τη ζωή τους, λόγω κάποιων χόρτων που προφανώς ήταν δηλητηριώδη και έφαγαν σε κάποια στάση τους. Η δεύτερη μαρτυρία, είναι σχετικά σαφέστερη:</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"> <b>Μαρτυρία 2η (του αντάρτη Αντώνη Μακεντούδη στον </b><b>Νίκο Μανωλίτσο- 1952</b><b>)</b></p><p style="text-align: justify;"><b><br /></b></p><p style="text-align: justify;">Η μαρτυρία έγινε όταν ο Νίκος Μανωλίτσος συνάντησε τον Μακεντούδη, σε εργοστάσιο της Σόφιας όπου εργάζονταν μαζί, ως πολιτικοί πρόσφυγες του Εμφυλίου.</p><p style="text-align: justify;">"<i>Ήτανε Μάρτης του 1947. Το τμήμα μας πήγαινε προς δυσμάς. Περπατούσαμε στα χιονισμένα βουνά. Μέρες δεν είχαμε βάλει τίποτε στο στόμα μας. Όπου φαινόταν γης με πράσινα χόρτα, σκύβαμε και βοσκούσαμε. Μερικοί είχαν πέσει από την πείνα. Την όγδοη ημέρα είχαμε φτάσει σε κάτι σπιτάκια κοντά στο Νέστο. Εκεί μείναμε γιατί κανένας μας δεν ήταν σε θέση να κάνει έστω και λίγα βήματα. Ο εχθρός είχε βγει σε εκστρατεία και ήταν αδύνατο να εξασφαλίσουμε τροφή. Εδώ άρχισε το μακελειό. Οι σύντροφοί μας πέθαιναν ο ένας ύστερα από τον άλλο. Τότε έγινε το απίστευτο: Οι ζωνταντοί άρχισαν να τρώνε τους πεθαμένους τους συντρόφους. Τη νύχτα, ο θείος μου, που ήταν ξαπλωμένος δίπλα μου, αισθάνθηκε πόνους και άρχισε να βογκάει.</i></p><p style="text-align: justify;"><i>Είχε φάει κάτι ρίζες που έσκαψε από τη γη. "Αντώνη, πεθαίνω, καίγεται το στομάχι μου. Δώσε μου ένα κομματάκι ζάχαρη να σωθώ", με παρακαλούσε. Ύστερα από λίγη ώρα ξεψύχησε. Δεν ήθελα να βλέπω πως θα τον έτρωγαν κι αυτόν, γι' αυτό και καταναλώνοντας και τις τελευταίες μου δυνάμεις, τον έσυρα λίγο παρακάτω και τον σκέπασα με το χιόνι, με την ελπίδα ότι δεν θα τον έβρισκαν οι άλλοι. Το πρωί, όταν πήγα να δω τί έγινε, βρήκα μόνο τα κόκαλά του. Ήταν κι αυτός φαγωμένος.</i></p><p style="text-align: justify;"><i>Όποιος τόλμησε να φάει ανθρώπινο κρέας, έζησε. Έτσι έμεινα κι εγώ ζωντανός</i>."</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Επιπροσθέτως, ο Νίκος Μανωλίτσος αναφέρει ότι ο Αντώνης Μακεντούδης, δεκατέσσερα χρόνια μετά από το περιστατικό αυτό αρνούταν να φάει κρέας και η αναφορά του κρέατος του έφερνε αηδία, γεγονός που πιστοποιεί το βαθύ τραύμα, αυτής του της φρικτής εμπειρίας.</p><p style="text-align: justify;">Το περιστατικό αυτό της ανθρωποφαγίας είναι πιθανότατα αληθινό, γεγονός που τεκμηριώνεται τόσο από την πολλαπλότητα των πηγών, όσο και από τη μεταξύ τους συνάφεια και αλληλοεπιβεβαίωση, αποτελώντας ίσως ένα από τα πιο τραγικά περιστατικά του Εμφυλίου.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><b>Πηγή: </b>Νίκος Μανωλίτσος, <i>Δοκιμασία - Το Δεύτερο Αντάρτικο στη Θάσο</i>, Εκδοτική Ομάδα, Θάσος 1986, σελίδες 93-94. </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQdLyADC7FS9NglxJOtwkLTPvpleZ8p9B8o9_q-4xiLI69HDJHxQMnTmfATM1r1-O-TSG5jyQ9DNCUy93U5jthCIBokWvyL_C_65t9mk227v0O43AcM6alKbRN79sD6Cu5jFLp8SECNZ6Q/s693/40912607.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="467" data-original-width="693" height="291" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQdLyADC7FS9NglxJOtwkLTPvpleZ8p9B8o9_q-4xiLI69HDJHxQMnTmfATM1r1-O-TSG5jyQ9DNCUy93U5jthCIBokWvyL_C_65t9mk227v0O43AcM6alKbRN79sD6Cu5jFLp8SECNZ6Q/w431-h291/40912607.jpg" width="431" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Η κορυφή του Τσαλ Νταγ, το σούρουπο. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p style="text-align: center;"><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0