Το Μουσείο Αη- Στράτη και τα εισιτήρια στα σχολεία

Στην Ελλάδα του 2017, των τριών μνημονίων, της διαλυμένης παιδείας και του εκ βάθρων ξαναγραψίματος της ιστορίας, λίγες ευκαιρίες υπάρχουν για μια πραγματική επαφή με την ιστορία - ειδικά αυτή που δε διδάσκεται στο σχολείο. Το Μουσείο Μακρονήσου και αυτό του Αγίου Ευστρατίου συστεγάζονται σε ένα παλιό νεοκλασικό στην οδό Αγίων Ασωμάτων στο Θησείο. Μοιράζονται μάλιστα και κοινή είσοδο. 

Όλη αυτή την σχολική χρονιά τα δύο μουσεία δέχονται επισκέψεις σχολείων και φοιτητών σχεδόν καθημερινά. Πρόσφατα όμως πληροφορηθήκαμε ότι το Μουσείο Αη- Στράτη, έβαλε εισιτήριο για σχολεία στο ποσό των 3ων ευρώ ανά μαθητή. Το μουσείο, που διαθέτει σύγχρονη ιστοσελίδα, προσωπικό και έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα ΕΣΠΑ 2008, φαίνεται πως χρήζει έξτρα χρηματοδότησης για να λειτουργεί... Αντιθέτως το Μουσείο Μακρονήσου δέχεται σχολεία δωρεάν και αφιλοκερδώς, ενώ παραμένει ανοικτό με τη συνδρομή του σωματείου που το στηρίζει, την ΠΕΚΑΜ. Ας σημειωθεί ότι το ηλεκτρικό ρεύμα και η θέρμανση του Μουσείου Μακρονήσου καλύπτονται αποκλειστικά και μόνο από την ΠΕΚΑΜ, ενώ το Υπουργείο Πολιτισμού δεν μεριμνά για αυτά. Το ζήτημά μας δεν είναι αυτό. Είναι το εύλογο ερώτημα που προκύπτει: Με ποιο δικαίωμα το Μουσείο Αη-Στράτη βάζει ένα τέτοιο εισιτήριο;

Ένα μουσείο με ΕΣΠΑ, είναι σε τέτοια οικονομική κατάσταση που δεν μπορεί να αυτοσυντηρηθεί, ενώ αντίστοιχα το κατά πολύ φτωχότερο Μουσείου Μακρονήσου βρίσκει τρόπο να μη χρεώνει τους μαθητές που το επισκέπτονται;

Και πέραν αυτού το ζήτημα είναι και ηθικό. Μπορεί κανείς να κοστολογεί τους αγώνες των κομμουνιστών και προοδευτικών ανθρώπων στις εξορίες και τις φυλακές, με κάποιο αντίτιμο; Γνωρίζουν στο Μουσείο Αη-Στράτη οτι πολλά από τα παιδιά στα σχολεία δεν έχουν να διαθέσουν το τρίευρο ή ζουν σε κάποιο άλλο πλανήτη; Και τέλος, γνωρίζουν στο Μουσείο Αη-Στράτη ότι μπορεί να κοστολογούν ή και να εμποδίζουν με τον τρόπο αυτό την είσοδο εγγονιών των εξορίστων του Αη-Στράτη; 

Στο κάτω-κάτω, οι εξόριστοι του Αη-Στράτη και των άλλων κολαστηρίων της Ελλάδας, αγωνίζονταν για μια κοινωνία χωρίς ταξικούς και οικονομικούς φραγμούς στην παιδεία και την καλλιέργεια του λαού. Βασανίστηκαν, εξορίστηκαν και πολλοί πέθαναν για να μπορούν τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα του ελληνικού λαού να απολαμβάνουν τα αγαθά της παιδείας και της μόρφωσης, Θεωρούν οι κύριοι και οι κυρίες του μουσείου ότι εκπληρώνουν άραγε αυτή την αποστολή των εξορίστων;