Στο ταξίδι του στην Βαρσοβία, ο Κόκκινος Φάκελος επισκέφθηκε το εντυπωσιακό ομολογουμένως μνημείο της εξέγερσης της Βαρσοβίας ενάντια στους ναζί κατακτητές.
Η εξέγερση άρχισε την 1η Αυγούστου 1944, ως τμήμα γενικευμένης εξέγερσης στις πολωνικές περιοχές. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε εξέγερση διάρκειας λίγων μόνο ημερών ως την απελευθέρωση από τις σοβιετικές δυνάμεις. Παρόλα αυτά η σοβιετική προέλαση σταμάτησε εκείνο το διάστημα, ενώ η πολωνική αντίσταση συνεχίστηκε για 63 συνολικά ημέρες ως την τελική παράδοση στους Γερμανούς στις 4 Οκτωβρίου.
Περνώντας δίπλα στο μνημείο μια ξεναγός των free tours μιλά σε τουρίστες. Ακούμε τα εξής: "Οι σοβιετικοί επιθυμούσαν να καταλάβουν την Πολωνία. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις για το ζήτημα, αλλά αν ρωτήσετε τους Πολωνούς, το 99% δεν συμπαθεί τους Ρώσους. Με αυτό δεν θέλω να πω ότι θέλω να πάθουν κάτι ή να γίνει πόλεμος Πολωνίας- Ρωσίας, απλά δεν τους συμπαθούμε. Αυτό που συνέβη με την εξέγερση της Βαρσοβίας είναι ότι ενώ η πολωνική αντίσταση είχε συνεννοηθεί με τον Κόκκινο Στρατό, να προβεί σε εξέγερση για μερικές ημέρες έως ότου τα σοβιετικά στρατεύματα μπουν στην πόλη, εκείνοι έμειναν στην άλλη πλευρά του Βιστούλα για 60 ημέρες. Αυτό έγινε για να νικηθούμε από τους Γερμανούς και να μπουν στην πόλη και να την καταλάβουν χωρίς αντίσταση."
Η επιχείρηση βεβαίως που διοργανώνει τέτοια free tours, με μια τόσο μεροληπτική θέαση της ιστορίας της χώρας, είναι μια ΜΚΟ που μάλιστα, όπως μάθαμε εισπράττει και κάποια κρατικά κονδύλια στα πλαίσια του Υπουργείου Πολιτισμού.
Φυσικά, η ιστορική αλήθεια είναι διαφορετική.
Καταρχήν, η πολωνική αντίσταση που είχε υπαχθεί κάτω από τη διοίκηση του Κόκκινου Στρατού, δεν συγκέντρωσε τους αναμενόμενους μαχητές. Συγκεκριμένα, μόνο 1200 Πολωνοί αντάρτες κατέλαβαν στις προκαθορισμένες θέσεις μάχης. Ένα ακόμα ζήτημα ήταν η εμπλοκή των δυνάμεων των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας στην επιχείρηση, μέσα από τα απομεινάρια του πολωνικού αστικού στρατού. Με τον τρόπο αυτό οι δύο ιμπεριαλιστικές υπερδυνάμεις επιχείρησαν να διεισδύσουν στην Πολωνία, ώστε να υπάρξει πολιτικό τους πάτημα στη δυτική Ευρώπη. Έτσι, ο σοβιετικός στρατός αρνήθηκε να επιτρέψει σε αμερικανικά αεροπλάνα να προσγειωθούν σε ρώσικα αεροδρόμια για να παρέχουν βοήθεια στην πολωνική αντίσταση. Το έργο αυτό είχε αναλάβει ο Κόκκινος Στρατός και η καθυστέρηση από μεριάς του της εκκαθάρισης του χώρου πτήσεων, οφείλεται ολοκληρωτικά σε αυτή την πολιτική διένεξη.
Αργότερα, όταν συμφωνήθηκε η προσγείωση αεροπλάνων των ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας στα ρώσικα αεροδρόμια, ο Κόκκινος Στρατός εκτίμησε ότι οι ρίψεις εφοδίων ήταν τόσο δύσκολες που το 96% των εφοδίων κατέληξε στα χέρια των Γερμανών. Έτσι σύντομα όλες οι ρίψεις σταμάτησαν. Ο Κόκκινος Στρατός ανέλαβε με τη δική του αεροπορία να παρέχει βοήθεια. Υπολογίζεται ότι στους Πολωνούς αντάρτες παραδόθηκαν σε 2535 πτήσεις τα εξής:
- 156 όλμοι των 50 χιλιοστών
- 505 αντιαρματικά τυφέκια
- 1.478 αυτόματα όπλα
- 520 τυφέκια
- 669 καραμπίνες
- 41.780 χειροβομβίδες
- 37.216 βλήματα όλμων
- περίπου 3.000.000 σφαίρες παντός τύπου
- 131,2 τόνους τροφίμων και ιματισμού
- 515 κιλά φάρμακα και ιατρικού εξοπλισμού.
Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι τα παραπάνω εφόδια θα αρκούσαν για να καλύψουν τις ανάγκες του δικού μας Δημοκρατικού Στρατού για τουλάχιστον ένα έτος.
Αυτή λοιπόν ήταν η βοήθεια που δεν ήρθε.
Επιπροσθέτως, αν αναλογιστούμε το μέγεθος των εφοδίων που δόθηκαν στην πολωνική αντίσταση, ο Ιωσήφ Στάλιν μάλλον έκανε λάθος που εξόπλιζε τοιουτοτρόπως μια πόλη που σύντομα ήθελε να καταλάβει. Φαίνεται πως οι στρατιωτικές του ικανότητες, όπως και αυτές των στρατηγών του ήταν περιορισμένες...
Τέλος, αυτό που κανείς δεν φαίνεται να θυμάται σήμερα (άραγε γιατί;) είναι η στρατηγικές θέσεις των Γερμανών μέσα και έξω από την πόλη:
Είναι γνωστό λοιπόν, ότι μέσα στην πόλη η γερμανική 73η Μεραρχία Πεζικού βρίσκονταν υπό ανασύνταξη και φυσικά δεν θα άντεχε μπροστά στην 47η Στρατιά του Κόκκινου Στρατού. Αυτό όμως που σκόπιμα η ξεναγός, και η σύγχρονη πολωνική θεώρηση της Ιστορίας αποφεύγει να αναφέρει είναι ότι ο Κόκκινος Στρατός έδινε παράλληλα πολύνεκρες μάχες στα νότια του Βιστούλα, προσπαθώντας να εξασφαλίσει γέφυρες και περάσματα. Το ίδιο συνέβαινε και στο βορά της πόλης. Στα μέτωπα αυτά, οι Γερμανοί είχαν στείλει την αφρόκρεμα των τεθωρακισμένων τους δυνάμεων. Έτσι, μια είσοδος των σοβιετικών δυνάμεων στην πόλη, αν συνοδευόταν από μια ήττα ή υποχώρηση στα βόρεια ή/και τα νότια μέτωπα του Βιστούλα, θα οδηγούσε σε εγκλωβισμό της 47ης Στρατιάς μέσα στην πόλη.
Το παραπάνω γεγονός επιβεβαιώθηκε από τον ίδιο τον Ιωσήφ Στάλιν τον Οκτώβριο του 1944 στη συνάντησή του με τον Τσόρτσιλ. Στη συνάντησή τους, του εξήγησε ότι εκείνη τη στιγμή το μέτωπο στο Βιστούλα πιέζονταν τρομερά και πως η κατάσταση ήταν κρίσιμη.
Φυσικά η σύγχρονη ιστορική θεώρηση της Πολωνίας αδιαφορεί για αυτά τα στρατιωτικά γεγονότα. Υιοθετεί την άποψη ότι η ΕΣΣΔ επιθυμούσε να τους κατακτήσει και για αυτό τους εγκατέλειψε. Μια θέση που δανείζονται από την ναζιστική προπαγάνδα της εποχής, που καλούσε του Πολωνούς να παραδοθούν προφασιζόμενη ότι οι Ρώσοι τους εγκατέλειψαν για να καταλάβουν αργότερα την πόλη τους...
Φωτογραφίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου