Αξίζει καμιά φορά να ασχολείσαι με τα ιδεολογικά απεκκρίματα του ναζισμού για να απαντάς με το σωστό ιστορικό ντοκουμέντο το οποίο, σε αυτές τις ιδεολογικές ιδεοληψίες και τα άπειρα ψέματα χάνεται και πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων.
Η Χρυσή Αυγή λοιπόν ετοιμάζεται να τιμήσει τον αυτόχειρα Γάλλο εθνικιστή Dominique Venner για τη μεγάλη του θυσία (όντως η ανθρωπότητα είναι τώρα καλύτερη) και για το ευρύ ιδεολογικό του έργο. Ποιός είναι αυτός θα ρωτήσετε; Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από εκεί.
Ο Dominique Venner γεννήθηκε το 1935 στη Γαλλία. Υπήρξε στο επάγγελμα δημοσιογράφος και έγραψε πολλά "ιστορικά" βιβλία και αρκετά δοκίμια κυρίως εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας. Αυτοκτόνησε το 2013 μέσα στον καθεδρικό ναό της Νοτρ Νταμ, αφήνοντας πίσω του ένα γράμμα με το οποίο οριοθετούσε αυτή την αυτοκτονία ως πολιτική πράξη αγανάκτησης.
Κατά τον πόλεμο Αλγερίας- Γαλλία, πόλεμο κατά τον οποίο η Αλγερία προσπαθούσε να αποτινάξει τον αποικιοκρατικό ζυγό της Γαλλίας με επικεφαλής το ΚΚΑ, ο Venner υπηρέτησε εθελοντικά στο πλευρό των Γάλλων. Με άλλα λόγια πολέμησε για να κρατήσει η χώρα του ένα άλλο έθνος υπόδουλο. Επιστρέφοντας, ο Venner εντάχθηκε στην οργάνωση Jeune Nation, μια οργάνωση που 4 μόλις χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που κόστισε στην πατρίδα του πάνω από 600.000 νεκρούς, δήλωνε ανοιχτά ότι ήταν νεο-ναζιστική. Υπό την έννοια αυτή ο Venner δεν πρέπει να ήταν πολύ καλός εθνικιστής. Το 1956, ο Venner θα συμμετάσχει στην επίθεση κατά των γραφείων του ΚΚ Γαλλίας, με αφορμή τα επεισόδια της λεγόμενης ""Ουγγρικής Επανάστασης".
Αργότερα, ο Venner θα ακολουθήσει τη συνήθη φυσική εξέλιξη των νεο-ναζιστών και θα γίνει μέλος μιας παραστρατιωτικής οργάνωσης με το όνομα Organisation de l'Armée Secrète (ΟΑS). H οργάνωση αυτή αξιοποιήθηκε άρτια από τη γαλλική αστική τάξη και τις βλέψεις της στην αποικία της Αλγερίας. Η ΟΑS χρησιμοποιήθηκε για την τρομοκρατία του κινήματος ανεξαρτησίας της Αλγερίας και σε δύο έτη δράσης της σκότωσε 2.000 ανθρώπους τόσο στην Αλγερία όσο και στη Γαλλία. Η "πατριωτική" κατά τα άλλα OAS αποπειράθηκε επίσης να δολοφονήσει και τον μεγάλο στοχαστή Ζαν-Πωλ Σαρτρ, που τάσσονταν υπέρ της ανεξαρτησίας της Αλγερίας. Ο Venner θα συλληφθεί και θα φυλακιστεί για τη δράση του. Απελευθερώθηκε το 1962.
Ακολουθεί μια διαφορετική καριέρα μετά την ένοπλη παραστρατιωτική του δράση γράφοντας βιβλία και πολιτικά δοκίμια. Ας δούμε ορισμένα από αυτά:
Το 1974 εκδίδει το Baltikum: dans le Reich de la défaite, le combat des corps-francs, 1918-1923, βιβλίο βασισμένο στο έργο ενός άλλου παρακρατικού δολοφόνου, του Ernst Von Salomon, που υπηρετούσε στα Freikorps, παρακρατικό ένοπλο σώμα που δολοφονούσε κομμουνιστές και δημοκράτες της Γερμανίας, επί εποχών Βαϊμάρης. Προφανώς ο Venner με το Salomon μοιράζονταν κοινές "ευαισθησίες".
Το 1995 εκδίδει το Histoire critique de la Résistance, βιβλίο στο οποίο επιχειρεί μάλλον αποτυχημένα να εξάρει τον ρόλο των Γάλλων εθνικιστών στην αντίσταση κατά των Γερμανών. Φυσικά παραβλέπει τη στάση του Πεταίν απέναντι στην αντίσταση γενικότερα, ή τα εγκλήματα του καθεστώτος Βισύ.
Το 2000 εκδίδει το Histoire de la Collaboration, βιβλίο που επιχειρεί να καταγράψει την ιστορία των Γάλλων εθνικιστών στο πλευρό των Ναζί, ως κινήματος που πίστευε στη Νέα Ευρώπη. Βιβλίο που ξεχνά βεβαίως τις σφαγές που διέπραξαν οι Γάλλοι δωσίλογοι με τα SS, ενάντια στον γαλλικό πληθυσμό στο Οραντούρ Συρ Γκλαντ, τους χιλιάδες Γάλλους αιχμαλώτους πολέμου που οι Ναζί καταδίκασαν σε καταναγκαστικά έργα στην Krupp και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γαλλία, όπως το Drancy, το Pithiviers και το Beaune-la-Rolande
Το 2002 εκδίδει το Histoire et tradition des Européens, βιβλίο που προσπαθεί με ένα σκιώδη φυλετισμό και ρητορικά σχήματα, βιάζοντας ιστορικά δεδομένα, να αποδείξει την κοινή παράδοση στους λαούς της Ευρώπης. Σχήμα που μυρίζει έντονα χιτλερικές θεωρίες περί αρίας φυλής και κοινωνικό δαρβινισμό.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι φυσικά το γεγονός ότι η αυτοκτονία του Venner προκάλεσε τα σχόλια του γαλλικού νεο-ναζιστικού κόμματος Εθνικού Μετώπου, το οποίο δια στόματος Μαρίν Λε Πεν, χαρακτήρισε την αυτοκτονία του Venner ως «πολιτική πράξη» με στόχο την «αφύπνιση του λαού της Γαλλίας».
Αυτόν λοιπόν, τον πρώην παρακρατικό, κρυφό υμνητή του ναζισμού και ιστορικό της παρα-ιστορίας, επιχειρούν να υμνήσουν οι δικοί μας νεοναζί σήμερα.
Πιθανότατα αφού πια δεν μπορούν να εξυμνήσουν τον Χίτλερ και τον Ρούντολφ Ες. Όχι τουλάχιστον ανοιχτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου