Ταγματάρχης Χωροφυλακής Αμβρόσιος Λενής: Μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη του παπα-Γιώργη Πυρουνάκη

Αναδημοσιεύουμε από το μπλογκ
https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/04/21/amvrosios-lenis-pirounakis/

πάρχει ένα θολό μη διευκρινισμένο σημείο. Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος Λενής, σύμφωνα με τη Wikipedia, «υπηρέτησε ως ιερέας της Ελληνικής Αστυνομίας από το έτος 1963 μέχρι το 1974». Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας «επί μία δεκαετία υπηρέτησε ως Πρεσβύτερος στο Σώμα της τότε Βασιλικής Χωροφυλακής, ως Ιεροκήρυκας του Σώματος». Και ο γνώστης των εκκλησιαστικών θεμάτων δημοσιογράφος Θωμάς Τσάτσης μας πληροφορεί:

«[…] Άλλωστε οφείλει τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα στη θητεία του στη θρησκευτική υπηρεσία της χωροφυλακής, (ναι, ναι της χωροφυλακής!) στη διάρκεια της δικτατορίας. Παρέμεινε στη θέση αυτή από το 1968 έως το 1976. Είναι κάτι που καταγράφει και στο βιογραφικό του, χωρίς όμως να προσδιορίζει χρονικά την περίοδο που ήταν ‘προϊστάμενος’ της θρησκευτικής υπηρεσίας των χωροφυλάκων, υπηρεσία που σήμερα έχει μετονομαστεί σε Θρησκευτική Υπηρεσία της Αστυνομίας. Αυτό όμως είναι ένα άλλο ξεχωριστό κεφάλαιο».

Από ένα πολύ χρήσιμο βιβλίο, Γιάννης Γκίνης, ‘Ιεράρχες διάκονοι της χούντας‘, Α έκδοση 1978, Β’ έκδοση από τις εκδόσεις Βασδέκης, 1981, μαθαίνουμε τελικά ότι το επίσημο δελτίο της Εκκλησίας της Ελλάδος είχε γράψει τον Σεπτέμβριο του 1976, με αφορμή την χειροτονία του στην ανύπαρκτη Μητρόπολη Ταλαντίου, πως από ιεροκήρυξ είχε λάβει τον βαθμό του Μοιράρχου, και κατόπιν του Ταγματάρχου Χωροφυλακής:

Λόγω της επετείου της Εθνοσωτηρίου, μπορούμε να δούμε μερικά από όσα γράφει ο Γιάννης Γκίνης, πως λ.χ. συγκλονιζόταν ο τότε Αγιος Ταλαντίου, όχι από το πόσο είχαν υποφέρει τα θύματα των βασανιστηρίων της προσφιλούς του Χωροφυλακής, αλλά από τα «ατυχή συμβάντα εν τη ενασκήσει του υπερησιακών του καθήκοντος» που τους αμαύρωναν τον υπηρεσιακό τους φάκελο.

Ακόμη πιο εξοργιστικό είναι, όμως, το γεγονός πως ο Αμβρόσιος, που στο μεταξύ έχει εκλεγεί Καλαβρύτων καί Αιγιαλείας, καταθέτει το 1979 σαν ο κύριος μάρτυρας κατηγορίας εναντίον του σεμνού αγωνιστή παπά-Γιώργη Πυρουνάκη, τον οποίο κατηγορεί, όχι μόνο ότι «βλασφημεί κατά της Εκκλησίας», όχι μόνο ότι «είναι υβριστής Εκκλησίας και Επισκόπων», αλλά και ότι … «αιρετίζει» και ότι «διδάσκει αιρετικάς διδασκαλίας». Εδώ ολόκληρη η κατάθεση του χουντικού φίλου της ναζιστικής συμμορίας:

Πολλες φορές ο Αμβρόσιος βρήκε την ευκαιρία:

• Να υμνήσει τη Χρυσή Αυγή και τα πρωτοπαλίκαρά της.
• Να τους νουθετήσει, ώστε να μπορέσουν να εξελιχθούν σε «γλυκιά ελπίδα για τον απελπισμένο πια πολίτη» και «ήρεμη δύναμη στο σαπισμένο πια πολιτικό σύστημα».
• Να ψέξει τον Μεσσηνίας Χρυσόστομο, που στηλίτευσε την εγκληματική δράση των νοσταλγών του χιτλερισμού.
• Να μιλήσει για «προδοτικά ΜΜΕ».
• Είχε χαρακτηρίσει τότε «πρότυπο ζωής» τον δολοφόνο του 20χρονου Μιχάλη Μυρογιάννη στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του 1973.

Δεν απαντά, όμως, ο δεσπότης ποιους από τους χιλιάδες δεσμώτες στα μπουντρούμια της Ασφάλειας επισκέφθηκε τα χρόνια της δικτατορίας, όταν ήταν ιεροκήρυκας της Βασιλικής Χωροφυλακής. Ποιους από τους εκατοντάδες φρικτά βασανισμένους θέλησε να συναντήσει;

Μπορεί κάποιος να θεωρήσει (για μια μόνο στιγμή) παρελθόν τα όσα υπέστησαν αναρίθμητοι άνθρωποι του Θεού τα χρόνια της χούντας. Αλλά και σήμερα, ποιον από τους εκατοντάδες γρονθοκοπημένους ή μαχαιρωμένους μετανάστες παρηγόρησε;