Το παρακάτω ολοκληρώνει την τριμερή παράθεση μαρτυριών από την σφαγή του Α' ΕΤΟ της Μακρονήσου (1948) που παρατίθενται στο βιβλίο "Ιστορία της Μακρονήσου" του Νίκου Μάργαρη.
"Μετά τα πρώτα πυρά έπεσαν οι πρώτοι νεκροί και τραυματίες. Σκηνές φρίκης ξετυλίγονταν. Οι άοπλοι στρατιώτες κατάπληκτοι δέχονταν όρθιοι τις σφαίρες που σφύριζαν δίπλα τους, χτυπούσαν τα βράχια ή τρυπούσαν το κορμιά τους. Άλλοι κυλιόνταν και σπαρταρούσαν χτυπημένοι, άλλοι σέρνονταν για να γλιτώσουν, ώσπου μια δεύτερη σφαίρα τους αποτελείωνε και άλλοι κείτονταν ακίνητοι για πάντα. Πολλοί δέχονταν τη θανάσιμη σφαίρα τη στιγμή που έσερναν τραυματισμένους συναδέλφους και έπεφταν μαζί τους αγκαλιασμένοι, βγάζοντας από τα βάθη της ψυχής τους την τελευταία κατάρα. Στην ίδια γούβα ανακατέυονταν αίμα από δύο, τρία και τέσσερα κορμιά. Σιγά-σιγά, ο όγκος του Τάγματος υποχωρούσε προς τη θάλασσα. Μερικοί καλύπτονταν πίσω από τους τοίχους των μαγειρείων. Άλλοι μέσα στην απελπισία τους έπεφταν στη θάλασσα και προχωρου΄σαν ώσπου το νερό έφτανε μέχρι το λαιμό τους.
Τότε όμως άρχισαν οι πυροβολισμοί και από την ακταιωρό που περιπολούσε σε μικρή απόσταση από το νησί. Επίθεση από στεριά και από θάλασσα. Μόνο η αεροπορία έλειπε.
Τα βογγητά των πληγωμένων έσμιγαν με χιλιάδες βραχνές φωνές: "Μας σκοτώνουν άδικα. Μας δολοφονούν. Άισχος, δολοφόνοι!"
Π. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου