Aντώνης Λιάκος: Μισός αιώνας από τη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα

Αντώνης Λιάκος

Μισός αιώνας από τη βραδιά που δολοφονήθηκε ο Σωτήρης Πέτρουλας. Θυμάμαι πώς η είδηση σαν ένα ρίγος διαπέρασε το πυκνό πλήθος. Τότε πήγαινα στο φροντιστήριο του Τζουγανάτου, στην οδό Σίνα, εκεί που τώρα είναι ο ΟΣΕ, 7-10 το βράδυ. Δεν μας κρατούσε όμως τίποτε στην τάξη, καθώς οι διαδηλώσεις μαίνονταν γύρω μας εκείνο το καλοκαίρι, και τα δακρυγόνα δεν σ’ άφηναν να αναπνεύσεις. 

Ο Πέτρουλας σκοτώθηκε λίγο πιο κάτω, στη συμβολή Σταδίου και Χρήστου Λαδά. Το πλήθος ήταν από το σημείο εκείνο προς την Πλατεία Κλαυθμώνος, την Κοραή και τα Προπύλαια. Εγώ ήμουν Κοραή και Σταδίου. Ήταν η δεύτερη μεγάλη πολιτική δολοφονία που θυμάμαι μετά τη δολοφονία Λαμπράκη. 

Σαν γύρισα σπίτι το βράδυ ένιωσα την αγωνία της μάνας μου. Πού ήσουνα βρε; Γερός καβγάς, τη νύχτα εξαφάνισε τα παπούτσια μου να μην ξανακατεβώ σε διαδηλώσεις. Με τα πολλά κατόρθωσα να πάω στην κηδεία. Εμπειρίες διαμορφωτικές… 

Αν και η μάνα του Πέτρουλα του είχε κρύψει τα παπούτσια;

Ο Αντώνης Λιάκος γεννήθηκε το 1947 στην Αθήνα. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στα 1969-1973 φυλακίστηκε από τη Δικτατορία. Πτυχιούχος στα 1977, συνέχισε με υποτροφία του ΙΚΥ και του Συμβουλίου της Ευρώπης, μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία, διδακτορική διατριβή στη νεώτερη και σύγχρονη ιστορία στο ΑΠΘ, 1984. Δίδαξε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ μεταξύ 1981-1990. Το 1988-1989 ήταν Honorary Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Birmingham. Το 1995 ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας και στο Πανεπιστήμιο του Sydney στην Αυστραλία. Το 1996-1997 ήταν Visiting Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Princeton, ΗΠΑ. 

Το 2001 ήταν επισκέπτης καθηγητής στην Ecole Normale Superieure στο Παρίσι και το 2003 στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Σήμερα είναι καθηγητής της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το ερευνητικό και συγγραφικό έργο του αφορά την νεώτερη και σύγχρονη ιστορία, ειδικότερα την ιστορία της συγκρότησης των εθνικών κρατών στην Ελλάδα και στην Ιταλία, την κοινωνική ιστορία και την ιστορία της ευρωπαϊκής ιστοριογραφίας. 

Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει έξι βιβλία (το ένα στα ιταλικά) και περίπου τριάντα μελέτες δημοσιευμένες σε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά επιστημονικά περιοδικά και ειδικούς τόμους.