Δεν πρόκειται προφανώς για κάποια νέα έκδοση, ωστόσο είναι μόλις πρόσφατα που διαβάσαμε με λεπτομέρεια το εξαιρετικό βιβλίο του Τριαντάφυλλου Γεροζήση "Ανταρτόπουλο στο ΔΣΕ - Το χαμένο ημερολόγιο", από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.
Το βιβλίο του Τριαντάφυλλου Γεροζήση δεν χαρακτηρίζεται από μακροσκελείς αναλύσεις των στρατιωτικών επιχειρήσεων του ΔΣΕ, ούτε από αναλύσεις της ευρύτερης διεθνούς και πολιτικο-οικονομικής συγκυρίας του ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, πώς θα γινόταν τούτο άλλωστε, όταν ο συγγραφέας του ήταν τότε, μόλις 16-17 ετών.
Ωστόσο, η αξία αυτού του βιβλίου, που το ξεχωρίζει κατά τη γνώμη μας από πολλά άλλα βιβλία με παρόμοια θεματολογία έγκειται στο γεγονός ότι εξιστορεί τη δύσκολη καθημερινότητα του αγώνα του ΔΣΕ, σε όλες τις φάσεις του, από την ανάπτυξη στην καμπή. Στο βιβλίο βρίσκουμε γνωστά ιστορικά πρόσωπα της περιόδου του Εμφυλίου, που προβάλλουν στην τελείως ανθρώπινη πτυχή τους. Άλλοι είναι συμπαθείς στο συγγραφέα, άλλοι απόμακροι και απότομοι, άλλοι τρυφεροί και στοργικοί. Εντάσσονται όμως όλοι στο πλαίσιο των αφάνταστων δυσκολιών του αγώνα του ΔΣΕ. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η αποτύπωση της βίας, του ολέθρου και της ερήμωσης της ελληνικής υπαίθρου, μέσα στο Εμφύλιο. Ο μικρός Τριαντάφυλλος ανακαλύπτει ξεχασμένους νεκρούς, χωρίς κεφάλια, ομαδικούς τάφους, έρημα χωριά και αγέλες λύκων και αγριόσκυλων που κυνηγούν τους ανθρώπους. Παρουσιάζει τον πόνο και τη φρίκη του πολέμου, χέρι χέρι με τα βαθιά εκείνα ανθρώπινα συναισθήματα της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας και της ανθρωπιάς, που στάθηκαν "άπαρτα κάστρα" του Δημοκρατικού Στρατού και ατσάλωσαν μια ολόκληρη γενικά μαχητών και μαχητριών.
Το βιβλίο αυτό, που πρέπει να διαβαστεί από οποιονδήποτε ασχολείται στα σοβαρά με την ιστορία του Εμφυλίου Πολέμου, παρουσιάζει ακριβώς αυτό: Την καθημερινότητα στο Δημοκρατικό Στρατό και τον δίκαιο αγώνα του, σε όλο το φάσμα των χρωμάτων του. Ιδιαίτερης σημασίας δε, αποτελεί η πρόσληψη όλων αυτών από ένα νεαρό παιδί εκείνης της εποχής.
Για το συγγραφέα και το βιβλίο από το οπισθόφυλλο της έκδοσης
Ο συγγραφέας, νεαρός ΕΠΟΝίτης, κατατάχθηκε στο ΔΣΕ αρχές του 1949. Στη διάρκεια της θητείας του στο ΔΣΕ κρατούσε ημερολόγιο το οποίο πέταξε όταν πιάστηκε τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου. Με βάση τις θύμησές του από ότι είχε καταγράψει στο ημερολόγιό του και από τη ζωή του στο ΔΣΕ, καταγράφει τα γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις που έζησε, περιγράφει την προσωπική του διαδρομή, ό,τι έζησε ως μαχητής της 123 Ταξιαρχίας του ΔΣΕ. Δίνει την "εσωτερική" ζωή των ανταρτών, μαχητριών και μαχητών του ΔΣΕ, όπως την είδε και την έζησε, με τα μάτια του νέου των δεκαπέντε-δεκαέξι χρονών, την καθημερινή ζωή, τα καθημερινά προβλήματα, που στα μάτια του πολλές φορές ήταν σκληρότερα από τα αυτά καθ' αυτά τα πολεμικά γεγονότα.
Προσπαθεί χωρίς ντοκουμέντα, μαρτυρίες και άλλα στοιχεία που ενδεχόμενα να αλλοίωναν την εικόνα που νεαρός όντας είχε για όσα έβλεπε τότε, να παραδώσει στην Ιστορία τις λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής των μαχητριών και μαχητών του ΔΣΕ, χωρίς προσπάθεια ωραιοποίησης ή διόρθωσης, καμιά φορά μάλιστα με ειλικρίνεια και κάποια "παιδική" αφέλεια που προκαλεί εντύπωση. Προσπαθεί να παραδώσει στην Ιστορία την πηγή της δύναμης των μαχητριών και μαχητών του ΔΣΕ, για την αντιμετώπιση των κακουχιών, των στερήσεων, των ελπίδων, των θυσιών της γενιάς του, των ιδανικών που φώτιζαν την ψυχή των ανθρώπων αυτών, από πού εκπορεύονταν όλα αυτά, η δύναμη της θέλησης, η πειθαρχία, η απόφαση για την εκτέλεση των διαταγών, ο καθημερινός αγώνας για την εσωτερική τελειοποίηση, για διαμόρφωση χαρακτήρων μέσα από την κριτική και αυτοκριτική, την αποδοχή της θυσίας με όποιο τρόπο όταν αυτή ήταν αναγκαία.
Όπως γράφει, ο Σοσιαλισμός, η καλύτερη, η πιο ανθρώπινη κοινωνία, ήταν το ιδανικό των νέων αυτών, κοριτσιών και αγοριών που μέσα στις συνθήκες αυτές, του Αγώνα, της Θυσίας, της Ανιδιοτέλειας, της Αγάπης στο συνάνθρωπο, ωρίμαζαν μέρα με τη μέρα με ασύλληπτη ταχύτητα.
Εξαιρετικό βιβλίο, κοσμεί και την δική μας βιβλιοθήκη!
ΑπάντησηΔιαγραφή