Σαν σήμερα: Το πογκρόμ ενάντια στους ανάπηρους Αλβανομάχους

Συμπληρώνονται 70 χρόνια από τη νύχτα της 30ής Νοέμβρη του 1943, όταν τα τάγματα ασφαλείας, με τις πλάτες των Ναζί κατακτητών, ξεχύθηκαν στα νοσοκομεία της Αθήνας, με ένα άγνωστο μέχρι τότε πογκρόμ ενάντια στους 15.000 ανάπηρους του Ελληνοϊταλικού πολέμου.

Τους άρπαξαν, τους φόρτωσαν άρον άρον σε αυτοκίνητα και τους παρέδωσαν στους Γερμανούς, στις φυλακές Χαϊδαρίου και Χατζηκώστα. Ορισμένοι εκτελέστηκαν πάνω στα κρεβάτια του νοσοκομείου ή στα σπίτια τους.

Είναι γνωστό το μίσος που έτρεφαν οι ναζί για τους ανάπηρους και τους ψυχικά ασθενείς.

Είναι ίσως επίσης γνωστό ότι περίπου 250.000 άτομα με αναπηρία και ψυχασθένειες εξοντώθηκαν από τους ναζί και γύρω στα 400.000 άτομα στειρώθηκαν υποχρεωτικά παρά τη θέλησή τους, επειδή έπασχαν από ψυχικές ασθένειες ή αναπηρίες που πιστεύονταν ότι ήταν κληρονομικές. 

Όλα αυτά στα πλαίσια της ευγονικής και στην θεωρία ότι τα άτομα αυτά αποτελούν κόστος για το κράτος. 

Το υπόβαθρο βέβαια της σφαγής των αναπήρων του αλβανικού σχετίζεται και με την αθρόα ένταξή τους στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Πιθανότατα στην επιχείρηση αυτή λειτούργησαν και τα αντεκδικητικά αντανακλαστικά των Γερμανών φασιστών, που έφεραν βαρέως τη γενναία αντίσταση του ελληνικού λαού στην Κρήτη, στο Ρούπελ και αλλού. 

Το παραπάνω περιστατικό αποδεικνύει το "σεβασμό" που οι νεοφασίστες ισχυρίζονται ότι οι Γερμανοί έτρεφαν για τους Αλβανομάχους. 

Το 1943 τα νοσοκομεία της Αθήνας περιέθαλπαν γύρω στους 15.000 ανάπηρους πολέμου από τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940.

Τα σοβαρά τραύματά τους απαιτούσαν μακροχρόνια νοσοκομειακή περίθαλψη με αποτέλεσμα τα νοσοκομεία να μετατραπούν σχεδόν σε κύρια κατοικία.

Οι ανάπηροι Αλβανομάχοι, ήδη από το 1942 αρχίζουν να οργανώνουν την ζωή τους μέσα στα νοσοκομεία συστήνοντας επιτροπές που διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Η ένταξη των επιτροπών αυτών στο ΕΑΜ έγινε σχεδόν από την ίδρυσή του. Αργότερα, και με τη συνδρομή του ΕΑΜ οι επιτροπές αναπήρων ανέλαβαν τη διαχείριση των τροφίμων και των φαρμάκων παραγκωνίζοντας τους διορισμένους μαυραγορίτες από αυτό το πόστο.

Οι ανάπηροι δεν περιόρισαν τους αγώνες τους μόνο στη βελτίωση της δικής τους διαβίωσης. Από το 1941 συμμετείχαν σε πολλές συγκεντρώσεις και πορείες, στο πλευρό του ΕΑΜ και της Εθνικής Αλληλεγγύης, οι οποίες συχνά καταστέλλονταν με πυροβολισμούς και γκλομπ. Πολλοί από αυτούς στάλθηκαν σε στρατόπεδα και φυλακές που διατηρούσαν τα στρατεύματα κατοχής στην Ελλάδα, κάποιοι στάλθηκαν στο Νταχάου, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που σκοτώθηκαν.

Με την συνθηκολόγηση της Ιταλίας, πολλοί Ιταλοί φαντάροι και αντιφασίστες ζητούν καταφύγιο στα νοσοκομεία. Οι ανάπηροι και οι επιτροπές τους συγκεντρώνουν πολλά από τα όπλα των Ιταλών που βρίσκονται στα νοσοκομεία και τα διοχετεύουν στον ΕΛΑΣ. 

Είναι αυτή την περίοδο που οργανώνεται και το πογκρόμ εναντίων τους από τις κατοχικές αρχές και τα Τάγματα Ασφαλείας. Ο άνθρωπος που σχεδίασε το πογκρόμ στα νοσοκομεία και το άγριο χτύπημα των αναπήρων, δεν ήταν άλλος από τον "σκιώδη" άνθρωπο της κυβέρνησης Ράλλη, Στυλιανό Γονατά. Ο Γονατάς, μάλιστα, είχε κυνικά δηλώσει σε μια επιτροπή αναπήρων: «Θα σας εξοντώσουμε όλους, γιατί είσαστε ΕΑΜίτες». Κι ο Ράλλης, από τη δική του μεριά τους αποκαλούσε "κηφήνες και αναρχικούς".

Στις 30 Νοέμβρη του 1943 στις 3 τη νύχτα, Γερμανοί και γερμανοντυμένοι έκαναν την επίθεσή τους ενάντια στα 19 νοσοκομεία που οι ανάπηροι τα είχαν μετατρέψει σε κάστρα της Εθνικής Αντίστασης. Στην επιχείρηση υπολογίζεται ότι κινητοποιήθηκαν πάνω από 1.000 άτομα της αθηναϊκής γερμανικής φρουράς και των Ταγμάτων Ασφαλείας. 

Έσπαζαν τις πόρτες των νοσοκομείων, έσερναν τους ανάπηρους με κομμένα μέλη στο χώμα μέχρι που μάτωναν. Δεν άφηναν τους νοσοκόμους να τους βοηθήσουν και πολλοί εξ αυτών εκτελέστηκαν επί τόπου όταν προσπάθησαν να συγκρατήσουν τους εισβολείς. Ο χειρούργος Μανδράκης, στο νοσοκομείο "Σωτηρία" εκτελέστηκε καθώς διενεργούσε επέμβαση, όταν βγήκε από το χειρουργείο για να διαμαρτυρηθεί για το όργιο που συνέβαινε. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι οι Ταγματασφαλίτες άρπαζαν από τα χέρια τους ή από τα χέρια των αναπήρων τα τεχνητά μέλη και τα έσπαζαν για να μην τα χρησιμοποιήσουν και τους χτύπαγαν με αυτά στο κεφάλι. Μεγαλύτερη αγριότητα και μίσος έδειχναν στα μέλη των νοσοκομειακών επιτροπών, τα οποία υποδείκνυαν οι πράκτορές τους μέσα σε κάθε νοσοκομείο. 

Τα καμιόνια, αφού γέμιζαν με ανάπηρους, χωρίς τα ξύλινα μέλη τους, χωρίς τα γυάλινα μάτια τους, έφευγαν με μεγάλη ταχύτητα και άδειαζαν τα «φορτία» τους στα στρατόπεδα Χατζηκώστα και Χαϊδαρίου.

Τη νύχτα εκείνη μόνο, έγιναν 283 εκτελέσεις αναπήρων και νοσηλευτικού προσωπικού.