Βρισκόμαστε στις 18 Σεπτεμβρίου του 1948. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμο στάδιο και το μέτωπο του Γράμμου παραμένει ανοιχτή πληγή που αιμορραγεί τόσο για τον ΕΣ όσο και για τον ΔΣΕ. Οι εφεδρείες του ΔΣΕ είναι λιγοστές, και οι κυβερνητικές δυνάμεις έχουν ήδη βίαια ερημώσει πολλές από τις περιοχές δράσης των ανταρτών. Στην Ελλάδα όμως υπάρχουν ακόμα Έλληνες που δεν βρίσκονται στον Γράμμο, τις εξορίες ή τον τάφο. Έλληνες που επιθυμούν να αγωνιστούν στο πλάι του δίκιου και της ζωής...
Στις 18 Σεπτεμβρίου του 1948, έξι μαθητές του Γυμνασίου, όλοι αριστερών φρονημάτων, επιβιβάζονται σε αεροσκάφος που εκτελεί το δρομολόγιο Αθήνα- Θεσσαλονίκη. Η προκάλυψη των μαθητών ήταν ότι πήγαιναν στην Αθήνα για να δώσουν εξετάσεις. Επικεφαλής τους και "πατέρας" του σχεδίου που ακολούθησαν ήταν ο αξέχαστος Αντώνης Βογιάζος, μέλος του ΟΚΝΕ ήδη από το 1944. Οι έξι μαθητές οπλισμένοι με σουγιάδες και ένα σπασμένο μπουκάλι γκαζόζα, κατάφεραν να μπουν στο πιλοτήριο και να εξαναγκάσουν τους πιλότους να προσγειώσουν το αεροπλάνο στο Βελιγράδι. Ο λόγος ήταν ότι επιθυμούσαν να ενωθούν με τον ΔΣΕ, όμως όλες οι δίοδοι προς το βουνό ήταν αποκομμένες. Οι αεροπειρατές κατάφεραν να γίνουν δεκτοί από αντιπροσωπεία των τοπικών αρχών και να προωθηθούν όπως το επιθυμούσαν στο μέτωπο του Γράμμου και τον ΔΣΕ. Οι επιβάτες και το αεροσκάφος επέστρεψαν χωρίς άλλες περιπέτειες στην Ελλάδα.
Τα αποτελέσματα της επεισοδιακής αυτής απόπειρας ήταν μεγάλα. Ο έλεγχος στα αεροδρόμια έγινε αυστηρότερος και το ίδιο το συμβάν δημιούργησε ένα νέο κύκλο αφοπλιστικών ερωτήσεων για το μοναρχοφασιστικό καθεστώς από τα ξένα ΜΜΕ. Φυσικά το εγχείρημα είχε αποτελέσματα και για τους έξι ήρωες. Και τα έξι παιδιά καταδικάστηκαν ερήμην σε θάνατο ενώ στα δικαστήρια σύρθηκαν και οι οικογένειές τους που δεν γνώριζαν απολύτως τίποτα για το γεγονός. Το αστικό κράτος της εποχής αποπειράθηκε να μεταθέσει την ευθύνη της ενορχήστρωσης του εγχειρήματος στο ΚΚΕ, γεγονός όμως είναι πως το όλον είναι προϊόν της φλογερής ψυχής αυτών των έξι αγοριών...
Τα ονόματα των πρώτων αεροπειρατών της ιστορίας είναι:
- Αλέξανδρος Κουφοδάκης, 21 ετών
- Δημήτριος Κουφοδάκης, 23 ετών
- Αχιλλέας Κλετιμλίδης, 19 ετών
- Αντώνης Βογιάζος, 18 ετών
- Γιώργος Κέλας, 17 ετών
- Σπύρος Χειλμιάδης, 18 ετών
Από τα έξι ηρωικά παιδιά, ο Σπύρος Χειλμιάδης αγνοείται από τις επιχειρήσεις του ΕΣ στο Κιλκίς το 1949 ενώ οι υπόλοιποι κατάφεραν να περάσουν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού μετά το 1949. Ο Αντώνης Βογιάζος, γνώστης τριών ξένων γλωσσών σπούδασε σκηνοθεσία στην ΕΣΣΔ, και έγινε ο επίσημος μεταφραστής του έργου του Λένιν στα ελληνικά. Αργότερα σκηνοθέτησε αρκετές ταινίες και σειρές της σοβιετικής τηλεόρασης.
Να σημειώσω ότι τα παιδιά ήταν ΕΠΟΝίτες και όχι απλώς αριστερών πεποιθήσεων, ενώ η ΟΚΝΕ [και όχι ο ΟΚΝΕ, Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας] δεν υπήρχε το 1944, αυτοδιαλύθηκε το 1943 και οι νεολαίοι εντάχθηκαν στην ΕΠΟΝ, δεν υπήρχαν διπλές αντάξεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΑΛΕΚΟΣ ΚΟΥΦΟΥΔΑΚΗΣ γεννήθηκε το 1927 στη Θεσσαλονίκη. Στις 21 Φλεβάρη του 1944 στην επέτειο της ίδρυσης της ΕΠΟΝ, γίνεται μέλος της και μετά εντάσσεται στον εφεδρικό ΕΛΑΣ. Μέλος του ΚΚΕ γίνεται την άνοιξη του 1944.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποφασίζει να ξεφύγει από τις διώξεις με τον αδελφό του και άλλους 4 πατριώτες. Με την αεροπειρατεία της DΑΚΟΤΑ το 1948, φτάνουν στα Σκόπια. Ξαναμπαίνουν στην Ελλάδα, εντάσσονται και οι 6 στο Δημοκρατικό Στρατό και ονομάζονται ανθυπολοχαγοί πολιτικοί επίτροποι, για ανθραγαθία.
Τέλος του 1948 στέλνεται στην 5η σειρά της Σχολής Αξιωματικών στις Πρέσπες και στις αρχές του 1949 στη Σχολή Πολιτικών Επιτρόπων Πόλεων και Υπαίθρου.
Τραυματίζεται και μεταφέρεται για θεραπεία στη Λαϊκή Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας.
Υπήρξε συντάκτης στον «Αγωνιστή», την εφημερίδα των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων, από το 1953 ως το 1954.
Στη συνέχεια σπουδάζει Χημεία στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου, το οποίο είναι ένα από τα αρχαιότερα στην Κεντρική Ευρώπη.
Εκλέγεται γραμματέας της ΚΟΒ των Ελλήνων Φοιτητών του Πανεπιστημίου κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών σπουδών του και μετά γραμματέας της ΚΟΒ Πράγας.
Το 1958 παίρνει το πτυχίο του και αρχίζει το διδακτορικό του με θέμα την επίδραση του υδρογόνου στα μέταλλα. Ταυτόχρονα εργάζεται σε Ινστιτούτο Ερευνών. Καρπός αυτής της εργασίας είναι εφτά επιστημονικές ευρεσιτεχνίες να είναι δικές του.
Το 1968 τάσσεται υπέρ του Κόμματος και των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας.
Το 1975 επισκέπτεται την Ελλάδα και τελικά επαναπατρίζεται το 1978.
Ο Αλέκος Κουφουδάκης πήρε την ελληνική ιθαγένεια το 1981.
Από το 1985 ήταν συνεργάτης του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», όπου εργάστηκε ως τη συνταξιοδότησή του.
Το 1991, για μια ακόμη φορά, υπερασπίστηκε το χαρακτήρα της μαρξιστικο-λενινιστικής φυσιογνωμίας και τις αρχές λειτουργίας του ΚΚΕ.
Ηταν μέλος της ΚΟΒ Ερευνας της Αχτίδας ΑΕΙ-ΤΕΙ-Ερευνας της ΚΟ Αθήνας, πάντα παρών στις συνεδριάσεις, στις πορείες, σε όλες τις «μάχες». Υπήρξε παράδειγμα για όλους.
Απεβίωσε στις 25 Μάη 2006