Τρεις ήρωες της Μακρονήσου

Ανάμεσα σε πολλούς τρεις είναι οι φυσιογνωμίες που ξεχωρίσαμε σήμερα από τους ήρωες της κόλασης της Μακρονήσου, διαβάζοντας το ωραίο βιβλίο "ΣΦΑ" του Βαρδή Βαρδινογιάννη. Σε αυτούς που τελείως υποκειμενικά ξεχωρίσαμε ανάμεσα στους πολλούς και όμοιούς τους, αφιερώνουμε αυτό το μικρό άρθρο

Γιώργης Ζερμπίνης: Ο Γιώργος Ζερμπίνης, γέννημα και θρέμμα της Καλαμάτας υπήρξε από μικρός παιδί του εργατικού μόχθου και της διαπάλης. Με γονείς εργάτες γης, γνώρισε από παιδί την φτώχεια και τις στερήσεις και αναγκάστηκε να μορφωθεί μέσα σε αφάνταστες δυσκολίες. Συνδικαλιστής ήδη από την περίοδο του Μεταξά γνώρισε αφάνταστες διώξεις και τρομοκρατία έχοντας προσπαθήσει να οργανώσει μια από τις πρώτες πορείες υποστήριξης των απεργών εξεγερμένων εργατών της Θεσσαλονίκης από την θέση του προέδρου του εργατικού κέντρου Καλαμάτας. Κατά την περίοδο της Κατοχής οργανώνεται στο ΚΚΕ και περνά στο ΕΑΜ Καλαμάτας στον αγώνα του λαού ενάντια στον φασισμό αλλά και στους ντόπιους κεφαλαιοκράτες. Το όνειρό του δεν θα πραγματοποιηθεί όπως ούτε και αυτό του μαχόμενου λαού μας. Η Βάρκιζα θα τον βρει διωκόμενο και η σύλληψή του δεν θα αργήσει να γίνει ήδη από το 1947. Ο Ζερμπίνης μεταφέρεται στις φυλακές Καλαμάτας όπου αναμένει την δίκη του και κατόπιν στην Μακρόνησο. Στην κόλαση της ΣΦΑ θα περάσει μαζί με άλλους φρικτά μαρτύρια. Ο Γιώργος Ζερμπίνης υπέφερε το μαρτύριο της γάτας, το ηλιακό πειθαρχείο, το καθημερινό ξύλο, το μπάνιο με θαλασσινό νερό στο πολικό ψύχος του χειμώνα και τόσα και τόσα άλλα φρικτά βασανιστήρια. Το 1948, ο Γιώργος Ζερμπίνης πιστός και αλύγιστος στις ιδέες του μεταφέρεται σε δίκη από το έκτακτο στρατοδικείο Καλαμάτας που του καταλογίζει την παραβίαση του Γ' Ψηφίσματος και τον στέλνει στο απόσπασμα. Έπεσε ένα πρωί Τετάρτης μαζί με τον Σωτήρη Παπαγιαννόπουλο και τον αρχιμανδρίτη Καλαμάτας.

Σωτήρης Παπαγιαννόπουλος: Γεννήθηκε το 1929 στην Μεσσηνία και εργάστηκε σκληρά σαν εργάτης γης ήδη από τα πρώτα του εφηβικά χρόνια. Κατά την περίοδο της Κατοχής οργανώνεται στο ΕΑΜ, την ΟΚΝΕ και με την ίδρυσή της περνά και στην ΕΠΟΝ. Με την συνθήκη της Βάρκιζας συλλαμβάνεται από παρακρατικούς, βασανίζεται φρικτά και στέλνεται στις φυλακές. Το 1948, μετάγεται στην Μακρόνησο "εν αναμονή δίκης". Εκεί τοποθετείται στην κόλαση της ΣΦΑ όπου βασανίζεται φρικτά και νυχθημερόν. Η στοχοποίησή του έχει να κάνει με το μικρό της ηλικίας του. Οι δήμιοί του με προεξάρχοντα τον Κοθρά υπολογίζουν να τον σπάσουν αλλά λαθεύουν. Ο Σωτήρης παραμένει ακλόνητος βράχος. Μια νύχτα του χειμώνα, εκτεθειμένος στο κρύο, γυμνός και μουσκεμένος με θαλασσινό νερό,  δέχεται την επίθεση ολόκληρης σχεδόν της ΑΜ. Τον αφήνουν σχεδόν νεκρό. Μονάχα οι τιτάνιες προσπάθειες των συντρόφων του και των κρατουμένων γιατρών του ΣΦΑ καταφέρνουν να τον επαναφέρουν. Ο Σωτήρης Παπαγιαννόπουλος οδηγείται σε δίκη τον Μάρτη του 1948 με τον Γεώργιο Ζερμπίνη και τον αρχιμανδρίτη Καλαμάτας. Καταδικάζεται με το Γ' Ψήφισμα και εκτελείται με την γροθιά υψωμένη μαζί με τους τρεις συντρόφους του ένα πρωί Τετάρτης.


Ο αρχιμανδρίτης Καλαμάτας: Ο άγνωστος σε εμάς και φαντάζομαι και στο ευρύ κοινό αρχιμανδρίτης της Καλαμάτας που λόγω της δράσης του στο πλευρό των ανταρτών της κατοχής σύρθηκε και μαρτύρησε στην Μακρόνησο την περίοδο 1948-1949. Καμιά πηγή δεν μας ταυτοποιεί τα άλλα του στοιχεία αφού το όνομά του έχει διαγραφεί και από τα μητρώα της κατά τα άλλα φιλολαϊκής εκκλησίας. Το σημαντικό είναι ότι αυτός ο άνθρωπος που μαρτύρησε και αγωνίστηκε κοντά σε παιδιά του λαού και υπηρέτησε την θρησκεία του καλύτερα από κάθε όμοιό του, εκτελέστηκε μαζί με τους Σωτήρη Παπαγιαννόπουλο και Γιώργη Ζερμπίνο, σύμφωνα με το Γ ' Ψήφισμα ως "εχθρός του έθνους".

Παρακαλούμε για τον εμπλουτισμό του άρθρου στείλτε μας τυχόν στοιχεία του ήρωα αρχιμανδρίτη εάν τα γνωρίζετε...