Εκκλησιαστική κοπριά και νεοναζισμός

Το 1069μΧ. ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μανουήλ Κομνηνός διαμαρτύρεται έντονα στους συμβούλους του για την εμπλοκή της Εκκλησίας στα ζητήματα του κράτους. Ζητά την υποστήριξή τους σε σειρά νομοθετημάτων που επιθυμεί να εφαρμόσει που θα περιορίζουν αυτή την επιρροή. Η απάντηση είναι διστακτική μεν αρνητική δε. Πολλοί από τους άρχοντές του ήταν ήδη σε στενές οικονομικές σχέσεις με την Εκκλησία με αποτέλεσμα να διστάζουν απέναντι σε κάτι τέτοιο.

Το πρόβλημα του Μανουήλ Κομνηνού ξεκινά ήδη από τις απαρχές της χριστιανικής θρησκείας και συνεχίζεται έως και σήμερα.


Σήμερα η επίσημη θέση της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι η μη εμπλοκή της με τα πολιτικά ζητήματα, γραμμή όμως που δεν εφαρμόζει , όπως έκανε στην πορεία ολόκληρης της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Αφορμή για το άρθρο αυτό είναι ο αποτροπιασμός που μας προκάλεσε η πρόσφατη δήλωση του μητροπολίτη Αμβροσίου σχετικά με το πολιτικό σκηνικό της χώρας, σε κήρυγμά του εκ του άμβωνος.
Ειπώθηκαν τα εξής: «Δεν δύναμαι να κατανοήσω πώς και γιατί οι ιδέες της Χρυσής Αυγής είναι ανατρεπτικές και γιατί δεν είναι το ίδιο ανατρεπτικές ή επικίνδυνες και οι ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΚΕ».

Ακούγοντας αυτά αναρωτιόμαστε εάν πρόκειται για βλακεία ή για στοχευμένη προπαγάνδα. Αναλογιζόμενοι την ιστορική διαδρομή της Εκκλησίας καταλήγουμε στο δεύτερο. Άραγε ο κύριος Αμβρόσιος δεν γνωρίζει τα εγκλήματα του ναζισμού στην χώρα; Δεν γνωρίζει τι έκαναν οι ορδές του Χίτλερ στα Καλάβρυτα, στα οποία τυχαίνει να είναι μητροπολίτης; Δεν γνωρίζει ότι η Χρυσή Αυγή κρύβεται πίσω από δολοφονίες και ξυλοδαρμούς μεταναστών και Ελλήνων που αποτελούν με την στενή αλλά και την ευρύτερη έννοια ποίμνιο του κύριου Αμβρόσιου; Για να απαντήσουμε θα πρέπει να επιστρέψουμε ξανά στην ιστορία και να ρίξουμε φως σε κάποια θέματα.


Όταν ο ναζισμός πατά το πόδι του στην χώρα η επίσημη Εκκλησία, με την μοναδική φωτεινή στάση του Χρύσανθου, θα ορκίσει αδιαμαρτύρητα την νέα κυβέρνηση Κουίσλινγκς της χώρας. Από εκεί και μετά θα συντρώγει και θα συνεστιάζεται μαζί με τους δυνάστες του λαού ντόπιους και ξένους, τους μαυραγορίτες και τους βασανιστές. Ελάχιστα τα φαεινά παραδείγματα που θα διαλέξουν τον δρόμο της αντίστασης και θα το πληρώσουν με "ξύρισμα", βασανιστήρια και εκτελέσεις.

Θυμίζουν αυτοί οι ευσεβείς ιερείς κάτι στον κύριο Αμβρόσιο; Τους γνωρίζει; Τους δίδασκαν στις ιερατικές σχολές που φοίτησε;

Προχωράμε στο 1942 και μετά. Η μητροπολίτες ανά την χώρα υιοθετούν μια ενιαία και καλά κατευθυνόμενη στάση. Κατακεραυνώνουν εξ άμβωνος τους αντάρτες του ΕΛΑΣ, καλούν τον λαό να υποκύψει στην πείνα και τον θάνατο "για να μην δίδεται λόγος εις τους Γερμανούς να πράξουν αναλόγως". και συνεργάζονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με τους χειρότερους ταγματασφαλίτες και προδότες της χώρας ( δείτε: H εκκλησία στην Κατοχή).  Χαρακτηριστικά θα μείνουν τα συγχαρητήρια και του Αγίου Όρους στον Αδόλφο Χίτλερ για την νίκη του επί των Σοβιετικών:

Εν Αγίω Όρει τη 13/26 Απριλίου 1941

Προς την Αυτού Εξοχότητα τον Αρχικαγκελλάριον του ενδόξου Γερμανικού Κράτους Κύριον Αδόλφον Χίτλερ εις Βερολίνον.

Εξοχότατε,

Οι βαθυσεβάστως υποσημειούμενοι Αντιπρόσωποι των Είκοσιν Ιερών Βασιλικών Πατριαρχικών και Σταυροπηγιακών Μονών του Αγίου Όρους Αθω, λαμβάνομεν την εξαιρετικήν τιμήν ν' απευθυνθώμεν προς την Υμετέραν Εξοχότητα και παρακαλέσωμεν Αυτήν θερμώς, όπως, ευαρεστημένη, αναλάβη υπό την Υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν και κηδεμονίαν τον Ιερόν τούτον Τόπον, του οποίου Ηγούμενοι και αντιπρόσωποι τυγχάνομεν, διαδεχομένη εν τούτω τους ιδρυτάς και Ευεργέτας του Ιερού τούτου Τόπου Βυζαντινούς Αυτοκράτορας και διαδόχους τούτων.

Το Αγιον Όρος, Εξοχώτατε, συνέστη εις Πανορθόδοξον μοναχικήν πολιτείαν, εις ήν ανέκαθεν διαβιούν εν αγαστή ομονοία μοναχοί ακωλύτως προσερχόμενοι από διάφορα ορθόδοξα Έθνη, κατά τον Θ΄ μ.Χ. αιώνα, πνευματικώς μεν εξαρτωμένων από του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, πολιτικώς δε αυτοδιοικούμενον υπό της Ιεράς Συνάξεως των Αντιπροσώπων των Είκοσιν Ιερών και Κυριάρχων Μονών και πολιτειακώς υπαγομένων υπό την προστασίαν και κηδεμονίαν των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων και των διαδόχων Αυτών.

Το Αυτονομιακόν τούτο πολίτευμα περιεθριγκώθη δι' αλλεπαλλήλων τυπικών και Χρυσοβούλων των ιδρυτών και ευεργετών των Ιερών μονών Βυζαντινών Αυτοκρατόρων Βασιλείου του Μακεδόνος (882), Ιωάννου Τσιμισκή (972), Κωνσταντίνου Μονομάχου (1046), Στεφάνου Δουσάν (1346) και άλλων Σλαύων, Ουγγροβλάχων Ηγεμόνων και των μετέπειτα Σουλτανικών Φιρμανίων τελευταίως δε υπό του Καταστατικού Χάρτου του 1926, ούτινος δύο αντίτυπα εσωκλείομεν.

Το ουτωσί καθιερωθέν προνομιακόν και αυτοδιοίκητον καθεστώς του Ιερού τούτου Τόπου, αποτελέσαν αντικείμενον συζητήσεων και επικυρώσεων διαφόρων διεθνών συνθηκών περιεθριγκώθη τέλος, διά του 62ου άρθρου της Βερολινείου συνθήκης του έτους 1878, έχοντος ούτω, οι μοναχοί του Όρους Αθω οθενδήποτε και αν κατάγωνται θα διατηρήσωσι τα κτήματα και τα πρότερα αυτών δικαιώματα και θ'; απολαύωσιν, άνευ ουδεμιάς εξαιρέσεως, πλήρους ισότητος δικαιωμάτων και προνομίων.

Των εν Αγίω Όρει ενασκουμένων Μοναχών, ανεξαρτήτως τόπου προελεύσεως και Εθνικότητος, σκοπός και αποστολή καθ' όλον τον υπερχιλιετή βίον του Αγίου Όρους, υπήρξεν η διατήρησις, προαγωγή και εξασφάλισις των Ιερών αυτού σκηνωμάτων, η διά της ακαταπονήτου φιλεργίας των εν αυτώ ενασκουμένων μοναχών καλλιέργεια της τε εκκλησιαστικής και κλασσικής φιλολογίας και καλλιτεχνίας, ο ασκητικός βίος και η διηνεκής προσευχή υπέρ του σύμπαντος κόσμου.

Την διατήρησιν του καθεστώτος τούτου της αυτονόμου μοναχικής πολιτείας, ικανοποιούντος πλήρως άπαντας τους εν Αγίω Όρει ενασκουμένους ανεξαρτήτως εθνικότητος Ορθοδόξους μοναχούς και εναρμονιζόμενοι προς τον σκοπόν και την αποστολήν αυτών, παρακαλούμεν και ικετεύομεν θερμώς την Υμετέραν Εξοχότητα όπως αναλάβη υπό την υψηλήν προστασίαν και κηδεμονίαν Αυτής.

Τον Βασιλέα των Βασιλευόντων και Κύριον των Κυριευόντων εξ όλης ψυχής και καρδίας ικετεύοντες, όπως επιδαψιλεύση τη Υμετέρα Εξοχότητι υγείαν και μακροημέρευσιν επ' αγαθώ του ενδόξου Γερμανικού Έθνους.

Υποσημειούμεθα βαθυσεβάστως"

Πηγή: Ιστορικόν Διπλωματικόν Αρχείον του Υπουργείου Εξωτερικών.
Αναδημοσίευση: περιοδικόν Ελληνικόν Πάνθεον, τεύχος 13, Ιουνίου-Αυγούστου 2001, σελίδα 18.

Μεταπολεμικά, ακολουθεί το όργιο του αντικομμουνισμού και του φασισμού. Ο στόχος όπως και τότε είναι το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ και οι άλλες αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις της εποχής.
Είναι ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός που θα συνομιλήσει ως αντιβασιλέας με τον Τσώρτσιλ κατά τα Δεκεμβριανά, και μέσω αυτού η Εκκλησία που αναλαμβάνει με την παραίτηση Παπανδρέου, το πογκρόμ του αντικομμουνισμού. Κατά τον εμφύλιο η στάση της Εκκλησίας εδραιώνεται ολοκληρωτικά. Από το μέτωπο που ένοπλοι ιερείς ακολουθούν τις συμμορίες της παρακρατικής ακροδεξιάς (παππούδες των σημερινών Χρυσαυγιτών) και τα ΜΑΥ, μέχρι την Μακρόνησο όπου ο Θεόφιλος κηρύττει τον τρόμο λέγοντας το περίφημο "Σήμερα ο Θεός θα σας δικάσει με το πιστόλι"(λίγο πριν την σφαγή των 300ων στο ΑΕΤΟ), η εκκλησία παίζει και εκείνη τον ρόλο της στην καταπίεση και την εξαθλίωση του ελληνικού λαού.


Πώς άραγε ο κύριος Αμβρώσιος να ξεφύγει από την ιστορία; Πώς να μην συνεχίσει μια τέτοια "θαυμάσια" πορεία των προκατόχων του; Αλλά ακόμα κι αν δεν μπορεί ο ίδιος να ξεφύγει από την εκκλησιαστική κοπριά του αντικομμουνισμού και της αντιαριστεράς, αν δεν μπορεί να μην θαυμάσει τον νέο Χίτλερ-Μιχαλολιάκο, ας σιωπήσει τουλάχιστον γιατί το χώμα των Καλαβρύτων που πατά, είναι σπαρμένο με τα κόκαλα των νεκρών αθώων πολιτών που σφαγιάστηκαν από τους Ναζί με τις στολές χασάπη, που τιμά και θαυμάζει ο κύριος Μιχαλολιάκος...

Στιγμές από την φαεινή ιστορία της Εκκλησίας και της Χρυσής Αυγής σε έναν επίκαιρο παραλληλισμό

Ο φασίστας Πούλος με τον ιερέα πάντα στην δεξιά του

Συνεργασίες με τον κατακτητή

Μητροπολίτης σε διατεταγμένη υπηρεσία

Κείμενο της Μητρόπολης Ιωαννίνων του 1943 που καταφέρται ενάντια στον ΕΛΑΣ

Πράκτοας της Ιντέλιτζενς Σέρβις και μετέπειτα ιερέας

Πράκτοας της Ιντέλιτζενς Σέρβις και μετέπειτα ιερέας

Δημοκρατικός χαιρετισμός των νέων φίλων του κυρίου Αμβρόσιου

Έκδοση της Χρυσής Αυγής με τον ήρωά τους Ρούντολφ Ες

Ακόμα ένα έντυπο της Χρυσής Αυγής με αφιέρωμα στον Αδόλφο Χίτλερ.

Με την ματιά στραμμένη στον ναζισμό

Μια τελευταία φωτογραφία-σχόλιο

Παπούδες της Χρυσής Αυγής; Φίλοι του κυρίου Αμβρόσιου; Ήρωες των παιδικών τους παραμυθιών; Δεν γνωρίζουμε, πάντως για εμάς σφαγείς του ναζισμού