Ας ακούσουμε την μαρτυρία της Πέπης Καραγιάννη. Υπήρξε αγωνίστρια του ΕΑΜ και το μεταβαρκιζιανό κράτος την καταδίκασε για την δράση της σε δέκα χρόνια φυλάκιση.
« Με συλλάβανε στις 2 η ώρα το μεσημέρι στις 23 Σεπτεμβρίου του 1946, έξω από το εστιατόριο Ελλάς στην Ομόνοια, την ώρα που περπάταγα και με οδήγησαν βίαια μέσα σε ένα μεγάλο στρατιωτικό αυτοκίνητο. Μέσα στο αυτοκίνητο ήταν τέσσερις στρατιώτες και δύο με πολιτικά. Όλοι άγνωστοι. Στις δικές μου διαμαρτυρίες για το που με πάνε μου απάντησαν ότι με συνέλαβε ο ελληνικός στρατός. Με κατέβασαν στο δεσμοφυλακείο 15 στο Χαϊδάρι. Το βράδυ, στις 12 παρά 10 μου άνοιξε το κελί ο λοχίας Ρασιάς να με πάρει για ανάκριση στο γραφείο. Ήταν εκεί και δύο φαντάροι ο Τσόκαρης, ο Μπάρλας ( Πελοποννήσιοι ) και ο Τσεβελέκας (Στερεά Ελλάδα. Με γύμνωσαν ολότελα και άρχισαν να με χτυπάνε με τον βούρδουλα. Όταν σταμάτησε ο βούρδουλας άρχισαν να μου ρίχνουν μπουνιές στο στομάχι και την κοιλιά. Όταν λιποθυμούσα με έβρεχαν με αλατόνερο μ’ αρπάζανε από τα μαλλιά και άρχιζαν πάλι με τον βούρδουλα. Το αίμα πετάγονταν και ξανάπεφτε στο κορμί μου. Τόσο που νόμιζα ότι έριχναν χώμα ή κάτι άλλο πάνω μου. Μου έδωσαν μια καραβάνα αλατόνερο. Με ανάγκασαν να πιω. Όταν κουράστηκαν να με δέρνουν με παράτησαν μέσα στα αίματα με τα μάτια κλειστά από τις γροθιές, λιπόθυμη ανάμεσα στις λάσπες και τα νερά. Συνήλθα νιώθοντας βάρος επάνω μου. Ο χοντρός (ο Μπάρλας) με βίαζε. Ήμουν ανίκανη να μιλήσω ή να κινηθώ. Όταν τελείωσε βγήκε και μπήκε ο άλλος. Ήρθε κοντά μου με τον ίδιο σκοπό. Είχα συνέλθει και ξεκίνησα να του φωνάζω. Δεν έχεις μάνα? Δεν έχεις αδερφή? Σκέψου την αδελφή σου! Εκείνη την στιγμή συνήλθε και με άφησε…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου