Στα βήματα της Ιστορίας- Αλμυρός και Παλαιός Πλάτανος

Ο Κόκκινος Φάκελος επισκέφθηκε την κωμόπολη του Αλμυρού στη Βοιωτία. Κατά την περίοδο της Κατοχής, ο Αλμυρός υπήρξε μια από τις "ανταρτομάνες" πόλεις της χώρας, με εκατοντάδες μέλη και φίλους της ΕΠΟΝ, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Αλληλεγγύης. Το 1944 μάλιστα, στον Αλμυρό δόθηκε μια από τις φονικότερες μάχες της Κατοχής ανάμεσα στις κατοχικές δυνάμεις του Άξονα, τη λεγεώνα των Βλάχων και μάχιμα τμήματα της υποδειγματικής ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ. Κοντά στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου δεκάδες υπήρξαν οι νεκροί του ανθού της νεολαίας και των αγωνιστών της εποχής. 

Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου εκατοντάδες υπήρξαν οι Αλμυριώτες αγωνιστές που αιμοδότησαν το ΔΣΕ, ενώ ακόμα περισσότεροι υπήρξαν οι νεκροί από τη Λευκή Τρομοκρατία, των Σουρλαίων και των Καλαμπαλίκιδων. Το 1948, με τις εκκαθαρίσεις των κυβερνητικών δυνάμεων της περιοχής, εκατοντάδες υπήρξαν επίσης και οι κάτοικοι των γύρω περιοχών που εκτοπίστηκαν από τα γύρω χωριά, μέσα στην πόλη. Στους κατοίκους αυτούς που κυνικά το κράτος ονόμαζε "ανταρτόπληκτους" επιτρεπόταν να βγαίνουν μια φορά την ημέρα από την πόλη, μόνο με ένα κομμάτι ψωμί μαζί τους (για να μην τροφοδοτούν τους αντάρτες) και να πηγαίνουν στα κτήματά τους και τα ζώα τους. 

Το φυλάκιο του Αλμυρού

Το παρακάτω φυλάκιο είναι ένα από θλιβερά υπολείμματα του Εμφυλίου στον Αλμυρό. Πρόκειται για ένα από τα φυλάκια που μαζί με αγκαθωτό συρματόπλεγμα και νάρκες περικύκλωναν την πόλη. Κατασκευάστηκε ο 1948 και από την τοποθεσία του, υποθέτουμε ότι αποτελούσε σημείο εισόδου και εξόδου από την πόλη.

Ο Παλιός Πλάτανος

Κοντά στον Αλμυρό βρίσκεται το ανταρτοχώρι Πλάτανος. Πρόκειται για ένα μεγάλο χωριό που δημιουργήθηκε περίπου στον 16ο αιώνα από ντόπιους κατοίκους και κατοίκους των χωριών του Πηλίου που έφθασαν στην περιοχή διωγμένοι από την πανούκλα που είχε ξεσπάσει στον τόπου τους. Η επίδραση των Πηλιωτών φαίνεται στα αρχοντικά, πέτρινα δίπατα σπίτια του χωριού που ξεχωρίζουν ακόμα ανάμεσα στα δέντρα. Μετά από διάφορες καταστροφές και δεινά που υπέστη το χωριό ανά τους αιώνες, το 1943, οι φασιστικές Ιταλικές δυνάμεις εισήλθαν στο χωριό και το κατέκαψαν ολοσχερώς. 

Συγκεκριμένα, στις 14/08/1943 μετά τη μάχη του Αλμυρού, οι Γερμανοί βομβάδρισαν το χωριό ως αντίποινα χρησιμοποιώντας αεροπλάνα "Stukas" που έριξαν εμπρηστικές βόμβες στα σπίτια. Μια ημέρα μετά, τμήμα των Ιταλικών δυνάμεων του Αλμυρού επικουρούμενο από έναν λόχο της λεγεώνας των Βλάχων εισήλθαν στον Πλάτανο και ξεκίνησαν να καίνε αδιακρίτως και να πλιατσικολογούν τα σπίτια του χωριού. Τοπική εφημερίδα αναφέρει σχετικά:

"Εξηκοντίζουν με ειδικές αντλίες μια εύφλεκτο σκόνη στους εξωτερικούς και εσωτερικούς  τοίχους των  κατοικιών  και των αχυρώνων. Μετά με ένα πυροβολισμό λαμπάδιαζαν τα πάντα . Ευτυχώς δεν υπήρξαν  ανθρώπινα  θύματα, γιατί οι κάτοικοι το είχαν εγκαταλείψει έγκαιρα."

Το χωριό καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς και εγκαταλήφθηκε οριστικά το 1960. Σήμερα το χωριό-μνημείο της Εθνικής Αντίστασης έχει αφεθεί στη μοίρα του. Η φύση σιγά-σιγά διεκδικεί ξανά τα σπίτια και τους δρόμους, ενώ μερικά από αυτά έχουν μετατραπεί σε μαντριά.