Το χωριό Πηγές βρίσκεται κοντά στην Άρτα και στον ποταμό Αχελώο. Πρόκειται για ένα χωριό με πλούσια ιστορία και μεγάλη φυσική ομορφιά. Κοντά στο χωριό βρίσκεται η γέφυρα του Κοράκου, το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι της Ελλάδας. Ωστόσο, το γεφύρι αυτό συνδέεται με μια μεγάλη ιστορική ανακρίβεια, που το θέλει να καταστρέφεται στις 28 Μαρτίου του 1949 από τον Δημοκρατικό Στρατό σε μια στρατηγική του υποχώρηση (πηγή εδώ). Η άποψη αυτή έχει φτάσει και στο διαδίκτυο, είτε ως απλή ιστορική καταγραφή, είτε ως ένα ευθύ "κατηγορώ" στο Δημοκρατικό Στρατό και ειδικότερα στον Χαρίλαο Φλωράκη, που καθώς αναφέρεται υπήρξε ο "ιθύνων νους" πίσω από την καταστροφή του γεφυριού.
Παρά την "εθνικιστική μήνη" για τη γέφυρα του Κοράκου, η οποία ως κατεξοχήν κοντόφθαλμη και απαίδευτη, ξεχνά την αναγκαιότητα του πολέμου, που δεν εξετάζει μνημεία πολιτισμού και παρακαταθήκες, θα θέλαμε να παραθέσουμε δύο έγκυρες μαρτυρίες για την υπόθεση της καταστροφής της γέφυρας, που προέρχονται από πρωταγωνιστές της σύγκρουσης και όχι από νεόκοπους "δεξιούς ψάλτες". Όπως θα δείτε παρακάτω, καμιά από τις δύο μαρτυρίες δεν αναφέρεται σε σαμποτάζ της γέφυρας από μεριάς του ΔΣΕ, ο οποίος σε μια φάση δύσκολης υποχώρησης, ασφαλώς δεν διέθετε χρόνο ή μέσα για ένα τέτοιο εγχείρημα.
Μαρτυρία πρώτη: Χρήστος Κόφας (στον Ριζοσπάστη 6 Γενάρη του 2006)
"Τα τμήματα του ΔΣΕ συμπτύσσονται από την περιοχή του Βάλτου, προς τη γέφυρα Κοράκου. Όλα τα περάσματα είναι πιασμένα. Ο ΔΣΕ με πολύ κόπο και σθένος κρατάει τη γέφυρα, τα «Πέντε Αδέρφια», και το ύψωμα πάνω από τη γέφυρα στις Πηγές.
Γύρω από τη γέφυρα μια κόλαση φωτιάς και σίδερου. Αεροπορία, πυροβολικό έχουν στόχο να ρίξουν τη γέφυρα, να αποκόψουν τα τμήματά μας. Η αεροπορία ανέλαβε να καταστρέψει το γεφύρι με πολυβολισμούς και ρουκέτες. Τα ΣΠΙΤΦΑΪΡ πραγματοποίησαν 150 εξόδους. Με αυτή την αποστολή, ολόκληρη τη μέρα 28η Μάρτη 49 γύρω από το γεφύρι Κοράκου εκτυλίχτηκαν μερικές από τις πλέον άγριες συμπλοκές ολόκληρου του Εμφυλίου.
Τα τμήματά μας περνούν, ο μεγάλος τους όγκος. Μια διμοιρία μόνο ξεκόπηκε δυτικά του Αχελώου. Ώρα 21.15 στις 28 Μάρτη 1949 η γέφυρα του Κοράκου τινάζεται στον αέρα.
Τα τμήματα του ΔΣΕ τράβηξαν για τα Πετρίλια.
Η Ι Μεραρχία του Φλωράκη έμεινε στο χώρο της Αργιθέας. Η II του Διαμαντή τράβηξε για τη Ρούμελη. Δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ."
Μαρτυρία δεύτερη: Θανάσης Τσαμπίρας (στο βιβλίο Ένα ανταρτόπουλο εξιστορεί)
" Μετά από δύο μέρες κατεβήκαμε το χιονισμένο βουνό και φτάσαμε σε κάτι χωριά προς το Αγρίνιο ή την Άρτα. Τα χωριά αυτά, από ότι θυμάμαι λέγονταν το πρώτο Σκουληκαριά και το δεύτερο Κομπότι. (...) Μετά είχαμε να περπατήσουμε κατηφόρα κι αυτό μας διευκόλυνε διότι κατεβήκαμε προς τη γέφυρα του κοράκου. Κατά το απόγευμα που πλησίαζε η αρχή της φάλαγγας να φτάσει στη γέφυρα, να σου και φτάνουν κάτι αεροπλάνα, τα οποία άρχισαν να βάλλουν. Νομίζω οι πρώτοι πέρασαν από τη γέφυρα, αλλά εμείς δεν προλάβαμε διότι τα αεροπλάνα έβαλαν στο στόχο και βομβάρδιζαν με μανία τη γέφυρα για να την γκρεμίσουν κι έτσι να μας εμποδίσουν να περάσουμε απέναντι. Το ποτάμι δε, από τα πολλά χιόνια που είχε η περιοχή ήταν κατεβασμένο με πολύ νερό και σχεδόν παγωμένο. Άιντε τώρα, μετά από τέτοια νύχτα και τέτοια πείνα και κούραση, να μην πω εξάντληση που είχαμε και με τα αεροπλάνα να ρίχνουν συνέχεια, να μπούμε μέσα στο ποτάμι και να περάσουμε απέναντι.
Τι να κάνουμε όμως έπρεπε να γίνει. Οι περισσότεροι άρχισαν σιγά σιγά να πέφτουν μέσα και να περνούν απέναντι. Εγώ βλέποντας τους άλλους που ήταν δυο πιθαμές πιο ψηλοί από εμένα και το νερό τους έφτανε ως το λαιμό σχεδόν και πολλές φορές τους κουκούλωνε, δεν αποφάσιζα να πέσω κι έτσι η ώρα περνούσε. Τα αεροπλάνα στην αρχή δεν κατάφεραν να γκρεμίσουν τη γέφυρα αλλά τις προξένησαν πολλές ζημιές. Περίμενα να σουρουπώσει και μαζί με κάτι άλλους περάσαμε πάνω από τη γέφυρα με το φόβο ότι θα πέσει, ενώ ακούγαμε το ποτάμι από κάτω να μουγκρίζει σαν άγριο θηρίο που περίμενε με ανοιχτό το στόμα να μας καταβροχθίσει.
Αφού περάσαμε, προχωρήσαμε και ανταμωθήκαμε με τους άλλους πιο πάνω, σε ένα χωριό που δεν θυμάμαι πως το έλεγαν. Από εκεί φύγαμε και πήγαμε πάλι προς τα βουνά των Αγράφων, πάνω από την Καρδίτσα."
Από τις παραπάνω μαρτυρίες προκύπτει ότι η γέφυρα του κοράκου δέχθηκε μεγάλες ζημιές από την κυβερνητική αεροπορία και πιθανώς και λόγω του μεγάλου όγκου νερού κατέρρευσε. Σε κάθε περίπτωση δεν αναφέρεται πουθενά η ανατίναξή της, γεγονός που πιθανότατα θα προκαλούσε μεγάλη εντύπωση στους μαχητές του ΔΣΕ που βρίσκονταν στο σημείο και θα είχε αποτυπωθεί στη μνήμη και τις αυτοβιογραφίες τους.
Να μη γράφονται ανακρίβειες την ανατίναξαν τα αεροπλάνα και τέτοια πράγματα, υπάρχουν ντοκουμέντα που αναφέρουν ακριβώς ποιοι το ανατίναξαν .... ΠΟΛΛΑ ... ενδεικτικά σας παραθέτω.... Χαρακτηριστικό είναι το τηλεγράφημα του Καπετάν Διαμαντή (Γ. Αλεξάνδρου) προς το Αρχηγείο Νοτίου Ελλάδος: «28-03-1949: Τμήματα πέρασαν γέφυρα στοπ / ξεκόφτηκε μια διμοιρία δυτικά του Αχελώου στοπ / αεροπορία στοπ / είχαμε αρκετούς τραυματίες στοπ / λίγους σκοτωμένους στοπ / Γέφυρα ανατινάχθηκε 21.15 στοπ».
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αν θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες στην διάθεσή σας.
https://1.bp.blogspot.com/-mBa1p3lO1KA/UVmruNVYl-I/AAAAAAABGLQ/6GrOTpG1a7c/s640/%CE%B3%CE%B5%CF%86%CF%85%CF%81%CE%B1+%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%85+%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B3%CE%BF.jpg
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο όνειρο των κατοίκων της περιοχής είναι να ανακατασκευαστεί «το Κορακογιοφύρι ». Ας βάλει και το ΚΚΕ το χέρι στην τσέπη να προσφέρει ένα σεβαστό ποσό να ξαναφτιάξουν οι κάτοικοι.
https://1.bp.blogspot.com/-LbYqpVAJZ4A/UVPtrItt32I/AAAAAAAADOA/MCEkg9pwCwo/s640/%CE%B3%CE%B5%CF%86%CF%85%CF%81%CE%B9+%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%85+3.jpg
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι απέμεινε από την γέφυρα του Κοράκου. Τη γέφυρα φρουρούσαν δυο Κούλιες, όπως ονομάζονταν τα τουρκικά φυλάκια, η μία από την πλευρά της Αργιθέας και η δεύτερη στην πλαγιά κάτω από τις Πηγές της Άρτας. Στις Κούλιες, που ήταν πέτρινα διώροφα κτίρια υπηρετούσαν τούρκοι φύλακες, που επόπτευαν το πέρασμα και το προστάτευαν από δολιοφθορά. Στην φωτογραφία φαίνεται μιά τέτοια Κούλια.
Επίσης στην φωτογραφία φαίνεται ότι κανένας ποταμός δεν πήρε το γεφύρι αλλά ανατινάχτηκε η καμάρα του.
Η ανατίναξη έγινε με 61 κιλά δυναμίτιδας που τοποθετήθηκε στη μέση του γεφυριού και πυροδοτήθηκε μέσα από την κούλια (δηλ. το φυλάκιο), από έναν αντάρτη με το όνομα Καραντάος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι σχέση έχει το ΚΚΕ? Θέλεις να υποκαταστήσει το κράτος στον ρόλο του? Είναι δυνατόν? Στην τελική αν θες κάτι τέτοιο ψήφισέ το.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα το ΚΚΕ δεν την ανατίναξε; (που ξέρεις μπορεί να έχω ψηφίσει περισσότερες φορές από σένα)...
ΔιαγραφήΕ αφού η συζήτηση κατέβηκε τόσο χαμηλά, θα απαντήσω ότι συμψηφίζουμε τις εκατομμύρια εργατοώρες καταναγκαστικής εργασίας στα κάτεργα της Γυάρου και της Μακρονήσου, και τότε το κράτος χρωστάει στο ΚΚΕ..
ΔιαγραφήΣτα πόδια του Φέλλου Πετρωτού (Λιασκόβου) Αργιθέας Καρδίτσας, στο συνοικισμό Συκιάς-θέση Πυργάκι ή Σκαλούλα κοντά στα Ξερικούλια και στα πόδια του Κοκκινόλακου των Πηγών (Βρεσθενίτσας) Άρτας (Φράξος- πλαγιά Τσολάκη), όπου ο Αχελώος ή Άσπρος ή Ασπροπόταμος χωρίζει τους δυο νομούς χτίστηκε το 1514-1515 η περίφημη μονότοξη πέτρινη καμάρα « Η Γέφυρα του Κοράκου» ή «το Κορακογιοφύρι » ή ποιητικά «του Κόρακα το γιόφυρο» ή «του Άσπρου το γιοφύρι». Ήταν το πέρασμα από την Ήπειρο στη Θεσσαλία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ιστορικό γεφύρι χτίστηκε από το Μητροπολίτη των γεφυριών Βησσαρίωνα το Β΄ μητροπολίτη Λάρισας.
Η ονομασία του γεφυριού οφείλεται στο ύψος του λέγεται ότι ο Βησσαρίωνας Β «την ημέρα των εγκαινίων σταθείς εις το μέσον της γέφυρας και ερωτών: "πώς με βλέπετε;", οι μαστόροι του απήντησαν: "σαν κόρακα", αυτός τους είπε: "ε, τότε γέφυρα του Κοράκου να είναι το όνομά της"».
Η δημοτική μούσα ύμνησε αυτό το γεφύρι :
ΑπάντησηΔιαγραφήΤ' έχεις καημένε κόρακα και σκούζεις και φωνάζεις;
Μήνα διψάς για αίματα για τούρκικα κεφάλια;
Πέτα ψηλά κατ' Άγραφα στου Άσπρου το γεφύρι
να φας κρέας από κατή και πλατ' από βοϊβόντα.
Η ΓΕΦΥΡΑ ήταν ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ κανένας δεν σκέφτηκε να το ανατινάξει, μέχρι που έφτασε εκεί ο ΔΣΕ ....
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://4.bp.blogspot.com/-DiFBDbF4TiA/UVPtzm2pMMI/AAAAAAAADOI/q6SfyiqVb3c/s640/%CE%93%CF%82%CF%86%CF%85%CF%81%CE%B9+%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%85+1.jpg
Ο Πουκεβίλ αναφέρει: «Χωρίς αμφιβολία η γέφυρα Κοράκου θα υπενθυμίζει για πολύ καιρό τα τελευταία τέκνα του Σουλίου που χάθηκαν το 1804 στις όχθες του Αχελώου. Οι δύστυχοι! Εδώ θα έπρεπε να έχει στηθεί ένα μνημείο γι ' αυτούς που να υπενθυμίζει τη θυσία και το θάνατο τους. Ωστόσο δεν τους πρόσφεραν τίποτε άλλο παρά μια αιματηρή σελίδα στην Ιστορία της Ελλάδος τον τελευταίο χρόνο».
Η Νίτσα Σινίκη-Παπακώστα και στην αναφορά για τη μάχη του Σέλτσου, διαβάζουμε: «Τα περισσότερα γυναικόπαιδα έπεσαν στο γκρεμό. Όσοι μπόρεσαν να φτάσουν μέχρι το ποτάμι, με την ελπίδα να περάσουν απέναντι στη Θεσσαλία, πνίγηκαν ή σκοτώθηκαν από τους Τούρκους που τους περίμεναν στη γέφυρα Κόρακου».
Η γέφυρα του Κοράκου, ήταν η μεγαλύτερη μονότοξη γέφυρα των Βαλκανίων, καθώς το άνοιγμα στην βάσης της ήταν 48 μέτρα, το μεγαλύτερο ύψος της 26, το πλάτος της 2,30 ενώ η απόσταση από την μία άκρη έως την άλλη ήταν 80 μέτρα. Λέγεται ότι ειδικά τις μέρες της βαρυχειμωνιάς το πέρασμα της γέφυρας προκαλούσε φόβο και δέος. Μάλιστα, οι ηλικιωμένοι της περιοχής θυμούνται ότι, σε πολλές περιπτώσεις, όσοι είχαν υψοφοβία τους έδεναν τα μάτια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό μνημείο, ένας Παρθενώνας της ευρύτερης περιοχής, ελαφρά τη καρδία το τίναξαν στον αέρα .... άντε ας μη γράψω τίποτα άλλο γιατί όσο το βλέπω μου ανάβουν λαμπάκια.
Οι περιοχές Αργιθέας και Τετραφυλλίας και γενικότερα οι νομοί Καρδίτσας - Άρτας, αν και συνορεύουν, αποκόπηκαν ώς το 1961, οπότε και κατασκευάσθηκε η σημερινή αμαξογέφυρα. Τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί επιστημονικές ημερίδες, με θέμα την προώθηση του ζητήματος για την ανακατασκευή του γεφυριού.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://3.bp.blogspot.com/-On_7bAokPn4/UVPuSbguOoI/AAAAAAAADOo/k_q3XLN9H-U/s640/%CE%B3%CE%B5%CF%86%CF%85%CF%81%CE%B9+%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%85+2.jpg
Κανείς δεν σκέφτηκε επί 500 χρόνια να ανατινάξει αυτό το κατασκευαστικό κόσμημα.... στο γεφύρι αυτό έχουν γίνει δεκάδες μάχες και κανείς δεν διανοήθηκε να το καταστρέψει το σύμβολο, το αξιολογότερο μνημείο στην περιοχή Ηπείρου - Θεσσαλίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην 22 Δεκεμβρίου 1866, δύναμη 600 Τούρκων στρατιωτών υπό τον Χατζήν - Εμίν Μπέη και ένα σώμα 400 Αλβανών αναχωρούν από την Άρτα για τη Μπότση, με σκοπό να καταπνίξουν την εξέγερση και εν συνεχεία αφού ελευθερώσουν τη γέφυρα Κοράκου να προελάσουν προς τη Θεσσαλία όπου θα χτυπούσαν το αναπτυσσόμενο καθημερινά επικίνδυνα, Θεσσαλικό κίνημα.
Το μεσημέρι της 26-12-1866 ο Εμίν Μπέης φθάνει στη Γρέβια, όπου διασπάται σε δυο τμήματα. Το ένα θα έφθανε μέσω της οροσειράς Νιγκόζι στη Βρεστενίτσα όπου θα έκανε επίθεση, το δε άλλο από παραποτάμια ατραπό θα έφθανε στα Κονάτσια, όπου θα επιτεθόταν στη φρουρά της γέφυρας που την αποτελούσαν 70 άνδρες υπό τον Ιωάννη Κοντονίκα. Ο Εμίν Μπέης πιστεύοντας (από πληροφορίες που είχε) ότι θα εκδηλώνονταν ταυτόχρονη επίθεση του Χαλίλ Πασά από τη Θεσσαλική πλευρά, διατάσσει γενική επίθεση κατά της φρουράς της γέφυρας. Οι επαναστάτες μάχονται γενναία και αποκρούουν όλες τις επιθέσεις. Σε μια στιγμή έπαψαν να πυροβολούν και προσποιήθηκαν υποχώρηση οπότε οι Τούρκοι παίρνοντας θάρρος όρμησαν να περάσουν τη γέφυρα. Μόλις όμως άρχισαν να διέρχονται, δέχτηκαν ομοβροντία πυροβολισμών εκ μέρους των θεσσαλικών τμημάτων που κατείχαν το αριστερό μέρος της γέφυρας υπό τον Γεώργιο Αλεξανδρή, ενώ ταυτόχρονα επαναλάμβανε εκ των όπισθεν την επίθεση η φρουρά του Κοντονίκα. Οι Τούρκοι αιφνιδιασμένοι υποχώρησαν αφήνοντας στη γέφυρα πέντε νεκρούς και εννέα τραυματίες. Από την πλευρά των επαναστατών υπήρχαν μόνο δυο τραυματίες. Η μάχη διάρκεσε επτά ώρες.
Με συγχωρείς Oberon η συζήτηση δεν κατέβηκε καθόλου χαμηλά, το ΚΚΕ-ΔΣΕ ανατίναξαν ένα έργο τέχνης, μια ανατίναξη μη αναγκαία που δεν την σκέφτηκαν να την κάνουν ούτε τα αλβανικά μπουλούκια, ούτε οι Βούλγαροι κομιτατζήδες, ούτε οι Τούρκοι χασάπηδες, ούτε φυσικά η Κλεφτουριά που πολέμησε σε δεκάδες μάχες πάνω στην γέφυρα, ΑΛΛΑ ούτε και η κυβερνητική αεροπορία που με μια ρουκέτα θα μπορούσαν να το τινάξουν και να πιάσουν αιχμάλωτες δύο Μεραρχίες του ΔΣΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια γενναία χρηματική συμμετοχή του ΚΚΕ στην ανακατασκευή του γεφυριού (όπως ήταν πριν το ανατινάξουν) θα έδειχνε ένα κόμμα με ευαισθησία στην κληρονομιά μας, θα έδειχνε έμπρακτη συγνώμη για το έγκλημα της ανατίναξης, θα έδειχνε ότι γυρίζει σελίδα στο κακό παρελθόν, θα έδειχνε πλήθος πράγματα που θα ήταν όλα θετικά για το ίδιο.... καταστροφές πολιτιστικής κληρονομιάς κάνουν ομάδες φανατικών και καταγράφονται σαν μαύρες σελίδες στην ιστορία των λαών όπως πχ η καταστροφή με σφυριά του Βούδα από τους Ταλιμπάν ή η ανατίναξη του καμπαναριού της Αγίας Φωτεινής στην Σμύρνη από τον Κεμάλ....
http://www.nemesi.gr/wp-content/uploads/2014/11/0-abamiyan234234-500x330.jpg
http://enosivourlioton.gr/wp-content/uploads/2017/09/%CE%91%CE%93.%CE%A6%CE%A9%CE%A4%CE%95%CE%99%CE%9D%CE%97.jpg
Ο Ηρόστρατος που καταστρέφει δεν αποτελεί δόξα αλλά ντροπή.
Σήμερα, στα Γερμανικά η λέξη Herostrat δηλώνει τον εγκληματία που «διψά για δόξα», ενώ ο όρος Herostratic fame στην Αγγλική γλώσσα δηλώνει την «δόξα με κάθε μέσο».
Αυτό είναι πραγματικά κατέβασμα της συζήτησης .... Μιας και υπάρχει περίσσευμα από τις εργατοώρες να τις πατσίσουμε με την καταστροφή και κάποιου άλλου πολιτιστικού μας μνημείου;
ΑπάντησηΔιαγραφή.... Λυπάμαι Oberon αλλά τα πολιτιστικά μας μνημεία ανήκουν στον Ελληνικό λαό ΟΥΤΕ στην αριστερά ΟΥΤΕ στην δεξιά .... δεν μπορεί να τσακώνεται η αριστερά με την δεξιά και να πλήττουν τον πολιτιστικό μας πλούτο....
έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ στα Δεκεμβριανά οι Άγγλοι να οχυρώνονται στην Ακρόπολη και ο ΕΛΑΣ να αρνείται να τους πυροβολήσει για να μη πάθουν ζημιά τα γλυπτά, την ευαισθησία αυτή του ΕΛΑΣ την έκανε κουρελόχαρτο ο ΔΣΕ στη γέφυρα του Κοράκου.
Νομίζω ότι η γέφυρα του κοράκου δεν εντάσσεται ακριβώς στην ίδια κατηγορία με τον Παρθενώνα. Επίσης, το ΕΑΜ μπορούσε να προστατεύσει μνημεία σαφώς λόγω του τεράστιου αριθμού ανθρώπινου δυναμικού που είχε και των δικτύων που είχε αναπτύξει. Ο ΔΣΕ όντας σε υποχώρηση, ακόμα και αν ανατίναξε τη γέφυρα, που δεν το νομίζω, δεν μπορεί να συγκριθεί με το πλήθος ανθρώπων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Επίσης να θυμίσω ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ πίστευαν στην ανακατάληψη της Αθήνας μετά τα Δεκεμβριανά, ενώ οι προσπάθειες διάσωσης του πλούτου του Εθ. Αρχ. Μουσείου, το οποίο οι κυβερνητικοί μετέτρεψαν σε φυλακή, έγινε σε καιρό σχετικής ηρεμίας και όχι όταν έπεφταν βόμβες από αεροπλάνα. Τέλος, μην κάνουμε σαν να μην καταλαβαίνουμε τι είναι ο πόλεμος. Ο Γκούρας στη μάχη της Αθήνας χρησιμοποίησε την Ακρόπολη και πολλές φθορές στο μνημείο προέρχονται από τους άνδρες του. Ο ίδιος ο Μακρυγιάννης προέτρεπε τους Έλληνες να μην πουλάνε αρχαία στους Άγγλους, λόγω της φτώχειας τους. Στη Γαλλία, η αντίσταση του Παρισιού είχε σχέδιο ανατίναξης των ραντάρ στον πύργο του Άιφελ, ο Φριζής ανατίναξε ανάλογο γεφύρι στα Ελληνο-αλβανικά σύνορα για να μην περάσουν οι Ιταλού κτλ. Λοιπόν ο πόλεμος και η αναγκαιότητά του καταστρέφει τον πολιτισμό, αν θες να βρεις υπαιτίους για τον Εμφύλιο, κοίταξε στο βρετανικό στέμμα και στις ΗΠΑ, που εξόπλιζαν τους Σουρλαίους και τους λοιπούς συμμορίτες και ας αφήσουμε τους αγωνιστές της ΕΑ που τους κυνήγαγαν σαν τα σκυλιά, τους εκτελούσαν και τους κατάεσφαζαν ήσυχους.
ΔιαγραφήΓια την ιστορική ακρίβεια........
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 18 Ιουνίου 1940 ο υφυπουργός Παιδείας Ν. Σπέντζας ανακοίνωσε με εμπιστευτικό του έγγραφο ότι «Από σήμερον απαγορεύομεν την χορήγησιν κανονικών αδειών, κατόπιν αποφάσεως του Υπουργικού Συμβουλίου». Με την κήρυξη του πολέμου τέσσερις μήνες μετά, η Αρχαιολογική Υπηρεσία αντέδρασε αστραπιαία. Με έγγραφό της στις 11 Νοεμβρίου 1940 που απεστάλη σε όλες τις τοπικές διευθύνσεις, εξέδωσε ειδικές τεχνικές οδηγίες «διά την προστασίαν των αρχαίων των διαφόρων μουσείων από τους εναερίους κινδύνους». Σε αυτές προβλέπονταν δύο τρόποι ασφάλισης των ογκωδών και μη μετακινήσιμων εκθεμάτων. Ο πρώτος ήταν «διά της περικαλύψεως του αγάλματος διά γαιοσάκκων, αφ' ου προηγουμένως τούτο περιβληθή δι' ενός ξυλίνου ικριώματος επενδεδυμένου διά σανίδων ως το υπόδειγμα» και ο δεύτερος, που προκρίθηκε ως αποτελεσματικότερος, με την κατάχωση των αγαλμάτων εντός του δαπέδου της αίθουσας ή στην αυλή του μουσείου ή σε περιφραγμένες αυλές και υπόγεια δημόσιων ιδρυμάτων. Η μέθοδος της κατάχωσης, μάλιστα, δινόταν με κάθε λεπτομέρεια. Τα αγάλματα έπρεπε να αποτεθούν στον πυθμένα του ορύγματος που ήταν επενδεδυμένο με οπλισμένο σκυρόδεμα, σε οριζόντια θέση (σαν νεκρά σώματα σε τάφο), να καλυφθούν με αδρανή υλικά και το όρυγμα να σφραγιστεί με πλάκα τσιμέντου. Για τα χάλκινα και για τα πήλινα προβλεπόταν η φύλαξη εντός κιβωτίων επενδεδυμένων με κερόχαρτο ή πισσόχαρτο για τον φόβο της υγρασίας.
https://4.bp.blogspot.com/-hQb5ji-W1h4/UVRpcHOQwjI/AAAAAAAAJvI/6as-hx4_vN0/s640/mouseio3.png
https://4.bp.blogspot.com/--Mtp9yXhE_o/UVRpk8Ckh6I/AAAAAAAAJvQ/3rnAzgUKFts/s640/mouseio4.png
Ο εγκιβωτισμό του αμφορέα Α 803. «Η όψη του μουσείου τον Απρίλη του 1941, γυμνωμένου από όλο το περιεχόμενό του, ήταν μια εικόνα ερήμωσης. Οι τοίχοι γυμνοί, τα δάπεδα πολλών αιθουσών σκαμμένα, οι προθήκες άδειες». Ήταν η εικόνα που αντίκρισαν οι Γερμανοί αξιωματικοί το πρωί της Δευτέρας 28 Απριλίου.
https://bp3.blogger.com/_gmYfYBJb_Xk/SEK8IrlJcHI/AAAAAAAAAB8/nm8VYWCuf0o/s400/dspphotoa.jpg
Ο Κούρος του Σουνίου βυθίζεται στα έγκατα του Αρχαιολογικού Μουσείου. Θα ξαναδεί το φως χρόνια μετά.
https://lh3.googleusercontent.com/proxy/W4YG8wESzI-wPuPInJxEt01xuElCR3xl_zRn2kD1MaG2qX6_UYv98Cup2SJlG78GukllCnwFwDG-f5RhVbYO5PobBEgDwcOmDg3wuBJaK7h7ABkQwL5shviddL8NpYnWrNUFV_CG=s0-d
Μετά την απελευθέρωση της χώρας, Έλληνες επιστήμονες άρχισαν να ανασύρουν από τις κρύπτες τα εκθέματα των μουσείων που περιέσωσε η οργανωμένη επιμέλεια του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου.