"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2018

Όπλα σε σχολεία στην μεταπολιτευτική Ελλάδα


Ένα από τα πρόσφατα θέματα της επικαιρότητας αποτελεί η ευρεία συζήτησης για τον εξοπλισμό καθηγητών στα σχολεία των ΗΠΑ, ως υποτιθέμενο μέτρο που θα μειώσει σημαντικά τα περιστατικά των "school shootings", που στις ΗΠΑ προέρχονται σχεδόν αποδεδειγμένα από παιδιά φτωχών οικογενειών με ακροδεξιό ή ρατσιστικό υπόβαθρο, ενδο-οικογενειακή βία κτλ. Το παρακάτω άρθρο, προωθεί μια σύνδεση από το παρελθόν της ελληνικής Ιστορίας και ένα ανάλογο περιστατικό.

του Τάσου Θεοφίλου


22 Ιουνίου 1978

Είναι περίπου 11.40 το πρωί της Πέμπτης. Στο γραφείο της διεύθυνσης του οικονομικού λυκείου Σπάρτης, που στεγάζεται σε κτίριο έξω από την πόλη, στο δρόμο προς το Γύθειο, προσέρχεται ο 20χρονος ακροδεξιός μαθητής της δευτέρας τάξης του Τεχνικού Λυκείου, Τάκης Κ. από τον Μυστρά, προκειμένου να πληροφορηθεί τα αποτελέσματα των προαγωγικών εξετάσεων. Εκεί βρίσκει τον λυκειάρχη Γεώργιο Μπλέσιο 56 ετών από το Παρθένι Αρκαδίας, την φιλόλογο καθηγήτρια Άννα Καλκίνη και τον καθηγητή μαθηματικών Γεώργιο Μπασκουρέλλο. Ο λυκειάρχης ανοίγει τα κατάστιχα του και ανακοινώνει στον μαθητή τους βαθμούς του. Τον διαβεβαιώνει ότι παρουσίασε σημαντική βελτίωση τον τελευταίο καιρό και του συστήνει να μελετήσει το καλοκαίρι για να περάσει και στα μαθηματικά όπου και τελικά είχε κριθεί μετεξεταστέος. Ο μαθητής δεν δείχνει δυσαρέσκεια αλλά αντίθετα με ευγενικό τρόπο παρακαλεί τον λυκειάρχη να βγει από το γραφείο του, για να του πει κάτι ιδιαιτέρως.

Ο Τάκης στο δημοτικό ήταν πρώτος μαθητής. Όμως όταν μπήκε στο Γυμνάσιο άρχισαν οι δυσκολίες. Έμεινε στην Δευτέρα λυκείου δυο χρονιές. Ο εγωισμός του εθίγη. Φέτος πάλι τα ίδια. Μετεξεταστέος στα μαθηματικά. Αυτή τη φορά το πήρε κατάκαρδα. Το παιδί είχε διαφορετικές κλίσεις. Πέρυσι οι γονείς του ξόδεψαν 20.000 δραχμές για να του βγάλουνε άδεια κυνηγιού. Έχει μια μικρή ψύχωση με το κυνήγι και τα όπλα. Είναι άριστος σκοπευτής. Παρά τις κλίσεις του όμως ποτέ ως τώρα δεν είχε σκοτώσει άνθρωπο. Στην τσάντα που κρατάει έχει μια χειροβομβίδα «Μιλς». Έχει επίσης 55 φυσίγγια των 9 και των 43 χιλιοστών. Στην τσέπη του έχει ένα Παραμπέλουμ με γεμάτο γεμιστήρα.

Ο λυκειάρχης τον ακολουθεί στον διάδρομο προκειμένου να συζητήσουν. Ο Τάκης όμως βγάζει από την τσέπη του το Παραμπέλουμ και πυροβολεί τον λυκειάρχη δυο φορές, σχεδόν εξ επαφής, στο στήθος. Εκείνος προλαβαίνει να του αρπάξει την τσάντα και βαριά τραυματισμένος καθώς είναι κινείται προς την έξοδο όπου και καταρρέει. Ο παρευρισκόμενος ενωμοτάρχης Χρήστος Αγράφας, 46 ετών, από το χωριό Δάρα Αρκαδίας στο άκουσμα των πυροβολισμών, σπεύδει και επιχειρεί να αφοπλίσει τον δράστη. Αυτός όμως του μπουμπουνάει μια σφαίρα στην καρδιά και τον ξαπλώνει νεκρό.

Επικρατεί πανικός. Ο δράστης ατάραχος, με το δάχτυλο στη σκανδάλη του όπλου του συνεχίζει τους πυροβολισμούς κατά παντός υπευθύνου. Στόχος του είναι ο καθηγητής μαθηματικών αλλά πυροβολεί εναντίον όσων είναι στους διαδρόμους και στο γραφείο. Οι σφαίρες αυτή τη φορά δεν βρίσκουν στόχο.

Βγαίνει στο προαύλιο και τρέχει προς το πίσω μέρος των διδακτηρίων, για να εξαφανισθεί. Μπροστά του βρίσκονται γονείς μαθητών που δίνουν εισαγωγικές εξετάσεις για το Λύκειο. Τρεις από αυτούς προσπαθούν να τον συλλάβουν. Ο αφηνιασμένος τύπος στρίβει το πιστόλι του εναντίον τους. Τραβάει την σκανδάλη δυο φορές, σκοπεύοντας τον Παναγιώτη Βάρλα και τον Γεώργιο Μανδρόζο. Το όπλο δεν εκπυρσοκροτεί. Πιθανόν να τελείωσαν οι σφαίρες. Τους αναχαιτίζει προβάλλοντας το και απειλώντας τους. Τρέπεται σε φυγή προς άγνωστη κατεύθυνση. Πίσω του έχει αφήσει την τσάντα με τις σφαίρες και την χειροβομβίδα.

Ομάδες χωροφυλάκων τον καταζητούν. Γίνεται γνωστό ότι και στο παρελθόν είχε απειλήσει τον λυκειάρχη. Αξιωματικοί πηγαίνουν στο σπίτι του οπού βρίσκουν όπλα και φωτογραφίες του ισοβίτη δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου. Συλλαμβάνουν τον πατέρα του Θεόδωρο.

Ο λυκειάρχης Γεώργιος Μπλέσιος είναι ακόμα ζωντανός. Τον μεταφέρουν επειγόντως στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Σπάρτης. Η κατάσταση του είναι απελπιστική. Δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες ελπίδες. Με ελικόπτερο, μεταφέρεται χειρουργός από την Αθήνα, αλλά δεν προλαβαίνει να προσφέρει την βοήθεια του. Πεθαίνει τεσσεράμισι ώρες μετά τον τραυματισμό του, στις 4.10 το απόγευμα, παρά τις προσπάθειες των γιατρών. Στο ίδιο Νοσοκομείο διαπιστώνεται ότι ο ενωμοτάρχης είναι ήδη νεκρός με μια σφαίρα στην καρδιά.

Μέχρι αργά την νύχτα δεν είχε συλληφθεί. Η είδηση αναστατώνει την κοινωνία της Σπάρτης και των γύρω περιοχών. Πολλοί φοβούνται μήπως ο δράστης που διαφεύγει την σύλληψη ξαναχτυπήσει. Επιτροπή από γονείς μαθητών επισκέπτονται τον νομάρχη Λακωνίας και τον παρακαλούν να διακοπούν οι εξετάσεις στα λύκεια λόγω της κακής ψυχολογικής κατάστασης των μαθητών.

Οι γείτονες, οι συμμαθητές και ένας δικηγόρος περιγράφουν τον Τάκη ως εξής: είναι τύπος υπεροπτικός, πείσμων και θέλει να κάνει τον αρχηγό. Έχει μανία να παρακολουθεί δίκες. Εκτός από τα μικροεπεισόδια που έχει κατά καιρούς δημιουργήσει δεν υπάρχει τίποτα στο ενεργητικό του.

Οι γονείς του συντετριμμένοι για την πράξη του παιδιού τους εξηγούν ότι μάλλον πρόκειται για παρεξήγηση καθώς δεν πήγε στο σχολείο για να σκοτώσει τον λυκειάρχη αλλά τον μαθηματικό που τον είχε απορρίψει.

Το επόμενο βράδυ συλλαμβάνεται στις 10.45 κοντά στο πατρικό του σπίτι στο Μυστρά. Πάνω του βρέθηκε το πιστόλι του άδειο από σφαίρες. Δεν προέβαλε αντίσταση στα όργανα της Χωροφυλακής κατά την σύλληψη του.

(Πληροφορίες από τις εφημερίδες Βήμα και Ακρόπολις)


Φωτογραφία του Οτάσσιος Θεοφίλου.

3 σχόλια:

  1. Ας το διαβάσουν κάποιοι να ενημερώνονται, γιατί για όλα κατ αυτούς φταίνε οι...σοσιαλφασίστες και τα...οπορτούνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σαν σήμερα 24 Ιούλη 1944, στην οδό Μπιζανίου αρ 10 Καλλιθέα, 10 ΕΠΟΝΙΤΕΣ έδωσαν μάχη με τους Μπουραντάδες κι έπεσαν για την πατρίδα.oberon, γράψε σε παρακαλώ κάτι, για να μαθαίνουν οι νεότεροι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΜΙΑ ΕΠΑΙΤΕΙΟΣ

    1 Αυγούστου 1973 Ο απελπισμένος Νικ Ζαχαριάδης δεν άντεξε άλλο την ζωή στην ΕΣΣΔ. Την 1η Αυγούστου βρέθηκε κρεμασμένος. Το ΚΚΕ ανακοίνωσε ότι πέθανε από… ανακοπή καρδιάς. Βασικά, επρόκειτο για μια προαναγγελθείσα αυτοκτονία. Τριάντα έξι ημέρες προ της αυτοκτονίας του, στις 26/06/73, ο Ζαχαριάδης θα στείλει το τελευταίο του γράμμα στην Κ. Ε. του Κ.Κ. της Σοβιετικής Ενώσεως:

    «Το κουφάρι μου το κληροδοτώ στους Μπρέζνιεφ, Κολιγιάννη, Φλωράκη και Σία. Χαλάλι τους…. Όσο κι αν προσπάθησαν δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια τα όργανα της Ασφάλειας της Σοβ. Ένωσης και οι διορισμένοι στο ΚΚΕ δεν απόδειξαν απόλυτα τίποτα και αναγκάστηκαν να γλείψουν αφτού όπου φτύναν… Σήμερα, ύστερα απ’ όλα αυτά, δηλώνω ότι αν δεν αρθούν όλα τα μέτρα περιορισμού, εξορίας, στέρησης ελευθερίας μετακίνησης και αναχώρησης απ’ τη Σοβ. Ένωση κ. τ. λ. κ. τ. λ. που εφαρμόζονται ενάντια μου, τότε την 1η Αυγούστου 1973, σαν έκφραση έσχατης διαμαρτυρίας, θ’ αυτοκτονήσω»

    ΑπάντησηΔιαγραφή