Ο Χίτλερ και οι αστοί (μέρος 1ο)

Στο άρθρο μας αυτό θα επιχειρήσουμε μια μικρή αλλά όχι επιφανειακή έρευνα σχετικά με τις σχέσεις του Αδόλφου Χίτλερ και της γερμανικής αλλά και διεθνούς αστικής τάξης. Με αφορμή τις προφανείς σχέσεις των Ελλήνων αστών (πχ Αλαφούζος) με το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής αλλά και της επικαιρότητας των έργων του Μπρεχτ και του Βάις, ο Κόκκινος Φάκελος αποφάσισε να αναδείξει τις σχέσεις αυτές, την εξέλιξή τους και την σημερινή τους απόληξη για να καταλήξει στο πάντα επίκαιρο μπρεχτικό συμπέρασμα: Ο φασισμός είναι η πιο ακραία, καταπιεστική και ωμή μορφή του καπιταλισμού και μόνο ως καπιταλισμός μπορεί να καταπολεμηθεί ο φασισμός.


Farben, σκλάβοι και θάλαμοι αερίων 

Πολλοί αναρωτιόνται σήμερα τι σχέση μπορεί να έχει ένα προπολεμικό γερμανικό τραστ με τη σημερινή πραγματικότητα. Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα από την αρχή. Η Farben ιδρύθηκε το 1925 από μια ομάδα βιομηχάνων που ασχολούνταν με την χημική και φαρμακευτική βιομηχανία για αντιμετωπίσει τον αμερικανικό ανταγωνισμό του κλάδου. Η άθλια οικονομική κατάσταση της Γερμανίας μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο δημιούργησε στην χώρα τα πρώτα τραστ. Ένας από αυτούς τους κολοσσούς ήταν και η Farben με έδρα την Φρανκφούρτη. Ο κολοσσός της Farben δίσταζε αρχικά να συνεισφέρει στο γνωστό "ταμείο του Χίτλερ" (λογαριασμός όπου εθελοντικά Γερμανοί και ξένοι αστοί κατέθεταν ενισχύσεις στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα. Όταν ο λογαριασμός αυτός άγγιξε τα 3 εκατομμύρια μάρκα, το κόμμα έφθασε στο 44%). Έτσι αρχικά χαρακτηρίσθηκε ως μη άρια επιχείρηση. Με την συνεισφορά της στο ταμείο το 1937 η Farben έγινε κι αυτοί χορηγός της ναζιστικής κτηνωδίας που θα επακολουθούσε.

Σύμφωνα με την επιτροπή εμπειρογνωμόνων, που συνέστησε για την έρευνα των δραστηριοτήτων της ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, "χωρίς τις τρομακτικές παραγωγικές ικανότητες της Farben, το ερευνητικό της έργο και την τρομερή συγκέντρωση οικονομικών δυνατοτήτων, η Γερμανία δεν θα ήταν δυνατό να αρχίσει τις εχθροπραξίες το Σεπτέμβριο του 1939". Αρχικά, ο Χίτλερ διαβλέποντας την αυτάρκεια που προσέφερε στην τότε "αποκλεισμένη" Γερμανία και βλέποντας πόσο το Γ΄ Ράιχ τη χρειαζόταν, συνήψε μια άτυπη, αρχικά, πολύ τυπική τελικά, συμμαχία με αυτήν. Αλλά και η  Farben χρειαζόταν την κρατική υποστήριξη για την προώθηση των οικονομικών της σχεδίων.

Με την προσάρτηση της Αυστρίας και την κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας, η IG Farben προσάρτησε σε αυτήν όσες εταιρείες των χωρών αυτών έκρινε ότι της ήταν απαραίτητες. Οι επεκτατικές βλέψεις της, όμως, δε σταμάτησαν εδώ. Με τη βοήθεια των χιτλερικών οργάνων και το πρόγραμμα Τελική Λύση για την εξολόθρευση των Εβραίων, άρχισε να αντλεί από το εργατικό απόθεμα που της πρόσφεραν τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως: Οι κρατούμενοι του Άουσβιτς έκτισαν για λογαριασμό της ένα βιομηχανικό συγκρότημα τέτοιων διαστάσεων, ώστε κατανάλωνε για τη λειτουργία του περίπου όση ηλεκτρική ενέργεια χρειαζόταν η πόλη του Βερολίνου. Το συγκρότημα επονομάστηκε Buna από το όνομα της πρώτης ύλης που παρασκευαζόταν σε αυτό. Περισσότεροι από 25.000 κρατούμενοι πέθαναν κατά τη διάρκεια κατασκευής του, ενώ κατά τη λειτουργία του απασχολούσε περίπου 85.000 κρατούμενους οι οποίοι φυσικά εργάζονταν ως σκλάβοι.

Τέλος, ένα από τα πιο θαυμαστά επιτεύγματα της Farben υπήρξε το αέριο των θαλάμων αερίων Zyklon B. To Zyklon B αν και αρχικά προορίζονταν ως φίλτρο για τον καθαρισμό νερού, γρήγορα εφαρμόστηκε στους θαλάμους αερίων ως μέσο μαζικής εξόντωσης πληθυσμών.

Μετά τον πόλεμο η Farben διαλύθηκε ως "διεφθαρμένη". Ακολούθησε μια δίκη  24ων από τους διευθυντές ή διευθύνοντες συμβούλους της Κοινοπραξίας η οποία εκδίκασε ποινές από 1 έως 7 έτη. Όλες οι ποινές θεωρήθηκαν παραγεγραμμένες και ελάχιστοι (κυρίως μέλη των SS) εξέτισαν τις ποινές τους. Πολλοί από τους 24 (για να μην αναφερθούμε σε όσους δεν δικάστηκαν καν) επαναπροσλήφθηκαν σε διευθυντικά πόστα από τις θυγατρικές της Farben. Την υπεράσπιση των παραπάνω ανέλαβε ο μετέπειτα Αμερικάνος αρμοστής στη Δυτική Γερμανία John McCloy.

Ποιος όμως είναι ο John McCloy ;

Ο John McCloy, ένας ειδικός προσκεκλημένος του Χίτλερ στους Ολυμπιακούς του 1936, υπήρξε μετέπειτα αρμοστής των ΗΠΑ στο Δυτικό Βερολίνο, όπου εισηγήθηκε την παραγραφή πολλών ποινών σπουδαίων ναζί εγκληματιών. Από το 1947 έως και το 1949, κατείχε και τη θέση του προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας. Τι ξεχάσαμε να αναφέρουμε; Κατά τα μετέπειτα χρόνια διετέλεσε α) Πρόεδρος της Chase Manhattan Bank, β) του ιδρύματος Ford και γ) του ιδρύματος Rockefeller. Όπως θα δούμε παρακάτω και οι τρεις αυτές επιχειρήσεις-κολοσσοί στήριξαν τον Αδόλφο Χίτλερ...

John McCloy

O John McCloy (αριστερά) παρακολουθεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 δίπλα στον Χίτλερ

Σήμερα, πολλά από τα "παιδιά" της Farben εξακολουθούν να "ζουν" και να προοδεύουν στον σύγχρονο καπιταλισμό. Γνωστότερο από όλα είναι η φαρμακοβιομηχανία Bayer για την οποία εργάζονταν άτυπα ο Μέγκελε. Μια ακόμα εταιρεία είναι η γνωστή Agfa. Οι περισσότερες από τις άλλες εταιρείες του τραστ Farben άλλαξαν το εμπορικό τους όνομα.

Εξαθλιωμένοι Εβραίοι εργάτες κατασκευάζουν τις εγκαταστάσεις της Farben

Ο Χίμλερ επιθεωρεί με αξιωματικούς των SS και μηχανικούς της Farben την κατασκευή των νέων της εγκαταστάσεων

Ο Χίμλερ επιθεωρεί με αξιωματικούς των SS και μηχανικούς της Farben την κατασκευή των νέων της εγκαταστάσεων

Standard Oil και η ναζιστική πολεμική αεροπορία 

Η Standard Oil ιδρύθηκε το 1839 από την οικογένεια Ροκφέλερ στις ΗΠΑ. Σταδιακά η εταιρία απέκτησε τον έλεγχο όλων των διυλιστηρίων του Πίτσμπεργκ, της Φιλαδέλφειας και της Βαλτιμόρης, έχοντας στα ταμεία της σε ρευστό περισσότερα από 40 εκατομμύρια δολάρια. Παράλληλα δραστηριοποιήθηκε και σε άλλους επιχειρηματικούς τομείς όπως τις μεταφορές, την σιδηρουργία, μεταλλουργία κ.α. Μέχρι το 1882 είχε καταφέρει να μετεξελιχθεί σε ένα από τα ισχυρότερα τραστ του κόσμου. Το 1938 η Standard Oil αν και είχε κατακερματισθεί σε διάφορες θυγατρικές, εξακολούθησε να λειτουργεί ως μονοπώλιο. Η οικογένεια Ροκφέλερ εξακολουθούσε να διατηρεί συμφέροντα σε αυτήν ως κύριος μέτοχος. Δεύτερος κυριότερος μέτοχος ήταν η Farben . . . 

Χωρίς την άμεση βοήθεια της Standard Oil, η πολεμική αεροπορία των Ναζί δεν θα μπορούσε ποτέ να απογειωθεί. Τα αεροπλάνα που χρησιμοποιούσε η Luftwaffe χρειάζονταν τετρααιθυλιούχο μόλυβδο για να πετάξουν. Εκείνη την εποχή, μόνο η Standard Oil, η Du Pont και η General Motors είχαν την ικανότητα να παράγουν αυτό το ζωτικής σημασίας καύσιμο. Το 1938, ο Walter C. Teagle, τότε πρόεδρος της Standard Oil, βοήθησε τον Hermann Schmitz της  Farben στην απόκτηση 500 τόνων τετρααιθυλιούχου μολύβδου από την Ethyl, μια θυγατρική της British Standard Oil. Ένα χρόνο αργότερα, o Schmitz επέστρεψε στο Λονδίνο και απέκτησε επιπλέον 15 εκατομμύρια δολάρια αξία σε τετρααιθυλιούχο μόλυβδο που επρόκειτο να μετατραπεί σε βενζίνη αεροπορίας πίσω στη Γερμανία.

Όταν άρχισε ο πόλεμος στην Ευρώπη, η Μεγάλη Βρετανία διαμαρτυρήθηκε για τις αμερικανικές αποστολές στρατηγικών υλικών στη ναζιστική Γερμανία. Η Standard Oil άλλαξε αμέσως την εγγραφή ολόκληρου του στόλου τους σε σημαία Παναμά για να αποφευχθεί η βρετανική έρευνα ή κατάσχεση. Τα πλοία αυτά συνέχισαν να μεταφέρουν πετρέλαιο στην Τενερίφη των Καναρίων Νήσων, όπου ανεφοδίαζαν γερμανικά δεξαμενόπλοια που μετέφεραν το φορτίο στο Αμβούργο.

Αν καταμαρτυρά κάτι η παραπάνω σχέση είναι αυτό: Αυτή ακριβώς ήταν και είναι η αστική ηθική. 

Θυγατρικές της Standard Oil είναι σήμερα οι: BP, Exxon-Mobil και η Chevron