Ο Αλμπέρ Καμύ, Γάλλος νομπελίστας του λογοτεχνικού κόσμου, γεννήθηκε στις 7 Νοέμβρη του 1913 στην γαλλική Αλγερία. Ο Καμύ έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας (ΚΚΓ) το 1935 εκτιμώντας ότι η στάση και η πολιτική του ήταν η μοναδική λύση για το φλέγον ζήτημα της Αλγερίας. Ο Καμύ, κύριος εκφραστής του αγνωστικισμού στην μαρξιστική ιδεολογία αλλά και την λογοτεχνία, ήρθε σύντομα σε επαφή με το Κόμμα του Λαού της Αλγερίας και αποξενώθηκε από το ΚΚΓ. Άμεσο αποτέλεσμα της προσχώρησής του στο Κόμμα του Λαού, υπήρξε η διαγραφή του το 1937.
Ο Καμύ σε αντίθεση με τον ορθοδοξότερο Σαρτρ, αποξενώνεται σταδιακά και από την κομμουνιστική ιδεολογία, προσχωρώντας περιστασιακά σε διάφορα αναθεωρητίστικα ρεύματα και καταλήγοντας υποστηρικτής της φανερά κατευθυνόμενης εξέγερσης του 1956 στην Ουγγαρία.
Τέσσερα χρόνια μετά, ο αξιολογότατος συγγραφέας, θα χάσει την ζωή του κοντά στην πόλη Sens σε τροχαίο ατύχημα.
Έως τα σήμερα, κανείς δεν έχει ισχυριστεί κάτι παράδοξο σχετικά με τον θάνατο του Καμύ, έως την στιγμή που τον Αύγουστο του 2011 η εφημερίδα Corriere della Sera δημοσίευσε ένα παράξενο αφιέρωμα. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο ακαδημαϊκός ποιητής Giovanni Catelli, ισχυρίζεται ότι σε ένα ποίημα του Τσέχου ποιητή Zabrana που λείπει από τα δημοσιευμένα ποιήματά του, αναφέρεται η δολοφονία του Αλμπέρ Καμύ από τις μυστικές υπηρεσίες της ΕΣΣΔ. Ο ίδιος ο Catelli ισχυρίζεται, ότι ο Zabrana άκουσε το περιστατικό από έναν άνθρωπο που ήξερε πολλά... Ο Catelli ισχυρίζεται αν και αυθαίρετα και χωρίς να παρουσιάζει πηγές ότι ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας είναι ο ίδιος ο υπουργός εξωτερικών Sepilov. Ο Καμύ κατά τον προαναφερθέντα ακαδημαϊκό "εκνεύρισε" την ΕΣΣΔ και την ηγεσία της με την κριτική του στο θέμα της Ουγγαρίας και της αντεπανάστασης του 1956. Ας δούμε όμως τα πράγματα με την σειρά για να θεμελιώσουμε και εμείς μια γνώμη.
Καταρχήν, ο Καμύ σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα. Ο Catelli ισχυρίζεται ότι το όχημα έφερε στην ρόδα του συσκευή σοβιετικού τύπου που ανατίναζε τον άξονα όταν το όχημα ανέπτυσσε μια ορισμένη ταχύτητα. Παρόλα αυτά καμιά τέτοια συσκευή δεν αναφέρθηκε ποτέ από τις γαλλικές αρχές, καμιά έκρηξη στο όχημα δεν έλαβε χώρα και ο θάνατος των δύο επιβατών (Αλμπέρ Καμύ και του εκδότη του) έλαβε χώρα από την σύγκρουση του αυτοκινήτου σε δέντρο. Ακόμα και σήμερα, 22 χρόνια μετά την ανατροπή, κανένα τέτοιο είδος συσκευής δεν μας είναι γνωστό τουλάχιστον από το οπλοστάσιο της KGB.
Χωρίς να εξετάσουμε παραπάνω τα γεγονότα του περιστατικού, θα προχωρήσουμε στο ζουμί της υπόθεσης. Το πράγμα που ο κύριος Catelli, αδυνατεί να εξηγήσει. Τα αίτια. Ο Καμύ είναι γνωστό ότι βρίσκονταν με το μέρος των αντεπαναστατών της Ουγγαρίας και αυτό το γεγονός δεν θα το σχολιάσουμε. Αυτό που θα αναλύσουμε είναι ο παρακάτω συλλογισμός: Μέσα στους χιλιάδες γνωστούς ανθρώπους της εποχής που τάσσονταν με την αμερικανοκίνητη αντεπανάσταση της Ουγγαρίας, γιατί ο Καμύ; Ο Καμύ πέρασε για μια σύντομη σειρά των δύο ετών από το ΚΚΓ και έιναι γνωστό ότι δεν κατείχε ποτέ θέσεις ισχύος στο κόμμα. Επιπροσθέτως, η μόνη γνωστή κριτική του Καμύ στο ζήτημα της αντεπανάστασης του 1956 βρίσκεται σε ένα μικρών διαστάσεων άρθρο του περιοδικού Franc-tireur. Το άρθρο αυτό συγκαταλέγεται ανάμεσα σε εκατομμύρια παρόμοιο άρθρα της εποχής, αφιερώματα εφημερίδων, ανακοινώσεις κομμάτων και κυβερνήσεων κτλ κτλ. Το ερώτημα παραμένει: Γιατί τον Καμύ; Και προφανώς μένει αναπάντητο.
Τέλος, θα θέσουμε ένα ακόμα ερώτημα. Με την ουγγρική αντεπανάσταση να έχει λήξει στις 10 Νοεμβρίου του ίδιου έτους (1956) και τον Καμύ να ζει ανενόχλητος, τι οδήγησε την KGB στην υποθετική του δολοφονία το 1960 τέσσερα χρόνια μετά; Επιπροσθέτως, γιατί η KGB να σκοτώσει τον Καμύ το έτος που τα φώτα της δημοσιότητας τον έλουζαν παγκοσμίως, με το νόμπελ λογοτεχνίας να βρίσκεται στα χέρια του;
Αναπάντητα ερωτήματα από έναν ακαδημαϊκό που αν και αδυνατεί να τεκμηριώσει, δηλώνει απερίφραστα ότι η KGB δεν υπάρχει πιθανότητα να σκότωσε τον Καμύ, αλλά "μάλλον σκότωσε τον Καμύ".
Κλείνοντας αυτό το άρθρο ερχόμαστε να προσθέσουμε κοντά σε μας την γνώμη ενός πραγματικού ειδικού. Ο κύριος Olivier Todd, επίσημος βιογράφος του Καμύ, δηλώνει τα εξής: " Έχοντας μελετήσει και έγγραφα της KGB πάνω στο θέμα της επανάστασης του 1956, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο Αλμπέρ Καμύ δεν έπεσε θύμα δολοφονίας αλλά θύμα ατυχήματος. Δεν υπάρχουν στοιχεία για κάτι τέτοιο."
Ο σύγχρονος αντικομουνισμός έχει πολλά πρόσωπα. Έχει δαιμονοποιήσει τον Στάλιν, έχει ξαναγράψει το Κατύν και έχει προσθέσει χιλιάδες θύματα στους 30 νεκρούς της Τιμισοάρα. Αναρωτιόμαστε λοιπόν το αυτονόητο. Γιατί η λάσπη να σταματήσει εδώ;
Το αυτοκίνητο του Αλμπέρ Καμύ όπως βρέθηκε από τις γαλλικές αρχές. Το όχημα εξετράπη σε συνθήκες παγετού και χτύπησε σε παρακείμενο δέντρο. Ο συγγραφέας πέθανε ακαριαία |
Χμ, στο τέλος δηλαδή θέλετε να πείτε ότι ο Στάλιν ήταν πατέρας Τερέζος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κομμουνισμός για πάντα θα αυτοακυρώνεται όσο θεοποιεί, δαιμονοποιεί, ασχολείται με, βασίζεται σε, έχει οτιδήποτε γενικώς να κάνει με πρόσωπα, ανθρώπους, κόμματα και ιδίως με...."θέσεις εξουσίας"(!), όπως γράφετε.
Δεν είναι αξίωμα αυτό, έχει αποδειχτεί πολλάκις οπουδήποτε έχει εφαρμοστεί.
Ο "κομμουνισμός" αυτός δεν είναι παρά "νεοφιλελευθερισμός του κράτους", ότι δηλαδή κάνει με μεγάλη επιτυχία εδώ και δεκαετίες η Κίνα.
Ο Καμύ, σαν γνήσιος μαχητής της ελευθερίας, τα κατανόησε έγκαιρα αυτά για αυτό και απομακρύνθηκε γρήγορα από τον καραγκιόζη(θα ήθελα να γράψω πολύ βαρύτερες εκφράσεις..) τον Σαρτρ και την κλίκα του.
Και μόνο το ότι αναφέρεστε σε "αντικομμουνισμό" συνδεόντάς τον με πρόσωπα συνιστά σούπερ οξύμωρο σχήμα.
Ο Κομμουνισμός είναι μία ιδέα και ο αντικομμουνισμός είναι η κατάπνιξη αυτής της ιδέας από όσους, όντας ψηλά εώς πολύ ψηλά στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, αρέσκονται να στίβουν κυριολετικά τους από κάτω τους, αρέσκονται να κοιτούν τους άλλους από ψηλά, να έχουν περισσότερα, νομίζοντας πως έτσι είναι σημαντικότεροι.
Τον δεύτερο τον ζούμε, σε διαφοροποιήσιμο βαθμό, από τότε που ο άνθρωπος κρέμασε τα όπλα του κηνυγιού και έγινε γεωργός.
Τον πρώτο δεν τον έχουμε ζήσει ποτέ, ίσως με ελάχιστες πολύ βραχυπρόθεσμες εξαιρέσεις (π.χ. Κομούνα Παρισιού). Και δεν πρόκειται να τον ζήσουμε ποτέ όσο τον συνοδεύουν δυο πράγματα :
Χρήμα και κοινωνικές τάξεις(δηλαδή και δομές κάθε είδους εξουσίας)
Για αυτό λοιπόν απανταχού γνήσιοι κομμουνιστές αφήστε τα φαντάσματα του παρελθόντως και κοιτάξτε μπροστά.
Κλινοσκέπασμα τέλος :)
Αγαπητέ φίλε
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τον χρόνο σου και το περιποιημένο σου σχόλιο
1) Θέλω να σου πω ότι συμφωνώ με αρκετά από τα όσα αναφέρεις. Η προσωποπλατρεία κάθε είδους ασφαλώς δεν ταιριάζει σε κομμουνιστές και όπου αυτό συνέβη αρχής γενομένης από τον Λένιν υπήρξε λάθος. Κανείς κομμουνιστής δεν μπορέι να εξιδανικεύει όταν θαυμάζει, να μην ασκεί κριτική όταν βλέπει το λάθος και κυρίως να μην κάνει τακτικά και αντικειμανικά την δική του εσωτερική αυτοκριτική. Θα σε πάω και ένα βήμα μετά και μην το θεωρήσεις ιδεαλισμό. Η εξουσία φθείρει τους ανθρώπους για αυτό η επανάσταση διακυβέυεται εύκολα στην ικανότητα των κομμουνιστών να την διατηρούν αλλάζοντας τα πρόσωπα όταν αυτά πια δεν τους κάνουν ή δεν εξυπηρετούν. Μπορούμε ώρες να μιλάμε και να γράφουμε για λάθη από αυτή την εξιδανίκευση που κόστισαν στο ΚΚΣΕ την επαφή του με το λαό και τελικά τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Όμως το θέμα δεν είναι εδώ.
2) Θέτεις το ζήτημα του αντικομμουνισμό κατά την γνώμη μου λάθος. Ο αντικομμουνισμός προσωποποιείται σε εκφραστές του και πηγάζει από την αστική τάξη. ΑΠοτελέι προσπάθεια αμαύρωσης του κομμουνισμού ως νεος αντισιμιτισμός του Χίτλερ και πίστεψέ με θα βρεις στενές σχέσεις στα δύο σε θεωρία και πρακτική.
3) Δεν θα καταλογίσω την απόλυτη σαπίλα ουτε την απόλυτη γνώση στον Στάλιν. Έκανε γνωστά λάθη, είχε αδυναμίες καισε μια χώρα σε επαναστατικές συνθήκες ώς ήταν αναμενόμενο έγιναν και αυθαιρεσίες. Για πες μου στην γαλλική επανάσταση πόσα κεφάλια πήρε ο Ροβεσπιέρος και ο Μαρά ; Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν θαπιστέψω τα εξής ιδεολογήματα:
_ Οτι ο Σταλιν έσφξε 25 εκατ. ανθρώπους σε πληθυσμό 250
_ Οτι τα γκουλάγκ κάλυπταν το 20% της ΄χωρας
_ Ότι το Κατύν έγινε σε μια μυστική συμφωνία με τον Χίτλερ ή κάτι τέτοιο (έχω κάνει έρευνα σχετικά)
Σε κάθε περίπτωση εάν αναφέρεσαι στο ΚΚΕ για κλινοσκεπάσματα την ιστορική ανάλυση του οποίου υιοθετούμε λίγο πολύ ε΄δω θα σου πω κάτι ακόμα. Διάβασε τις θέσεις του 18ου Συνεδρίου καικρίνε μόνος σου την αυτοκριτική και κριτική που γίνεται εκεί.
Φιλικά
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΦΑΚΕΛΟΣ
Καλησπερα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήμην αναρωτιεσαι για τους λογους
ειναι οι ιδιοι που σκοτωσαν τον Τροτσκυ -λουζοταν απο τα φωτα της δημοσιοτητας-
ειναι οι ιδιοι λογοι που σκοτωσαν τον Πολκ
ειναι οι ιδιοι λογοι που το ΠΑΜΕ στριβει την Πειραιως
ειναι οι ιδιοι λογοι που ξυλοκοπηθηκα στο χημειο
ειναι οι ιδιοι λογοι που εγινε μονοστηλο ο φονος του συντροφου οικοδομου
ΟΙ λογοι ειναι οτι δεν ελεγχω ειναι επικινδυνο για την νομεκλατουρα και την γραφειοκρατει που υπηρχε υπαρχει και θα συνεχισει να υπαρχει!!!
ευχαριστω!!!