Ο Στέλιος Κασιμάτης γεννήθηκε στην Περιοχή του Πειραιά το 1920. Σπούδασε και αποφοίτησε από την Σχολή Πειραϊκού Συνδέσμου με την ειδικότητα του μηχανικού και σύντομα έπιασε δουλειά στο κρατικό εργοστάσιο αεροσκαφών στο Χασάνι. Βαθειά πολιτικοποιημένος αρνείται να εργαστεί για τον κατακτητή και την περίοδο της Κατοχής παραιτείται από το εργοστάσιο για να ενταχθεί στο ΕΑΜ. Αργότερα θα καταταγεί και στον ΕΛΑΣ και θα λάβει τον βαθμό του καπετάνιου. Με τα Δεκεμβριανά θα οδηγήσει τον λόχο του, του ΕΛΑΣ Βούλας, στον αγώνα για την ανεξαρτησία από την αγγλική αποικιοκρατία και τους ντόπιους εκφραστές της.
Όπως και χιλιάδες άλλοι κομμουνιστές, ο Στέλιος Κασιμάτης θα γνωρίσει τις άγριες διώξεις του μεταβαρκιζιανού κράτους. Θα συλληφθεί και θα σταλεί εξορία στην Ικαρία. Εκεί θα διοχετεύσει την φαντασία και την ενεργητικότητά του στην τέχνη της φωτογραφίας και θα γίνει μέλος του φωτογραφικού συνεργείου των εξόριστων του νησιού. Οι φωτογραφίες του αντανακλούν πάντα την εσωτερική γαλήνη. Χαμογελαστός σε όλες του τις φωτογραφίες, δεν παραλείπει να δώσει μαθήματα ανθρωπιάς γράφοντας πάντα με αισιοδοξία στο πίσω μέρος τους. «Εδώ ψαρεύω με το καλάμι, αλλά δεν έπιασα ψάρια» γράφει σε μια από αυτές. Ο αγώνας του ανθρώπου που ήταν ο Στέλιος Κασιμάτης θα γνωρίσει την τελική του κορύφωση με την μεταγωγή του στην Μακρόνησο. Εκεί στέλνεται στο Β’ ΕΤΟ και βασανίζεται φρικτά από τους κτηνάνθρωπους των Α.Μ. Μια και μοναδική του φωτογραφία δείχνει έναν βασανισμένο άνθρωπο που κοιτά φοβισμένος τον φακό. Ο Στέλιος Κασιμάτης υφίσταται λόγω των βασανιστηρίων, σοβαρό ψυχολογικό και σωματικό σοκ και μεταφέρεται στο Δαφνί από όπου θα αφεθεί ελεύθερος αργότερα.
Η σταδιοδρομία του όμως δεν θα τελειώσει εκεί. Οπλισμένος με την Rolleiflex μηχανή του αγωνίζεται σκληρά για την επιβίωση σε ένα κόσμο κοινωνικών φρονημάτων και φτώχειας. Φωτογραφίζει εργάτες και εργαζόμενους, φωτογραφίζει λουόμενους σε παραλίες, φωτογραφίζει την ζωή και της δυσκολίες της σε όλες της τις εκφάνσεις. Τέλος καταφέρνει να βγάλει μια άδεια φωτογραφείου και να ζήσει αξιοπρεπώς σε μια κοινωνία που τόσο πολύ τον κυνήγησε αυτόν και τόσους άλλους.
Ο Στέλιος Κασιμάτης υπήρξε μια σεμνή και αγνή μορφή. Υπηρέτησε την φωτογραφία και τις ιδέες του επάξια. Ας είναι πάντα καλή η μνήμη του όπως αυτή μας χαμογελάει πλατειά και ανθρώπινα μέσα από τον φακό.
Οι φωτογραφίες του Στέλιου Κασιμάτη που δημοσιεύονται εδώ βρίσκονται στο βιβλίο "Ενθύμιον Εξορίας" εκδόσεις Αιθεροβάμον και υπάρχουν και στο παρακάτω λινκ http://www.manolokasimatis.gr
 |
| Εξόριστοι στην Ικαρία (Στέλιος Κασιμάτης) |
 |
| Βάρκες στην Ικαρία (Στέλιος Κασιμάτης) |
 |
| Πλοία πάνω από τις στέγες (Στέλιος Κασιμάτης) |
 |
| Πλοίο στην Ικαρία (Στέλιος Κασιμάτης) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου