Μέρος δεύτερο
Η Οκτωβριανή Επανάσταση και ο αναρχισμός
"Θυμάμαι πως, όταν γύρισα στη Ρωσία από το εξωτερικό και έφτασα στην Πετρούπολη τις πρώτες ημέρες του Ιούλη 1917, έμεινα κατάπληκτος από τον εντυπωσιακό αριθμό των μπολσεβίκικων τοιχοκολλήσεων που ανάγγελαν συσκέψεις και συνέδρια, σε όλες τις γωνιές της πρωτεύουσας και των προαστίων, σε δημόσιες αίθουσες, σ' εργοστάσια κτλ. Δεν έβλεπα όμως ούτε μια αφίσα των αναρχικών. Έμαθα ακόμη ότι το Κόμμα των Μπολσεβίκων κυκλοφορούσε στην πρωτεύουσα και αλλού καθημερινές εφημερίδες σε πλήθος αντίτυπα κι ότι είχε σχεδόν παντού- στα εργοστάσια, στις διοικήσεις, στο στρατό κτλ- σημαντικούς κι όλο επιρροή πυρήνες. Και παρατηρούσα ταυτόχρονα, με μια μικρή απογοήτευση την απουσία από την Πετρούπολη μιας αναρχικής εφημερίδας, καθώς και κάθε προφορικής προπαγάνδας. Βέβαια, υπήρχαν μερικές αντικρατιστικές ομάδες εκεί, μα σε πολύ πρωτόγονη κατάσταση. (...) Στον πέμπτο μήνα μιας εκπληκτικής επανάστασης, καμιά εφημερίδα, καμιά φωνή αναρχικού στην πρωτεύουσα της χώρας! Κι αυτά, απέναντι στην ξέφρενη δραστηριότητα του Μπολσεβιβκικού Κόμματος."
Αυτή η αποκαρδιωτική μαρτυρία του αναρχικού Βολίν καταγράφει την κατάσταση των αναρχικών ομάδων στην Πετρούπολη το καλοκαίρι του 1917. Παρόλο που η Ρωσία γέννησε κορυφαίους εκπροσώπους και θεμελιωτές της αναρχικής ιδεολογίας, όπως ο Μ. Μπακούνιν και ο Π Κροπότκιν και οι αναρχικές ιδέες είχαν μια ορισμένη διάδοση μέσα στο κίνημα του ναροντνικισμού στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, ο ρωσικός αναρχισμός δεν κατάφερε να αναπτύξει καμιά σημαντική επιρροή, ούτε να έχει επίδραση στα γεγονότα τόσο της επανάστασης του 1905, όσο και του 1917. Οι Ρώσοι αναρχικοί είχαν κατά κανόνα λιγοστές δυνάμεις και δρούσαν σε μικρές ομάδες αποκομμένες από τις εργατικές μάζες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου