Μήτσος Μακρυνιώτης - ένα υπόδειγμα αγωνιστή του Μωριά

Ο Δημήτρης Γεωργίου Μακρυνιώτης γεννήθηκε στο χωριό Δάρα Πυλίας το 1917 σε οικογένεια φτωχών αγροτών. Τελείωσε το Γυμνάσιο Μεσσήνης το 1935 και πήγε στην Αθήνα όπου ξεκίνησε να εργάζεται σε μεσιτικό γραφείο. Το 1940 επιστρατεύθηκε και υπηρέτησε στην Κρήτη. Με την κατάρρευση του ελληνικού μετώπου το 1941 επέστρεψε στο χωριό. Την ίδια χρονιά με τη βοήθεια του νομικού Ηλία Χάντζου γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Κατά την Κατοχή υπήρξε στέλεχος του Γραφείου ΕΑΜ της Πελοποννήσου με γραμματέα το Νίκο Μπελογιάννη. Εξέδιδε την εφημερίδα "Λαϊκή Φωνή".

Για την εκτενέστατη και πολύπλευρη δράση του φυλακίστηκε στο Ναύπλιο το 1945 με κατασκευασμένες κατηγορίες. Μετά την απόλυσή του πήγε στην Αθήνα όπου εργάστηκε ως κομματικό στέλεχος. Το καλοκαίρι του 1947 λαμβάνει εντολή του ΚΚΕ και κατεβαίνει στην Καλαμάτα για να ανασυντάξει την κομματική οργάνωση της πόλης, η οποία είχε αποδιοργανωθεί μετά από το πραξικόπημα του Μαγγανά. Σε σύσκεψη που έγινε στο σπίτι της Βούλας Πιερράκου καταρτίστηκε το πλάνο δουλειάς των στελεχών. Επικεφαλής της δουλειάς στην Καλαμάτα τέθηκε ο Μακρυνιώτης. Τον Σεπτέμβριο του 1948, ο Μακρυνιώτης συλλαμβάνεται και οδηγείται στην Ασφάλεια Καλαμάτας, πιθανότατα μετά από προδοσία. Βασανίζεται και στέλνεται στην Ικαρία.

Μερικούς μήνες μετά επιστρέφει στην Καλαμάτα, όπου λαμβάνει ξανά την εντολή της αναδιοργάνωσης της κομματικής δουλειάς στην πόλη, μετά από τις συλλήψεις και εκτελέσεις των Γιώργου Γιαννακόπουλου και Γιάννη Ευαγγελάκου που ήταν οι αντικαταστάτες του. Τον Ιούνιο του 1949 πιάνεται ξανά από τη Γενική Ασφάλεια της πόλης μαζί με 28 μέλη του ΚΚΕ. Στις 5 Αυγούστου και μετά από βασανιστήρια παραπέμπεται στο Στρατοδικείο Καλαμάτας, το οποίο τον καταδικάζει παμψηφεί σε θάνατο. 

Στην πορεία της δίκης ο αδελφός του, αξιωματικός της Αστυνομίας του προτείνει να αποκηρύξει το ΚΚΕ για να σώσει τη ζωή του. Ο πρόεδρος του στρατοδικείου μερικές μέρες πριν την εκτέλεσή του θα τον επισκευθεί στο κελί του και θα του προτείνει το ίδιο. Μια αποκήρυξη του ΚΚΕ θα τον άφηνε ελεύθερο. Ο πρόεδρος μάλιστα εγγυάται ότι η οικογένειά του δεν θα πειραχτεί, ο ίδιος θα αφεθεί αμέσως ελεύθερος και θα του βρουν δουλειά στο Δημόσιο. Η απάντηση είναι η ίδια: Όχι.

Στις 18 Αυγούστου 1949 οδηγήθηκε μαζί με τα στελέχη του ΚΚΕ Παναγιώτη Καούνη και Γιάννη Τσαβλή στο εκτελεστικό απόσπασμα όπου έπεσε με τη γροθιά υψωμένη.