Μια Καθαρά Δευτέρα του 1964

Από διήγηση μιας πολύ καλής φίλης

"Την Καθαρά Δευτέρα του 1964 φύγαμε οι ΕΔΑίτες της Καισαριανής και η νεολαίοι της ΕΔΑ, με σκοπό να γιορτάσουμε εκείνη την Καθαρά Δευτέρα με ξεχωριστό τρόπο. Είμαστε κάποιοι μαθητές, φοιτητές και νέοι εργαζόμενοι και μαζί μας ήταν οι παλιοί κομμουνιστές της Καισαριανής, τα μέλη και τα στελέχη της ΕΔΑ και πολλοί φίλοι. Εγώ ήμουν τότε μόλις 17 χρονών και οργανωμένη στη Δημοκρατική Κίνησης Νέων "Γρηγόρης Λαμπράκης". Την προηγούμενη χρονιά τον είχαν δολοφονήσει στη Θεσσαλονίκη, με την υπόθεση της οργάνωσης Καρφίτσα. Νομίζω μπορεί να είχαμε μαζί και τον Μακρή, αλλά δεν είμαι σίγουρη.

Μαζευτήκαμε καμιά 100 άνθρωποι, με τα καλάθια μας, τις κουρελούδες και τα άλλα σύνεργα του... πικ-νικ και ανεβήκαμε στο λόφο του Αη-Γιάννη Καισαριανής που είναι και σήμερα το εκκλησάκι. Ήταν ήδη εκεί κι άλλος κόσμος και στη γύρω εξοχή και έκαναν τα κούλουμα, μιλούσαν, καλαμπούριζαν κι ορισμένα παιδιά πετούσαν χαρταετούς. Είχε καλό καιρό, χωρίς συννεφιά κι η μέρα ήταν ότι έπρεπε για το πικ-νικ μας. 

Μόλις στρώθηκαν οι κουρελούδες και βγήκαν τα καθαροδευτεριάτικα φαγώσιμα, ένας ένας, δυο-δυο οι νεολαίοι της ΕΔΑ βγάλαμε τους χαρταετούς μας, που είχαμε έτοιμους από την προηγούμενη. Κάτασπροι όλοι με συνθήματα γραμμένα με κόκκινο χαρτόνι. "ΕΔΑ", "Ειρήνη", Λαμπράκης". Λες κι ο αέρας ήταν με το μέρος μας, αρκετός για να υψωθεί ο χαρταετός και όχι πολύς για να μην τον κουμαντάρουμε, άρχισαν να σηκώνονται ένας ένας οι χαρταετοί μας. Γέμισε ο ουρανός της Καισαριανής με συνθήματα. Ορισμένοι ανυποψίαστοι παρευρισκόμενοι απόρησαν. Θυμάμαι ήταν εκεί κοντά κι ένας χωροφύλακας με την οικογένειά του, που ήρθε και φώναζε διαμαρτυρόμενος που δεν σεβόμασταν την άγια ημέρα. Σώπασε μετά από λίγο κι αυτός κι έβραζε στο ζουμί του. 

Θυμάμαι μια γιαγιά της Καισαριανής που είχε χαμένα και τα δύο της παιδιά στον Εμφύλιο που δάκρυζε και σφούγγιζε τη μύτη. Τότε μου είχε φανεί αστείος ο ήχος και δεν καταλάβαινα καλά-καλά τον πόνο και τη συγκίνησή της. Νόμιζα ότι ήταν ότι πιο επαναστατικό ως τότε είχα κάνει..."

Η φωτογραφία προέρχεται από την πορεία ειρήνης του 1963 και τα μέλη του Συλλόγου Ράσελ, που υιοθετούσε τις ειρηνιστικές απόψεις της ΕΔΑ και αποτελούταν από πολλά της μέλη. Ταιριάζει πιστεύω στην αφήγηση.