Διαμαντώ Κουμπάκη

Η Διαμάντω Κουμπάκη γεννήθηκε στις 8 Φλεβάρη 1926 στον Πειραιά. Οι γονείς της ήταν ο Γιάννης Κουμπάκης και η Μαρία Τσίπση, φτωχοί κάτοικοι του Κερατσινίου. Στα 16 της οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ και πέρασε στη μάχη ενάντια στον κατακτητή. Το 1943 θα περάσει στη δράση της ΟΠΛΑ και θα οργανωθεί και στο ΚΚΕ. Δραστηριοποιήθηκε στον Πειραιά, στα Ταμπούρια, την Κοκκινιά και την Αμφιάλη. 

Τον Μάριο του 1944, σε συμπλοκή με Γερμανούς και ταγματασφαλίτες στην Αμφιάλη θα τραυματιστεί στο πόδι και το χέρι.

Στο μεγάλο μπλόκο της Κοκκινιάς στις 17 Αυγούστου 1944, την ώρα των ομαδικών εκτελέσεων μια ομάδα ανταρτών με επικεφαλής τους την ξακουστή αντάρτισσα Διαμάντω Κουμπάκη κρύβονται στο βόρειο τμήμα της πόλης σε σπίτια συναγωνιστών τους. Ξαφνικά γερμανικά καμιόνια ζώνουν την περιοχή και αρχίζουν να καίνε τα σπίτια.

Η Κουμπάκη θα ταμπουρωθεί σε οικία που έμενε όταν έγινε ο κλοιός και θα υπερασπιστεί τη ζωή της με ένα αυτόματο όπλο, σκοτώνοντας όσους πρόλαβε πριν την σύλληψή της. Οι ταγματασφαλίτες την συνέλαβαν και τη βασάνισαν με φρικαλέο τρόπο για ώρα. Όση ώρα τη βασάνιζαν εκείνη τους έβριζε και τους απαντούσε «Σαν και εσάς προδότες εγώ έφαγα 65!». Αργότερα, κι αφού κείτονταν ανίκανη να κινηθεί από τους πόνους της έριξαν τη χαριστική βολή. 

Τα τελευταία της λόγια ήταν: "Μια ζωή τη χρωστάμε, ας μην την πάρουν οι προδότες. Υπάρχουν χιλιάδες λεβέντες, θα τους εκδικηθούν".

Προς τιμή της μνήμης της, πλατεία στη Νίκαια φέρει το όνομα της όπου υπάρχει και προτομή της.

Φωτογραφία από πλακάτ της ΕΠΟΝ κατά την Απελευθέρωση που εικονίζει τον ηρωισμό της Διαμάντως.