Στην νύμφη του Θερμαϊκού πολλά είναι τα στοιχεία που ο επισκέπτης μπορεί να εντοπίσει από τους διάφορους πολιτισμούς που πέρασαν και στόλισαν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, την πόλη. Στην λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας, όμως στέκει ένα πραγματικό "μνημείο" του νεότερου ελληνικού πολιτισμού κρυφό, από την κοινή ιστορική γνώση και γνωστό μονάχα σε μερικούς από τους παρακείμενους κατοίκους. Ο λόγος για το άνδρο της κολάσεως, το μισογκρεμισμένο αρχοντικό που στέγαζε κατά τα εμφυλιακά χρόνια το Α' Αστυνομικό Τμήμα του Ντεπώ. Στα υπόγεια του κτιρίου βασανίστηκαν δεκάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, μέλη του ΚΚΕ και λοιποί προοδευτικοί πολίτες για να σταλούν, ανθρώπινα κουρέλια, στο εκτελεστικό απόσπασμα. Το φρικτό κτίριο, που δεν "στοίχειωσε" όπως το γνωστό σπίτι του αριθμού 263, δέχθηκε το 1948, την ανεπιτυχή επίθεση της Στενής Αυτοάμυνας του ΔΣΕ Θεσσαλονίκης.
Κάποιο βράδυ του 1948, τρία μέλη της Στενής Αυτοάμυνας Θεσσαλονίκης, επιτέθηκαν με ρίψη χειροβομβίδας στα γραφεία του πρώτου ορόφου του κτιρίου. Η χειροβομβίδα κύλησε κάτω από το γραφείο του "κομμουνιστοφάγου" διοικητή χωρίς όμως να σκάσει. Τα τρία μέλη της οργάνωσης πιάστηκαν μερικές ημέρες μετά και οδηγήθηκαν για βασανιστήρια σε αυτό ακριβώς το σπίτι. Αυτοί ήταν, ο Νικηφόρος Καλλίνικος, ο "Δάσκαλος" και ο γνωστός χαράκτης Γιώργος Φαρσακίδης. Τον τελευταίο ανέλαβε να βασανίσει ο γνωστός Ερύνης, παρακρατικός και τραμπούκος των Γερμανών επί Κατοχής, που "ειδικεύονταν" στο "στεφάνι με της βίδες".
Μετά την ανεπιτυχή επίθεση στο κτίριο προστέθηκε το πόστο-μπλόκο με το τσιμεντένιο κτίριο που εικονίζεται στην φωτογραφία, στο οποίο βρίσκονταν επί 24 ώρες σκοπιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου