Βρισκόμαστε στην ορεινή Ρούμελη το έτος 1948. Ο εμφύλιος μαίνεται σκληρότερος από ποτέ. Ο ΕΣ επιχειρεί στην περιοχή με περίπου 40.000 άνδρες και μεγάλους αριθμούς χωροφυλάκων, ΜΑΥ και παρακρατικών. Το Αρχηγείο Ρούμελης του ΔΣΕ βρίσκεται σε διαρκείς ελιγμούς και δίνει μάχες φθοράς με τον αντίπαλο. Τον Απρίλιο του 1948, η 2η Μεραρχία Ρούμελης, με διαταγή του ΚΓΑΝΕ, κινείται προς την περιοχή του Βάλτου για να βρεθεί εκτός κλοιού και στα νώτα του κυβερνητικού στρατού. Στις 21 Απριλίου του 1948, η Μεραρχία έχει φθάσει στα υψώματα πάνω από το χωριό Τοπολιανά. Το 1ο Τάγμα του Παπούα που προπορεύεται προωθεί μια διμοιρία του στο οχυρό ύψωμα Πουρνάνρι, βόρεια και ανατολικά της γέφυρας Τέμπλα που δεσπόζει στον χώρο. Ο Καπετσώνης, παλιός ταγματασφαλίτης, με μια διλοχία κινείται στον χώρο και γίνεται αντιληπτός από τους αντάρτες. Περνάνε την γέφυρα και αφήνουν μια διμοιρία κοντά της για στήριγμα. Η υπόλοιπη δύναμη του Καπετσώνη μπαίνει στο χωριό. Οι αντάρτες σχηματίζουν αργά και με ησυχία κλοιό γύρω του. Ο Κπετσώνεις ρίχνει δύο φωτοβολίδες και μερικούς πυροβολισμούς στον αέρα για να συγκεντρωθεί το χωριό στην πλατεία. Εκείνη ακριβώς την στιγμή εκδηλώνεται και η επίθεση του ΔΣΕ.
Με τα πρώτα πυρά, η διμοιρία στην γέφυρα διαλύεται και υποχωρεί άτακτα στο χωριό Σακαρέτσι. Ο Καπετσώνης πιεζόμενος υποχωρεί προς την γέφυρα υπολογίζοντας στην άμυνα εκεί. Παρόλα αυτά, η γέφυρα πια κρατάται από τους αντάρτες. Η διλοχία Καπετσώνη ή 10 Τάγμα Εθνοφρουράς είναι πια κυκλωμένο από παντού. Ο Καπετσώνης τραυματισμένος στο χέρι καταφέρνει να γλιτώσει αφήνοντας την χλαίνη του στα χέρια μιας αντάρτισσας. Θα καταλήξει μερικές ημέρες μετά στο Τρίκλινο.
Στο πεδίο της μάχης οι νεκροί είναι πολλοί. Άλλοι σκοτωμένοι από τις σφαίρες άλλοι πνιγμένοι στα νερά του Αχελώου όπου προσπάθησαν να διαφύγουν. Δεκάδες αιχμάλωτοι συμπληρώνουν την εικόνα της πλήρους διάλυσης.
Οι απώλειες του Καπετσώνη ανέρχονται σε 25 νεκρούς 8 τραυματίες και 60 αιχμαλώτους μαζί με τον γιατρό του τάγματος. Από τους αιχμαλώτους προσχωρούν στον ΔΣΕ οι Θεόδωρος Παππάς (λιποταχτεί λίγο αργότερα) και ο Γιάννης Δαιμονίτσας που θα πέσει ηρωικά σε μάχη αργότερα το 1948.
Από τον Καπετσώνη πάρθηκαν λάφυρα: 9 οπλοπολυβόλα, 12 ημιαυτόματα, 65 ατομικά όπλα, 4 ολμίσκοι και πολλές χειροβομβίδες και πυρομαχικά. Επίσης πάρθηκε το αρχείο του τάγματος με πολύτιμες πληροφορίες υπογεγραμμένες από τον υπασπιστή Παπαδογεωργόπουλο.
Το 10 Τάγμα Εθνοφρουράς δεν επανασυστάθηκε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου