Βρισκόμαστε στο έτος 1949 στις 18 Γενάρη. Ήδη ο Δημοκρατικός Στρατός βρίσκεται σε σοβαρή πίεση αφού σε όλα τα μέτωπα ενεργούν πάνω από 250.000 κυβερνητικές δυνάμεις. Στην Ρούμελη και την ορεινή Στερεά, η 2η και η 1η Μεραρχία βρίσκονται διαρκώς σε κίνηση και ελιγμούς. Σκοπός του Δημοκρατικού Στρατού είναι να αποφύγει τους απανωτούς κλοιούς του ΕΣ και να τον παρασύρει σε έναν πόλεμο φθοράς με διαρκείς ενέδρες και καλά επιλεγμένα χτυπήματα. Στις 18 Γενάρη οι δυνάμεις της 144ης Ταξιαρχίας του Δημοκρατικού Στρατού βρίσκεται στην δημοσιά ανάμεσα στο Καρπενήσι και την Λαμία. Στο σημείο αυτό ένα τμήμα του δρόμου προβάλλει ανοιχτό από δέντρα και εκτεθειμένο στις παρακείμενες πλευρές. Περίπου 600 μέτρα ανοιχτής γης ιδανικά για ενέδρες και αιφνίδια χτυπήματα. Εκεί ο ΔΣΕ αναμένει σύμφωνα με πληροφορίες την άφιξη ενός Τάγματος Πεζικού με μεταγωγικά και βαρύ οπλισμό. Μιλάμε για το 613 Τάγμα του Πεζικού του ΕΣ που μεταβαίνει στην τοποθεσία ακάλυπτο χωρίς ανιχνευτές και χωρίς να έχει επίγνωση της ενέδρας. Ο ΔΣΕ έχει λάβει θέσεις και από τις δύο πλευρές του δρόμου σε διάταξη βάθους και όχι μέτωπο γραμμής. Ετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει 2 λόχους εκατέρωθεν του δρόμου. Παράλληλα ο λόχος νεολαίας ετοιμάζεται να κινηθεί στα νότια του δρόμου για να κλείσει την δίοδο επιστροφής των κυβερνητικών.
Ο κυβερνητικός στρατός όντας σίγουρος για ανυπαρξία αντάρτικων δυνάμεων στον χώρο προχωρεί σε παράταξη φάλαγγας. Οι λανθασμένες πληροφορίες που διαθέτει μιλούν για εγκλωβισμό τον δυνάμεων του ΔΣΕ στον βορρά. Το Τάγμα Πεζικού φέρει βαρύ οπλισμό και τουλάχιστον 20 μεταγωγικά φορτωμένα με οπλισμό και πυρομαχικά. Η επίθεση των ανταρτών εξελίσσεται πρώτα από το μέτωπο της φάλαγγας του ΕΣ. Δύο πολυβόλα χτυπούν την κεφαλή του τάγματος και πέφτουν οι πρώτοι δέκα νεκροί. Επικρατεί χάος. Οι φαντάροι του ΕΣ αδυνατούν να αντιδράσουν σωστά και λόγω της διάταξής τους αδυνατούν και να συμπτυχθούν. Ένας όλμος του ΔΣΕ βάλει ακριβώς μέσα στον όγκο των στρατιωτών και παράλληλα ο λόχος νεολαίας ξεκινά την επίθεσή του στα νώτα του στρατού. Πρώτοι εγκαταλείπουν οι αξιωματικοί τα τμήματά τους και τρέχουν να γλιτώσουν. Στην μάχη μπαίνει και ο λόχος Παπαγιάννη για να συγκρατήσει την υποχώρηση του ΕΣ. Η καταστροφή είναι τέλεια.
Από τους 650 άνδρες του 613ου Τάγματος, 40 είναι οι νεκροί που καταμετρά ο ΔΣΕ. Ανάμεσά τους και ο λοχαγός Παπαδάκης πιασμένος στα κλαδιά ενός θάμνου με τα θραύσματα της χειροβομβίδας μπηγμένα στην πλάτη. Έτρεχε να γλιτώσει την ζωή του. Την εικόνα συμπληρώνει ο αριθμός των τραυματιών και των αιχμαλώτων. 20 τραυματίες και 120 αιχμάλωτοι. Όλοι θα απελευθερωθούν αφού τους αφαιρεθεί ο οπλισμός.
Τα λάφυρα είναι: 120 φορτωμένα μεταγωγικά, 6 βαριά πυροβόλα, 4 όλμοι ομαδικοί με πολλά βλήματα, 40.000 σφαίρες σε κιβώτια, 250 ημιαυτόματα, 300 ατομικά όπλα και 400 χειροβομβίδες.
Το τραγικό τέλος του 613 Τάγματος Πεζικού, που απαρτίζονταν από παιδιά του ελληνικού λαού που στάλθηκαν στις μπούκες των κανονιών για να ολοκληρωθεί το σχέδιο Μάρσαλ, ολοκληρώνεται με την εκτέλεση του διοικητή της μεραρχίας που υπάγονταν το τάγμα από στρατοδικείο.
Το 613 Τάγμα Πεζικού δεν ανασυστάθηκε ξανά λόγω της απώλειας της πολεμικής του σημαίας.
Πολύ ωραίο μυθιστόρημα, αξιοπιστίας ανάλογης εκείνων που δημοσιεύονταν στο "Δελτίο του ΔΣΕ" και μετεδίδοντο από την "Φωνή της Αλήθειας".
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως για να μην υπάρχουν κενά σημεία, μήπως είναι δυνατόν να δημοσιεύσετε και το όνομα του Μεράρχου που εξετελέσθη, ασφαλώς κατόπιν αποφάσεως Στρατοδικείου; Γιατί μόνο Γιαννούλης και Γεωργιάδης να υπάρχουν από την πλευρά των αγωνιστών της λευτεριάς και του Σοσιαλισμού;
Να μην αποκαλυφθεί και το όνομα ενός εθνοπροδότη, αμερικανόδουλου, γλύφτη της Φρειδερίκης που πλήρωσε με τη ζωή του την επιλογή του να πάει με τον μοναρχοφασισμό και την αντίδραση;
Δεν αναφέρουμε το όνομα γιατί δεν το γνωρίζουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαίσια, αξιόπιστη, αποστομωτική απάντηση. Αλήθεια πως θα σας φαινόταν αν ισχυρίζετο κάποιος ότι το 20% των Μελών της "Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης" ήταν παιδόφιλοι, αλλά "δεν το αναφέρει γιατί δεν το γνωρίζει";
ΔιαγραφήΠείτε και μιά αλήθεια, 65 χρόνια έχουν περάσει...
Κανίβαλοι ανθρωποφάγοι φασίστες, ντροπή της ανθρωπότητας
ΔιαγραφήΔεν είναι το ίδιο πράγμα όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχήν το ότι δεν γνωρίζω παραπάνω λεπτομέρειες προκύπτει από το γεγονός ότι το ιστορικό αρχείο του ΓΕΣ στο οποίο βρήκα τα δεδομένα για το 613 ΤΠ δεν διαθέτει στο κοινό στοιχεία σχετικά με εκτελεσθέντες του πειθαρχικού. Άρα αναφέρει την εκτέλεση αλλά όχι το όνομα. Ισχύει και η αρχή προσωπικών δεδομένων.
Για το παραπάνω θέμα εκτός από τα αρχεία του ΔΙΣ υπάρχουν αναφορές και στο βιβλίο του Αρ. Θεοχάρη το οποίο μπορείτε να προμηθευτείτε από το εμπόριο.
Για το ότι ένα ποσοστό της ΠΔΚΒ ήταν παιδόφιλοι
δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο και άρα παραμένει μύθευμα ή υπόθεση.
Καταλάβατε την διαφορά ?
Το "σώνεις" στο τέλος αναφέροντας για παιδιά που στάλθηκαν στις μπούκες κανονιών.Στην αρχή αναφέρεις με έκδηλη ικανοποίηση για τους 10 πρώτους που πέφτουν.Τα παιδιά αυτά δεν ήταν μοναρχοφασίστες,χωριατόπαιδα που πολλά δεν ήξεραν τίποτα ήταν.Οι δεξιοί νίκησαν,εσείς θυματοποιηθήκατε, αυτά τα παιδιά σε ποιό ηρώο αναγράφονται,που θάφτηκαν,ποιό "κόμμα" τους μνημονεύει ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο613 συστάθηκε ξανά με Διοικητή τον Ζωιτάκη και είχε έδρα από το1950 έως το1993 που διαλύθηκε τελείως το στρατόπεδο με ονομασία Λοχαγού Παπαδάκη στο Δροσάτο Κιλκίς
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αξθωματικοί τού 613 Τ.Π. στό Δροσάτο τήν περίοδο από 1965 έως 1967 ποιοί ήσαν; Γνωρίζει κάποιος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπάμπαλης Ιωάννης Διοικητής Μαραβελις λόχο διοικήσεως
ΔιαγραφήΤο 613 ΤΠ μεταφέρθηκε και εγκαταστάθηκε τον Ιούνιο 1994 στη Βυρώνεια Σερρών και απο διαλύθηκε τα επόμενα χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφή