Η μάχη της Φλώρινας

Η μάχη της Φλώρινας

Τα πλήγματα του ΔΣΕ έναντι του του ΕΣ στην Νάουσα και το Καρπενήσι προκάλεσαν μεγάλες αναταραχές στο αστικό κράτος και στην μερίδα των εθνικοφρόνων. Όπως έχουμε σημειώσει και σε άλλα άρθρα οι επιχειρήσεις αυτές εντάσσονταν σε ένα γενικότερο σχέδιο εισβολής του ΔΣΕ σε μεγάλες πόλεις με τριπλό σκοπό:

1)      Να προκαλέσουν ταραχή και αποπροσανατολισμό στις δυνάμεις του ΕΣ και την κυβέρνηση

2)      Να αποσπάσουν δυνάμεις του ΕΣ απο το ανοιχτό μέτωπο του Γράμμου ώστε οι δυνάμεις του ΔΣΕ εκεί να ανακουφισθούν

3)      Να προσδώσουν στο ΔΣΕ πολύτιμο έμψυχο και πολεμικό υλικό όπως και εφόδια που απο τις αρχές του 1949 είχαν αρχίσει να σπανίζουν επικίνδυνα

Στις 12 Φεβρουαρίου λοιπόν, οι εν Αθήναις προεστοί του αστικού κράτους πληροφορούνταν με τρόμο ότι ακόμα μια μεγάλη πόλη της Ελλάδας χτυπήθηκε απο τον Δημοκρατικό Στρατό. Η Φλώρινα επρόκειτο να δεχθεί την επίθεση του ΔΣΕ τον Νοέμβριο του 1948, όμως η ενέργεια αυτή κρίθηκε άκαιρη απο το Γενικό Στρατηγείο. Τώρα δύο Μεραρχίες του ΔΣΕ , η 10^η και η 11^η εφορμούσαν εναντίον της με την υποστήριξη 14 πυροβόλων. Επιπλέον μιά ταξιαρχία της 9^ης Μεραρχίας, η Σχολή των Αξιωματικών, τρεις λόχοι σαμποτέρ και μια διλοχία κυνηγών αρμάτων συνέδραμαν την επίθεση. Επιτελικά, στην επιχείρηση συμμετείχε και ένα τάγμα μεταφορέων και ένα τραυματιοφορέων. Οι δυνάμεις του ΔΣΕ συγκεντρώθηκαν αρχικά στο Βίτσι και απο εκεί χτύπησαν την πόλη της Φλώρινας.

Αντίστοιχα οι κυβερνητικές δυνάμεις στην Φλώρινα απαρτίζονταν απο την 2^η Μεραρχία του ΕΣ ( με 3 ταξιαρχίες πεζικού), ένα τάγμα ορειβατικού πυροβολικού και ένα σύνταγμα πεδινού πυροβολικού,όλα υπό την διοίκηση του υποστράτηγου Ν. Παπαδόπουλου.

Η επίθεση του ΔΣΕ υπήρξε σφοδρή και κεραυνοβόλα όμως ο αιφνιδιασμός είχε αποτύχει. Με την έγκαιρη άφιξη των ενισχύσεων της 77^ης Ταξιαρχίας και παρά το οτι αρκετά υψώματα είχαν καταληφθεί, ο ΔΣΕ πλευροκοπήθηκε σφοδρά. Αργότερα την ημέρα της 13^ης Φεβρουαρίου και ενώ οι μάχες συνεχίζονταν, η αεροπορία βομβάρδισε σφοδρά και ανεξέλενκτα την πόλη προκαλώντας μεγάλες υλικές ζημιές αλλά και φθορές στις τάξεις του ΔΣΕ. Αποτέλεσμα του βομβαρδισμού ήταν και η απώλειες σε αμάχους... Την νύχτα της 13^ης με την 11^η Μεραρχία να έχει πληγεί σφοδρά ο ΔΣΕ ξεκινά την στρατηγική του υποχώρηση. Η υποχώρηση που συνεχίζεται και το πρωί της επομένης γίνεται στόχος για ακόμη μιά φορά, της αεροπορίας. Τελικά ο μεγαλύτερος όγκος του ΔΣΕ καταφέρνει να διαφύγει.

Οιαπώλειες του ΔΣΕ στην μάχη της Φλώρινας ανέρχονται σε 350 μαχητές και μαχήτριες και σε περίπου 300 αιχμαλώτους. Οι νεκροί του ΔΣΕ και πολλοί βαριά τραυματισμένοι    μαχητές του που κείτονταν στα πεδία της μάχης γύρω απο την πόλη αλλά και μέσα της μεταφέρθηκαν με φορτηγά χώρις καμία διάκριση και συγκεντρώθηκαν σε ένα χωράφι κοντά στην εκκλησία  του Αγ. Θωμά. εκεί τάφηκαν σε ομαδικό τάφο με ενώ μαρτυρίες κατοίκων μιλούν για τα βογγητά πολλών τραυματιών που τάφηκαν ζωντανοί. Οι πολιτεία αρνούμενη πεισματικά να αναγείρει μνημείο στους μαχητές του ΔΣΕ ανάγκασε το ΚΚΕ να προβεί σε αγορά του εν λόγω χώρου για να αποκατασταθεί η τιμή των όσων κομμουνιστών και κομμουνίστριων έπεσαν στην τραγική μάχη της Φλώρινας...

Άνδρες των ΜΑΥ επιδεικνύουν κεφάλια ανδρών του ΔΣΕ μετά την μάχη της Φλώρινας

O ομαδικός τάφος των νεκρών και τραυματιών του ΔΣΕ όπως απαθανατίσθηκε απο το φακό κάποιου άγνωστου φωτογράφου. (http://www.corbis.com/)