Συνέχεια από τα βιβλία του Κώστα Μπίρκα
Οι βασανιστές συνεργάτες των Γερμανών και η σύλληψη της Ηλέκτρας:
"Πηγαίνοντας σε παράνομη κομματική δουλειά, η Ηλέκτρα Αποστόλου στρίβει στην οδό Καλύμνου. Αντικρύζεται με έναν άντρα που την καρφώνει με το βλέμμα του. Τον βλέπει αυτή. Ένα παίξιμο των ματιών κι όλα χάθηκαν... Γκεσταπίτης. Μετράει γρήγορα τις αποφάσεις και τις κινήσεις της. Κάνει να γυρίσει πίσω να φύγει. Μα εκείνος με ένα σάλτο βρίσκεται πλάι της και την αρπάζει. "Επί τέλους σε πέτυχα". Ανασαίνουν κι οι δυο. Κοιτάζονται άγρια. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος πιστεύει στην τύχη του. Η Ηλέκτρα προσπαθεί να του ξυπνήσει το πατριωτικό του αίσθημα. Τον φωνάζει με το μικρό του όνομα. Κάπως ηχεί να φωνάζεις με το όνομά του έναν άνθρωπο που πρόκειται να γίνει δήμιός του. Γνωρίζονται καλά από τα παλιά χρόνια. Την έβλεπε στο Μεταγωγών που έβγαζε στο προαύλιο την κόρη της περίπατο. Ξέρει πως είναι μάνα, πως βρίσκεται στην υπηρεσία της πατρίδας. Του θυμίζει την εθνική ενότητα, τον πόνο της σκλαβωμένης Ελλάδας. Μα εκείνος γελάει:
"Σ' έχω στο χέρι και δεν πρόκειται ποτέ ν' αφήσω τέτοιο λαβράκι να χαθεί. Εμπρός! Πάμε!"
Τη σπρώχνει σε ένα περαστικό ταξί και την πάει ίσα για το άντρο της Ειδικής Ασφάλειας που είναι στην οδό... Ελπίδος.
Στην Ασφάλεια, το νέο διαδίδεται αστραπιαία από γραφείο σε γραφεί και είναι η χαρά των χαφιέδων και των προδοτών απερίγραπτη, όταν ακούν το "πιάσαν την Ηλέκτρα". Γιατί είχε πιαστεί πράγματι μια βετεράνος του Αγώνα. που την κυνηγούσαν και καραδοκούσαν χρόνια να την βάλουν στο χέρι. Οι χαφιέδες τρίβουν από χαρά τα χέρια τους και η διοίκησή τους διατάσσει να χορηγηθεί κρασί στα όργανα για την "λαμπρή" επιτυχία. Πρέπει οι βασανιστές να ποτίσουν γερά πριν αρχίσουν το απαίσιο έργο τους, να έχουν όρεξη και δύναμη.
Τρεις από τους πιο γνωστούς βασανιστές της Ειδικής, τα περιβόητα "τρία Μ", οι βασανιστές Μόρφης, Μαντάς και Μανδηλαράς θα αναλάβουν τον βασανισμό της."
Βασανιστήρια
"Όργωσαν πόντο πόντο το γυμνό κορμί της Ηλέκτρας. Την περνούν λεπτό λεπτό από όλες τις "ελληνικές" τις χιτλερικές μεθόδους βασανισμοί, που είχε συγκεντρώσει στα τελευταία 30 χρόνια αντικομμουνιστικής δίωξης και "ιεροεξεταστικής" πείρας η Ελληνική Ασφάλεια και η χιτλερική Γκεστάπο. Οι δολοφόνοι τη γδύνουν και την κρεμούν από το ταβάνι με τα χέρια δεμένα πίσω. Όλη τη νύχτα τη μαστιγώνουν, σβήνουν πάνω στο κορμί της τα τσιγάρα τους και μαζεμένοι γύρω της της λένε τα πιο χυδαία και πρόστυχα αστεία τους. Το πρωί αλείβουν τα μέλη της με οινόπνευμα και βάζουν φωτιά. Και όταν βλέπουν ότι κι έτσι δεν βγάζουν τίποτε τη βάζουν να σταθεί πάνω σ' αναμμένα κάρβουνα, χωρίς ότι στιγμή να σταματήσουν να την χτυπούν. Την κρέμασαν ανάποδα, τις έκαψαν το γυμνό της κορμί με πυρωμένα σίδερα. Χτυπούν τους κροτάφους της με σίδερα.
Τα σίδερα της προκάλεσαν αιμάτωση και επέφεραν αργότερα το θάνατο.
Αργότερα την πέταξαν στο κελί, ετοιμοθάνατη."
Η τελευταία υποθήκη
"Λίγο πριν πεθάνει, πεταμένη σε έναν θάλαμο της "Ειδικής", όπου βρίσκονταν συμπτωματικά κάποιοι άλλοι κρατούμενοι πατριώτες, η Ηλέκτρα δεν σταμάτησε στιγμή να μιλήσει για την Ελλάδα, την Απελευθέρωση και τον Αγώνα για την Ελευθερία. Ένας αυτόπτης κρατούμενος από αυτούς θα πει αργότερα:
"Μια μέρα του Ιούλη 1944, πέντε Έλληνες πατριώτες πιαστήκαμε τυχαία στο δρόμο σε ένα από τα καθημερινά μπλόκα των Γερμανοράλληδων και οδηγούνται στην Ειδική Ασφάλεια. Μας σπρώξαν σε ένα κελί και όταν συνήθισαν τα μάτια στο μισοσκόταδο, είδαμε σε μια γωνιά του θαλάμου, ριγμένο πάνω σε ένα σιδερένιο γυμνό κρεβάτι, ένα γυμνό γυναικείο σώμα που έμοιαζε πεθαμένο. Κάτι κουρέλια από ρούχα τη σκέπαζαν εδώ κι εκεί τα μπλαβιασμένα μέλη του κορμιού της, τα μαλλιά της μαδημένα και καψαλισμένα τα μέλη της γυμνά έξω απ' το κρεβάτι. Το σώμα κάποια στιγμή κουνήθηκε και μια φωνή που έμοιαζε σαν να έβγαινε μέσα από κάποιο βυθό, ακούστηκε να ψελλίζει αργά και με κόπο. Σκύψαμε κατάπληκτοι να ακούσουμε τι έλεγε: "Αν είστε Έλληνες μη λυγίσετε. Ο Κόκκινος Στρατός και οι λαοί θα νικήσουν. Παλέψτε για την Ελλάδα, για τη λευτεριά. Ο φασισμός αδέλφια θα συντριβεί. Πρέπει να συντριβεί."
Τα τελευταία λόγια της μάρτυρος και ηρωίδας Ηλέκτρας Αποστόλου που δεν είχε ακόμα πεθάνει και χαροπάλευε. Και στο ύστατο αυτό ψυχοράγημά της είχε τη δύναμη, το κουράγιο και τον πόθο να πει ακόμα δύο λόγια- τα τελευταία της- για τον Αγώνα και τη συντριβή του φασισμού.
Το πρωί, οι δήμιοι της Ασφάλειας πέταξαν το άψυχο σώμα της στο δρόμο, όπως τα νεκρά σώματα τόσων και τόσων αγωνιστών. Ήταν 26 Ιούλη 1944."
Η νεκροψία
"Πληροφορίαι: Μετεφέρθη διά του υπ' αριθμ. 375 εγγράφου του Σταθμού Α` Βοηθειών, παραληφθείσα εκ του ξενοδοχείου "Κρυστάλ".
Νεκροψία: Το τριχωτόν της κεφαλής έχει αποκοπή ατέχνως και ανωμάλως διά μαχαιριδίου. Κατά το πρόσθιον τμήμα της κόμης παρατηρείται φρύξις των τριχών. Από της ρινός και του στόματος φαίνεται έρευσεν αίμα. Από της μιας μασχάλης προς την ετέραν διά του στήθους και συνεχιζόμενα όπισθεν του κορμού υπάρχουσι δύο παράλληλα αποτυπώματα, δίδοντα την εντύπωσιν ότι παρήχθησαν εκ της πιέσεως χοντρού σχοινίου. Φαίνεται ότι το σώμα της θανούσης απαιωρήθη εν ζωή διά των μασχαλών. Κατά τους καρπούς των χειρών παρατηρούνται εντυπώματα εκ σχοινίου. Κατά τη ράχιν της ρινός και αμφοτέρας τας παρειάς και τα βλέφαρα παρατηρούνται εκχυμώσεις κυανώδεις ως και εξοίδησις. Οι χαρακτήρες δεικνύουσι ότι εγένετο συνεπεία γρονθοκοπημάτων. Κατά τας οπισθίας επιφανείας αμφοτέρων των βραχιόνων παρατηρούνται εκχυμώσεις. Κατά τους γλουτούς, μηρούς, κνήμας και άκρους πόδας, υπάρχουσι εκχυμώσεις συρρέουσαι ταινιοειδείς, χρώματος κυανώδους, λίαν πυκναί και έντονοι. Κατά τα κατώτερα των κνημών και άκρους πόδας, παρατηρείται εξοίδωσις κυανού βαθμού. Αι εκχυμώσεις αύται ως και οι των βραχιόνων, παρήχθησαν κατόπιν δράσεων σκληρών και αμβλέων οργάνων (μαστιγίων, βουνεύρων, πλεκτού σύρματος, σχοινίου, αλύσεως κλπ.), βιαιότατα κατενεχθέντων. Το τριχωτόν του εφηβαίου παρουσιάζει φρύξιν των τριχών. Κατά τη ραχιαίαν επιφάνειαν του αριστερού άκρου του ποδός παρατηρείται έγκαυμα δευτέρου βαθμού εκτάσεως ταλλήρου. Κατά τη μετατάρσιον χώραν του αυτού ποδός έτερον έγκαυμα δίδον όμως τους χαρακτήρας του μετά θάνατον γενομένου. Αι τρίχες των μηρών και κνημών παρουσιάζουν φρύξιν. Φαίνεται ότι εγκαύματα και φρύξις οφείλονται εις επίθεσιν κατ' αυτά ανημμένων σιγαρέτων.
Η διάνοιξις των μαλακών μορίων της κεφαλής έδειξεν εκχυμώσεις κατ' αυτά. Η διάνοιξις της κρανιακής κάμψης έδειξεν οίδημα της λεπτής μήνιγγος και διεύρυνσιν των αγγείων αυτής. Ο στόμαχος περιείχε τροφάς εξ άρτου και ντομάτας.
Συμπέρασμα: Επί του πτώματος βεβαιούνται κακώσεις προκληθείσαι εκ μαστιγώσεως ήτις εγένετο διά διαφόρων οργάνων (μαστιγίου, βουνεύρου, αλύσεως, πλεκτού σύρματος), άτινα έδρασαν αλλεπαλλήλως και βιαιότατα, ως και κακώσεις εξ απαιωρήσεως από των μασχαλών, επίσης εγκαύματα εν ζωή και μετά θάνατον γενόμενα. Ο θάνατος οφείλεται κυρίως εις τας κακώσεις καθ' όσον τα εγκαύματα είναι μικράς εκτάσεως.
Σημείωσις: Η ταυτότης της θανούσης εξηκριβώθη υπό της Σημάνσεως, ένθα ήτο σεσημασμένη ως κομμουνίστρια υπ' αριθ. 59953. Το πτώμα ανήκε εις την Αποστόλου Ηλέκτραν του Νικολάου."
Η εκδίκηση
"Ο λαός της Αθήνας, με επικεφαλής τον ΕΛΑΣ (σ. κατά άλλες πηγές την ΟΠΛΑ), εκδικήθηκε αντάξια το μαρτυρικό θάνατο της ηρωίδας. Δεκάδες πουλημένες στον κατακτητή ψυχές ράλληδων βρέθηκαν σκοτωμένοι στους δρόμους της Αθήνας. Στο πτώμα του καθενός καρφιτσώνονταν ταινία με την επιγραφή: "Ηλέκτρα 1, 2, 3..." που έδειχνε με πόσους κακούργους πλήρωνε ο εχθρός το πρόσωπο της Ηλέκτρας."
Άλλες Ηλέκτρες
Κλείνοντας το βιβλίο του, ο Κώστας Μπίρκας αναφέρει μια σειρά αγωνιστριών της Εθνικής Αντίστασης που σαν την Ηλέκτρα θυσιάστηκαν για την Ελευθερία της Ελλάδας και τη λαϊκή κυριαρχία:
Μέντη Μόσχοβιτς: Δασκάλα 18 χρονών από την Εύβοια. Πιάστηκε το 1944 από Γερμανούς και Ταγματασφαλίτες. Αφού την βασάνισαν την πέταξαν από ένα μπαλκόνι, αλλά διαπίστωσαν ότι δεν πέθανε. Τη σκότωσαν παλουκώνοντάς την από τα γεννητικά όργανα.
Γαϊτανούλα Δούκα: Σύνδεσμος της Εθνικής Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη με τους κρατούμενους του στρατοπέδου Παύλου Μελά. Συνελήφθη και εκτελέστηκε στις 29/4/44. Λίγες μέρες μετά εκτελέστηκε και η κόρη της Καίτη Δούκα.
Αθανασία Ντίγκα: 15 χρονών ΕΠΟΝίτισα από την Ελασσόνα. Αρνήθηκε να δώσει πληροφορίες σε Γερμανούς που την είχαν συλλάβει και τη ρωτούσαν για τις θέσεις του ΕΛΑΣ. Την έγδαραν ζωντανή.
Βασίλω Σταυροπούλου: Από τον Βασαρά του Πάρνωνα. Εκτελέστηκε από τους Ταγματασφαλίτες 2 μέρες πριν φύγουν οι Γερμανοί.
Διαμάντω Κουμπάκη: ΕΠΟΝίτισα από τα Ταμπούρια του Πειραιά. Πιάστηκε στο μεγάλο μπλόκο της Κοκκινιάς, αφού άδειασε το πιστόλι της στους Ταγματασφαλίτες που είχαν κυκλώσει το σπίτι της. Τη βασάνισαν με λόγχες για να μαρτυρήσει τους συντρόφους της. Πέθανε φωνάζοντας: Θάνατος στους προδότες και στους κατακτητές.
Κλειώ Δεληβοριά: Στέλεχος της Εθνικής Αλληλεγγύης στην Τρίπολη. Δολοφονήθηκε το 1944 από Χίτες του Γρίβα.
Μένη Παπαηλιού "Θύελλα": Η θρυλική αντάρτισσα της Ρούμελης. Έπεσε στην μάχη του Μεταξουργείου το Δεκέμβρη του 1944.
Μαρίκα Τσάμη: 16 χρονών μαθήτρια της Λαμίας. Βασανίστηκε και εκτελέστηκε από τους Γερμανούς τον Ιούλιο του 1944.
Κούλα Αγγελή "Ξανθούλα": Πιάστηκε με μια ομάδα ΕΛΑΣιτών στο Κουκάκι. Τους οδήγησαν σε ένα ρέμα και έναν έναν τους εκτελούσαν μπροστά της οι Ταγματασφαλίτες. Ένας Γερμανός της είπε τότε: "Φύγε, εσύ είσαι γυναίκα". Εκείνη αρνήθηκε και ένας δοσίλογος την τράβηξε προς το ρέμα. Εκείνη αρνήθηκε να κατέβει και του είπε: "Όχι εδώ θα με εκτελέσετε. Να βλέπει ο κόσμος τα εγκλήματά σας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου