"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Στην κόλαση των Αναμορφωτηρίων Κηφισίας

Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου δεκάδες ανήλικα παιδιά, αετόπουλα της Κατοχής, ΕΠΟΝιτες και παιδιά ανταρτών συνελήφθησαν ή αιχμαλωτίσθηκαν από τις κυβερνητικές δυνάμεις και το ελληνικό αστικό κράτος. 

Κατά κανόνα, οι ανήλικοι κρατούνταν μαζί με ενήλικους πολιτικούς κρατούμενους, όμως ξεχωριστή περίπτωση αποτελεί το Αναμορφωτήριο Κηφισίας στο οποίο μεταφέρθηκαν το 1948 -1949 26 ανήλικοι πολιτικοί κρατούμενοι. Στο Αναμορφωτήριο Κηφισίας φρόντισαν να μεταφέρουν τους περισσότερο "σκληρούς" των αδήλωτων πολιτικών κρατουμένων, ώστε να τους αποσπάσουν τη δήλωση, μέσα από τα φρικτά ψυχικά και σωματικά μαρτύρια που συνέβαιναν εκεί. Οι ανήλικοι πολιτικοί κρατούμενοι βρέθηκαν ανάμεσα σε χασισοπότες, ανήλικους ποινικούς κρατούμενους, εκδιδόμενους, συφιλιδικούς, καθώς και μια ομάδα ενήλικων χιτών ποινικών κρατουμένων. 

Οι συνθήκες κράτησης και τα φρικαλέα μαρτύρια των Αναμορφωτηρίων Κηφισίας έμειναν γνωστά στην Ιστορία. Παρά το γεγονός ότι δεν μπορούμε μέσα από μια μικρή περιγραφή να παρουσιάσουμε την πλήρη εικόνα του κολαστηρίου της Κηφισιάς, η παρακάτω περιγραφή θα σας δώσει μια αίσθηση του τι συνέβαινε εκεί και του ποιο ήταν τελικά το "θεάρεστο έργο της εθνικής ανανήψεως" που το αστικό κράτος επιχειρούσε.

Τα ακόλουθα αποσπάσματα αποτελούν μέρος μιας ανοικτής καταγγελίας των φυλακισμένων παιδιών στο Αναμορφωτήριο Κηφισίας προς τον αθηναϊκό Τύπο. Η καταγγελία έγινε τον Ιούλιο του 1950 κι ήταν τέτοιος ο απόηχός της που όλοι οι ανήλικοι πολιτικοί κρατούμενοι μεταφέρθηκαν αμέσως μετά στις φυλακές Ιντζεδίν της Κρήτης.

Παρόμοια εικόνα παρουσιάζει και στο βιβλίο του "Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς", ο Χρόνης Μίσιος, ανήλικος κρατούμενος κι αυτός, των Αναμορφωτηρίων Κηφισίας.


Βασανιστήρια ανηλίκων πολιτικών κρατουμένων

(Διατηρείται η ορθογραφία του πρωτοτύπου)

Με επικεφαλής τον διευθυντή Μουζάκη, τους φύλακες Σκιζά, Ξυδέα, Βάλλι, Νικήτα Σιώρη, Κατσαμπούλα, Γούλα κλπ. Και τους χίτες ποινικούς Λαμπέση, Σογύρο, Καρδαμίτση, Χαλκιά, Λιβέρη, Σιγάλα και άλλους, μας συγκεντρώνουν στο προαύλιο, κάνουν κλοιό γύρω μας και με αφορμή ότι δήθεν δεν πήραμε το τσάι με σταφιδίνη, πέφτουν πάνω μας με κτηνώδικους αλαλαγμούς, χτυπώντας αλύπητα με κλομπ στο σωρό. Μια ώρα κράτησε το μακελειό και κάθε λεπτό της ένα κορμί έπεφτε ματωμένο, ενώ πάνω του συνέχιζε ο χορός των κανιβάλων με τις αρβύλες και τα ρόπαλα.[1]

(Διατηρείται η ορθογραφία του πρωτοτύπου)

Προσωπικά ο διευθυντής Μουζάκης χτυπά τον Βασίλη Βαλσαμίδη, τον ρίχνει αναίσθητο με ματωμένο πρόσωπο, ενώ σε λίγο χώνει το κλομπ του στο στόμα του Λ. Αναστασόπουλου, τόσο δυνατά που του σπάει τα δόντια. Φωνάζει στο φύλακα Σκιζανά: «Χτύπα με το ρόπαλο όχι με γροθιές». Αυτός γελώντας σαρδωνικά, γονατισμένος πάνω στο κουφάρι του μικρού Παπαδημητρίου του απαντά ότι θέλει να μάθει μποξ, ενώ του δείχνει τις γροθιές του που είναι κόκινες από το αίμα. Ο Παπαδημητρίου έκανε συνεχείς αιμοπτύσεις κατοπινά και κουφάθηκε.[2]

(Διατηρείται η ορθογραφία του πρωτοτύπου)

Από την πόρτα και σε όλο το μήκος του διαδρόμου παρατεταγμένοι οι χίτες ποινικοί και οι φύλακες παίζανε το αγαπημένο τους παιγνίδι – όπως λέγανε- το «μπαλόνι». Με κλωτσιές στην κοιλιά, γροθιές και γκλόμπς, ο καθένας φρόντιζε να μεταβιβάζει το   «μπαλόνι» στον επόμενο βασανιστή για να συνεχιστεί ως τον τελευταίο στην πόρτα του διευθυντή, που όμως σπάνια φτάναμε αφού στο μεταξύ είχαμε πέσει αναίσθητοι.

Σε έναν κουβά με βρωμιές βουτούσαν το κεφάλι μας για να μας μπάσουν στο γραφείο. Ο Μουζάκης μας έδειχνε το χαρτί της δήλωσης. Στην άρνησή μας, καινούργιος κατακλυσμός από χτυπήματα επακολουθούσε, στο διάδρομο παίζονταν πάλι το «μπαλόνι» για να καταλήξουμε τελικά στα πειθαρχία, όπου είχαν στήσει το στρατηγείο τους οι άσσοι τους βασανιστές Λεμπέσης, Λιβέρης, Σιγούρος κλπ., ποινικοί χίτες με την καθοδήγηση και παρουσία του υπαρχιφύλακα Ρήγα, των φυλακών Νικήτα Σιώρη και άλλων. Δεμένοι στη φάλαγγα μας χτυπούσαν με τη σειρά με βάρδειες με ρόπαλα, με συρματόσχοινα και με κάλτσες γεμάτες τσιμέντο. Στο στόμα μας έχωναν σφουγγαρόπανα για να μη φωνάζουμε και κομμάτια σαπούνι που έπρεπε να τα φάμε σε ωρισμένα λεπτά. Μας γύμνωναν και μας έκαιγαν τα γεννητικά όργανα με τσιγάρα και κάρβουνα.[3]




Βιασμοί ανηλίκων

(Διατηρείται η ορθογραφία του πρωτοτύπου)

Χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα, από τη ψυχολογική βία των βασανισμών, την απειλή της εξόντωσης, με τρόπους αφάνταστα κτηνώδικους, το ηθικό κουρέλιασμα με τον αισχρό βιασμό του κορμιού και της ψυχής, με τελικό σκοπό τη δημιουργία του ομαδικού πανικού και του διαρκούς ψυχικού άγχους που θα μας μετέτρεπε σε κουρέλια, σωματικά και ηθικά, ένα άβουλο και ασυνείδητο κοπάδι πανικόβλητων ζώων, χωρίς καμμία αρχή και κανένα ανθρώπινο γνώρισμα για να μας ρίξουν κατοπινά στο βούρκο της διαφθοράς και της ατίμωσης.[1]

(Διατηρείται η ορθογραφία του πρωτοτύπου)

Έχωναν μέσα στο αποχετευτικό έντερο γκλομπς και αναμμένα τσιγάρα. Ολόκληρες νύχτες κρατούσε το μαρτύριο. (…) Μας χτυπούσαν με σανίδες και μας ξεγύμνωναν για να κάνουν πραγματογνωμοσύνη, όπως έλεγαν, αν είμασταν κορίτσια ή αγόρια. Στο τέλος κάπνιζαν χασίς κι έπαιρναν τους μικρότερους για να κοιμηθούνε μαζί τους.[2]

(Διατηρείται η ορθογραφία του πρωτοτύπου)

Τα κτήνη εκτός από όλα αυτά χρησιμοποίησαν και τη μέθοδο του ανήθικου βιασμού και της ασέλγειας για να μας κουρελιάσουν το ηθικό, να μας αφαιρέσουν κάθε ανθρώπινη σκέψη, πράγμα που θα τους διευκόλυνε στον σκοπό τους, να μας λυγίσουν και ακόμα για να ικανοποιούν το διαστρεβλωμένο σεξουαλισμό τους. Οι αποθήκες, τα μαγειρεία, το μπάνιο, τα πειθαρχεία, μα και οι θάλαμοι ακόμα, είχαν μετατραπεί σε χαρέμια από τους χίτες βασανιστές Λεμπέση, Καρδαμίτση, Σιγούρο κλπ. Από τον υπαρχιφύλακα Ρήγα και τους φύλακες Σχίζα, Βάλλι, που οργάνωναν όλη την κίνηση. Με την απειλή του βασανισμού και την τρομοκρατία έπαιρναν από τους θαλάμους τη νύχτα αγόρια μικρά και μεγάλα, διαλέγοντας τα ομορφότερα, και τα βίαζαν ομαδικά. Ήταν τέτοιο το όργιο της ασέλγειας ώστε μέσα σε μια νύχτα το 14χρονο παιδί Καλύβας Κωνσταντίνος από τη Ρούμελη – δικασμένο σε ισόβια από στρατοδικείο – έπαθε ακατάσχετη αιμορραγία και έξοδο του εντέρου. Οι φύλακες Σχίζας και Βάλλις πιάστηκαν και αναφέρθηκαν στη διεύθυνση χωρίς καμμιά συνέπεια. Ο υπαρχιφύλακας Πασσαδάκης συνέλαβε επ’ αυτοφόρω τον χίτη βασανιστή Καρδαμίτση χωρίς να του γίνει ούτε παρατήρηση.



[1] Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ, Ανοιχτή καταγγελία των φυλακισμένων παιδιών του «Αναμορφωτηρίου Κηφισίας, στον αθηναϊκό Τύπο, ό.π. , σ. 3
[2] Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ, Ανοιχτή καταγγελία των φυλακισμένων παιδιών του «Αναμορφωτηρίου Κηφισίας, στον αθηναϊκό Τύπο, ό.π. , σ. 4



[1] Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ, Ανοιχτή καταγγελία των φυλακισμένων παιδιών του «Αναμορφωτηρίου Κηφισίας, στον αθηναϊκό Τύπο, Ιούλιος 1950, σ. 1-2
[2] Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ, Ανοιχτή καταγγελία των φυλακισμένων παιδιών του «Αναμορφωτηρίου Κηφισίας, στον αθηναϊκό Τύπο, ό.π. , σ. 2
[3] Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ, Ανοιχτή καταγγελία των φυλακισμένων παιδιών του «Αναμορφωτηρίου Κηφισίας, στον αθηναϊκό Τύπο, ό.π. , σ. 3-4




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου