Οι επιχειρήσεις του ΔΣΕ στο Σινιάτσικο (1948) μέρος 4ο

Μετά τη μάχη στο Σινιάτσικο στις 23/11/48 και τα μέτρα του Α' και Β' Σώματος Στρατού που ακολούθησαν, οι δυνάμεις της 18ης Ταξιαρχίας περνούν στην κοιλάδα της Γέρμας. Το συγκρότημα Σινιάτσικο θα παραμείνει στα Νάματα μέχρι τις 2/12/48 όπου θα λάβει διαταγή για σύμπτυξη με τις υπόλοιπες δυνάμεις της 18ης Ταξιαρχίας.

Τα τρόφιμα έχουν αρχίσει να εξαντλούνται και το κρύο να γίνεται όλο και εντονότερο.

Στις 4/12/48, το ΓΑ του ΔΣΕ εκδίδει διαταγή με την οποία διατάσσει την 18η Ταξιαρχία του ΔΣΕ να προβεί σε ελιγμό απομάκρυνσης από τον κλοιό που επιχειρείται. Για να γίνει αυτό η 18η Ταξιαρχία θα πρέπει να διασπάσει τον κλοιό των κυβερνητικών δυνάμεων και φυσικά να δώσει σφοδρή μάχη. Η 2η διμοιρία της 18ης Ταξιαρχίας διατάσσεται να ξεκινήσει πρώτη με σφοδρή επίθεση. Εφοδιάζονται με πάντζερφαουστ και χειροβομβίδες. Η διαταγή αναφέρει ξεκάθαρα: "Κεραυνοβόλα εξόρμηση, ούτε βήμα πίσω". Η 2η διμοιρία ξεκινά την πορεία της με ενισχυμένα μέτρα ασφαλείας. Από πίσω της ακολουθούν όλες οι δυνάμεις της ταξιαρχίας με απόσταση αρκετών εκατοντάδων μέτρων και κάλυψη. Η ευθύνη της 2ης διμοιρίας είναι μεγάλη. Πλησιάζει και ακροβολίζεται στο δημόσιο δρόμο. Μια αυτοκινητοπομπή περνά προς Κοζάνη. Το σημείο είναι ιδανικό για ενέδρες αλλά την δεδομένη στιγμή ο στόχος είναι η διαφυγή. Η πομπή περνά με τον ίδιο τρόπο το χωριό Δρυόβουνο. Μερικοί χωρικοί προμηθεύουν ζεστό ψωμί τους αντάρτες της 2ης διμοιρίας. Στο χωριό περνά δεύτερη μικρότερη αυτοκινητοπομπή αλλά κι εδώ οι αντάρτες δεν επιτίθενται. Το χωριό είναι ζωσμένο φυλάκια και σκοπιές, η πομπή ακολουθεί το ρέμα και η δεύτερη διμοιρία επιστρατεύει δύο βοσκούς της περιοχής για να τους περάσουν με ασφάλεια πέρα από τα φυλάκια. Τα μέτρα και η επαγρύπνηση είναι τέτοια που ολόκληρη η πομπή θα περάσει χωρίς έναν ήχο. Τα πέταλα των μουλαριών είναι δεμένα με πανιά και τα στόματά τους σφιχτοδεμένα με σπάγκο. Η πομπή περνά στο χωριό Κίνδη και τώρα βρίσκεται απέναντι στο χωριό Ποντίνη.

Στο χωριό Ποντίνη δεν υπάρχουν φίλιες δυνάμεις και στρατοπεδεύει ένα ενισχυμένο τάγμα Εθνοφρουράς. Μόνος δρόμος είναι η σύγκρουση. Τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των ανταρτών είναι οι μεγαλύτερες δυνάμεις και ο αιφνιδιασμός. Κατά τις πρώτες πρωινές ώρες, ο ΔΣΕ εκδηλώνει την πρώτη επίθεση στα  εξωτερικά φυλάκια της Ποντίνης. Η μάχη λήγει καθοριστικά με την κεραυνοβόλα επέλαση του θεσσαλικού ιππικού. Το τάγμα Εθνοφυλακής διαλύεται χωρίς απώλειες εκ μέρους των ανταρτών. Ο ΔΣΕ προελαύνει μέσα από το χωριό. Η επόμενη θα τους βρει στρατοπεδευμένους στις κοιλάδες των Γρεβενών. Η πορεία συνεχίζεται ως τις Κυδωνιές και από εκεί περνούν στην υψηλότερη κορφή του Σινιάτσικου, το όρος Άγιος Παντελεήμων. Στις 10/12/1948 η 18η Ταξιαρχία χωρίς να χάσει ούτε έναν άνδρα θα περάσει με μια μεγάλη φάλαγγα ζώων, 1.200 μαχητές και ένα ορειβατικό πυροβόλο στην ασφάλεια του όρους Βίτσι.

Στην 18η Ταξιαρχία μετά την δίμηνη δράση της και τον περίφημο ελιγμό απονεμήθηκε το βραβείο Α' θέσης στην δίμηνη Άμιλλα του ΓΑ του ΔΣΕ και ο Παντελής Βαινάς, διοικητής της θα βραβευτεί με το Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Α' Τάξης και θα τοποθετηθεί στο επιτελείο της 11ης Μεραρχίας.

Ο κλοιός του Εθνικού Στρατού και η διαφυγή της 18ης Ταξιαρχίας