Αγωνιστές της Αιτωλοακαρνανίας- Μέρος 3ο

Κώστας Μαυροσκότης

Ο Κώστας Μαυροσκότης γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε παιδαγωγικά στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, την οποία τελείωσε το 1936. Διορίστηκε στο Καρπενήσι και μετέπειτα στο Μεσολόγγι, με τους αγώνες του οποίου και το κίνημα συνδέθηκε άρρηκτα. Οργανώθηκε προπολεμικά και σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες στο ΚΚΕ.

Έως τη στράτευσή του, το 1940 διατέλεσε στέλεχος των κομματικών οργανώσεων του ΚΚΕ, στην Πάτρα και την Αιτωλοακαρνανία. Ειδικότερα, υπήρξε γραμματέας της Αχτιδικής Επιτροπής Αιτωλοακαρνανίας έως το 1940. 

Στο Αλβανικό μέτωπο, πολέμησε με αυταπάρνηση και υπέστη σοβαρά κρυοπαγήματα. Το 1941 επέστρεψε στην Αθήνα και συνδέθηκε με τη νέα ΚΕ του ΚΚΕ, εργαζόμενος στον εκδοτικό μηχανισμό του Κόμματος, στην περιοχή του Μεσολογγίου. 

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής υπήρξε στέλεχος του ΕΑΜ Μεσολογγίου και είχε καταδικαστεί ερήμην σε θάνατο, από δικαστήριο των κατακτητών. Ευρισκόμενος διαρκώς σε παρανομία έως το 1945, το 1946, ο Κώστας Μαυροσκότης θα αναλάβει κομματικό καθοδηγητικό πόστο στην Πάτρα, μέχρι τη σύλληψή του, από παρακρατικούς. Βασανίζεται και εξορίζεται στην Ικαρία. Από την Ικαρία, θα δραπετεύσει, με εντολή του ΚΚΕ, με ακόμα 7 στελέχη. Θα φθάσει στην Αθήνα όπου σε συνθήκες παρανομίας θα ενταχθεί στην παράνομη ΚΟΑ. Έως το 1950 βρίσκεται στην καθοδήγηση της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά, σαν υπεύθυνος του παράνομου του εκδοτικού μηχανισμού που ανατύπωνε τότε, το παράνομο "Ριζοσπάστη" και την εφημερίδα "Προλετάριος", όργανο της ΚΟΠ.

Το 1951 θα συλληφθεί από την Ειδική Ασφάλεια Πειραιά, θα βασανιστεί φρικτά και θα κρατηθεί στην απομόνωση για επτάμισι μήνες. Καταδικάζεται τελικά σε θάνατο και στέλνεται στις Φυλακές Ιτζεδίν της Κρήτης. Η ποινή του μετατρέπεται σε ισόβια δεσμά και στέλνεται στο κολαστήριο της Γυάρου. Τελικά θα αποφυλακιστεί το 1956.

Μεταπολιτευτικά υπήρξε στέλεχος του Πανελληνίου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, ο οποίος τον τίμησε με δεκάδες μετάλλια και διπλώματα. Παρέμεινε μέλος του ΚΚΕ μέχρι το τέλος της ζωής του, το 2002.

Ο Κώστας Μαυροσκότης με κρυοπαγήματα, στο 13ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο.

Κώστας Ζαχαρίου (Βραχωρίτης)

Ο Κώστας Ζαχαρίου υπήρξε γέννημα και θρέμμα του Αγρινίου. Από μικρός γνώρισε την ακραία εκμετάλλευση και τη σκληρή δουλειά. Εργάτης δέρματος στο επάγγελμα, από μικρός, ο Κώστας Ζαχαρίου βρέθηκε πλάι στο εργατικό κίνημα του Αγρινίου και διαμόρφωσε την ταξική του συνείδηση. 

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Κώστας Ζαχαρίου θα οργανωθεί στο ΕΑΜ Αγρινίου και μετέπειτα στο 2/39 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Δραστήριο και πρόθυμος για κάθε αποστολή, θα αναδειχθεί σύντομα σε καπετάνιο τάγματος. 

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και λόγω των διώξεων που υπέστη από το αστικό κράτος και το μακρύ του χέρι, το παρακράτος, ο Κώστας Ζαχαρίου θα καταφύγει στο Μπούλκες της Γιουγκοσλαβίας. Εκεί θα αποφοιτήσει από τη σχολή αξιωματικών του ΔΣΕ, με το βαθμό του ανθυπολοχαγού. Στα τέλη του 1946 θα επιστρέψει στη Ρούμελη και θα ενταχθεί στα μάχιμα τμήματα του ΔΣΕ. Θα υπηρετήσει αρχικά από τη θέση του ομαδάρχη, τη 2η Μεραρχία του ΔΣΕ και θα καταλήξει με το βαθμό του ταγματάρχη. Με το ψευδώνυμο "Βραχωρίτης", ο Κώστας Ζαχαρίου θα λάβει μέρος σε δεκάδες μάχες της 2ης Μεραρχίας, έως το 1949, όπου θα αιχμαλωτιστεί.

Οδηγήθηκε στο στρατοδικείο Λαμίας, όπου κράτησε στάση παλικαριού, κατακεραυνώνοντας τους στρατοδίκες του, με την τελική του απολογία. Εκτελέστηκε λίγες ημέρες, μετά τη θανατική του καταδίκη.

Ταξιάρχης Ζαρκαδούλας

Γεννήθηκε στην Κατούνα Ξηρομέρου, στους κόλπους αγροτικής οικογένειας. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής υπήρξε αρχικά μαχητής και μετέπειτα υπαξιωματικός του ΕΛΑΣ. Μετά τη Βάρκιζα καταδιώχτηκε απηνώς από τη Χωροφυλακή και το παρακράτους που οργίαζε στο Ξηρόμερο. Το 1946, πήρε μέρος στην έξοδο του τμήματος Επαμεινώνδα από το Αγρίνιο και κατόρθωσε να φθάσει στην Ευρυτανία, όπου εντάχθηκε στο Αρχηγείο Αγράφων και μετέπειτα στην Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση της 2ης Μεραρχίας. Σκοτώθηκε σε συμπλοκή στο Περδικάκι Βάλτου, με το βαθμό του διμοιρίτη.

Θανάσης Καραγιώργος

Ο Θανάσης Καραγιώρος γεννήθηκε στο Αγρίνιο και σπούδασε δημοσιογραφία, την οποία υπηρέτησε με αξιοσύνη, αντικειμενικότητα και βάθος ανάλυσης. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ, της οποίας υπήρξε τοπικό στέλεχος του Αγρινίου. Διακρίθηκε για την εξαιρετική του "πένα" και τα χρονογραφήματά του. Μετά τη Συνθήκη της Βάρκιζας αναγκάστηκε να περάσει στην παρανομία, λόγω των διώξεων που υπέστη από το κράτος και το παρακράτος. Από το 1946, υπηρέτησε το ΔΣΕ στη 2η Μεραρχία του καπετάν Διαμαντή και αργότερα υπηρέτησε το επιτελείο του ΚΓΑΝΕ. Σκοτώθηκε μαχόμενος στη Μανδρινή Ναυπακτίας, το 1949.

Γιάννης Καρράς

Γεννήθηκε στο Μυρίκι Ευρυτανίας και σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Αργότερα θα δικηγορήσει στο Αγρίνιο, όπου θα γνωριστεί με το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της πόλης και θα ενταχθεί στο ΚΚΕ. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής θα ενταχθεί στην επιτροπή πόλης του ΕΑΜ και μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας θα γνωρίσει διώξεις και κατατρεγμούς, από το αστικό κράτος και παρακράτος της εποχής. Το 1947 θα προσχωρήσει στο ΔΣΕ και θα λάβει το βαθμό του επιτελούς τάγματος. Μετέπειτα θα αναδειχθεί σε εντεταλμένο της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης (ΠΔΚ) για τα ζητήματα Δικαιοσύνης, στη Δυτική Στερεά. Στις αρχές του 1949, θα λάβει το βαθμό του υπολοχαγού του ΔΣΕ. Τα ίχνη του χάνονται το καλοκαίρι του 1949.

Σπύρος Κομπλίτσης (Νικίας)

Γενημένος στη Μπαμπίνη Ξηρομέρου, ο Σπύρος Κομπλίτσης πολέμησε τους Γερμανούς και Ιταλούς κατακτητές και τους ντόπιους λακέδες τους, μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ, με το βαθμό του καπετάνιου διμοιρίας. Καταδιωκόμενος αμέσως μετά την Απελευθέρωση, συμμετείχε στις ομάδες ενόπλων καταδιωκόμενων αγωνιστών της Αιτωλοακαρνανίας, έως τη διάλυσή τους, το 1946. Το 1946, θα καταφέρει να περάσει στην Ευρυτανία και να ενταχθεί στα εκεί τμήματα του ΔΣΕ. Θα πολεμήσει με τη 2η Μεραρχία. Σκοτώθηκε στην αιματηρή μάχη του Αη- Γιάννη Άνω Χώρας Ναυπακτίας, το 1948, με το βαθμό του ταγματάρχη. Χαρακτηρίστηκε ως "τιμημένος νεκρός" από την Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση, το ίδιο έτος.

Νίκος Κομπλίτσης (Χελμός)

Γενημένος στη Μπαμπίνη Ξηρομέρου, αδελφός του Σπύρου Κομπλίτση, ο Νίκος Κομπλίτσης υπήρξε ανθυπολοχαγός του τακτικού στρατού και έλαβε μέρος στη Μάχη της Κρήτης. Επιστρέφοντας στο Ξηρόμερο, εντάχθηκε αμέσως στο Υπαρχηγείο Ξηρομέρου του ΕΛΑΣ με το βαθμό του συνταγματάρχη. Έδωσε με τον ΕΛΑΣ την πρώτη μάχη ενάντια στους Ιταλούς κατακτητές, στο νομό, τη γνωστή μάχη της Τσαμπουρνιάς. Μετά τη Συνθήκη της Βάρκιζας ηγήθηκε ομάδας ενόπλων καταδιωκόμενων αγωνιστών της Αιτωλοακαρνανίας, έως τη διάλυσή της, το 1946. Αιχμαλωτίστηκε το ίδιο έτος βαριά ταυματισμένος και οδηγήθηκε στο στρατοδικείο της Λαμίας. Καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε μερικές ημέρες μετά.

Συνεχίζεται

Αγωνιστές της Αιτωλοακαρνανίας- Μέρος 2ο

Με σημαντική καθυστέρηση, για την οποία οφείλουμε να ζητήσουμε συγγνώμη στους αναγνώστες μας, δημοσιεύουμε το δεύτερο μέρος του αφιερώματος στους αγωνιστές της Αιτωλοακαρνανίας.

Κώστας Σαρλής

Παλαίμαχος κομμουνιστές, επί δεκαετίες "βράχος" των ιδεολογικών του πιστεύω και στυλοβάτης του κινήματος, ο Κώστας Σαρλής γεννήθηκε στην Αμφιλοχία Αιτωλοακαρνανίας, στους κόλπους μιας ευκατάστατης οικογένειας. Το 1918-1919 και αφού είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του, ο Κώστας Σαρλής ήρθε σε επαφή με τις ιδέες της Οκτωβριανής Επανάστασης και ενώ εργαζόταν ως υπάλληλος των ΤΤΤ, ήρθε σε επαφή και με το ΣΕΚΕ, που μόλις είχε ιδρυθεί. 

Μια χρονιά μετά την ίδρυση του ΣΕΚΕ, του οποίου ο Σαρλής υπήρξε από τα πρώτα μέλη, θα δικαστεί από στρατοδικείο για τις ιδέες του, απαλλασσόμενος τελικά από τις κατηγορίες. Αμέσως μετά, σπουδάζει νομικά, καθώς γνωρίζει τη χρησιμότητα των νομικών γνώσεων για τους αγώνες που θα έρθουν. Θα λάβει το δίπλωμα του δικηγόρου το 1932 και θα ασκήσει δικηγορία για πρώτη φορά στο Μεσολόγγι. Το 1934 διορίζεται εισαγγελέας στα Γρεβενά και μετέπειτα στην Καρδίτσα και την Αθήνα.

Στα χρόνια πριν τη Δικτατορία του Μεταξά, ο Κώστας Σαρλής είναι υποψήφιος του ΚΚΕ στην Αιτωλοακαρνανία. 

Κατά την περίοδο της Κατοχής, ο Σαρλής θα οργανωθεί από τους πρώτους στο ΕΑΜ Αιτωλοακαρνανίας και θα υπηρετήσει με τόλμη την υπόθεση της Εθνικής Αντίστασης. 

Μετά την Απελευθέρωση, το αστικό κράτος τον εξαναγκάζει σε παραίτηση και τον εκτοπίζει αρχικά στη Μακρόνησο και μετέπειτα στον Αη-Στράτη. Αφού επιστρέψει από τις πολύχρονες εξορίες, ο Σαρλής θα δικηγορήσει στην Αθήνα ευρισκόμενος στο πλευρό δεκάδων διωκόμενων αγωνιστών και κομμουνιστών της εποχής. Με την ίδρυση της ΕΔΑ, ο Κώστας Σαρλής θα τεθεί ξανά υποψήφιός της στην Αιτωλοακαρνανία, θέση που θα κρατήσει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Μαζί με άλλους επιφανείς νομικούς της Αριστεράς, θα συμμετέχει στην υπεράσπιση των 42 κομμουνιστών, στελεχών του ΚΚΕ που δικάζονται το Μάη του 1960. Η υπογραφή του δεν θα λείψει από καμιά καταγγελία, διακήρυξη, κάλεσμα ή δήλωση που καυτηριάζει το ανυπόστατο "περί κατασκοπείας" των κατηγορουμένων. Βρίσκεται επίσης, ανάμεσα στους πρωτοπόρους νομικούς και δικηγόρους που αγωνίζονταν εκείνη την εποχή για την κατάργηση των φασιστικών νομοθετημάτων της περιόδου του Εμφυλίου και μετέπειτα της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών.

Σαν εκδότης της τοπικής εφημερίδας "Το βέλος", ο Κώστας Σαρλής προσπαθεί να στηρίξει το ηθικό των κατατρεγμένων αγωνιστών και να τους βοηθήσει στον αγώνα τους κατά της Δικτατορίας. Θα υποστεί και αυτός με τη σειρά του δεκάδες διώξεις και εμπόδια, που θα θέσει μπροστά του το κράτος της Χούντας. 

Έως το τέλος της ζωής του, ο Κώστας Σαρλής στάθηκε κοντά στο λαό και το κίνημα, κοντά στο ΚΚΕ και τους δικούς του αγώνες και είναι αυτή του η στάση που του προσέδωσε το ψευδώνυμο "ο κόκκινος εισαγγελέας". 

Κίτσος Κορόζης

Ο Χρήστος Κορόζης ή καπετάν Κίτσος, όπως τον θυμούνται οι παλιότεροι, γεννήθηκε στο χωριό Τροβάτο Αγράφων, αλλά από παιδί κατοικούσε στη Μαχαλά Ξηρομέρου, τις σημερινές Φυτείες. Ατίθασος από μικρός, ο Χρήστος Κορόζης θα κλειστεί άδικα στις ποινικές φυλακές της εποχής, μαζί με το μικρό του αδερφό, Βασίλη, που τότε ήταν μόλις 11 ετών. 

Με την έναρξη της Κατοχής, ο Χρήστος Κορόζης θα αποδράσει από τη φυλακή και θα ανέβει αντάρτης στο βουνό. Το 1942, συνδέθηκε με την ορ΄γανωση του ΕΑΜ Ξηρομέρου και βοήθησε στη συγκρότηση του ΕΛΑΣ της περιοχής. Από το Μάρτιο του 1943 και μετά θα αναδειχθεί σε αξιωματικό του ΕΛΑΣ αναλαμβάνοντας δεκάδες επικίνδυνες αποστολές. Το 1944 τον βρίσκει στη θέση του καπετάνιου τάγματος, με το βαθμό του λοχαγού.

Ο Χρήστος Κορόζης

Η αποτελεσματικότητα της δράσης του ενάντια στους Γερμανούς, τους ταγματασφαλίτες και τον ΕΔΕΣ της περιοχής υπήρξε αξιομνημόνευτη. Μεγάλη απήχηση είχε στον λαό του νομού μας η μάχη της "Γαλιτσάς", όπου ο Κορόζης με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ της περιοχής κύκλωσε αντίπαλο τμήμα του οπλαρχηγού του ΕΔΕΣ Παπαϊωάννου και το διέλυσε ολοσχερώς. Στη μάχη αυτή, ο Κορόζης και ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσαν όλα τα στελέχη των ΕΑΜικών οργανώσεων της περιοχής, που ο Παπαϊωάννου είχε συλλάβει χωρίς αιτία και ετοιμαζόταν να τα εκτελέσει. Ανάμεσά τους ήταν και ο μετέπειτα καθηγητής του ΕΜΠ Παντελής Ρόκος.

Μετά τη Βάρκιζα, ο Χρήστος Κορόζης βρέθηκε καταδιωκόμενος και κατέφυγε στα Άγραφα. Εκεί ενώθηκε με τους καπετάνιους Πελοπίδα, Λευτέρη, Νικηταρά, Ίταμο και Λέοντα και οργάνωσαν τις πρώτες ομάδες ενόπλων καταδιωκόμενων αγωνιστών. Αργότερα, θα συνεισφέρει στην ίδρυση του Αρχηγείου Αγράφων του ΔΣΕ.

Στα μέσα Οκτώβρη του 1946, ο Κίτσος Κορόζης θα βρεθεί επικεφαλής τμήματος που προορίζεται για τη Δυτική Στερεά. Θα φθάσει με το τμήμα του στο Γαρδίκι Ομιλαίων και στις 18 Γενάρη του 1947 θα ιδρύσει το Αρχηγείο Δυτικής Στερεάς, αναλαμβάνοντας τη θέση του υπαρχηγού. Θα παραμείνει στη θέση αυτή, μέχρι την έλευση του Γούσια. Πικραμένος από την ανάρμοστη συμπεριφορά του Γούσια θα επιστρέψει στη θέση του καπετάνιου υποδιοικητή του τάγματος του Δασκαλογιώργου στον Κόζιακα. 

Με τις επιχειρήσεις του ΕΣ στον Κόζιακα. Θα πέσει πολεμώντας στις 15/05/1947 στη μάχη της Κοκκίνης Δοκιμίου.

Θα ονομαστεί αντισυνταγματάρχης και τιμημένος νεκρός, από την ΠΔΚ.

Πάνος Αλεξιάς

Ο Πάνος Αλεξιάς γεννήθηκε στο Αγρίνιο και οργανώθηκε από νωρίς στη ζωή του στο ΚΚΕ. Κατά την Κατοχή υπήρξε ανθυπολοχαγός του ΕΛΑΣ και μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Πόλης Αγρινίου, του ΚΚΕ. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες της λαϊκής αντίστασης στην τρομοκρατία και το όργιο των Χιτών και ταγματασφαλιτών στην πόλη. Το 1946, πήρε μέρος στην έξοδο του τμήματος Επαμεινώνδα από το Αγρίνιο και κατόρθωσε να φθάσει στην Ευρυτανία, όπου πολέμησε από τη θέση του αξιωματικού, στο ΔΣΕ. Εκτελέστηκε με απόφαση στρατοδικείου στο Μεσολόγγι.

Δέσπω Αλεξοπούλου

Καταγόταν από την Κόνιστα Τριχωνίδας. Μέλος της ΕΠΟΝ στο χωριό της, κατατάχθηκε στο ΔΣΕ και πολέμησε σε δεκάδες μάχες. Υπήρξε μια από τις πιο δραστήριες αντάρτισες του ΔΣΕ της 2ης Μεραρχίας. Πιάστηκε αιχμάλωτη το 1949 και οδηγήθηκε στο στρατοδικείο. Εκεί αντιμετώπισε τους στρατοδίκες με γενναιότητα και αυταπάρνηση. Εκτελέστηκε, το 1949.

Παναγιώτης Αργύρης

Γεννήθηκε στο χωριό Πετρίλια Αιτωλοακαρνανίας και σπούδασε παιδαγωγικά. Εξάσκησε για χρόνια το επάγγελμα του δασκάλου. Κατά την Κατοχή εντάχθηκε στο ΕΑΜ και μετέπειτα στον ΕΛΑΣ, λαμβάνοντας μέρος σε πολλές μάχες. Με την ίδρυση του ΔΣΕ, ο Παναγιώτης Αργύρης υπηρέτησε ξανά την υπόθεση του λαϊκού κινήματος από τη θέση του αξιωματικού. Σκοτώθηκε το 1947, στις επιχειρήσεις του Κόζιακα.

Γιάννης Δαιμονίτσας

Γεννήθηκε στο χωριό Παλαιομάνινα Ξηρομέρου. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής υπήρξε μέλος του ΕΑΜ. Μετά τη Βάρκιζα κλήηθκε να υπηρετήσει τη θητεία του στον αστικό στρατό. Μετά από μάχη που έδωσε με το τμήμα Καπετσώνη, πέρασε με τον οπλισμό του στο ΔΣΕ, τον οποίο υπηρέτησε με γενναιότητα και αυταπάρνηση. Αναδείχθηκε σύντομα στη θέση του ομαδάρχη. Σκοτώθηκε με το βαθμό του επικεφαλής διμοιρίας, πιθανώς στις μεγάλες μάχες του Γράμμου, το 1949.

Συνεχίζεται