"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Τα τραγικά "υπολείμματα"

Mε την ήττα του ΔΣΕ το 1949, το Γενικό Αρχηγείο, έδωσε εντολή στους άνδρες που υποχωρούσαν, να περάσουν μαζικά τα σύνορα στην Αλβανία και την Βουλγαρία.

Φυσικά, ένοπλα τμήματα του ΔΣΕ εξακολουθούσαν να υπάρχουν σε όλη την ελληνική επικράτεια. Οι ομάδες αυτές, που στις εντολές του στρατού αναφέρονται ως υπολείμματα γνώρισαν μια μοίρα ακόμα χειρότερη απο αυτή που αντιμετώπισαν οι σύντροφοί τους κατά τον εμφύλιο...

Το ΓΕΣ υπολόγιζε οτι τον Σεπτέμβρη του 1949 είχαν απομείνει περίπου 2.160 ένοπλοι άνδρες του ΔΣΕ σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και εξέδοσε εντολή για την άμεση διάλυση των δυνάμεων αυτών. Οι ανταρτομάδες του ΔΣΕ στα νησιά είχαν την πιό δύσκολη θέση αφού κάθε διέξοδος προς τις σοσιαλιστικές χώρες ήταν αδύνατη αλλά και  ο χώρος δράσης και κίνησής τους τρομακτικά περιορισμένος. Η μοίρα των ανθρώπων αυτών είχε σφραγιστεί και οι περισσόετροι είτε σκοτώθηκαν σε αψιμαχίες με τον Ε.Σ. ή παραδόθηκαν και εκτελέσθηκαν ή φυλακίσθηκαν. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι αιχμάλωτοι «καθαρίζονταν» χωρίς καν να προηγηθεί δίκη ή έστω επίσημη σύλληψη.

Τα ίδια τα νούμερα μιλούν απο μόνα τους για τις διαστάσεις του πόγκρομ αυτού που εξαπολύθηκε τότε: Απο 2.160 ένοπλους τον Σεπτέμβρη του 1949, τον Οκτώβρη έμειναν περίπου 1.760, τον Νοέμβρη 1.275 ενώ τον Δεκέμβρη μονάχα 850. Ωστόσο έως τα μέσα και του 1950 η εκκαθάριση της Ελλάδας φαίνονταν να απασχολεί ακόμα τόσο την Χωροφυλακή όσο και το ΓΕΣ. Αυτό φυσικά αποτελεί σημάδι του ότι οι άνδρες και οι γυναίκες του ΔΣΕ εξακολουθούσαν να μάχονται με πείσμα και απελπισία τον εχθρό μέχρι το απόλυτο τέλος τους. ..

Αξιόλογες ήταν και οι απώλειες του Ε.Σ. σε αυτές τις επιχειρήσεις αφού το ΓΕΣ εκτιμά περίπου 605 οπλίτες νεκρούς στις επιχειρήσεις αυτές και ακόμα 53 αξιωματικούς. Απο το 1952 μονάχα ελάχιστες δεκάδες είχαν μείνει πιά στα βουνά και σίγουρα δεν αποτελούσαν πρόβλημα τάξης για το μοναρχικό κράτος. Μόνο δύο όμως αντάρτες του ΔΣΕ , οι Β Πομπανάκης και Σ. Μπλαζάκης κατάφεραν να επιζήσουν στο «κλαρί» , ψηλά στα βουνά της Κρήτης έως και το 1974 οπότε και παραδόθηκαν μετά απο κατάθεση ειδικού αμνηστευτικού νομοσχεδίου...



                                  Μία απο τις πιο πρόσφατες συλλήψεις ανταρτών στο βουνό



H Mάχη της Μαγούλας

Στις αρχές του 44, ο Ζέρβας εγκλωβισμένος στα βουνά της Πίνδου σχεδίαζε να ανοιχτεί απο τον Βάλτο της Ακαρνανίας στην Ευρυτανία, μια περιοχή πού όπως πίστευε θα τον βοηθούσε να εδραιώσει και να αναπτύξει τις δυνάμεις του. Άλλωστε οι Άγγλοι σύνδεσμοι τον πίεζαν ήδη έντονα να περιορίσει τον ΕΛΑΣ και έβλεπαν οτι οι χρυσές λίρες τους έπεφταν στις ζερβικές τσέπες μάταια...

Η απόφαση θα παρθεί αργότερα τον Φλεβάρη και ο Ζέρβας θα ξοδέψει τελικά το χρυσό της βρετανικής αποστολής στην στρατολογία χωροφυλάκων της περιοχής στο σώμα στρατού του. Έτσι αποφασίζει να κινήσει τις δυνάμεις του προς την Ευρυτανία και διαλέγει να περάσει την γέφυρα της Μαγούλας κοντά στο χωριό Τρίκλινο του Βάλτου, που αποτελούσε ουσιαστικά πέρασμα για την ορεινή Ευρυτανία. Ο ΕΛΑΣ του 2/39 Συντάγματος, όντας απασχολημένος ήδη στα όρια της Ηπείρου ενάντια στους Γερμανούς είχε αφήσει μόνο ένα μικρό σώμα είκοσι μελών της πρότυπης ομάδας της ΕΠΟΝ να φυλάει το πέρασμα.

Ο συσχετισμός ήταν συντριπτικός , ο λόχος Μακρυνείας ήταν ακόμα μακριά αν και έσπευδε να βοηθήσει τους ΕΠΟΝίτες και πληροφοριοδότες μιλούσαν για 300 ΕΔΕΣίτες άρτια εξοπλισμένους. Ο λόχος της ΕΠΟΝ ορκίσθηκε στον καπετάνιο του «Κριμαία» (Ανανιάδης Στάθης απο την Γαβαλού), να πολεμήσουν μέχρις ενός και γρήγορα πιάσανε θέσεις στα υψώματα κοντά στο γεφύρι. Ανάμεσα στους αντάρτες ήταν και οι φίλοι απο το βουνό «Πολυδεύκης» και «Ανδρούτσος». (Βλ. ο Ανταίος και οι Ανταίοι εκδόσεις Συν. Εποχή)

Αργότερα ακούστηκαν οι ζερβικοί απο απέναντι που πιάσαν θέσεις και φωνάζαν:
« Είμαστε τριακόσιοι και είσαστε καμπόσοι, ρουφιάνοι κουκουέδες θα σας φάει ο ΕΔΕΣ» και οι ΕΠΟΝίτες βροντοφώναζαν «Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα» και ρίχνανε τις πρώτες τουφεκιές σε ότι κεφάλι έκανε να ξεμυτίσει. Οι ΕΔΕΣίτες απάντησαν « Έτσι πολεμάνε του Ζέρβα τα παιδιά , οι Ελληνες δεν θέλουμε κόκκινη λευτεριά» . «Την θέλετε γαλάζια και πουλημένη» ανταπαντούσε η ΕΠΟΝ και οι ΕΔΕΣίτες έστησαν τα δυο τους πολυβόλα και γάζωναν με πυκνά πυρά. Δύο φορές έκαναν οι ζερβικοί να πάρουν το γεφύρι με έφοδο και το πλήρωσαν με την ζωή τους. Ο Άγγλος της αποστολής άρχισε να τους ειρωνεύεται : «Δεν βλέπω εκείνο που περίμενα κύριοι» έλεγε και ξαναέλεγε στον ταγματάρχη. Σκοπός τους ήταν να περάσουν την γέφυρα, να καταλάβουν την Τατάρνα και να μπούν στο μοναστήρι της που ήταν νοσοκομείο του ΕΛΑΣ, αλλά ο Άγγλος δεν έβλεπε μέλλον στο σχέδειο. « Σας βάλαμε πολλά αγαπητέ μου, να απωθήσετε δεκαπέντε σχολιαρόπαιδα». Ο ταγματάρχης φρίαξε «Κύριε λοχαγέ θέλω αμέσως το γεφύρι» ούρλιαζε, «Πάρτε έναν λόχο και αμέσως κατά μέτωπο επίθεση». Ο λοχαγός υπάκουσε αλλά σύντομα επέστρεψε άπραγος. «Όποιος το καταλάβει θα πάρει αμέσως είκοσι λίρες» είπε ο Άγγλος αλλά ο λοχίας τον έκοψε σαν πιό μυαλωμένος «Δεν κερδίζονται με λίρες οι κουκουέδες σερ, μόνο με διπλωματία». Τότε φάνηκε και λόχος Μακρυνείας και πήρε θέσεις . Οι αξιωματικοί του ΕΔΕΣ το παρατήρησαν και βιάσθηκαν να αποχωρήσουν.

Στην μάχη έχασε την ζωή του «Πολυδεύκης» που οδήγησε την αντεπίθεση. Ο φίλος του και σύντροφοί του τον θάψανε κοντά σε μια ραχούλα . Ήταν ένας απο τους πολλούς....


ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ:  Bλάχος Κωνσταντίνος
ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ : Πολυδευκης
ΚΑΤΑΓΩΓΗ : Κανδύλα Ξηρόμερου