Μια σειρά μύθων για τον Ιωσήφ Στάλιν - Μέρος 4o

Συνέχεια

(ξέρουμε ότι σας κουράσαμε, αλλά ο διεθνής αντικομμουνισμός έχει κάνει το ζήτημα ανεξάντλητο)

Το σύμφωνο Μολότοφ- Ρίμπερντροπ και το κατά πόσο ο Στάλιν συμμάχησε με τον Χίτλερ

Στις 30 Ιανουαρίου 1933, ο Χίτλερ έρχεται στην εξουσία και μόνο η ΕΣΣΔ είναι σε θέση να αντιληφθεί όλους τους κινδύνους αυτού του πολιτικού γεγονότος. Ως τότε, η Μεγάλη Βρετανία και οι ΗΠΑ, τηρούσαν συναινετική στάση και το μεγάλο τους κεφάλαιο είναι γνωστό ότι στήριξε την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Ο Τσόρτσιλ άλλωστε υπήρξε κύριος ενορχηστρωτής της στρατιωτικής επέμβασης στην νεοσύστατη ΕΣΣΔ και η Μεγάλη Βρετανία είχε με τις ΗΠΑ επιβάλλει εμπάργκο σε αυτήν ήδη από το 1927. Φυσικά τέτοιες κυρώσεις δεν υπήρξαν ποτέ για τη ναζιστική Γερμανία. 

Το 1931, η Ιαπωνία έχει εισβάλλει και καταλάβει μέρος της βόρειας Κίνας και η ΕΣΣΔ είχε κάθε λόγο να θεωρεί ότι επίκειται ένας νέος ρωσοϊαπωνικός πόλεμος. 

Το 1935, μετά από συζήτηση στη Δούμα και διεργασίες στο ΚΚΣΕ, η ΕΣΣΔ προτείνει στις ευρωπαϊκές χώρες ένα σύστημα συλλογικής ασφάλειας ενάντια στον Χίτλερ και συνυπογράφει με τη Γαλλία και την Τσεχοσλοβακία συνθήκες αλληλοβοήθειας. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς Ιαπωνία, Γερμανία και Ιταλία υπογράφουν το σύμφωνο "Αντικομιντέρν" (γνωστό και ως αντικομμουνιστικό σύμφωνο). Η ΕΣΣΔ είναι πρακτικά περικυκλωμένη.

Στις 11 Μαρτίου του 1938, η Γερμανία εισβάλλει στην Αυστρία. Η ΕΣΣΔ καλεί την Αγγλία και τη Γαλλία να την υπερασπιστούν διπλωματικά και στρατιωτικά, εφαρμόζοντας ένα σχέδιο συλλογικής άμυνας. Ο Στάλιν λέει: "Γιατί διαφορετικά, αύριο θα είναι πολύ αργά...". Φυσικά Γαλλία και Αγγλία στρέφουν την πλάτη στην Αυστρία, η οποία γρήγορα προσαρτάται στο Ράιχ.

Στις 16 Μαΐου του 1938, η Γερμανία συγκεντρώνει μεγάλες δυνάμεις στα σύνορά της με την Τσεχοσλοβακία. Η ΕΣΣΔ προειδοποιεί και συγκεντρώνει 40 μεραρχίες στα δυτικά της σύνορα, επιστρατεύοντας και 330.000 εφέδρους. Μερικούς μήνες μετά, Αγγλία και Γαλλία συνέρχονται στο Μόναχο με τη Γερμανία και την Ιταλία. Ούτε η ΕΣΣΔ, ούτε η Τσεχοσλοβακία καλούνται. Εκεί παραχωρούνται πρακτικά στη Γερμανία οι εκτάσεις της Σουδητίας, αναπόσπαστο κομμάτι της Τσεχοσλοβακίας. 

Γαλλία και Αγγλία συνυπογράφουν με τη Γερμανία σύμφωνο μη-επίθεσης.

Στις αρχές του Μάρτη του 1939, η Τσεχοσλοβακία αρνείται να υπογράψει σύμφωνο συνδρομής της από την ΕΣΣΔ σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης. 15 μέρες μετά η Βέρμαχτ παρελαύνει στην Πράγα.

Τον Μάρτιο του 1939, η ΕΣΣΔ επιχειρεί τη δημιουργία αντιφασιστικού συνασπισμού με την Αγγλία και τη Γαλλία. Οι δύο χώρες αφήνουν τις συζητήσεις να πλέουν σε νεφελώδη νερά, δίνοντας την αίσθηση στον Χίτλερ ότι μπορεί να βαδίσει κατά της ΕΣΣΔ ανενόχλητος. 

Τον Απρίλιο του 1939, η Μογγολία και η ΕΣΣΔ υπογράφουν σύμφωνο συνδρομής σε περίπτωση ιαπωνικής εισβολής. Τον Μάιο του 1939 η Ιαπωνία εισβάλλει στη Μογγολία και η ΕΣΣΔ αντεπιτίθεται με επικεφαλής των στρατευμάτων τον Ζούκοφ. Η στρατιωτική αντιπαράθεση λαμβάνει μεγάλη έκταση. Η Ιαπωνία χάνει πάνω από 200 αεροπλάνα και πάνω από 50.000 στρατιώτες. Στις 30 Αυγούστου του ίδιου έτους, τα τελευταία ιαπωνικά στρατεύματα εγκαταλείπουν τη Μογγολία. 

Ιούνιος - Αύγουστος 1939: ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία βρίσκονται σε μυστικές διαπραγματεύσεις με τον Χίτλερ. Η συμφωνία στην οποία καταλήγουν περιλαμβάνει τον σεβασμό της ακεραιότητας της Μεγάλης Βρετανίας, με αντάλλαγμα των "ελεύθερων κινήσεων" του Χίτλερ στην ανατολική και νοτιανατολική Ευρώπη. Ήδη ένα από τα "μεγάλα πιόνια" έχει θυσιαστεί: Η Γαλλία. Τη συμφωνία αυτή συνομολογεί από μεριάς της Μ. Βρετανίας ο επικεφαλής του Εργατικού Κόμματος, Τσαρλς Ρόντεν Μπάξτερ.

Τον Αύγουστο του 1939, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και ΕΣΣΔ ολοκληρώνονται. Όμως οι δύο δυτικές χώρες στέλνουν στη Μόσχα αντιπροσωπείες δεύτερης τάξης, που δεν έχουν την εξουσιοδότηση να υπογράψουν καμιά συμφωνία. Σε αυτό το δεύτερης διαλογής διπλωματικό τρικ, ο Βοροσίλοφ απαιτεί συγκεκριμένες και δεσμευτικές υποχρεώσεις. Η ΕΣΣΔ θέλει να γνωρίζει ότι σε περίπτωση επίθεσης της Γερμανίας, οι "σύμμαχοι" θα μπουν στον πόλεμο.

Αρχές Αυγούστου 1939. Η ΕΣΣΔ επιχειρεί να έρθει σε συμφωνία με την Πολωνία, ώστε σε περίπτωση εισβολής της από τη Γερμανία, να εισέλθει με τα δικά της στρατεύματα στο πολωνικό έδαφος και να αντιμετωπίσει εκεί τη Βέρμαχτ. Η Πολωνία αρνείται κατηγορηματικά.

Στις 31 Αυγούστου 1939, η Γερμανία εισβάλλει στην Πολωνία.

Η ΕΣΣΔ και ο Στάλιν βλέπουν την εμφανή πια συγκρότηση ενός αντισοβιετικού μετώπου μεταξύ Γερμανίας- Αγγλίας- Γαλλίας. Οι εκτιμήσεις των στρατιωτικών και των πολιτικών στελεχών της ΕΣΣΔ, που συμπίπτουν σχεδόν ολοκληρωτικά, είναι ότι αφού η Γερμανία κατακτήσει την ανατολική Ευρώπη, θα ακολουθήσει μια κεραυνοβόλος επίθεση στην ΕΣΣΔ, ενώ η Ιαπωνία θα εισβάλλει στη Σιβηρία, κυκλώνοντας εδαφικά τη χώρα.

Οι εκτιμήσεις όμως τόσο της ΕΣΣΔ, όσο και της Αγγλίας και Γαλλίας έχουν πέσει έξω: Ο Χίτλερ στις 20 Αυγούστου 1939, προτείνει ένα σύμφωνο μη-επίθεσης στο Στάλιν. Η ΕΣΣΔ το υπογράφει.

Η Αγγλία και η Γαλλία έχουν πέσει πια στην ίδια τους την παγίδα..

Από τα παραπάνω, εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί τις άκαρπες, αλλά ωστόσο εκτενείς προσπάθειες του Ιωσήφ Στάλιν να συσπειρώσει τα αστικοδημοκρατικά κράτη της Ευρώπης απέναντι στον Χίτλερ. Βρίσκοντας μόνο εμπόδια και ψεύτικες προθέσεις, δεν κατάφερε να δημιουργήσει ένα αντιφασιστικό μέτωπο απέναντι στην άνοδο της ναζιστικής πολεμικής μηχανής και ήταν λοιπόν προφανής, η επιλογή της αναμονής που του έδινε το σύμφωνο Μολότοφ- Ρίμπερντροπ, εξασφαλίζοντάς του χρόνο και πόρους, σε έναν πόλεμο που η ΕΣΣΔ από την αρχή ήθελε να πολεμήσει, αλλά όχι μόνη της. Ακόμα κι αν θα μπορούσαμε να κριτικάρουμε τη λογική των μετώπων στην πολιτική σκέψη του Ιωσήφ Στάλιν, σίγουρα δεν μπορούμε να ασκήσουμε κριτική στην προθέσή του, και αυτή ήταν η δραστική αντιμετώπιση του χειρότερου καπιταλιστικού μορφώματος: Του φασισμού.

Άλλωστε τα 20.000.000 νεκρών της ΕΣΣΔ, ανάμεσα στα οποία προσμετράται και ο ίδιος ο γιος του Στάλιν, Ιάκωβος, αποδεικνύουν την τεράστια προσφορά, του Στάλιν και της ΕΣΣΔ στον αντιφασιστικό αγώνα.

Συνεχίζεται