"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2020

Για το camping της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στο Γράμμο


Θεωρήσαμε αρχικά ως ανάξιο λόγου, το να σχολιάσουμε την κωμικοτραγική απόπειρα καπηλείας της ιστορίας του ελληνικού ταξικού κινήματος, από τη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία οργάνωσε το μήνα αυτό camping στο Γράμμο, πλαισιωμένο με ανάλογες ιστορικο-πολιτικές εκδηλώσεις.

Ωστόσο, οι πρόσφατες δηλώσεις του γραμματέα της νεολαίας, Σωτήρη Αλεξίου, για την εν λόγω ιστορική συγκυρία, με αφορμή το camping αυτό, μας αναγκάζουν να πάρουμε θέση.





Στο πάντα φιλόξενο "υποκατάστημα" της "Αυγής", την "Εφημερίδα των Συντακτών", ο Σωτήρης Αλεξίου αναφέρει καταρχήν, ότι η εκδήλωση αυτή, στοχεύει στην "υπέρβαση των διχασμών". Κάπως έτσι, η κορύφωση της ταξικής πάλης, όπως εκδηλώθηκε με τον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο, στο διάστημα 1946-1949, αποτελεί για το γραμματέα και προφανώς και το ΣΥΡΙΖΑ, μια υπονόμευση της εθνικής ενότητας. Έτσι, ο αγώνας των μαχητών και μαχητριών της Εθνικής Αντίστασης, των κομμουνιστών και των προοδευτικών στοιχείων της ελληνικής κοινωνίας, λίγο πολύ εξισώνεται με το συρφετό των δωσιλόγων, των προδοτών, των λαδεμπόρων και των μαυραγοριτών.

Ο Δάγκουλας, ο Παπαδόγκωνας, ο Πούλος και ο Σούρλας ήταν περίπου το ίδιο με τον Άρη, το Διαμαντή και το Γκιουζέλη...

Σε άλλο σημείο του λόγου του, ο Σωτήρης Αλεξίου επιχειρεί να συνδέσει τον Εμφύλιο, με ιστορικές ρεβάνς που θέλουν να πάρουν οι ακροδεξιοί της ΝΔ, αναμοχλεύοντας το εμφυλιοπολεμικό κλίμα, στο σήμερα. Ξεχνά άραγε ο γραμματέας, ότι το κόμμα του ψήφισε το τρίτο μνημόνιο, με την αγαστή σύμπνοια της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων εξουσίας; Μήπως το κόμμα του δεν διατηρεί αυτή την πολυπόθητη ενότητα, στα σωματεία και τις ομοσπονδίες, στις δημοτικές εκλογές και γενικότερα, όπου μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το μέτωπο είναι το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ;

Αυτή είναι η ενότητα που ευαγγελίζεται, τόσο ο κύριος Αλεξίου, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ: Η ενότητα των αστικών κομμάτων, της σοσιαλδημοκρατίας και του φιλελευθερισμού, απέναντι στο λαϊκό κίνημα και ασφαλώς την πρωτοπορία του κινήματος, το ΚΚΕ. 

Και η κατάληξη της τοποθέτησης του κυρίου Αλεξίου, αποδεικνύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απολέσει κάθε ίχνος ντροπής και τσίπας, όταν αναφέρει ότι "η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ τιμά τον αγώνα του ΔΣΕ γιατί είναι η τραγική απόληξη της ηρωικής δεκαετίας του 40".

Διέπρατταν λοιπόν "τραγικό σφάλμα", όσοι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και κομμουνιστές δεν έκατσαν με σταυρωμένα τα χέρια για να τους κόψει το κεφάλι, ο κάθε Παυλάκος της εποχής. Να τους σύρουν με χαλεκυμένες κατηγορίες στα θανατοδικεία που οργίαζαν εκείνη την περίοδο. Να τους εκτοπίσουν στα "διαβολονήσια" της Γυάρου και στα κολαστήρια της Μακρονήσου. Να τους αφήσουν να σαπίζουν δεκαετίες ολόκληρες στα μπουντρούμια του Γεντί Κουλέ και του Ιτζεδίν. Να τους ξυλοκοπήσουν, να τους βιάσουν, να τους κουρέψουν και να τους περιφέρουν νεκρούς στις πλατείες του κάθε χωριού. 

Όμως η ουσία του πράγματος δεν είναι εδώ. 

Το λαϊκό κίνημα της δεκαετίας του 40, που ανδρώθηκε στην περίοδο της Κατοχής, με μπροστάρηδές του τους κομμουνιστές διεκδίκησε αυτό που του ανήκει: Την ευτυχία, την ειρήνη και μια κοινωνία δίχως εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Αυτό είναι που ο κύριος Αλεξίου και το κόμμα του θέλει να ξεχάσουμε. Το γεγονός δηλαδή ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς βιομηχάνους και εφοπλιστές, που δια νόμου ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, φορολογούνται εθελοντικά και αποκομίζουν κέρδη με τον ιδρώτα και το αίμα των εργατών και εργαζομένων. Αυτών δηλαδή που παράγουν τον πλούτο.

Και γιατί θέλει ο κύριος Αλεξίου να το ξεχάσουμε; Γιατί ο ηρωικός αγώνας του ΔΣΕ φωτίζει το δρόμο για το μέλλον της ανθρωπότητας, κοντά στον Κόκκινο Στρατό, κοντά στους γκερίγιας της Κούβας, τους Βιετκόγκ με τα ψάθινα καπέλα και τα ξυπόλυτα πόδια, τους αντάρτες της Αγκόλα και κοντά στον Γκεβάρα και τον Πατρίς Λουμούμπα. 

Με αγώνες, που για τον κύριο Αλεξίου είναι άγνωστοι, μπορούμε μόνο να τιμήσουμε πραγματικά τον αγώνα του ΔΣΕ και με το να μην ξεχνάμε εκείνο το "με το όπλο παρά πόδα", που θα στοιχειώνει για πάντα τις νύχτες τους.







4 σχόλια:

  1. Δεν λέει τίποτα διαφορετικό απο ότι έκαναν η ιδεολογικοί του πρόγονοι τότε που με την οπορτουνιστική γραμμή των ..πολιτικών μετώπων και σταδίων.... στέρησαν την εξουσία απο τον λαό τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944.... και καθυστέρησαν στο να πέσει όλο το βάρος στο ΔΣΕ τέλη του 1945 μέχρι τα τέλη του 1947 δίνοντας το χρόνο στην αστική τάξη να οργανωθεί και να περάσει στην τελική σύγκρουση. ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ πάλι το βλέπω σαν μια ακόμα γιορτή μίσους. Αν δηλαδή ανέβαινε ο Κασιδιάρης να αποδώσει φόρο τιμής στους ηρωικούς μαχητές του ΕΣ και της Χωροφυλακής, αυτό δεν θα λέγατε; Ποια η διαφορά δηλαδή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταρχήν ο σύριζα δεν κάνει καμία γιορτή για τον ΔΣΕ. Πήγε να χέσει στους τάφους των νεκρών ηρώων για να τους λερώσει. Απόλυτα λογικό για ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ. Τους νεκρούς ήρωες τους τιμούν μόνο οι Κομμουνιστές. Πρόκειται για την ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ ΔΣΕ Κορυφαία στιγμή της Ταξικής πάλης στην χώρα μας. Ολα θα είχαν τελειώσει νικηφόρα για τον λαό τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 αν το ΕΑΜ ήταν Κοινωνική συμμαχία σύμφωνα με τα τρία γράμματα ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ για τον ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ. Επίσης νικηφόρα θα είχε τελειώσει και ο ΔΣΕ αν είχε πέσει όλο το βάρος εκεί στα τέλη του 1945 και όχι του 1947 λόγω ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ. Η Κοινωνία είναι χωρισμένη σε ΤΑΞΕΙΣ και ...εθνική ενότητα... δεν υπάρχει ΠΟΤΕ. ΜΑ ΠΟΤΕ. Τα συμπεράσματα πολύτιμα για το ποιούς πρέπει να τσακίζεις πρώτους. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    2. Με τα αν και τα όταν δεν γίνεται δουλειά μάστορα μου.Δεν είναι 1+1=2.Μέσα σε δυό αράδες έβγαλες σούμα που ούτε τόσα συνέδρια δεν έβγαλαν.

      Διαγραφή