Μια οφειλόμενη απάντηση

Με αφορμή το χθεσινό μας άρθρο σχετικά με τη μέριμνα της ΠΔΚ για τις τουρκόφωνες μειονότητες της Θράκης, το μπλογκ δέχθηκε επίθεση σχολίων φασιστικής και ρατσιστικής φύσης που κινούνταν σε δύο άξονες:

1) Το ότι το δημοσιευμένο κείμενο μιλά για τουρκική μειονότητα

2) Την θεώρηση ότι το μπλογκ μας στηρίζει την Τουρκία έναντι της Ελλάδας, με αφορμή το ζήτημα της Αγίας Σοφίας και της ανάγνωσης του Κορανίου εκεί.

Απαντάμε: 

Στη Θράκη σήμερα απαριθμούνται 98.000 τουρκοφώνων που είναι είτε Τούρκοι, είτε απλώς τουρκόφωνοι (Τουρκογενείς). Πρόκειται για μια μειονότητα που έγινε αποδεκτή στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923. Το να μην μιλάμε για μειονότητα είναι προφανώς ηλίθιο γιατί αφενός πρόκειται για κάτι τέτοιο, αφετέρου αναγνωρίζεται και σήμερα ως τέτοια από το επίσημο κράτος. Θεωρούμε θεμιτό να υπάρχουν μειονότητες στα σύγχρονα κράτη, ειδικά όταν μιλάμε για ομάδες με εκατονταετή ιστορία στη γεωγραφική επικράτεια. Τα περί εργαλειοποίησης του μειονοτικού στοιχείου από την Τουρκία στα πλαίσια των σύγχρονων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών τα γνωρίζουμε καλά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα βαφτίζουμε τη μέρα-νύχτα.

Στο ίδιο επίπεδο θεωρούμε ότι κινείται και η ανάγνωση του Κορανίου στην Αγία Σοφία. 

Ο Κόκκινος Φάκελος και τα μέλη του αισθάνονται ταξική αλληλεγγύη και αγάπη για τους λαούς όλου του κόσμου, πόσο μάλλον για τον τουρκικό λαό που γειτνιάζει με την χώρα μας εκατοντάδες χρόνια. Δεν έχουμε τίποτε να χωρίσουμε μαζί τους, όπως τίποτε δεν έχουμε να χωρίσουμε με κανέναν λαό. Το θρησκευτικό, το μειονοτικό και άλλα θέματα δεν αποτελούν παρά εργαλεία ενάντια στους λαούς και την προσπάθεια αλληλεγγύης του ενός στον άλλο. Εργαλεία της αστικής τάξης την οποία επάξια εκπροσωπεί ως τσοπανόσκυλο και η Χρυσή Αυγή, που πολλοί από τους αποστολείς σχολίων φανταζόμαστε ότι ψηφίζετε (κυρίως λόγω ορθογραφίας).

Συνεχίζοντας, αισθανόμαστε ότι ο σπουδαίος τουρκικός πολιτισμός είναι κομμάτι του παγκόσμιου ανθρώπινου πολιτισμού και ως τέτοιο δεν δεχόμαστε να τον αποσπάσουμε από το κοινό πλαίσιο αναφοράς της ανθρωπότητας στην οποία ανήκουμε. Όσοι δεν θέλουν να ανήκουν σε αυτή πίσω στις σπηλιές τους. 

Διαβάζουμε και αγαπάμε τον Ναζίμ Χικμέτ, θαυμάζουμε τον σεΐχη Μπεντρντίν και το έργο του και μας αρέσουν οι ταινίες του Γιλμάζ Γκιουνέι. 

Η Τουρκία με την όμορφη Κωνσταντινούπολη, το υπέροχο Καϊμακλι και την Καππαδοκία, το όρος Νεμρούδ, την Αγία Σοφία και τον Βόσπορο είναι και δική μας πατρίδα, όπως πατρίδα μας είναι και κάθε χώρα με τον λαό, τον πολιτισμό και τις ομορφιές της. Και είναι πατρίδα όχι μόνο δική μας αλλά και του παγκόσμιου προλεταριάτου.