Βρισκόμαστε στο 1949, στην Μακρόνησο. Ο λοχαγός τότε Δημήτριος Ιωαννίδης είναι ένας από τους ενορχηστρωτές της μεγάλης βραδινής επίθεσης της ΑΜ (Αστυνομίας Μονάδας) ενάντια στις εξόριστες γυναίκες του στρατοπέδου. Μαρτυρίες μιλούν για την ίδια τη συμμετοχή του μετέπειτα δικτάτορα στην επίθεση και τα βασανιστήρια. Σε βιβλία της η κα Νίτσα Γαβριηλίδου και άλλες γυναίκες καταμαρτυρούν μια ειδική εμπάθεια του δικτάτορα προς τους κομμουνιστές και προς το γυναικείο φύλο. Άλλωστε οι βαθμοφόροι του στρατού δεν εκτελούσαν παρά σπάνια χρέη βασανιστή "πρώτης γραμμής" στο νησί του διαβόλου.
Ποιος ήταν όμως πριν ο Δημήτριος Ιωαννίδης και από που κληρονόμησε το μικρόβιο του αντικομμουνισμού;
Ο Ιωαννίδης υπήρξε οργανωμένος κατά τα τελευταία έτη της Κατοχής στις δυνάμεις του Ζέρβα (ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ). Πληρώνονταν με αγγλικές λίρες για να "παρέχει υπηρεσίες" στην υπόδουλη πατρίδα. Οργανώθηκε το 1944 στις δυνάμεις του Ζέρβα, σε μια εποχή που οι Βρετανοί και οι Αμερικάνοι προσπαθούσαν να δημιουργήσουν μια διάδοχη κατάσταση στην Ελλάδα ώστε να αποτρέψουν την κυριαρχία του ΕΑΜ. Τότε ο φιλόπατρις Ιωαννίδης μπήκε στο μισθολόγιο του ΕΔΕΣ που γέμιζε μισθοφορικά τις τάξεις του.
Το 1946 θα βρει τον υπολοχαγό Ιωαννίδη στην μοίρα Εθνοφυλακής Κισσάβου. Οι αντάρτες του Κίσσαβου έχουν ήδη από το καλοκαίρι του 1946 ορισμένα χωριά υπό την επιρροή τους. Στο χωριό Σελίτσανη (σημερινή Ανατολή) αφού έχουν αφοπλίσει την μικρή ομάδα ΜΑΥ, έχουν σχηματίσει ένα μικρό ένοπλο σώμα και ένα δίκτυο πληροφοριών. Το χειμώνα του 1946 προς 1947, κλιμάκιο της Εθνοφυλακής, υποστηριζόμενο από Χωροφύλακες θα εισέλθει στο χωριό Σελίτσανη και θα διενεργήσει συλλήψεις 9 δημοκρατικών πολιτών. Επικεφαλής τους είναι ο Δημήτριος Ιωαννίδης. Οι 9 κάτοικοι θα οδηγηθούν έξω από το χωριό και θα εκτελεστούν συνοπτικά. Οι Εθνοφύλακες παραμένουν στο χωριό και το βράδυ τοποθετώντας μικρή φρουρά περιμετρικά. Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι ότι το ΚΠ έχει ήδη ειδοποιήσει τους αντάρτες του Κίσσαβου. Την ίδια νύχτα ισχυρή δύναμη των ανταρτών θα περικυκλώσει το χωριό εξουδετερώνοντας τις σκοπιές. Ακολουθεί έφοδος στο σπίτι που κατέλυε η δύναμη των Εθνοφυλάκων. Η συμπλοκή είναι μικρή και κάθε αντίσταση κάμπτεται μετά αφού σκοτωθούν 3 χωροφύλακες. Ο Ιωαννίδης παραδίδεται στους αντάρτες. Ο ίδιος δεν είχε λάβει μέρος στην αψιμαχία. Οι αντάρτες κρατούν τους άνδρες της Εθνοφυλακής οι οποίοι παραδίδουν τα όπλα και τις στολές τους. Θα στείλουν τον άκαπνο Ιωαννίδη στην Ασφάλεια Λαρίσης μονάχα με το εσώρουχά του να διαπραγματευτεί την παράδοση των οπλιτών του. Ο ίδιος αργότερα θα διαδώσει ότι δραπέτευσε. Η συμφωνία ανταρτών και χωροφυλάκων θα εκπληρωθεί 24 ώρες μετά με την απελευθέρωση 50 κρατουμένων, κάτοικων της Σελίτσανης σε αντάλλαγμα για τους αιχμάλωτους εθνοφύλακες και χωροφύλακες.
Αυτή η μικρή ντροπιαστική ιστορία αποτελεί ίσως την απαρχή του αντικομμουνιστικού κόμπλεξ του δικτάτορα Ιωαννίδη και ίσως εξηγούν γιατί "το παιδί με το πατίνι" (έτσι αποκαλούσαν τον Ιωαννίδη οι γυναίκες εξόριστες όταν τον έβλεπαν να πηγαινοέρχεται με τη μηχανή του) ένιωθε τόσο μίσος για το μαχόμενο λαό της πατρίδας του.
.jpg) |
| Ο Ιωαννίδης σε ευτυχισμένες στιγμές με φίλους και πολλά γαλόνια (δικτάτορας Παπαδόπουλος) |
Δεν θα με ενδιεφερε η δημοσιευση της επικοινωνιας μας αλλα με αφορμη την προσφατη επισκεψη σε ορεινο χωριο των Τρικαλων και τον εκει εντονο ισχυρισμο πως ανταρτες του ΕΛΑΣ διακινουσαν φορτια/κασες λιρες,πως κι αυτοι πληρωνονταν καθε μηνα με λιρες,και πως μετα τον πολεμο ή/και μετα τον επαναπατρισμο απο τις σοσιαλιστικες χωρες καποιοι βρεθηκαν με περιουσιες,θα ηθελα αν μπορεις καποια αναρτηση σχετικα με τα οικονομικα του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ ή καποια σχετικη βιβλιογραφια.Ευχαριστω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφέρεσαι στην συνθήκη του Περτουλίου στις αρχές του 1943 όπου οι Άγγλοι δεσμέυτηκαν να βοηθούν τον ΕΔΕΣ και τον ΕΛΑΣ ανάλογα με την μαχητική τους δύναμη. Σύντομα ο ΕΔΕΣ λάμβανε εφόδια και ο ΕΛΑΣ ελάχιστες οικονομικές ενισχύσεις. Έχουν μείνει γνωστά τα δύο δεξιά άρβυλα που στέλναν οι Άγγλοι. Για τα πρόσωπα που αναφέρεσαι θεωρώ ότι πρόκειται για στελέχη ή μέλη του ΕΑΜ και της Ε.Α. που κράταγαν ταμεια και μετά τη Βάρκιζα ή κατά τον Εμφύλιο τα κράτησαν για τον εαυτό τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σε όλους. Είμαι σχετικά μικρός στην ηλικία και θα ήθελα να μου προτείνετε κάποιο/α βιβλίο/α σχετικά με τον εμφύλιο. Ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα συγκεντρωτικά έργα για τον Εμφύλιο είναι σχετικά μεγάλα. Ας πούμε το έργο του Μαργαρίτη είναι καλό
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θέλεις καλύτερα να διαβάσεις κάτι πιο ελαφρύ που να σχετίζεται και με μια ορισμένη περιοχή της Ελλάδας για να καταλάβεις και το κλίμα. Εάν μου πεις ας πούμε την καταγωγή σου μπορώ να σου προτείνω κάτι σχετικό
Η καταγωγή μου είναι το Κιλκίς.
ΔιαγραφήΜήπως γνωρίζεις που μπορώ να βρώ το εξής βιβλίο: "Υπονομευτικές ενέργειες κατά του σοσιαλισμού". Κοινή έκδοση του ΑΠΝ-ΕΣΣΔ, Βούδαπρες-Λ.Δ.Ο. Ιντερπες-Λ.Δ.Π. Όπμπιτς- ΣΔ. Τσ. Πρένσα Λατίνα, Σόφια-Πρές-ΛΔ.Β. , 1987. Το έχει η Σύγχρονη Εποχή στα ελληνικά.Είναι κοινή έκδοση των πρακτορείων Τύπου των σοσιαλιστικών χωρών από από την ανατροπή του 1989-91. Υπάρχει στα ελληνικά; Το είδα σε βιβλιογραφία βιβλίου του Γ.Πολυμερίδη "Επιστημονικός Σοσιαλισμός'.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορείς ίσως να το κανεις παραγγελία στον Αλφειό ή στην Σύγχρονη Εποχή
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει πηγή γι αυτό το περιστατικό;
ΑπάντησηΔιαγραφή1ον Θα πρέπει να πω ότι οι αντάρτες τις περισσότερες φορές δεν είχαν δυνατότητα να κρατήσουν αιχμαλώτους (εκτός στις περιοχές που υπήρχαν σύνορα με Αλβανία, Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία, όπου τους πήγαιναν σε στρατόπεδα σ αυτά τα κράτη, τώρα πόσο επιλήψιμο είναι αυτό για τον ΔΣΕ δεν χρειάζεται να το αναλύσω, αλλά και για το γειτονικά κράτη που αποδεχόντουσαν αιχμαλώτους τους Ελληνικού Στρατού) … τι επιλογές είχε λοιπόν ο ΔΣΕ στην περίπτωση αιχμαλώτων;
Α. Εκτέλεσή τους.
Β. Να τους πείση να περάσουν στις τάξεις του.
Γ. Να τους ελευθερώσει αφού τους πάρει, ότι υλικά του χρειαζόντουσαν και να τους διαπομπεύσει στον εαυτό τους (αυτοεξεφτελισμός) και στον πληθυσμό.
Δ. Να τους χρησιμοποιήσει για την ανταλλαγή με δικούς του κρατούμενους από τον ΕΣ (αυτό απ ότι ξέρω δεν το αποδέχτηκε ΠΟΤΕ ο ΕΣ, ακόμα και στην περίπτωση του Ταξίαρχου Μαρκόπουλου, ο ΕΣ αρνήθηκε διαπραγμάτευση και ανταλλαγή).
Ε. Να τους προωθήσει σε στρατόπεδα εκτός Ελλάδος, ή σ ασφαλή μέρη εντός Ελλάδος.
Στ. Να τους κρατήσει για να τους χρησιμοποιήσει με επίβλεψη.
Συνήθως χρησιμοποιούσε συνδυασμό Α, Β, Γ, Ε περίπτωσης και σε περιπτώσεις σπουδαίων αιχμαλώτων ζητούσε ανταλλαγή αλλά ΠΟΤΕ δεν έγινε αποδεκτή αυτή η ανταλλαγή από τον ΕΣ.
Δηλαδή περίπτωση Α εκτελούσε τους φανατικούς του αντιπάλους (χωροφύλακες, ΜΑΥ, παρακρατικούς, υπαξιωματικούς).
Τους υπόλοιπους περίπτωση Β όπως ήταν φοβισμένοι τους καλούσε να περάσουν στις τάξεις του ΔΣΕ (πολύ λίγοι περνούσαν ακόμα και παλιοί ΕΛΑΣίτες δεν πήγαιναν).
Κάποιους περίπτωση Στ τους κρατούσε με επίβλεψη για να τους χρησιμοποιήσει για τις ανάγκες του πχ γιατρούς.
Κάποιους τους κρατούσε και τους προωθούσε για στρατόπεδα εντός ή εκτός συνόρων (πχ αξιωματικούς) περίπτωση Ε.
Και τους υπόλοιπους αφού τους έβγαζαν ένα μεγάλο λόγο για τους σκοπούς και τις επιδιώξεις του ΔΣΕ και την βέβαιη νίκη τους, τους έπαιρναν ότι είχαν και δεν είχαν (διότι οι αντάρτες απ όλα είχαν ανάγκη), δηλαδή τους έπαιρναν όπλα, πυρομαχικά, τρόφιμα τσιγάρα και στην συνέχεια τους έπαιρναν είδη υπόδησης ρούχα και υλικά στατοπέδευσης. Δηλαδή τους άφηναν με τα εσώρουχα και κυρίως χωρίς αρβύλες , σ αυτή την κατάσταση τους περνούσαν υπό τα γιούχα μπροστά από τους αντάρτες για να ανυψώσουν την πεποίθησή τους για την νίκη τους, τους περνούσαν μπροστά από περιοχές που έλεγχαν να τους δουν οι χωρικοί την αθλιότητά τους και στην συνέχεια τους οδηγούσαν γυμνούς ξεπαγιασμένους, πεινασμένους, ματωμένους, με τσακισμένα γυμνά πόδια σε περιοχές που ελεγχόντουσαν από τον στρατό και κατά προτίμηση να υπάρχει και πληθυσμός για να τους δει. Σ αυτή την κατάσταση έφταναν σε μονάδες του στρατού οι απελευθερωμένοι, εκεί τους περίμενε το Α2 να τους περιποιηθεί αναλόγως
Α. Διότι παραδόθηκαν
Β. Να δουν μήπως μαζί με τους απελευθερωμένους «φύτεψαν» και κανένα αντάρτη για να τους κάνει ζημιά εκ των όπισθεν.
ΑΜΦΙΣΒΗΤΩ: Ότι ο ΣΔΕ θα ελευθέρωνε αιχμάλωτο αξιωματικό όπως στην περίπτωση του Ιωαννίδη για να κάνει διαπραγμάτευση, στην περίπτωση αυτή θα εφάρμοζαν περίπτωση Ε ή περίπτωση Α και επειδή μιλάμε για 1946 το πιό πιθανό είναι περίπτωση Α.
2ον Στην κατοχή ο κάθε αντάρτης έπαιρνε μία λίρα από τους Άγγλους, αυτό έκανε αυτόματα τους αντάρτες του ΕΛΑΣ στρατιώτες της Μ Βρετανίας … Αντιλαμβάνεστε αγαπητοί μου τι σημαίνει αυτό;
Όχι δεν είναι ακριβώς έτσι. Στις περισσότερες των περιπτώσεων λίρες δεν έφθασαν ποτέ. Η περίοδος που αναφέρομαι είναι το 1944 προς την άνοιξη όπου ο Ζέρβας λόγω μικρού μεγέθους στρατού αναγκάσθηκε να το γυρίσει σε μισθοφορικό. Ο ΕΛΑΣ λάμβανε υποτίθεται βοήθεια για την τροφοδοσία των ήδη υπάρχοντων τμημάτων
ΑπάντησηΔιαγραφήΠηγές για το περστατικο:
1) Περιμένοντας την Ειρήνη της Μαρίας Καραγιώργη
2) Λ'αζαρος Αρσενίου Γενεση του Εμφυλιου και συνεπειες αυτου εκδ. ΕΛΑ 2001
pluton εγραψε.....
ΑπάντησηΔιαγραφή<<....Δ. Να τους χρησιμοποιήσει για την ανταλλαγή με δικούς του κρατούμενους από τον ΕΣ (αυτό απ ότι ξέρω δεν το αποδέχτηκε ΠΟΤΕ ο ΕΣ, ακόμα και στην περίπτωση του Ταξίαρχου Μαρκόπουλου, ο ΕΣ αρνήθηκε διαπραγμάτευση και ανταλλαγή)....>>
Αυτο δεν το ξερουμε αν θα το δεχοταν ο ΕΣ γιατι
στη πορεια του Μαρκοπουλου προς το Γραμμο,επεσαν σε ενεδρα και σκοτωθηκε ο Μαρκοπουλος και 2-3 απο την ομαδα που τον οδηγουσε προς το Γενικο Αρχηγειο.
ΥΓ.Αν καταφερω να πεισω τον ανθρωπο που ανελαβε σαν επικεφαλης της ομαδας, με διαταγη του Διαμαντη να οδηγησει τον Μαρκοπουλο στο ΓΑ να μιλησει και να περιγραψει τα γεγονοτα θα ειναι μια πολυτιμη παρακαταθηκη για την ιστορια.
(Ναι ειναι εν ζωη αυτος ο ανθρωπος....)
Aγαπητέ ΟΜΠΕΡΟΝ η λίρα που έδινε η Μ Βρετανία για κάθε αντάρτη, δεν έφτανε ποτέ στους αντάρτες, οι οποίοι αγνοούσαν την συναλλαγή που είχε κάνει η ηγεσία τους (και μιλώ για όλους τους αντάρτες και τους ΕΛΑΣ και του Ζέρβα και του Ψαρού για όλους).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι λίρες αυτές καθιστούσαν όμηρο την αντιστασιακή οργάνωση, έτσι μη μιλάμε για ανεξάρτητη αντίσταση του ΕΑΜ όταν ο κάθε αντάρτης ήταν μισθωμένος από τους Άγγλους.
Έτσι όταν οι Άγγλοι μετά την απελευθέρωση ΑΠΑΙΤΟΥΣΑΝ ΥΠΑΚΟΗ ήξεραν γιατί την απαιτούσαν από τους μισθοσυντηρούμενους αντάρτες, βέβαια ο ψειριασμένος και χιλιοταλαιπωρημένος μαχητής, ούτε λίρες είχε πάρει ούτε γνώριζε τι είχε παιχτεί κάτω από το τραπέζι κατά την κατοχή.
Αμφισβητείς ότι η τακτική που περιγράφω για τους αιχμαλώτους, ακολουθείτο από τον ΔΣΕ;
Συμπληρωματικά θα πρέπει να πω ότι στρατιώτης που πιάστηκε αιχμάλωτος από τον ΔΣΕ και απελευθερώθηκε, θεωρείτο από τον ΕΣ, το Α2 και την χωροφυλακή ΥΠΟΠΤΟΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ. Διότι δεν θεώρησαν οι αντάρτες ότι ήταν αρκετά εθνικόφρων και δεν τον εκτέλεσαν.
Β. Διότι πιθανά έδειξε καλή διαγωγή κατά τον χρόνο της αιχμαλωσίας (και καλή διαγωγή σημαίνει ότι κατέδωσε πράγματα στον ΔΣΕ).
Γ. Διότι πιθανά η απελευθέρωσή του έγινε για να "φυτευτεί" στον στρατό και να ενεργεί σαν αντάρτης στρατιώτης.
Δ. Για να προστατευτεί ενδεχόμενη παλαιά του δράση πριν την αιχμαλωσία του.
Μετά το λεπτομερειακό ξεψάχνισμα, το πιθανότερο ήταν οι περισσότεροι από τους απελευθερωμένους να βρεθούν σε καμιά Μακρόνησο, αλλά και όσοι επέστρεφαν στις μονάδες τους (ποτέ σ αυτές που υπηρετούσαν πριν την αιχμαλωσία και ποτέ στον τόπο αιχμαλωσίας του) να παρακολουθούνται επί 24ώρου βάσεως και αυτοί και οι οικογένειές τους.
Αν αυτά υποπτευόντουσαν για ένα απλό φαντάρο, φανταστείτε τι θα έβαζε ο νους τους για την περίπτωση απελευθέρωσης αξιωματικού ή χωροφύλακα ή συμμορίτη ή κλπ κλπ
Γι αυτό η απελευθέρωση του Ιωαννίδη για τον οποιοδήποτε λόγο την θεωρώ απίθανη.
Ο πατέρας μου αν και Αριστερός υπηρέτησε στο ΕΣ κατά τον Εμφύλιο, σε προσωπικές συζητήσεις τον ρώτησα γιατί δεν βοηθούσαν όσο μπορούσαν, η απάντηση ήταν ότι ήτο αδύνατον. Θα περιγράψω δύο περιστατικά από τα πολλά που μου είχε πει:
Α. Σε συμπλοκή της μονάδας του με τον ΔΣΕ ήρθαν στα χέρια άνδρες του ΕΣ και αντάρτες, μετά την αποχώρηση τους ένας στρατιώτης βρέθηκε να κρατά στα χέρια του το όπλο του αντάρτη με τον οποίο πάλευε (ο οποίος πήρε το όπλο το δικό του). Ο φαντάρος κινδύνεψε να περάσει στρατοδικείο διότι το μεν όπλο του αντάρτη το πήραν σαν λάφυρο πολέμου και στην συνέχεια του ζητούσαν να τους παρουσιάσει το όπλο του, το περιστατικό έγινε στην Μακεδονία, για καλή τύχη του στρατιώτη το όπλο του βρέθηκε από τον ΕΣ στην Πελοπόννησο από μια εκκαθάριση που έγινε εκεί (προφανώς ο αντάρτης αυτός πήγε για κάποιο λόγο εκεί).
Β. Ένα βράδυ έγινε επίθεση στο στρατόπεδό τους, οι στρατιώτες κλείστηκαν σε ορισμένα κτήρια και έξω οι αντάρτες αλώνιζαν, στην συνέχεια ήρθαν ενισχύσεις και οι αντάρτες συν αποκομίζοντας λάφυρα αποχώρησαν, πολλοί στρατιώτες κατά την πρώτη φάση δεν είχαν ρίξει μήτε τουφεκιά κατά των ανταρτών, όταν υποχώρησαν οι αντάρτες και επικράτησαν οι ενισχύσεις του ΕΣ, οι φαντάροι που δεν έριξαν τουφεκιά, έβγαλαν τα τουφέκια τους από τα παράθυρα και πυροβόλησαν στον αέρα, διότι αμέσως μετά οι αξιωματικοί θα μύριζαν τα όπλα να δουν ποιοι δεν συμμετείχαν στην μάχη (αυτή η συζήτηση έγινε μαζί με ένα ομοϊδεάτη του πατέρα μου όταν ήμουν παιδάκι, θυμάμαι που του είπε «εγώ πυροβόλησα μετά την αποχώρηση στον αέρα» και μετά από ερώτηση μου εξήγησαν και οι δύο τον λόγο που πυροβόλησαν στον αέρα).
Αυτά φτάνουν έχω άπειρες διηγήσεις περιστατικών από πρώτο χέρι του τι συνέβαινε στις μονάδες, έτσι με κάνει ιδιαίτερα επιφυλακτικό η περίπτωση απελευθέρωσης υπολοχαγού από τον ΔΣΕ και η αποδοχή του από τον ΕΣ, εξ άλλου πουθενά δεν αναφέρεται περίπτωση απελευθέρωσης από τον ΔΣΕ αξιωματικού, αν δεν μπορούσαν να τον προωθήσουν τον εκτελούσαν.
Αμφισβητώ ότι αυτός ήταν ο κανόνας για του αιχμαλώτους του ΔΣΕ και παραθέτω βιβλιογραφικά στοιχεία:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Ο ΔΣΕ στη Σάμο εκδ. ΣΕ
2) Ο Εμφύλιος στην Πελοπόννησο εκδ ΣΕ του Καμαρινού
3) Ημερολόγιο από τη ζωή ενός αντάρτη του ΔΣΕ εκδ. ΣΕ
4) Στη Στερεά Ελλάδα με το ΔΣΕ, εκδ. ΣΕ Αριστέιδης Θεοχάρης
Αυτά τα βιβλία παρουσιάζουν ενότητα τακτικών και το ζήτημα των αιχαμλώτων. Τα όσα αναφέρετε εμπίπτουν στην κατηγορία των φαντάρων του ΕΣ και όχι φυσικά στους αξιωματικούς, άλλωστε οι εν υπηρεσία αξιωματικοί ήταν πιστοποιημένα εθνικόφρονες ή στάλθηκαν στη Μακρόνησο
Αγαπητέ projectgreece για τον Μαρκόπουλο έχει γραφτεί ειδικό βιβλίο το έχω στην βιβλιοθήκη μου, αλλά όχι εδώ (νομίζω λεγόταν ΚΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΗΤΑΝ ΑΣΩΤΟΣ δεν είμαι σίγουρος), έχω διαβάσει την ιστορία με πολύ ενδιαφέρον διότι ο Μαρκόπουλος ήταν δημοκρατικός αξιωματικός και κατά την αιχμαλωσία του έδειξε πολύ καλή διαγωγή. Ο Ταξίαρχος εκτελέστηκε κατά πάσα πιθανότητα - τέλος πάντων υπάρχουν διάφορες εκδοχές - επιχειρήθηκε να γίνει ανταλλαγή με τον υπεύθυνο της ΟΠΛΑ Αθήνας που τότε είχαν πιάσει, αλλά ο στρατός δεν δέχτηκε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τους αξιωματικούς αιχμαλώτους του ΕΣ αμέσως γινόταν λαικό δικαστήριο και φυσικά η ποινή ήταν θάνατος, η εκτέλεση αναβαλόταν για να πραγματοποιηθεί σαν αντίποινα σε εκτελέσεις από την κυβέρνηση της Αθήνας.
Pluton ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τιτλος ειναι //Ο Θανατος ενος Ταξιαρχου //
Λεωνιδας Καλλιβρετακις
Και επαναλαμβανω ....
Σε καμια περιπτωση δεν εγινε εκτελεση του Μαρκοπουλου.Επεσαν σε ενεδρα κοντα στο χωριο Κλειτσος της Ευρυτανιας και σκοτωθηκε απο αδεσποτη.Δεν εχει κανενα λογο ο ενας εκ των πρωταγωνιστων που συζηταω μαζι του να μου πει ψεματα.
Ναι έτσι είναι προφανώς ο τίτλος, θα το ξαναδώ όταν βρεθώ στην βιβλιοθήκη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θυμάμαι οι εκδοχές του θανάτου του Μαρκόπουλου ήταν πολλές
Α. Σκοτώθηκε από αδέσποτη του ΕΣ (ελαχιστα πιστευτό από εμένα).
Β. Τον εκτέλεσαν (υπάρχουν αναφορές ότι αν δεν μπορούν οι δύο τελευταίοι που τον κρατούσαν στα Άγραφα με στόχο να φτάσουν στον Γράμμο, να τον περάσουν ή να τον εκτελέσουν παρά να πέσει ξανά στα χέρια του ΕΣ) αυτή την εκδοχή την θεωρώ την πιθανότερη.
Γ. Έπεσαν σε ναρκοπέδιο.
Δ. Τον σκότωσε ο ΕΣ θεωρόντας τον αντάρτη. κλπ κλπ
Ο Μαρκόπουλος είχε γίνει ιδιαίτερα συμπαθείς στους αντάρτες, οι οποίοι όλη την ώρα έτρεχαν κοντά του και εκείνος τους αποκαλούσε "παιδί μου". Μέσα από τις τάξεις του ΔΣΕ διαπίστωσε τις θλιβερές αδυναμίες του ΕΣ και ξεσπούσε "Βρε τους ανίκανους", οι αντάρτες λούφαζαν ελάχιστα μέτρα από τους διώκτες τους οι οποίοι φώναζαν "Δώστε μας τον Στρατηγό μας", βέβαια η περιοχή που συνελήφθη ο Ταξίαρχος φυλαγόταν από 6 τάγματα εθνοφυλακής, δηλαδή ρεμπέτ ασκέρι, για καταλάβετε τι σημαίνει εθνοφυλακή, υπάρχει μια φωτογραφία που κάποιοι οδηγούσαν τον Πυθαγόρα για εκτέλεση, δείτε την και θα καταλάβετε τι ήταν οι εθνοφύλακες.
Να διηγηθώ και μια χαρακτηριστική περίπτωση που μου διηγήθηκε ο πατέρας μου.
Σ επιχειρήσεις στο βουνό στρατοπέδευσαν ο φαντάρος φρουρός του ΕΣ κάποια στιγμή την νύκτα ένοιωσε κάποιος να του χτυπά τον ώμο και να του λέει "Συνάδελφε δώσε μου ένα τσιγάρο", του έδωσε τσιγάρο και απομακρύνθηκε, το πρωί διαπίστωσαν ότι σε μερικά μέτρα πιο εκεί από την στρατοπέδευση του ΕΣ είχε κοιμηθεί μονάδα του ΔΣΕ, το πιθανότερο είναι αυτός που ζήτησε τσιγάρο να ήταν αντάρτης.