"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

H μικρή Ντέπη Μιχαηλίδη


Το παρακάτω απόσπασμα αποτελεί απόσπασμα του βιβλίου της Μαριγούλας Μαστρολέων-Ζέρβα με τίτλο Κρατούμενες στα Γιούρα και περιγράφει τη μικρή τότε Ντέπη Μιχαηλίδη και το πως βίωσε την περίοδο της Δικτατορίας την εξορία του πατέρα της. Το δημοσιεύουμε για την αυθεντικότητα και την ανθρωπιά του.

" Ο Πάνος Μιχαηλίδης όταν πιάστηκε, η γυναίκα του ήταν έγκυος και όταν γέννησε, ο Πάνος βρίσκονταν στη Γιούρα. Μεγάλωνε το κοριτσάκι με το παραμύθι του πατέρα που βρίσκονταν μακριά. Με τον πατέρα που ήταν ήρωας διωκόμενος για τα όσα πίστευε. Ότι κι αν του έλεγε η μητέρα του το άκουγε σαν παραμύθι. Όταν τους έκαναν μεταγωγή στη Λέρο από τη Γιούρα και επέτρεψαν τα τρίμηνα επισκεπτήρια άρχισε και το πήγαινε η μητέρα του κάθε τρεις μήνες για να γνωρίσει τον πατέρα του. Άρχισε έτσι κι η μικρή Ντέπη πριν χρονίσει να κάνει επισκεπτήριο στον πατέρα της. 

Ήταν η πιο μικρή επισκέπτρια της Λέρου. Όταν απολύθηκα κι εγώ από την Αλικαρνασσό πήγαινα το πρώτο μου επισκεπτήριο και όταν το καράβι έφθασε στη Λέρο στις 2:30 τα ξημερώματα άραξε αρόδου. Ήταν το Κνωσσός που ήταν μεγάλο και οι σκάλες του πανύψηλες. Όπως είχαμε μπει σε σειρά για να κατεβούμε, ακούω μια παιδική φωνούλα. Η Ντέπη πια είχε γίνει 2 χρονών κι είχε πια αποκτήσει εμπειρία από το επισκεπτήριο. Λέω στη φίλη μου που πηγαίναμε για πρώτη φορά μαζί: Να και μια χαρούμενη νότα. Πήγα κοντά και η Ντέπη όπως ήταν μαθημένη που της μιλούσαν και τη χάιδευαν  μόλις της μίλησα έπεσε πάνω μου. Την πήρα και την κατέβασα εγώ από την πανύψηλη σκάλα του Κνωσού. Από τότε γνωριστήκαμε και με τη μαμά της. Η Ντέπη την άλλη μέρα στο επισκεπτήριο μόλις έβλεπε κανέναν άντρα τον φώναζε μπαμπά.. μπαμπά. Δεν ήξερε ακόμα να ξεχωρίσει τον δικό της πατέρα γιατί δεν τον είχε δει ποτέ στο σπίτι και δεν τον είχε συνηθίσει. Όλους μαζί τους έβλεπε, όλους μπαμπάδες τους έλεγε. Για σκεφτείτε το πρώτο σου παιδί να το βλέπεις απο μακριά και να μην σε γνωρίζει για πατέρα. Ήταν για τον Πάνο άλλο ένα χτύπημα από τα πολλά που είχε περάσει. Και η καημένη η Ντέπη και αυτή δυσκολεύτηκε να τον συνηθίσει όταν βγήκε. Δεν ήθελε να μοιραστεί τη μαμά της μαζί του. Την ήθελε δική της, μόνο δική της όπως είχε συνηθίσει. Αγωνίστηκαν για να την πείσουν. 

Ήταν κι αυτή με τον δικό της τρόπο θύμα από τα πολλά θύματα της Χούντας..." 


O γάμος της Μαριγούλας Μαστρολέων με το Δημήτρη Ζέρβα ενώ ο δεύτερος ήταν εξόριστος στη Λέρο. Στα πόδια τους η μικρή Ντέπη Μιχαηλίδη παρανυφάκι. 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου