"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 28 Απριλίου 2018

Κωνσταντίνος Κουκίδης ο ανύπαρκτος ήρωας


Όταν η μνήμη ενός αστικού μύθου γιορτάζεται στην Ελλάδα.


Περπατώντας κάτω από την Ακρόπολη, κοντά στην περιοχή "Αναφιώτικα" ο περιηγητής θα συναντήσει μια μικρή αφιερωματική στήλη. Πρόκειται για το μνημείο του Κώστα Κουκίδη, που έστησε ο Δήμος Αθηναίων στο σημείο αυτό, το 2000 επί δημαρχίας Δημήτρη Αβραμόπουλου. Από τότε ο Δήμος Αθηναίων εορτάζει τακτικά τη μνήμη του Κώστα Κουκίδη.

Βασικό πρόβλημα σε ότι αφορά την υπόθεση Κουκίδη είναι ότι ούτε ο ίδιος, ούτε το περιστατικό αντίστασης για το οποίο έγινε γνωστό υπήρξαν ποτέ...

Σύμφωνα με το μύθο, ο Κώστας Κουκίδης ήταν εύζωνας κατά την περίοδο κατάρρευσης του μετώπου και την ναζιστική εισβολή και βρισκόταν στην φρουρά της Ακρόπολης τη στιγμή που η Αθήνα και η Ελλάδα παραδίδονταν στις γερμανικές αρχές κατοχής. Μέρος του θρύλου γύρω από τον Κουκίδη αναφέρει ότι ήταν 17 ετών και μέλος της μεταξικής ΕΟΝ. Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν τον Παρθενώνα, διέταξαν την υποστολή της ελληνικής σημαίας και ο Κουκίδης που δεν επιθυμούσε να την παραδώσει πήδηξε στο κενό μαζί της τερματίζοντας τη ζωή του. 



Η βασική αμφισβήτηση σχετικά με την ύπαρξη του Κώστα Κουκίδη προέρχεται από την έρευνα του Νίκου Σαραντάκου στη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού. Ο Σαραντάκος δεν εντόπισε πουθενά στις λίστες του ΔΙΣ/ΓΕΣ το όνομα του Κώστα Κουκίδη στους στρατεύσιμους της εποχής, ενώ ο  ο τότε Διευθυντής του ΔΙΣ/ΓΕΣ Αντιστράτηγος Ιωάννης Κακουδάκης, σε συνέντευξή του στο περιοδικό Πόλεμος και Ιστορία, τεύχος 46, Νοέμβριος 2001, σελ. 42-43, ανέφερε: "Το θέμα αυτό παραμένει, δυστυχώς μέχρι σήμερα ως ένα εφτασφράγιστο μυστικό, ως ένας μύθος ή θρύλος, θα έλεγα.".

Άλλη σημαντική πηγή αμφισβήτησης της υπόθεσης Κουκίδη αποτελεί το γεγονός ότι πουθενά στις αναφορές των γερμανικών αρχών κατοχής της Ελλάδας δεν αναφέρεται κανένα τέτοιο περιστατικό, σχετικά με την αυτοκτονία κάποιου εύζωνα στην Ακρόπολη. Σαφώς, ένα τόσο τρανταχτό περιστατικό αντίστασης εναντίον τους θα έβρισκε χώρο έστω και σε κάποια απόρρητη αναφορά, μέσα στις εκατοντάδες άλλες που σήμερα βρίσκονται στα Γερμανικά Ομοσπονδιακά Αρχεία. 

Πέραν λοιπόν, της επίσημης ανυπαρξίας του Κώστα Κουκίδη σε οποιοδήποτε έγγραφο των δύο εμπλεκομένων χωρών, σημαντικό στοιχείο αμφισβήτησης αποτελεί και η παρακάτω φωτογραφία από την εφημερίδα "Ελεύθερο Βήμα" της εποχής, η οποία εικονίζει τόσο την ναζιστική, όσο και την ελληνική σημαία να κυματίζουν στον Παρθενώνα. Η φωτογραφία φέρει την ημερομηνία 28/04/1941, μια δηλαδή ημέρα μετά την κατάληψη της Αθήνας από τους ναζί κατακτητές. 



Ο Κόκκινος Φάκελος πραγματοποίησε σχετική έρευνα στις ελληνικές εφημερίδες της εποχής, σε καμιά από τις οποίες δεν αναφέρεται κάποιο σχετικό περιστατικό. 


Η ιστορική αλήθεια γύρω από τον Κώστα Κουκίδη


Όπως είναι απολύτως φυσικό, με την κατάληψη της Αθήνας και την αποσύνθεση των κρατικών αρχών, ένα πλήθος από φήμες ξεκίνησαν να κυκλοφορούν στον υποδουλωμένο λαό της πόλης. Μια από αυτές ήταν πως κάποιος εύζωνας αρνήθηκε να παραδώσει την ελληνική σημαία και πήδηξε από την Ακρόπολη στο θάνατό του. Η φήμη αυτή καταγράφηκε ως τέτοια  στο ημερολόγιό του αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρύσανθου, αλλά την κατέγραψε και ο Βρετανός πράκτορας της ΜΙ6 και μετέπειτα γνωστός ιστορικός Νίκολας Χάμοντ. Φυσικά, η φήμη σχετικά με τον Κουκίδη δεν ήταν ούτε μοναδική, ούτε ανεπανάληπτη. Άλλες φήμες που πρότειναν την ύπαρξη αντίστασης στην Κατοχή, αφορούσαν κάποιο περιστατικό μυθοπλασίας, κατά το οποίο Έλληνες στρατιώτες πυροβόλησαν τη ναζιστική σημαία στον Παρθενώνα και την έριξαν από τον ιστό της. Παράλληλα, πολύς κόσμος "έβλεπε" την Παναγία ή τον αρχάγγελο Μιχαήλ κοντά στην Ακρόπολη ή σε άλλα σημεία της χώρας, ως οράματα υπόσχεσης της απελευθέρωσης και της λύτρωσης της Ελλάδας. 

Πρόκειται για μια απολύτως λογική κοινωνική συμπεριφορά που απαντάται με ανάλογους θρύλους, που προήλθαν από φήμες και σε άλλα περιστατικά ήττας ή υποδούλωσης εθνών. Για παράδειγμα, όλοι γνωρίζουμε τον θρύλο του μαρμαρωμένου βασιλιά, ακριβώς μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, ενώ γνωστός είναι και ο θρύλος του Αγίου Δημητρίου στην πολιορκία της Θεσσαλονίκης.

Σε κάθε περίπτωση, η πρώτη φορά που ονοματοδοτείται, ο "ηρωας του Παρθενώνα" ως Κώστας Κουκίδης εντοπίστηκε στο τεύχος της 9ης Ιουνίου 1941, της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail:




Φυσικά, η παρουσίαση μιας φήμης ως πραγματικό περιστατικό δεν είναι μοναδική στην εφημερίδα Daily Mail, της οποίας τα πολεμικά ρεπορτάζ υπήρξαν ανακριβή σε όλη τη διάρκεια των πρώτων ετών του πολέμου. Χαρακτηριστικά, ο ρεπόρτερ της εφημερίδας περιγράφει την κατάσταση στην Αθήνα ως καζάνι που βράζει: "Μαθαίνω ότι γερμανικές περίπολοι στους δρόμους της Αθήνας έχουν διαταχθεί να χρησιμοποιούν χειροβομβίδες για να διαλύουν λαϊκές συγκεντρώσεις. Ο αρχηγός της Αστυνομίας και ο διοικητής της Χωροφυλακής διώχτηκαν επειδή απέτυχαν να διατηρήσουν την τάξη. Λέγεται ότι η Γκεστάπο δουλεύει σκληρά και ανάμεσα στους ανθρώπους που έχουν συλληφθεί είναι ο κ. Λαμπράκης, ιδιοκτήτης δύο αθηναϊκών εφημερίδων".

Πρόκειται σαφώς για ένα εξωπραγματικό ρεπορτάζ που αιτιολογείται ως προπαγάνδα μιας περιόδου συγκρούσεων.

Μετακατοχικά, οι ελληνικές αστικές εφημερίδες της εποχής εξακολουθούν να μην γνωρίζουν τον "ήρωα Κουκίδη". Φαίνεται παράξενο το γεγονός ότι το αστικό κράτος του Εμφυλίου, παρά την απεγνωσμένη του ανάγκη για την ένταξη στην προπαγάνδα του κάποιου "εθνικιστή ήρωα της Αντίστασης", έναντι της ιδεολογικής και ηθικής υπεροχής του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και ΚΚΕ, δεν φαίνεται να θυμάται τον Κώστα Κουκίδη. Προφανώς το παραπάνω συνέβη γιατί ο μύθος του Κουκίδη ήταν ακόμα νωπός και θα ήταν απόλυτη γελοιοποίηση, ο ισχυρισμός ότι το πρόσωπο αυτό υπήρξε. 

Πρώτη μετεμφυλιακή αναφορά στο όνομα του Κουκίδη, εντοπίστηκε από την έρευνα του Νίκου Σαραντάκου σε κάποιο διήγημα του Μενέλαου Λουντέμη, ενώ οι επόμενες αναφορές στο όνομά του εντοπίζονται στη δεκαετία του ΄80. 


Το όνομα και η φωτογραφία


Ενδιαφέρον σημείο της υπόθεσης αποτελεί το ερώτημα του πως τελικά προέκυψε το όνομα Κώστας Κουκίδης, στην όλη μυθοπλασία γύρω από το περιστατικό της σημαίας στην Ακρόπολη. Πιο πιθανή εκδοχή αποτελεί η τυχαία ονοματοδοσία από τον ρεπόρτερ της Daily Mail. Παράλληλα, υπάρχει κάποιος σχετικά γνωστός δημοσιογράφος της εποχής με το όνομα Κώστας Κοκκίδης, ο οποίος εργαζόταν για διάφορες αθηναϊκές εφημερίδες (Ελεύθερο Βήμα, Αθηναϊκά Νέα, Καθημερινή). Μέσα στον πανικό που επικράτησε με την κατάληψη της Αθήνας, ο δημοσιογράφος δεν εμφανίστηκε την επόμενη ημέρα στη δουλειά του και φήμες άρχισαν να αναφέρουν ότι είχε αυτοκτονήσει πηδώντας από την Ακρόπολη. Ενδεχομένως οι μύθοι είτε διαπλέονται μεταξύ τους, είτε ο ένας γέννησε, τον άλλο. 

Πρόσφατα και συγκεκριμένα το 2011, ο Κώστας Κουκίδης απέκτησε και φωτογραφία. Ορισμένα ακροδεξιά και νεοναζιστικά site που βρωμάνε τη μπόχα της Χρυσής Αυγής από χιλιόμετρα, "βρήκαν" τη φωτογραφία του Κώστα Κουκίδη και την αναπαράγουν από τότε στο διαδίκτυο. Μάλιστα, ο Κουκίδης παρουσιάζεται ως όμορφος, νεαρός ανοιχτών χρωμάτων με τη στολή των ευζώνων, άλλωστε οι ήρωες των παραμυθιών είναι πάντα όμορφοι έτσι δεν είναι;

Κάπως έτσι, ένας άνθρωπος του οποίου η γέννηση ή ο θάνατος δεν αναφέρεται σε κανένα ληξιαρχείο, του οποίου το όνομα δεν καταγράφεται στις καταστάσεις του ΓΕΣ, που δεν τον γνώρισε κανείς, δεν είχε συγγενείς, δεν είχε καταχώρηση στον τηλεφωνικό κατάλογο, το πτώμα του δεν βρέθηκε από κανέναν και δεν έχει ταφεί ποτέ και σε κανένα νεκροταφείο, πέρασε στην πραγματικότητα της εθνικοφροσύνης ενός αστικού κράτους, που έψαχνε για δικούς του ήρωες μέσα σε στίφη προδοτών και δωσιλόγων. Επιστέγασμα δε του απόλυτου ξεπεσμού εκφάνσεων της ελληνικής "αριστεράς" αποτελεί το γεγονός ότι το μνημείο του Κουκίδη γνώρισε την αποδοχή και του Μανώλη Γλέζου. 

Σήμερα στην Αθήνα θα βρείτε το μνημείο του Κώστα Κουκίδη κάτω από την Ακρόπολη, πουθένα όμως δεν θα βρείτε ένα μνημείο για τον ήρωα κομμουνιστή του Χαϊδαρίου Ναπολέοντα Σουκατζίδη. 


Πηγές:


5 σχόλια:

  1. Μα Τόσο και Οσο το Καθεστωτικό Αποικιακό Σύστημα αλλάζει της Έννοιες τόσο της Πολιτικές όσο και της Επιστημονικολογικές και Αυτομάτως την Πραγματική Ιστορική Αλήθεια (π.χ. Συνοστισμός της Σμύρνης ή ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ) .... ΈΤΣΙ ΚΑΙ ΟΙ ΝΑΖΙΣΤΟΦΑΣΙΣΤΕΣ στα Πλαίσια του Βοθροσυστήματος Αναδύονται μετά Εντολών Του Αποικιακού Ναζιστοφασιστικού Κεφαλαίου και "Τροποποιούν/Αλλάζουν" Έννοιες και Ιστορικά Γεγονότα!!! Ο Ναζιστοφασισμός ΔΕΝ Εχει Πολιτιστικές Ρίζες όπως και Ο Πατρώνας Του Το Ιμπεριαλιστικό Κεφαλαίο!!! ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ "ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ"!

    Η Χρυσή Αυγή (Χ.Α.=Χίτλερ Αντολφ) και όσες άλλες Ναζιστοφασιστικές Εμπροσθοφυλακές του Αποικιοκρατικού Κεφαλαίου ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ/ΕΘΝΟΥΣ!!!

    ΤΟ ΈΔΕΙΞΑΝ ΟΙ Μεταξικοί και ΝΑΖΙΣΤΟΦΑΣΙΣΤΕΣ περίτρανα στην Τριπλή Κατοχή Της Χώρας ΜΑΣ με ΤΟΥΣ ΟΡΚΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΙΝΑΝ ΣΤΟΝ Führer Τους!!!


    ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ Ο Führer Τους μετά τον Νικηφόρο Πόλεμο που ... θα Είχε για την Ελλάδα Είχε ΕΠΊΣΗΜΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ (βρίσκονται στα Αρχεία!) Η ... Βουλγαρία θα Έπερνε την μισή σχεδόν Ανατολική Μακεδονία και την μισή σχεδόν Θράκη το Άλλο μισό θα το έπερνε η ... Τουρκία για την Πολεμική Ουδέτερη Στάση Της!!! Η Αλβανία θα Έφτανε μέχρι σχεδόν .... Μεσολόγγι!!! Αυτός ΕΙΤΑΝΕ Ο Führer Τους που φέρουν Τα Αρχικά ΤΟΥ Ονόματος Του Χίτλερ Αντολφ (Χ.Α.) = Χρυσή Αυγή (Χ.Α.)!!! Η Ιδεολογία Της Χ.Α. Του Ναζιστοφασισμού Είναι πιο Επικίνδυνη και από Τον Ανατολικό Μας Γείτονα-Τον Τούρκο!!! ΔΙΟΤΙ Ο ΝΑΖΙΣΤΟΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΗ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΜΑΣ!!! ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΟΦΕΡΤΟΣ ΣΑΥΤΑ ΤΑ ΙΕΡΑ/ΑΓΙΑ ΧΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΤΑΣΟΣ Μ.

    Κάτι ανάλογο με Γλέζο—Σάντα. Πάλι μισό το ρεπορτάζ και μισή η αλήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αδιευκρίνιστα σημεία στην υπόθεση Γλέζου-Σάντα υπάρχουν σαφώς. Όμως έχει πλήρως καταγραφεί μέσα από αρχειακό υλικό και μαρτυρίες της εποχής. Ο παραλληλισμός δεν ιδιαίτερα δόκιμος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μη σας κάνει εντύπωση για τα μνημεία Και για τις ονοματοδοσιες των δρόμων.Στο Αργοστόλι και στη Σάμη,οι κεντρικές οδοί, είναι Ιωάννη Μεταξά.Δτστυχώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή