Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2021

Από τη δράση της Ι Μεραρχίας του ΔΣΕ: Η μάχη της Καλαμπάκας

 

Η επιχείρηση εναντίον της Καλαμπάκας ήταν η πρώτη μεγάλη επιχείρηση του ΔΣΕ στη Θεσσαλία. Ο στόχος που τέθηκε ήταν η δημιουργία αντιπερισπασμού και πολιτικού αντικτύπου στη γύρω περιοχή, στα Τρίκαλα, τη Φαρκαδόνα και τον Κόζιακα από την κατάληψη εδαφών τα οποία είχαν εγκαταλειφθεί το καλοκαίρι του 1947, η στρατολογία εφεδρειών και η κάλυψη των επιμελητειακών αναγκών από το συνεργείο του Μπαρτζιώτα. Η επιχείρηση της Καλαμπάκας είναι η πρώτη σοβαρή επιχείρηση που ενεργούν τα τμήματα του ΔΣΕ έπειτα από την επάνοδο στον χώρο του Κλιμακίου. 

Η επιχείρηση αυτή:

1) Έχει μεγάλη σημασία στρατιωτικού αντιπερισπασμού για τις μεγάλες επιχειρήσεις του Γράμμου. 

2) Έχει μεγάλη πολιτική σημασία γιατί έπειτα από μεγάλο χρονικό διάστημα και τα περυσινά γεγονότα του Κόζιακα ξαναπατάει ο Δ.Σ. στα εδάφη αυτά. Η απήχηση θα είναι βαθειά προς τα Τρίκκαλα, Φαλκαδώνα καθώς και προς την πλευρά του Κόζιακα και των υπωρειών του. 

3) Με την επιχείρηση της Καλαμπάκας μπορούσε να γίνει ένα πολύ σοβαρό βήμα στην εκπλήρωση της στρατηγικής αποστολής του Κλιμακίου για εντατική στρατολογία εφεδρειών. Η λύση αυτή του στρατολογικού προβλήματος έχει τεράστια σημασία σε πανελλαδική έκταση. 

Στην επιχείρηση πήραν μέρος η 138 Ταξιαρχία (18 οπλοπολυβόλα και 1 πολυβόλο), η 192 Ταξιαρχία με μία ίλη της Δυτικής Μακεδονίας (14 οπλοπολυβόλα), η Σχολή Αξιωματικών του ΚΓΑΝΕ (15 οπλοπολυβόλα, 1 πολυβόλο και έναν όλμο), ο Λόχος Ασφαλείας του ΚΓΑΝΕ και 4 ομάδες ως εφεδρεία.

Η Διλοχία της Σχολής, σύμφωνα με το σχέδιο της επίθεσης, θα ενεργούσε κατά των εχθρικών αντιστάσεων στο ύψωμα 596 και τη Μονή Στεφάνου για να εξουδετερώσει τον στόχο. Μετά θα άφηνε για στήριγμα στο ύψωμα 596 τρείς ομάδες, ένα πολυβόλο και έναν όλμο και με την υπόλοιπη δύναμη της θα εισερχόταν στην πόλη με σκοπό τη στρατολογία. 

Η 138 Ταξιαρχία θα διενεργούσε επίθεση κατά των αντιστάσεων στο χωριό Καστράκι, ένα ελαφρύ τμήμα της θα ασχολείτο με τη στρατολογία και τα υπόλοιπα τμήματα της θα προσέβαλαν τις αντιστάσεις της Καλαμπάκας από τη δυτική κατεύθυνση. Επίσης, θα έστελνε δύο ομάδες με ένα πολυβόλο στο ύψωμα 328 βορειοανατολικά της Καλαμπάκας, για να παρενοχλούν την αντίσταση της Κόπραινας και, για να προσβάλλουν κάθε κίνηση του εχθρού προς τα υψώματα της Βλαχάβας. 

Η 192 Ταξιαρχία θα κινείτο πίσω από τη Σχολή Αξιωματικών του ΚΓΑΝΕ και θα εισερχόταν στην πόλη από τη νοτιοανατολική κατεύθυνση με αποκλειστικό σκοπό τη στρατολογία ανεξάρτητα από το αν θα καταλαμβάνονταν οι αντιστάσεις της Μονής Στεφάνου και Προδρόμου Ηλία. Θα κάλυπτε επίσης την επιχείρηση από Τρίκαλα με 5 οπλοπολυβόλα και σαμποτέρ και θα ναρκοθετούσε τον δρόμο Τρίκαλα-Καλαμπάκα. 

Η Εφεδρεία της επιχείρησης με 3 οπλοπολυβόλα θα τοποθετείτο στα υψώματα Άγουρος (971), Ράχη Σούμπαση (844) και Τσούμα Κρανιά (841), για να υποστηρίξει τη σύμπτυξη των τμημάτων. 

Τέλος, ο Λόχος Ασφαλείας του ΚΓΑΝΕ θα απασχολείτο με την εξουδετέρωση της αντίστασης της Μίκανης και με τη στρατολογία.

Οι δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού αποτελούνταν από το 50 Τάγμα Εθνοφρουράς υπό τον Αντισυνταγματάρχη Σπηλιωτακάρα με 2 λόχους, την Ομάδα πολυβόλων Βίκερς (2 πολυβόλα), την Ομάδα όλμων 3 (2 όλμοι), 2 διμοιρίες ΜΑΔ (70 περίπου άνδρες), την Ομάδα ιταλικών πολυβόλων (2 πολυβόλα) και 30 περίπου άνδρες της Χωροφυλακής. 

Δυνάμεις ΜΑΥ-ΜΑΔ ήταν τοποθετημένες στα χωριά Βλαχάβα, Σκεπάρνι, Κόπραινα (5 χωροφύλακες, 60 ΜΑΥ), Καστράκι (100 ΜΑΥ), Σπαθάδες (30 ΜΑΥ). Στο Μουργκάνι είχε τοποθετηθεί ένας λόχος του 50 Τάγματος. Στη Μίκανη μία ομάδα της Χωροφυλακής και 150 ΜΑΥ. Στο Καστράκι 5 χωροφύλακες και 50 ΜΑΥ. Η πλειοψηφία των ανδρών των ΜΑΥ που βρίσκονταν στην περιοχή, σύμφωνα με τον ΔΣΕ ήταν βίαια στρατολογημένοι με χαμηλό ηθικό. 

Στην ανατολική παρυφή της Καλαμπάκας και στα χωριά Κόπραινα, Καστράκι και Σπαθάδες υπήρχαν συγκεντρωμένοι πληθυσμοί των γύρω χωριών. Οι δυνάμεις κατανέμονταν σε οχυρές θέσεις, κατασκευασμένες από δυνάμεις της 42 Ταξιαρχίας του Εθνικού Στρατού, στις τοποθεσίες Νεχώρια και Προφήτη Ηλία στα δυτικά της πόλης, Πουλιάνα στα ανατολικά της πόλης, στο ΄Υψωμα 596, ΄Αγιος Στέφανος και στην Αστυνομία. Την κάθε αντίσταση περιέβαλε συρματόπλεγμα, ενώ γύρω από την πόλη είχε τοποθετηθεί διπλή σειρά συρματοπλέγματος στηριγμένη πάνω σε ξύλινους πασσάλους.

Οι οχυρώσεις όμως μετά την αποχώρηση της 42 Ταξιαρχίας δεν είχαν συντηρηθεί με αποτέλεσμα «τα συρματοπλέγματα εις πολλά σημεία είχον πέσει οι πάσσαλοι ή είχον αφαιρεθή υπόκατοίκων κ.λ.π. Αι παγίδες χειροβομβίδων ή είχον αφαιρεθή υπό των στρατιωτών ή πολλαί τούτων είχον εκραγή».

Το πρωί της 11 Αυγούστου κινητοποιήθηκαν από τα Τρίκαλα ενισχύσεις αποτελούμενες από έναν ουλαμό με 4 τανκς του Α΄ Συντάγματος Αναγνωρίσεως, που έφτασαν στην Καλαμπάκα γρήγορα, χωρίς να παρενοχληθούν από τις δυνάμεις κάλυψης και τους σαμποτέρ, που δεν είχαν προλάβει ακόμα να λάβουν τις καθορισμένες θέσεις τους.

 Η Επιχείρηση εναντίον της Καλαμπάκας ξεκίνησε στις 23.00 τη νύχτα της 11ης Αυγούστου. Βάση εξόρμησης ορίστηκαν τα υψώματα Βλαχάβας στα βόρεια της πόλης, στα οποία θα καλύπτονταν τα τμήματα του ΔΣΕ κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στον δρόμο προς Βλαχάβα, το πρωί της 10ης Αυγούστου, η φάλαγγα έγινε αντιληπτή από ένα τμήμα κυνηγών (ΜΑΔ) της διμοιρίας Ασπροκλησιάς υπό τον έφεδρο αξιωματικό Αθανάσιο Ζησάρη, ανατρέποντας έτσι τον αιφνιδιασμό. Η διμοιρία Κυνηγών δεχόμενη στη συνέχεια πυρά από τις φάλαγγες του ΔΣΕ που πλησίαζαν, χωρίστηκε σε δύο τμήματα. Το ένα τμήμα κινήθηκε προς την περιοχή Κριτσοτάδων, όπου κρύφτηκε στα δάση έως τις 20 Αυγούστου, και το άλλο υπό τον Ζησάρη προς την κατεύθυνση Βλαχάβας. Την ίδια ημέρα, νέες συγκρούσεις ξέσπασαν στα υψώματα Βλαχάβας-Σκεπάρνι μεταξύ των τμημάτων του ΔΣΕ που κατευθύνονταν προς την Καλαμπάκα και των ΜΑΔ των δύο αυτών χωριών. 

Οι άνδρες των ΜΑΔ αναγκάστηκαν να συμπτυχθούν προς τα υψώματα του χωριού Γαύρου και προς την Καλαμπάκα. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας και το πρωί της επομένης κινήθηκαν από την Καλαμπάκα νέες δυνάμεις. Δύο διμοιρίες υπό τον Λοχαγό Φειδάκη της Φρουράς Μουργκανίου προς Γάβρο-Σκεπάρνι, η εφεδρική διμοιρία πεζικού Φρουράς Καλαμπάκας με τμήμα ΜΑΔ του χωρίου Καστρακίου προς την κατεύθυνση Καστράκι-Καρδαρόπετρα και τμήματα του Λόχου ΜΑΔ Θεόπετρας προς Τσούμα Κρανιά και προς Ράχη Σούμπαση. 

Το απόγευμα της 11ης Αυγούστου ο Διοικητής του 50 ΤΕ, Σπηλιωτακάρας, με 5 ομάδες μάχης, τμήματα ΜΑΔ από την Καλαμπάκα και το Καστράκι, την ομάδα πολυβόλων και την ομάδα όλμων 3 κινήθηκε προς Καρδαρόπετρα, καθηλώνοντας έναν λόχο της 138 Ταξιαρχίας. Το βράδυ οι κυβερνητικές δυνάμεις που είχαν κινηθεί από την Καλαμπάκα επέστρεψαν στην πόλη εκτός από τη δύναμη της Εθνοφρουράς και των ΜΑΔ, που παρέμειναν στα νότια αντερείσματα της Καρδαρόπετρας.

Η 138 Ταξιαρχία στον δυτικό τομέα, στο Καστράκι, εξόντωσε τις αντιστάσεις, συνέλαβε τους άνδρες που τις υπεράσπιζαν, άφησε ένα ελαφρύ τμήμα να ασχοληθεί με τη στρατολογία και στη συνέχεια κινήθηκε γρήγορα κατά των αντιστάσεων στη δυτική πλευρά της πόλης, χωρίς όμως να καταφέρει την εξουδετέρωση τους και τη διείσδυση στην πόλη μέχρι της 11.00 της επομένης, οπότε τα τμήματα διατάχθηκαν να αποχωρήσουν. Η αρνητική αυτή εξέλιξη για τα τμήματα της 138 Ταξιαρχίας οφείλεται στην εμπλοκή στη μάχη των τεσσάρων τανκς που είχαν φτάσει ως ενίσχυση από τα Τρίκαλα. Το ένα αντεπιτέθηκε στο Καστράκι, εκδιώκοντας το ελαφρύ τμήμα του ΔΣΕ και τα υπόλοιπα τρία υπερασπίστηκαν το κέντρο της πόλης ως το πρωί, όταν κατέφτασαν στο Κέντρο νέες ενισχύσεις. Στη μάχη αυτή το ένα τανκ τύπου Τίνγκο χτυπήθηκε από αντιαρματικό πύραυλο, τραυματίζοντας θανάσιμα τον χειριστή του πολυβόλου. Ο τραυματισμένος από πυρά στο χέρι και στον ώμο οδηγός οδήγησε το όχημα στο αναρρωτήριο όπου παρέδωσε τον τραυματία και επιβιβάστηκε σε άλλο τανκ συνεχίζοντας τη μάχη ως πολυβολητής του. 

Αυτή η «ηρωική» πράξη οφείλεται, σύμφωνα με τον Διοικητή τους, Επίλαρχο Κόκκινο, στο γεγονός ότι οι δύο στρατιώτες «είναι συμπατριώται και παιδιά ακόμη και οι δύο (17 ετών) είχον καταταγεί στα τάγματα ασφαλείας και πολέμησαν τον ίδιο εχθρό εναντίον του οποίου και σήμερον αγωνίζονται».

Παράλληλα με την επίθεση στην πόλη, ο Λόχος Ασφαλείας επιτέθηκε στη Μίκανη, εξοντώνοντας τις εχθρικές αντιστάσεις και καταδιώκοντας τις κυβερνητικές δυνάμεις, οι οποίες εγκατέλειψαν ποσότητες οπλισμού, πυρομαχικών και ειδών στρατοπεδίας. 

Η Σχολή Αξιωματικών, που ενεργούσε από την ανατολική κατεύθυνση κατά των αντιστάσεων 596 και Αϊ Στεφάνου, αντιμετώπισε μικρή αντίσταση μέσα στο Μοναστήρι, γιατί ο οι κυβερνητικές δυνάμεις απέσυραν τη δύναμη τους το πρωί της 10ης Αυγούστου, ώστε να ενισχύσουν το κέντρο της πόλης (Αστυνομία) και με έναν λόχο κινήθηκαν κατά των τμημάτων της 138 Ταξιαρχίας στην Καρδαρόπετρα. 

Τις πρωινές ώρες της 12ης Αυγούστου ο λόχος της 138 Ταξιαρχίας καθηλώθηκε από τον εχθρικό λόχο και χωρίς διαταγή αποσύρθηκε προς την Καρδαρόπετρα, 2500 μέτρα από τις εχθρικές θέσεις Η Σχολή Αξιωματικών μετά την εξουδετέρωση της αντίστασης στον Αϊ Στέφανο εισήλθε στην πόλη, ενισχύοντας τα τμήματα της 192 Ταξιαρχίας που είχαν εισέλθει από τη νοτιοανατολική κατεύθυνση. 

Η κύρια προσπάθεια για την κατάληψη της πόλης εκδηλώθηκε από την 192 Ταξιαρχία. Αυτή αφού κατέστρεψε τα συρματοπλέγματα και ανέτρεψε τις αντιστάσεις στην παρυφή της πόλης, προχώρησε ως το κέντρο της πόλης και περιόρισε τον εχθρό σε δύο κτήρια. Έτσι, η πόλη μέχρι τη 1.00 τη νύχτα της 12ης Αυγούστου ήταν υπό τον έλεγχο του ΔΣΕ. Τα τμήματα κάλυψης καθήλωσαν τις δυνάμεις του Εθνικού Στρατού, τις ανέτρεψαν και τις καταδίωξαν στον κάμπο. Κατά τη διάρκεια της νύχτας κινητοποιήθηκαν νέες ενισχύσεις αποτελούμενες από έναν ουλαμό τεθωρακισμένων υπό τον Επίλαρχο Στεφανίδη που τον συνόδευε ένας λόχος πεζικού, από ενάμιση ουλαμό τεθωρακισμένων υπό τον Επίλαρχο Κόκκινο, από μια διλοχία πεζικού υπό τον Αντισυνταγματάρχη πεζικού Κορκολή από τα Τρίκαλα και από έναν ουλαμό τεθωρακισμένων από την Καρδίτσα. 

Η διλοχία πεζικού έφτασε σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από την Καλαμπάκα και παρέμεινε εκεί μέχρι τις 10 το πρωί, χωρίς να λάβει μέρος στη μάχη. 

Ο ουλαμός τεθωρακισμένων υπό τον Στεφανίδη καθυστέρησε στο δρόμο εξαιτίας των ναρκοθετημένων δρόμων και των κατεστραμμένων γεφυρών. Ένα όχημα του καταστράφηκε από νάρκη, ένα άλλο όχημα ακινητοποιήθηκε στους αγρούς, ένας στρατιώτης σκοτώθηκε από αντιαρματικό πύραυλο και τρείς άλλοι τραυματίστηκαν, μεταξύ τους και ο Επίλαρχος Στεφανίδης. 

Ο λόχος πεζικού που συνόδευε τα τανκς «παρέμεινεν αχρησιμοποίητος διότι ο Διοικητής του Υπολ/γός Βασιλάκος έπαθε διάστρεμμα εις άκρον ποδή και απεσύρθη!…». 

Τελικά, το πρωί τα τανκς υπό τον Επίλαρχο Κόκκινο εισήλθαν στην πόλη και λίγο αργότερα κατέφτασε και ο ουλαμός από την Καρδίτσα. 

Στις 05.00 το πρωί, διατάχτηκε η κίνηση 8 ομάδων της 138 Ταξιαρχίας που ενεργούσαν κατά της Καλαμπάκας προς τα υψώματα της Καρδαρόπετρας για την εξόντωση των δυνάμεων του Εθνικού Στρατού που είχαν κινηθεί προηγουμένως προς τα εκεί, πιέζοντας τον λόχο της 138 Ταξιαρχίας. Όταν ο λόχος του Εθνικού Στρατού αντιλήφθηκε τις ομάδες της 138 Ταξιαρχίας, εγκατέλειψε τις θέσεις του και διέφυγε μέσα από τις χαράδρες και τα δάση της περιοχής. Ο λόχος εμφανίστηκε ξανά στην πόλη, όταν είχαν πια τελειώσει οι μάχες με «2 όλμους+1 οπλοπολυβόλον Βίκερς, πολλά πυρομαχικά και 1 ανθ/γού απολεσθέντος, τους δε υπολοίπους με μειωμένον το ηθικόν των διότι είχον εμπέσει εις ενέδραν και διέφυγον εν αταξία». 

Τέσσερεις στρατιώτες της δύναμης αυτής συνελήφθησαν από τον ΔΣΕ, ενώ ο αγνοούμενος Ανθυπολοχαγός Μπολιεράκης βρέθηκε 10 ημέρες αργότερα νεκρός στο σημείο της μάχης και ετάφη εκεί, καθώς ήταν αδύνατο να μεταφερθεί στην πόλη, λόγω του δύσβατου εδάφους. 


Απώλεις και λάφυρα


Ο κυβερνητικός στρατός στην επιχείρηση είχε 14 με 30 νεκρούς, 18 με 65 τραυματίες, 5 με 10 αιχμαλώτους, 1 αυτόμολο εθνοφρουρό και 6 άνδρες των ΜΑΥ, σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνουν οι εκθέσεις του ΔΣΕ και του ΕΣ. Το Α΄ Σύνταγμα Αναγνωρίσεως ειδικά είχε 2 νεκρούς, 6 τραυματίες και 1 τανκ με κατεστραμμένο ψυγείο. Συνολικά καταστράφηκαν 2 τανκς και 1 θωρακισμένο αυτοκίνητο, ενώ ο σιδηροδρομικός σταθμός, το εργοστάσιο ηλεκτροφωτισμού και τα οχυρωμένα σπίτια των ΜΑΔ-ΜΑΥ κάηκαν. 

Οι απώλειες του ΔΣΕ στον τομέα του Α΄ Συντάγματος Αναγνωρίσεως έφταναν τους 40 περίπου νεκρούς (12 καταμετρημένους), 50 τραυματίες, σύμφωνα με πληροφορίες αυτόμολου αντάρτη, και 9 αιχμαλώτους. Σε άλλη έκθεση του στρατού καταγράφονται 20 εξακριβωμένοι νεκροί, 2 αιχμάλωτοι (γυναίκες), 12 παραδοθέντες και 40 τραυματίες. Ο ΔΣΕ επιστράτευσε περίπου 200 άτομα από τα οποία στη συνέχεια άφησε τα 53, κυρίως γέροντες και παιδιά, και απέκτησε έναν βαρύ όλμο με 100 βλήματα, 2 πολυβόλα με 6 χιλ. σφαίρες, 2 οπλοπολυβόλα, 20 ντουφέκια, 20.000 σφαίρες, 20 μεταγωγικά ζώα και πολλά είδη ιματισμού.


Η έδρα της 42ης Ταξιαρχίας του Εθνικού Στρατού στην Καλαμπάκα.



Πηγή: Βαγγέλης Γεωργάς, Η 1η Μεραρχία του ΔΣΕ- Ο Εμφύλιος Πόλεμος στη Θεσσαλία, Αυτοέκδοση, 2021.

21 σχόλια:

  1. Στη μάχη αυτή το ένα τανκ τύπου Τίνγκο χτυπήθηκε από αντιαρματικό πύραυλο, τραυματίζοντας θανάσιμα τον χειριστή του πολυβόλου. Ο τραυματισμένος από πυρά στο χέρι και στον ώμο οδηγός οδήγησε το όχημα στο αναρρωτήριο όπου παρέδωσε τον τραυματία και επιβιβάστηκε σε άλλο τανκ συνεχίζοντας τη μάχη ως πολυβολητής του.

    Αυτή η «ηρωική» πράξη οφείλεται, σύμφωνα με τον Διοικητή τους, Επίλαρχο Κόκκινο, στο γεγονός ότι οι δύο στρατιώτες «είναι συμπατριώται και παιδιά ακόμη και οι δύο (17 ετών) είχον καταταγεί στα τάγματα ασφαλείας και πολέμησαν τον ίδιο εχθρό εναντίον του οποίου και σήμερον αγωνίζονται»........ Πολύ σωστά... Πολεμούσαν τον ίδιο εχθρό τον λαό που πολεμούσαν και σαν Ταγματασφαλίτες υπερασπίζοντας τον Καπιταλισμό. Ετσι γίνεται όταν δίνεις χρόνο στους Καπιταλιστές και δεν τους τσακίζεις τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944. Συμπεράσματα πολύτιμα για το μέλλον.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για να μη τρέχω τέσσερα κείμενα πίσω συνεχίζω τις απαντήσεις μου εδώ.
    Ο Ιωάννης Ράλλης ήταν ένας έμπειρος πολιτικός και ανέλαβε το 1943, έτος που είχε φανεί ποιός θα νικούσε. Άρα η αποδοχή της κατοχικής πρωθυπουργίας δεν έγινε από γερμανοφιλία αλλά κυρίως για να γίνει ομαλή μετάβαση εξουσίας από την κατοχή στην απελευθέρωση και κυρίως για να αντιμετωπιστεί η ΕΑΜική πλυμμυρίδα.

    Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι υπήρχε συνενόηση Καίρου και Ι Ράλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ι Ράλλης δικάστηκε.

    Γεγονός είναι ότι τα ΤΑ δημιουργήθηκαν για να αντιμετωπιστεί το ΕΑΜ, αριθμητικά ήταν πολυπληθέστερα του ΕΛΑΣ και δεν δημιουργήθηκαν από βασιλικούς αξιωματικούς αλλά από βενιζελικούς, οι βενιζελικοί αξιωματκοί κατά κύριο λόγο στελέχωσαν τα ΤΑ, τον ΕΛΑΣ τον Ιερό λόχο και τον στρατό της ΜΑ και την αστική Εθνική Αντίσταση.

    Για το θέμα της χρηματοδότησης της ΕΑ από τους άγγλους, ο ΕΛΑΣ πήρε την μερίδα του λέοντος, στάματησε αυτή για 3-4 μήνες όταν ο ΕΛΑΣ είχε εξαπολύσει εμφύλιο πόλεμο κατά παντός μη ΕΑΜίτη (βρίσκομαι μακριά από την βιβλιοθήκη μου θα σου παραθέσω στοιχεία όταν επιστρέψω).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρειαζόταν ΕΑΜ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ που θα έπαιρνε την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 σε Επαναστατικές συνθήκες και με τον συσχετισμό στα Βαλκάνια συντριπτικό. Το ΚΚΕ δεν είχε στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό για αυτό και είχε φτιάξει το ΕΑΜ σαν Πολιτικό Μέτωπο. Η Αστική τάξη μαζί με τους Γερμανούς και Αγγλους συμμάχους της απο το 1943 έκανε ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ. Δυστυχώς μονόπλευρο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  3. Παναγιώτη ΠΟΤΕ η αριστερά (συμπεριλαμβανομένου και του ΕΑΜ) δεν ήταν κοντά στην εξουσία, το ΕΑΜ και το ΚΚΕ χρησιμοποιήθηκαν από την ΕΣΣΔ η οποία τους είχε πουλήσει από την πρώτη στιγμή.

    Αυτά που γράφεις περί Οκτώβρη 1944 που θα έπαιρνε την εξουσία το ΕΑΜ είναι μια μυθολογία που σας την φύτεψαν εντέχνως, τον Οκτώβρη του 1944 ήδη ο Στάλιν είχε αποδεχτεί την χαρτοπετσέτα των ποσοστών, είχε υπογραφεί ο Λίβανος και η Καζέρτα, αυτά που λες είναι απλά νάχαμε να λέγαμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το 1935 η Κ.Δ έπεσε στα χέρια του οπορτουνισμού αλλάζοντας την νικηφόρα γραμμή ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΜΟΣ με την καταστροφική θεωρία ..πολιτικών μετώπων και σταδίων...που κατέστρεψε τα πάντα. Χρειαζόταν ΚΚΕ με στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό τακτική το ΕΑΜ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ που χωρίς ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ και κυβέρνηση ...παπατζή... τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 θα έπαιρνε την εξουσία ανατρέποντας τον καπιταλισμό σε επαναστατικές συνθήκες και με τον συσχετισμό στα Βαλκάνια συντριπτικό. Το ίδιο θα είχε συμβεί σε πολύ περισσότερες χώρες αδυνατίζοντας στο έπακρο τον Καπιταλισμό. Η Οπορτουνιστική αντεπανάσταση είχε άλλη γνώμη στην Κ.Δ 1935 και στο ...ΚΚΣΕ... πρώην Μπολσεβίκων μετά την 5η Μάρτη του 1953 ΕΠΙΣΗΜΑ. Λόγω των 5000000 νεκρών Κομμουνιστών του πολέμου. Ολα τα άλλα είναι οπορτουνιστικά κουραφέξαλα. Η Πραγματικότητα είναι Πεισματάρα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  4. Η «ομαλή δημοκρατική εξέλιξη»



    Στις 18 Οκτώβρη αποβιβάστηκαν στο Κερατσίνι ο Γ. Παπανδρέου και μια σειρά υπουργοί. Περίπου ένα μήνα πριν, είχαν αποβιβαστεί στην Ελλάδα οι πρώτες αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις.

    Στις 16 Οκτώβρη είχε φτάσει στην Αθήνα από τα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας ο Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Γ. Σιάντος, με μια σειρά μέλη της ΚΕ του Κόμματος, του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ. Την επόμενη μέρα συνήλθε το ΠΓ της ΚΕ, το οποίο εξέδωσε Απόφαση «πάνω στην απελευθέρωση της Αθήνας». Η Απόφαση εκτιμούσε ότι με την Απελευθέρωση της πρωτεύουσας και της υπόλοιπης Ελλάδας «ανοίγει νέο στάδιο αγώνων για την κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και για την αναγέννηση της νέας δημοκρατικής Ελλάδας». Τονιζόταν επίσης η σημασία της «περιφρούρησης της τάξης και της ασφάλειας κατά την ώρα της απελευθέρωσης» που «ανέτρεψαν τις προσπάθειες των εχθρών της εθνικής ενότητας να συκοφαντήσουν το Κόμμα και το ΕΑΜ στα μάτια των συμμάχων μας».

    Ανέφερε: «Ο λαός μας, κάτω από τις σημαίες του ΕΑΜ και του ΚΚΕ μ' ενθουσιασμό χαιρέτησε και φιλοξενεί τμήματα ενόπλων δυνάμεων των συμμάχων, που ήρθαν εδώ για να συνεχίσουν τον αγώνα εναντίον του εχθρού που υποχωρεί. Τα γενναία τέκνα της φιλελεύθερης και συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας θα βρουν την πιο θερμή υποδοχή και υποστήριξη από το σύμμαχο, φιλελεύθερο και φιλοπρόοδο ελληνικό λαό» («Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», τόμ. 5ος, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 231-232).

    Ακόμα: «Υποστηρίζουμε την κυβέρνηση εθνικής ενότητας γιατί οι προγραμματικοί της σκοποί συμπίπτουν με τους άμεσους σκοπούς του αγώνα μας. Την υποστηρίζουμε υπό την προϋπόθεση ότι θα πάρει όλα τα μέτρα πραχτικής εφαρμογής των προγραμματικών διακηρύξεών της».

    Τέλος, το ΠΓ καλούσε «ολόκληρο το Κόμμα και τον ελληνικό λαό να περιφρουρήσουν την εθνική ενότητα, να κατοχυρώσουν τη λαϊκή κυριαρχία και ν' αγωνιστούν θαρρετά για μιαν Ελλάδα καθαρισμένη από το φασισμό, αναγεννημένη, λαοκρατούμενη, ευτυχισμένη».


    Στην παραπάνω θέση αποτυπώνεται, με το χαρακτηρισμό «λαοκρατούμενη» Ελλάδα, η μεταρρυθμιστική, κοινοβουλευτική αντίληψη για το πέρασμα από την καπιταλιστική στη σοσιαλιστική εξουσία, η οποία δεν κατονομάζεται, αλλά υπονοείται.

    Εξάλλου, ο Σιάντος είχε δηλώσει ότι στις εκλογές που θα γίνουν, το ΚΚΕ «όχι μόνο θα κατέβει σε ενιαίο συνασπισμό με όλα τα Κόμματα του ΕΑΜ, αλλά και επιδιώκει να συμπράξει σε έναν ευρύτατο συνασπισμό όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της Χώρας. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι προς το συμφέρον του Ελληνικού Λαού επιβάλλεται η συσπείρωση όλων των προοδευτικών δυνάμεων - και αυτών που βρίσκονται έξω από το ΕΑΜ - σε ένα πανδημοκρατικό Μέτωπο» («Ριζοσπάστης», 16-11-1944). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μέσα από αυτήν τη στρατηγική αντίληψη της «ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης» το Κόμμα έβλεπε ως αντίπαλο μόνο το τμήμα της αστικής τάξης που είχε ανοιχτά συνεργαστεί με τις δυνάμεις κατοχής, τους βασιλόφρονες, τους μεταξικούς κ.ά.

    Τα προβλήματα στην πολιτική του Κόμματος εκφράζονταν και στο κεντρικό ζήτημα της ταξικής πάλης αμέσως μετά την Απελευθέρωση, το ζήτημα της αποστράτευσης των ένοπλων λαϊκών σωμάτων (ΕΛΑΣ - Εθνική Πολιτοφυλακή) και της συγκρότησης «εθνικού στρατού». Η θέση του ΚΚΕ σε αυτό ήταν ότι διάλυση του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής θα μπορούσε να γίνει μόνο με την προϋπόθεση της εκκαθάρισης του κρατικού μηχανισμού από δοσιλογικά και τεταρτοαυγουστιανά στοιχεία καθώς επίσης και της ταυτόχρονης διάλυσης των Χιτών, της Χωροφυλακής, του Ιερού Λόχου και της Ορεινής Ταξιαρχίας.

    Κεντρικό αίτημα των ΚΚΕ και ΕΑΜ υπήρξε επίσης η σύλληψη, δίκη και τιμωρία όλων όσοι συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις Κατοχής εγκληματώντας κατά του λαού.

    Στις 25 Νοέμβρη το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» εκτιμούσε:

    «Σαραντατρείς μέρες έκλεισαν από την απελευθέρωση... Και η πέμπτη φάλαγγα κρατάει όλες τις θέσεις της... Να ξεριζωθεί αποφασιστικά κάθε κίνδυνος για αντιλαϊκή τυραννία. Και να ξέρουν, μια και καλή, όλοι οι ανοιχτοί ή κρυφοί εραστές της διχτατορίας ότι ισχύει στις μέρες μας πιο πολύ από κάθε άλλη φορά ο μεγάλος λόγος που μας κληροδότησε η Γαλλική Επανάσταση: "ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΔΕΝ ΤΟΥ ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΠΑΡΑ `Η ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ `Η ΤΑ ΟΠΛΑ!"».

    Βεβαίως, στο τι έπρεπε να «ξεριζωθεί» το Κόμμα υποτιμούσε το γεγονός ότι η κρατική ανασυγκρότηση δημιουργούσε, έτσι κι αλλιώς, νέους αστικούς θεσμούς, που από τη φύση τους είναι θεσμοί καταστολής.Το κρίσιμο ζήτημα

    Η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» (2 Σεπτέμβρη - 1 Δεκέμβρη 1944), παρότι σύντομη, εμπεριέχει σημαντικά διδάγματα γύρω από το κρίσιμο ζήτημα της συμμετοχής ή μη των Κομμουνιστικών Κομμάτων σε αστικές κυβερνήσεις.

    Το φαινόμενο δεν ήταν μοναδικό. Στο αμέσως επόμενο διάστημα (1945-1947) ΚΚ πήραν μέρος σε αστικές κυβερνήσεις 9 ακόμα χωρών της Δυτικής Ευρώπης (Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο, Δανία, Νορβηγία, Ισλανδία, Αυστρία, Φινλανδία, Λουξεμβούργο), σε δυο κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής (Χιλή, Κούβα) και σε δυο της Ασίας (Ινδονησία, Ιράν).

    Καταρχάς, με τη συμμετοχή, το ΚΚΕ συνέβαλε στην επαναφορά και νομιμοποίηση μιας αστικής κυβέρνησης και ενός αστικού πολιτικού συστήματος χρεοκοπημένου στη συνείδηση της λαϊκής πλειοψηφίας. Οπως υπογράμμισε αργότερα ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου:

    «Μόνον η συμμετοχή του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησιν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και διά τούτο την επεδίωξα - και ευτυχώς κατορθώθη» («Καθημερινή», 2-3-1948). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο ρόλος των ΕΑΜιτών υπουργών και υφυπουργών στην κυβέρνηση ήταν ρόλος αστικής διαχείρισης. Αυτό διαφάνηκε πιο κατηγορηματικά στο κρίσιμο υπουργείο των Οικονομικών (υπουργός Α. Σβώλος, υφυπουργός Αγγ. Αγγελόπουλος). Τα πρώτα μέτρα της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης σχεδιάστηκαν από κοινού με τα στελέχη του Βρετανικού Θησαυροφυλακίου Μπάιλι και κατόπιν από τους Γουάιλι και Λόιντ, όπως και με τον συνδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Ξενοφώντα Ζολώτα. Βασικά ζητήματα υπήρξαν το νομισματικό, το επισιτιστικό, καθώς και η σύνταξη του προϋπολογισμού, που σύμφωνα με τον «Ριζοσπάστη», επρόκειτο να «είναι απόλυτα ισοσκελισμένος» και βασισμένος «πάνω σε υγιές νόμισμα» («Ριζοσπάστης», 2-11-1944).

    Στις 9 Νοέμβρη 1944 αποφασίστηκε η κυκλοφορία της νέας δραχμής, η οποία ισοδυναμούσε με 50 δισ. παλιές, ενώ η ισοτιμία της με τη χάρτινη λίρα ορίστηκε στις 600 νέες δραχμές.

    «Ενας από τους κυριότερους σκοπούς της κυβέρνησης», δήλωσε ο Α. Σβώλος, ήταν «να κινήσουμε ξανά τον παραγωγικό μηχανισμό της χώρας. Η σταθεροποίηση ήταν η απαραίτητη αφετηρία. Θ' απαιτηθεί όμως σκληρή εργασία για να ζωογονηθεί η οικονομία και να αυξηθεί η παραγωγή».

    Ποια τάξη είχε τα κλειδιά της οικονομίας - την εξουσία

    Παρότι το ΚΚΕ και το ΕΑΜ κατείχαν όλα τα οικονομικά υπουργεία, αναγκάστηκαν συχνά να συναινέσουν σε μέτρα που μόνο φιλολαϊκό χαρακτήρα δεν είχαν.

    Στο επίπεδο των μισθών, π.χ., ορίστηκε μέσος μισθός για τους εργάτες και τους υπαλλήλους, ο οποίος, όπως τόνισε ο Α. Σβώλος στη σχετική εισήγησή του, θα κρατούνταν χαμηλά προκειμένου να δοθεί ώθηση στην οικονομία - τη μεταπολεμική καπιταλιστική ανασυγκρότηση. «Η εργατική τάξη», υπογράμμισε, «έδωσε τόσες θυσίες για την απελευθέρωση της χώρας και κάνει τώρα επίσης μεγάλη θυσία για την ανοικοδόμηση του τόπου, αφού δέχεται χαμηλό επίπεδο ημερομισθίων για τους δύο μήνες, Νοέμβρη και Δεκέμβρη και τούτο για να συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις στην κίνηση της παραγωγικής μηχανής» («Ριζοσπάστης», 14-11-1944).

    «...Οι βιομήχανοι και οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες - γράφει ο Β. Μπαρτζιώτας - χρησιμοποίησαν τη νομισματική μεταρρύθμιση, για να κατεβάσουν τα μεροκάματα και τους μισθούς (...). Οι εργάτες της Αθήνας - Πειραιά έκαναν αυστηρή κριτική στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ (...). Διαδήλωναν καθημερινά έξω από το Πολιτικό Γραφείο του πρωθυπουργού και τα άλλα υπουργεία και απαιτούσαν να αυξηθούν τα μεροκάματα και οι μισθοί, να πληρώσουν τα σπασμένα της σταθεροποίησης - μεταρρύθμισης όχι οι εργαζόμενοι, αλλά η πλουτοκρατική ολιγαρχία, η οποία θησαύρισε στον πόλεμο» (Βασίλης Μπαρτζιώτας, «Η Εθνική Αντίσταση στην Αδούλωτη Αθήνα», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1984, σελ. 345). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η πείρα διδάσκει

    Η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αστική κυβέρνηση του 1944 αποτελεί απτό παράδειγμα για το πόσο ουτοπικός είναι ο ισχυρισμός ότι χάρη στη μαχητικότητα και τη συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι δυνατό μία τέτοια κυβέρνηση να ακολουθήσει φιλολαϊκό δρόμο ή - σε κάθε περίπτωση - να πάρει τουλάχιστον κάποια μέτρα υπέρ του λαού και ν' ανοίξει σιγά - σιγά τον δρόμο για έναν ευνοϊκότερο συσχετισμό στην πάλη για το σοσιαλισμό. Αντίθετα με αυτήν την ανεδαφική προσμονή, η πείρα και εκείνης της περιόδου διδάσκει ότι η συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις - σε πείσμα των πιο καλών προθέσεων - γίνεται φραγμός στη λαϊκή πάλη και οδηγεί σε πισωγύρισμα με αρνητικές επιπτώσεις και για πολλά χρόνια.

    Στο πλαίσιο της συμμετοχής σε αστική κυβέρνηση, δεν είναι δυνατό να υπάρξουν επωφελείς για το λαό συμβιβασμοί, από τη στιγμή που το ΚΚ έχει κάνει ήδη την πρώτη και θεμελιώδη υποχώρηση, προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτήν την κυβέρνηση: Εχει παραιτηθεί από την πάλη για την εργατική εξουσία και συνεπώς από τον στόχο της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.

    Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ χρεώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα μη φιλολαϊκά μέτρα που πάρθηκαν αυτήν την περίοδο, χάριν των αναγκών της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, όπως επίσης και την αποτυχία άλλων μέτρων, για παράδειγμα στο μέτωπο της καταπολέμησης της ανεργίας, του πληθωρισμού. Ταυτόχρονα, εφόσον οι ΕΑΜικοί υπουργοί αντιμετώπιζαν τα ζητήματα «από τα πάνω», ο λαϊκός παράγοντας υποτιμήθηκε ή ακόμα και τέθηκε στο περιθώριο.

    Στις 15 Οκτώβρη 1944, η ΚΕ του Εργατικού ΕΑΜ ανέλαβε καθήκοντα προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ, με σκοπό την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, τη διενέργεια αρχαιρεσιών στα συνδικάτα και τη σύγκληση ενός πραγματικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Σημειώνεται ότι στις 18 Αυγούστου 1944 η ΚΕ του ΕΕΑΜ αποφάσισε το ΕΕΑΜ να χρησιμοποιεί «από δω και στο εξής τον τίτλο Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών της Ελλάδας» με 16μελή Διοίκηση («Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», τόμ. Α', εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 200).

    Αυτήν την περίοδο η ΓΣΕΕ διακήρυττε πως «η εργατοϋπαλληλική τάξη θα υποστηρίξει την Κυβέρνηση στην πραγματοποίηση των σκοπών της» («Ριζοσπάστης», 5-11-1944 ).

    Από τη μεριά του, ο Παπανδρέου διαβεβαίωνε τους εκπροσώπους των εργαζομένων «ότι η κυβέρνηση πιστεύει σταθερά στη λαοκρατία και αποβλέπει στη δημιουργία του λαϊκού σοσιαλιστικού κράτους» («Ριζοσπάστης», 7-11-1944).

    Οπως ήταν επόμενο, το γενικότερο πρόβλημα της στρατηγικής του ΚΚΕ είχε άμεσο αντίκτυπο στην κατεύθυνση της πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε σύσκεψη μεταξύ των εκπροσώπων της ΓΣΕΕ, των βιομηχάνων και των αρμόδιων υπουργών, υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου (7 Νοέμβρη 1944), με αντικείμενο τη λειτουργία των εργοστασίων, ο Κ. Θέος, μιλώντας εξ ονόματος της ΓΣΕΕ, τόνισε μεταξύ άλλων:

    «Ο αγώνας των εργατών που έφερε εθνική ένωση δεν είχε σαν επιδίωξη να κάμει προνομιούχο τάξη την εργατική. Ο εργατικός κόσμος είναι έτοιμος με αυταπάρνηση να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης».

    Διαβεβαίωσε ακόμη «ότι και οι εργάτες αναγνωρίζουν ότι και μεγάλο μέρος των βιομηχάνων έδειξε κατά το διάστημα της σκλαβιάς πατριωτική στάση». Ο υπουργός Εργασίας Μ. Πορφυρογένης, με τη σειρά του, τόνισε ότι «πρέπει να μην έχουμε προκαταλήψεις (...) και πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να μπούμε από την ανωμαλία στην ομαλότητα» («Ριζοσπάστης», 8-11-1944).

    Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός, ακόμα και ένοπλος, θα παραμένει εγκλωβισμένος στο αστικό πλαίσιο, από τη στιγμή που το Κομμουνιστικό Κόμμα συμμετέχει σε αστική κυβέρνηση και δεν οργανώνει την αυτοτελή δράση της εργατικής τάξης για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.
    Με πληροφορίες απο "Ρ" Θ. Λ..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τους έχει φέρει πραγματικά σε απόγνωση το ολοκληρωτικό ξεκαθάρισμα του ΚΚΕ απο τον οπορτουνισμό τα τελευταία 30 χρόνια που μας έδωσε την δυνατότητα για σύγχρονες επεξεργασίες και συμπεράσματα στην πορεία αποκατάστασης των επαναστατικών χαρακτηριστικών του κόμματος. Ξηλώθηκαν όλα τα παραμύθια του καπιταλισμού και τα οπορτουνιστικά καρακόλια του. Είναι πραγματικό γλέντι να τους βλέπεις να χτυπιούνται και μέσα στην παραζάλη τους να μας δικαιώνουν απόλυτα. Είναι η πυξίδα μας. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ασφαλώς το ΚΚΕ χωρίς στόχο την εξουσία και με ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ είχαν εγκλωβιστεί κάτω απο την Σημαία του Ελληνικού και Αγγλικού Ιμπεριαλισμού με ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ και κυβέρνηση ...παπατζή... για αυτό και δεν πήραν την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 και αυτό έγινε λόγω της Ευρωκομουνιστικής γραμμής της Κ.Δ μετά το 1935. Αν το ΚΚΕ είχε στόχο τον Σοσιαλισμό και είχε φτιάξει το ΕΑΜ σαν Κοινωνική Συμμαχία θα συνδύαζε την αποχώρηση των Γερμανών με την ανατροπή του καπιταλισμού αποτελειώνοντας το ήδη σμπαραλιασμένο αστικό κράτος. Ολα τα άλλα είναι Μπαρμπούτσαλα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Βρε Παναγιώτη και ο Στάλιν με την συμφωνία της χαρτοπετσέτας είχε παραχωρήσει την Ελλάδα, αλλά πέρα από αυτό οι αστικές δυνάμεις ΠΑΝΤΑ ήταν υπέρτερες, ήταν ζήτημα χρόνου να σμπαραλιάσουν το ΕΑΜ.

    Το ΕΑΜ - ΚΚΕ Παναγιώτη χρησιμοποιήθηκε σαν αποπροσανατολισμός για τις σλαβικές επιδιώξεις και εκεί είναι το έγκλημα, διάβαζα την στάση των Γάλλων κομμουνιστών στα εθνικά θέματα και στα θέματα ενότητας και εκπλάγηκα, έπαιξαν καθαρά πατριωτικό ρόλο με ηγέτη τον Τορέζ (γι αυτό εξ άλλου είναι ένα ισχυρότατο ΚΚ, όπως και το Ιταλικό).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τα πράγματα είναι απόλυτα ξεκάθαρα. Με Κ.Δ στα χέρια των Κομμουνιστών και μετά το 1935 με γραμμή Σοσιαλφασίσμός το ΚΚΕ θα είχε στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό και με ΕΑΜ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 θα συνδύαζε την αποχώρηση των Γερμανών με την ανατροπή του Καπιταλισμού τσακίζοντας το ήδη σμπαραλιασμένο αστικό κράτος. Ολα τα άλλα είναι οπορτουνιστικά Μπαρμπούτσαλα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τον Ευρωκομουνισμό τον είδαμε παντού σε δύση και ανατολή. Εσωσε τον Καπιταλισμό και κατέστρεψε τα Κ.Κ. Ευτυχώς για μας ο ΗΡΩΑΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ με την ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ ΔΣΕ κορυφαία στιγμή ταξικής πάλης μας έσωσαν απο αυτό το κατάντημα. Αφησε παρακαταθήκες σε 1η φάση το 1968 σε 2η και καθοριστικότερη το 1991... με αποτέλεσμα να τσακίσουμε ολοκληρωτικά τον οπορτουνισμό στις γραμμές μας και να είμαστε εδώ σήμερα. ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. «Μόνον η συμμετοχή του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησιν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και διά τούτο την επεδίωξα - και ευτυχώς κατορθώθη» («Καθημερινή», 2-3-1948). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σε κάθε χώρα υπάρχουν δύο πατρίδες. Η Μία είναι της εργατικής τάξης και του λαού και η άλλη της αστικής τάξης με τα πολύχρωμα καρακόλια της. Αποδείχτηκε παντού και πάντα. Ο Ελληνικός Ιμπεριαλισμός σε Συμμαχία με Σλαβικό και Βουλγάρικο Ιμπεριαλισμό όρμησαν το 1912 στην Μακεδονία και έσφαξαν εθνότητες που ζούσαν για αιώνες εκεί. Συνέχισε με την Ιμπεριαλιστική επέμβαση σε Ουκρανία και Τουρκία το 1919. Ακολούθησε ο 2ο Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός πόλεμος η Ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Κορέα το 1955. Την ίδια χρονιά Ελληνικός και Τουρκικός Ιμπεριαλισμός με Γρίβα και Ντενκτάς πήγαν στην Κύπρο να καταστρέψουν το πολυεθνικό νησί απουσία Κ.Κ μαζί με τις ...δημοκρατικέ δυνάμεις... με ράσο η χωρίς.... Είπαμε δύο πατρίδες..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να σου απαντήσω τώρα, αυτά με κάνουν και ντρέπομαι. Έτσι σκέφτηκε ο Δημητρώφ και ο Τίτο όταν συζητούσαν την προσάρτηση εδαφών της Ελλάδος; Δηλαδή οι Μικρασιάτες παππούδες μου ήταν ιμπεριαλιστές, για δες και εγώ νόμιζα ότι οι Τούρκοι ήταν οι εισβολείς που σκλάβωσαν τους λαούς της Μ Ασίας... Τι να σου πω τώρα, αυτά που γράφεις από ευγένεια καλύτερα να μη τα χαρακτηρίσω.

      Διαγραφή
    2. Τι σχέση έχει ο Τίτο με τον Δημητρώφ μόνο ο ...θεός το ξέρει. Ο Τίτο σας βοήθησε το 1948 να σωθείτε και κάνατε μαζί και με τους Τούρκους συμμαχία το 1954... Εχουμε Καπιταλισμό απο το 1830 και πέρασε στο Ιμπεριαλιστικό στάδιο το 1882. Επίσης με την Τουρκία είσαστε σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ απο το 1949. Μαζί πήγατε στην Ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Κορέα το 1950 και μαζί το 1955 στην Κύπρο το και την καταστρέψατε. Σε κάθε χώρα υπάρχουν δύο πατρίδες και εσύ υπηρετείς την πατρίδα των Καπιταλιστών. Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι την τάξη σου υπηρετείς. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  15. Παναγιώτη παιδί μου, είσαι τόσο ανιστόρητος και έχεις τόσο εβερέστειες ιστορικές ελλείψεις που ματαιοπονώ να συζητώ ιστορικά πράγματα που εγώ τα θεωρώ δεδομένα και εσύ δεν υποψιάζεσαι ότι μπορούν να υπάρχουν.... θα πρέπει να ξέρεις ότι στις πράξεις των ανθρώπων υπάρχει και αυτό που ονομάζουμε εθνική προδοσία.... σε κάποια κράτη για υποψία εθνικής προδοσίας τους εκτελούσαν με μια σφαίρα στο κεφάλι (αυτό συνέβαινε πχ στην ΕΣΣΔ).... συνέχισε να γράφεις βρίσκω ενδιαφέρουσες τις αναρτήσεις σου (όχι από ιστορική άποψη, διότι στα λεγόμενά σου απουσιάζει εντελώς η ιστορία).

    Εγώ πάντως σας έβαλα δύο ακόμα ποστ με συμπληρωματικά στοιχεία για τους νεκρούς γερμανούς στην Ελλάδα.

    Να σου βάλω και βιβλιογραφία από που αντλήθηκαν τα στοιχεία

    ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

    ΣΤΕΜΜΑ ΚΑΙ ΣΒΑΣΤΙΧΑ του Χ Φλάισερ
    ΝΤΟΥΚΟΥΜΕΝΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ εκδόσεις ΠΟΝΤΙΚΙ
    ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ τεύχος 80

    Έτσι μιλάω εγώ για θέματα ιστορίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. https://gkagkarin.blogspot.com/2021/01/blog-post_801.html. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια πυξίδα και οδηγός για τους Κομμουνιστές. Σε αντίθετη περίπτωση θα ψάξουμε τι λάθος κάναμε. Ασφαλώς και θα συνεχίσω να γράφω υπερασπίζοντας την Πατρίδα της Τάξης μου και εσύ την πατρίδα της τάξης των Καπιταλιστών που υπηρετείς. Τάξη απέναντι σε τάξη. Ούε βήμα πίσω. Τα κόλπα μας τελείωσαν το 1991. Παπαλα... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  16. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10574802 https://www.komep.gr/m-article/I-STRATIGIKI-TOY-KKE-ME-GG-TIS-KE-TON-NIKO-ZAXARIADI-1931-1956/ https://www.komep.gr/m-article/O-LENIN-GIA-TON-POLEMO-KAI-TI-STASI-TON-KOMMOYNISTON/ Καλό διάβασμα θα σε βοηθήσει πολύ... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή