Νάκος Μπελλής - Το καμάρι της Ομβριακής- Μέρος 5ο

Συνέχεια

Ο Νάκος Μπελλής επικεφαλής της ΟΕΚΑ Δομοκού

Το Μάρτη του 1946, ο Βασίλης Μωραϊτόπουλος, Α΄Γραμματέας της Αχτιδικής Επιτροπής Δομοκού του ΚΚΕ, με εντολή του Τάσου Λευταεριά που ήταν υπεύθυνος αυτοάμυνας του ΚΚΕ στην περιοχή της Στερεάς Ελλάδας συναντήθηκε κρυφά με το Νάκο Μπελλή που βρισκόταν καταδιωκόμενος στα βουνά της περιοχής και του ανακοίνωσε την απόφαση του Κόμματος να ηγηθεί εκείνος της προετοιμασίας και της καθοδήγησης της πρώτης ένοπλης ανταρτομάδας των καταδιωκόμενων της περιφέρειας Δομοκού. Ο Νάκος διέθετε μεγάλη πείρα και καταλάβαινε καλύτερα τις ανάγκες του ενόπλου αγώνα και τα προβλήματα που διαγράφονταν για το μέλλον. Πρώτα από όλα ζήτησε να μάθει τις δυνατότητες του Κόμματος να εφοδιάσει τα μελλοντικά τμήματα των Ομάδων Ενόπλων Καταφιωκόμενων Αγωνιστών (ΟΕΚΑ) με οπλισμό, ρούχα και άρβυλα. Ακόμα, ζήτησε να γίνει το συντομότερο συνάντηση με τον ίδιο τον Τάσο Λευτεριά. Ο Μωραϊτόπουλος βρήκε τον τρόπο να εκθέσει στον Τάσο Λευτεριά τις απόψεις του Μπελλή και την παράκλησή του να συναντηθούν το συντομότερο.

Στα μέσα στο Απρίλη έφυγε από τη Λαμία ο Κώστας Παλαιολόγου με το Γραμματέα της Αχτίδας Δομοκού Βασίλη Μωραίτόπουλο για να τον φέρει σε επαφή με το Μπελλή και τους Πελοπίδα (Παντελή Λάσκα) και τον Λευτέρη Χρυσιώτη (Σπύρο Τσιλιγιάννη), που ήταν μαζί του και αυτοί καταδιωκόμενοι στην επαρχεία του Δομοκού. Μετά από πολλές δυσκολίες, έφθασαν τελικά στα υψώματα της Ομβριακής και αντίκρισαν τον πλάτανο που ήταν στη βρύση της Τσέρνης, όπου ήταν το ραντεβού τους με τον Μπελλή. Εκεί συναντήθηκαν με το Μπελλή, ο οποίος ανάμενε τον Τάσο Λευταριά. Όπως γράφει στο βιβλίο του ο Παλαιολόγου, ο Μπελλής ήταν αγνώριστος: Είχε χαλκοπράσινη όψη, τα μάτια του ήταν μαύρα και βαθουλωμένα, τα χέρια του είχαν πιάσει κόρα από την απλυσιά και φορούσε κουρέλια και σκισμένα άρβυλα. Όλο του το κορμί είχε πάθει σταφυλοκοκκίαση. 

Ο Μπελλής τους ανέβασε σε ψηλότερο σημείο, όπου θα μπορούσαν να μιλήσουν με μεγαλύτερη ασφάλεια. Η συζήτηση μεταξύ των τεσσάρων κινήθηκε γύρω από ζητήματα οργάνωσης αλλά και σχετικά με το θάνατο του Άρη. Ο Μπελλής είπε σχετικά:

"Κώστα, ο Άρης δεν έπρεπε να φύγει από τη Ρούμελη ας σέπονταν και τα δικά του πόδια, όπως τα δικά μου. Η Ρούμελη θα τον φύλαγε τον Άρη γιατί ήταν το καμάρι της. Αρκεί να άκουγε η αντίραση ότι ο Άρης είναι σε αυτά τα βουνά, που αυτός τα δόξασε και δεν θα κουνιόταν φύλλο από τα δέντρα. Όταν άκουσα ότι ο Μόκας, ένας γύφτος καυχιόταν στα Τρίκαλα που κρεμόταν το κεφάλι του Άρη, πως αυτός τον σκότωσε, έγινα έξω φρενών."

Έπειτα μίλησε ο Παλαιολόγου:

"Σύντροφοι αν δεν έχετε κάτι σοβαρό να μου πείτε επιτρέψτε μου να πάρω το λόγο για την αποστολή που έχω από το Κόμμα. Το καθήκον που μπαίνει σε εσάς τους καταδιωκόμενους με τη βοήθεια από τις αυτοάμυνες είναι να διαλύσετε τις τρομοκρατικές συμμορίες που δρουν στην περιοχή."

Ο Νάκος απάντησε:

"Ε αυτή την εντολή περιμένω 14 μήνες! Από εσάς θέλουμε και καμιά αλοιφή για τις πληγές που έχω στα πόδια μου από σταφυλοκοκκίαση."

Η συζήτηση συνεχίστηκε για τις δυσκολίες και τα πρακτικά ζητήματα που έπρεπε να λυθούν για το νέο αγώνα και ο Παλαιολόγου πήρε τέλος το λόγο για να τους διαβεβαιώσει ότι το Κόμμα θα τους βοηθήσει ότι κι αν χρειαστεί κι ύστερα από 2-3 μέρες θα είναι μαζί τους κι ο δάσκαλος Θανάσης Γκουζέλος. Τους είπε να σκεφτούν και να καταγράψουν ότι υλικό θα χρειαστούν και οι κομματικές οργανώσεις είναι στη διάθεσή τους. Αποχαιρετήθηκαν και ο Παλαιολόγου έφυγε για τη Λαμία.

Πράγματι 2-3 ημέρες μετά, έφτασε στη Λαμία η γυναίκα του Μπελλή, Αφροδίτη για να παραλάβει άρβυλα, φάρμακα κι ότι άλλο εφόδια είχε συγκεντρώσει η κομματική οργάνωση. Τα παρέδωσε μερικές ημέρες μετά στο Μπελλή. Με την Αφροδίτη, η ομάδα του Μπελλή έστειλε και ένα γράμμα που δόθηκε στον Κολιγιάννη. Στο γράμμα, η ομάδα ζητούσε να πάει μαζί τους και ένα στέλεχος του Κόμματος, είτε ο Λευτεριάς, είτε ο  Παλαιολόγου για να ξεκινήσουν την αποστολή τους. Ο Παλαιολόγου έφθασε ημέρες μετά, ξανά στο Μπελλή και του μετάφερε το μήνυμα του Κόμματος, να συγκεντρωθούν οι ΟΕΚΑ στο χώρο κοντά στο Δερελί για να δράσουν από κοινού ενάντια στις τρομοκρατικές συμμορίες.

Επιχειρήσεις κατά των συμμοριών

Στις 26-27 Απρίλη του 1946, η ΟΕΚΑ Μπελλή, με 500 αντάρτες ανατίναξε το σπίτι του Μπουζιάνα στο Νεζερό. Στο σπίτι αυτό διέμενε τα βράδυα ο Βουρλάκης και ήταν οικία του υπαρχηγού του. Η επιχείρηση είχε μερική επιτυχία, καθώς ο Βουρλάκης και ο Μπουζιάνας κατάφεραν να γλιτώσουν της έκρηξης και της φωτιάς που ακολούθησε.

Στις 28 Απρίλη του 1946, ο Κώστας Παλαιολόγου πέρασε επίσημα στην ομάδα Μπελλή. Ο Παλαιολόγου βοήθησε ιδιαίτερα στο να συγκεντρωθούν στελέχη και μέλη της αυτοάμυνας της περιοχής και να ενωθούν με την ομάδα Μπελλή. Εξασφάλισε επίσης οπλισμό και εφόδια για την ομάδα.

Στο επόμενο διάστημα, η ΟΕΚΑ Μπελλή εμφανίστηκε στα χωριά Άνω Αγόριανη, Κάτω Αγόριανη και Μασλί, οπλισμένη βαριά. Ζήτησαν τον πρόεδρο του κάθε χωριού και του έδωσαν μια κατάσταση των "εθνικοφρόνων" που έφεραν οπλισμό, ζητώντας τους να παρουσιαστούν τα άτομα αυτά και να παραδώσουν τον οπλισμό τους. Τα χωριά αυτά, σύσσωμα οργανωμένα στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ κατά την Κατοχή, τους δέχθηκαν με ενθουσιασμό, ενώ οι εξοπλισμένοι "εθνικόφρονες", πολλοί εξ αυτών εξοπλισμένοι υποχρεωτικά από τις αρχές, παρέδιδαν μαζικά τον οπλισμό τους. 

Στις 26 Μαΐου 1946, το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου δίνει δύο διαδοχικές μάχες με αποσπάσματα δίωξης της Χωροφυλακής στο Ψηλό Κοτρώνι και στα Γαυράκια- Δερελί. Και στις δύο συμπλοκές, οι χωροφύλακες διαλύθηκαν αφήνοντας περί τους 10 νεκρούς και τραυματίες και αρκετό οπλισμό και εφόδια.

Η φωτογραφία που ο Νάκος Μπελλής κρατούσε μαζί του στο ΔΣΕ και στη Ρουμανία. Η γυναίκα του Αφροδίτη και τα παιδιά του Μανώλης και Ανέστης.

Ο Νάκος Μπελλής άρρωστος στο Λάκρεσι (Βαθύλακκος)

Στις αρχές του καλοκαιριού του 1946, ο Μπελλής βρέθηκε με το συγκρότημά του στο χωριό Λάκρεσι. Ήταν εξαντλημένος από την πείνα και την κούραση. Η ομάδα του αποφάσισε να τον αφήσει στο σπίτι ενός εμπίστου χωρικού, το οποίο το πρωί θα λειτουργούσε και σαν βίγλα των ανταρτών. Πλήρωσαν δε τα έξοδα παραμονής του. Ο Μπελλής δέχτηκε την απόφαση με μισή καρδιά. Ο Μπελλής θα έμενε στη φροντίδα του Κώστα Καφαντάρη (Νικηταράς). Ο Μπελλής αναπαύθηκε εκεί μερικές ημέρες, πλήθυκε και δέχθηκε τη φροντίδα των συντρόφων του και των νοικοκυραίων του σπιτιού. 

Σε λίγο όμως αποφάσισε πως αν ήταν να σκοτωθεί, προτιμούσε να πεθάνει σε μάχη, με το όπλο στο χέρι και δήλωσε στους συντρόφους του, ότι δεν σκόπευε να πεθάνει από τους παρακρατικούς στο κρεβάτι και μετά να μεταφέρουν το κεφάλι του στα γύρω χωριά. Έτσι, ο Νικηταράς τον έστειλε πίσω στο συγκρότημά του.

Η μάχη της Τριφύλλας

Στις 11 Αυγούστου 1946, τα συγκροτήματα Νικηταρά-Κορόζη-Λευτέρη και Μπελλή- Παλαιολόγου συναντήθηκαν και σχεδίασαν επιχείρηση στο χωριό Τριφύλλα, βόρεια του Κλειτσού. Δεξιά του χωριού κινήθηκε το συγκρότημα Νικηταρά-Κορόζη-Λευτέρη και αριστερά του Μπελλή- Παλαιολόγου. Σκοπός ήταν να χτυπηθεί η αντίδραση του χωριού, η οποία απαρτιζόταν κυρίως από πρώην ταγματασφαλίτες. Πρόκειται για το απόσπασμα Τολιόπουλου, ενός παλιού ταγματασφαλίτη, στο οποίο συμμετείχαν και χωροφύλακες.

Καθώς η εμπροσθοφυλακή του συγκροτήματος Μπελλή έμπαινε στο χωριό, συνάντησαν αντίσταση των παρακρατικών και πλαγιοκοπήθηκαν από χωροφύλακες. Ωστόσο, οι παρακρατικοί χτυπήθηκαν αποφασιστικά και εγκατέλειψαν σύντομα τις θέσεις τους, τρέχοντας να διαφύγουν προς τον Κλειτσό. Οι λίγοι χωροφύλακες που έμειναν τώρα μόνοι τους, ακολούθησαν και αυτοί μια άτακτη υποχώρηση. Στη δεξιά μεριά του χωριού, το συγκρότημα Νικηταρά-Κορόζη-Λευτέρη αντιμετώπιζε ισχυρή αντίσταση και η έφοδος εξελίχθηκε σε μάχη ωρών. Ωστόσο, το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου έσπευσε σε ενίσχυσή τους και κύκλωσε τους παρακρατικούς και τους χωροφύλακες. Όσοι γλίτωσαν κατέφυγαν τρέχοντας στο Κλειτσό. 

Η μάχη αυτή είχε σαν αποτέλεσμα τη διάλυση του τμήματος Τολίοπολου που είχε 17 νεκρούς και μεγάλο αριθμό τραυματιών. Οι αντάρτες κατέλαβαν επίσης πλούσια λάφυρα, σε οπλισμό, ιματισμό και διάφορα εφόδια.

Νέες επιχειρήσεις

Στις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου του 1946, το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου αποφάσισε να χτυπήσει και να καταλάβει το σιδηροδρομικό σταθμό της Ρεντίνας, έδρα παρακρατικών και χωροφυλάκων, που θα τους εξασφάλιζε μια πιο ελεύθερη δράση στο χώρο. Το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου μπήκε στη Ρεντίνα, χωριό με μεγάλη συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση, για να το βρουν άδειο από συμμορίτες και χωροφύλακες, οι οποίοι το είχαν εγκαταλείψει τρομοκρατημένοι μετά το χτύπημα στην Τριφύλλα και τη διάλυση αποσπάσματος χωροφυλάκων στο Λάκρεσι.

Την 1η Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, τη μέρα το δημοψηφίσματος, το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου μπήκαν στο χωριό Χαλαμπρέζι (Κέδρος) γιατί είχαν πληροφορηθεί ότι εκεί θα έφθανε ένα τάγμα στρατού, ενισχυμένο με συμμορίτες, για την προστασία του εκλογικού κέντρου. Στο χωριό δεν βρήκαν στρατιώτες, αλλά μια μεγάλη ομάδα παρακρατικών και ΜΑΥ που είχε μαζευτεί λίγο πιο έξω από αυτό. Η ομάδα διαλύθηκε μετά τα πρώτα αντάρτικα πυρά και 18 ένοπλοι αιχμαλωτίστηκαν και αφοπλίστηκαν. Η κάλπη του χωριού κάηκε. 

Το ίδιο βράδυ, το συγκρότημα διέλυσε επίσης ομάδα παρακρατικών στη Δρανίστα.

Στις 13 Σεπτέμβρη 1946, το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου είχε μεγαλώσει αρκετά και είχε οργανώσει σταθμό διοίκησης στο χωριό Θραψίμι.

Στα τέλη του πρώτου δεκαήμερου του Οκτωβρίου, ξεκίνησαν οι πρώτες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του κυβερνητικού στρατού. Προς τα Άγραφα κινήθηκαν δυνάμεις της 41ης Ταξιαρχίας συνοδευόμενες από πολυάριθμα τμήματα Χωροφυλακής και ομάδες ΜΑΥ και παρακρατικών.

Στις 10 Οκτώβρη 1946, το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου συνάντησε τις πρώτες μονάδες του στρατού κοντά στο Βελέσι. Διενέργησε ελιγμό και διέφυγε νότιά τους χωρίς να γίνει αντιληπτό. Δύο ημέρες μετά, η διοίκηση του συγκροτήματος (Μπελλής- Παλαιολόγου- Γκουζέλος) αποφάσισαν να περάσουν το συγκρότημα στη Ρούμελη. 

Το πέρασμα στη Ρούμελη

Το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου ξεκίνησε από τη Σουρβιά με δυνατή βροχή και κινήθηκε σε φάλαγγα στη Δυτική Φθιώτιδα. Σταμάτησε στο χωριό Ασβέστης για να παρακάμψουν ισχυρές δυνάμεις του αντιπάλου που βρίσκονταν μπροστά τους, στη Σπερχειάδα και στη Μακρακώμη. Πέρασαν μέσω του ποταμού, προς τη δασωμένη περιοχή της Οίτης, χωρίς να χρειαστεί να δώσουν μάχη. 

Στο χωριό Παλιοβράχα έμειναν 3-4 ημέρες, ξεκουράστηκαν, τροφοδοτήθηκαν και πήραν επαφή από τις οργανώσεις του ΚΚΕ, συγκεντρώνοντας πληροφορίες για τις κινήσεις του αντιπάλου που είχε χάσει πια τα ίχνη τους. Εκεί εντάχθηκαν στο συγκρότημα και αρκετοί αγωνιστές, πολλοί από αυτούς μέλη της ΕΠΟΝ. 

Επιχειρήσεις στη Ρούμελη

Στις 20 Οκτώβρη του 1946, το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου διενεργεί επιχείρηση στο χωριό Γαρδίκι Ομιλαίων. Οι αντάρτες κύκλωσαν το χωριό, το οποίο υπερασπιζόταν λόχος χωροφυλακής και μια ομάδα παρακρατικών και ΜΑΥ-ΜΑΔ. Η επίθεση έγινε ταχύτατα και ο αντίπαλος αιφνιδιάστηκε. Αιχμαλωτίστηκαν πολλοί χωροφύλακες και ενωμοτάρχης τους, καθώς και όλοι οι ένοπλοι πολίτες. Από το χωριό πάρθηκε σημαντικός οπλισμός, πυρομαχικά, εφόδια και ιματισμός και στο συγκρότημα εντάχθηκαν δύο Γαρδικιώτες, οι Σωτήρης Τσάντζαλος και Κώστας Μαλκογιώργος. Οι αιχμάλωτοι αφέθηκαν ελεύθεροι και προειδοποιήθηκαν να μην ξαναπάρουν όπλα.

Μερικές ημέρες μετά το χτύπημα στο Γαρδίκι, το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου βρίσκεται στο δάσος του Κυριακοχωρίου, όπου συναντά καταδιωκτικό απόσπασμα 40 χωροφυλάκων και ΜΑΥ, με επικεφαλής τον τρομοκράτη ενωμοτάρχη Ζυγούρα. Το απόσπασμα δέχθηκε κεραυνοβόλο επίθεση από τους αντάρτες και διαλύθηκε αφήνοντας στο πεδίο της μάχης πολλούς νεκρούς και τραυματίες. Ο ίδιος ο Ζυγούρας τραυματίστηκε βαριά. Από τη μάχη πάρθηκε οπλισμός, τρόφιμα και πυρομαχικά.

Λίγες ημέρες μετά τη μάχη στο δάσος του Κυριακοχωρίου, το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου κατευθύνεται προς την Υπάτη, όπου συναντά δεύτερο καταδιωκτικό απόσπασμα χωροφυλακής και ΜΑΥ, το οποίο κατέχει θέσεις στον Πύργο Υπάτης. Ξανά το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου επιτίθεται αποφασιστικά και διαλύει το απόσπασμα, καταλαμβάνοντας οπλισμό, πυρομαχικά και εφόδια. Όσοι επέζησαν διέφυγαν τρέχοντας προς την Υπάτη.

Μετά τη μάχη στον Πύργο Υπάτης, το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου κινείται προς την Παύλιανη για να συναντήσει την πολυάριθμη ομάδα του Διαμαντή. Καταλύουν στο ψηλότερο χωριό της Οίτης, παλιό λημέρι του Άρη Βελουχιώτη και ιδανική τοποθεσία ανάπαυσης. Φθάνοντας στην Παύλιανη ενημερώνονται ότι ο Διαμαντής έχει πια φύγει, για άγνωστη τοποθεσία και αφού εφοδιαστούν, οι αντάρτες κινούνται προς το Νεοχώρι. Στο χωριό αυτό, οι συμμορίες της περιοχής είχαν πρόσφατα εκτελέσει πολίτες, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, στο χωριό βρισκόταν τώρα ένα τάγμα του κυβερνητικού στρατού, με δύναμη 100-150 οπλιτών και επικεφαλής του, τον ταγματάρχη Γεωργίου. Επίσης, στο χωριό παρέμενε δύναμη της Χωροφυλακής. 

Το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου αποφάσισε να χτυπήσει το χωριό κυκλωτικά με το πρώτο σκοτάδι και διέθεσε για την επιχείρηση 45-50 μαχητές. Με το σούρουπο, οι αντάρτες επιτέθηκαν ταχύτατα και από κάθε κατεύθυνση, προκαλώντας σύγχυση του αντιπάλου, ο οποίος μετά από τους πρώτους του νεκρούς άρχισε μαζικά να παραδίνεται. Οι χωροφύλακες εγκατέλειψαν τις θέσεις τους από τις πρώτες στιγμές της μάχης, ενώ και ο ταγματάρχης Γεωργόπουλος διέφυγε τρέχοντας. Οι αντάρτες που δεν είχαν ούτε έναν τραυματία, αιχμαλώτισαν περί τους 100 οπλίτες και δύο αξιωματικούς. Το πρόβλημα ήταν τώρα, το πώς θα μεταφερόταν σε ασφαλές μέρος το υλικό και τα όπλα ενός ολόκληρου τάγματος. Για το σκοπό αυτό επιστρατεύθηκε η κομματική οργάνωση του Νεοχωρίου και αρκετοί πολίτες. Όλμοι, πολυβόλα, οπλοπολυβόλα, τουφέκια, ιματισμός και άλλα εφόδια φορτώθηκαν σε μουλάρια και προωθήθηκαν στο βουνό. 

Από τους φαντάρους τρεις εντάχθηκαν στο συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου και οι άλλοι αφέθηκαν ελεύθεροι. Ο ίδιος ο Μπελλής, που φορούσε ένα σχισμένο χιτώνιο πήρε το χιτώνιο ενός λοχαγού επιστρέφοντάς του τα ξηλωμένα του αστέρια. 

Η διάλυση του τάγματος παρέλυσε τις κυβερνητικές δυνάμεις της Δυτικής Φθιώτιδας, οι οποίες μιλούσαν στις αναφορές τους για 200 και 300 αντάρτες, "φουσκώνοντας" τα νούμερα για να καλύψουν το "ατύχημα". 

Δύο ημέρες μετά, το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου κινήθηκε προς το χωριό Ανατολή. Στα υψώματα γύρω από το χωριό σταμάτησαν και κατόπτευσαν την περιοχή. Εντόπισαν δύναμη στρατού μέσα στο χωριό. Ήταν ο 1/623 λόχος και το καταδιωκτικό απόσπασμα Κρανιά, απαρτιζόμενο από χωροφύλακες και παρακρατικούς. Φαινόταν ότι μετά το φιάσκο στο Νεοχώρι, ο ταξίαρχος του κυβερνητικού στρατού είχε κινήσει μεγάλες δυνάμεις, προσπαθώντας να κυκλώσει τους αντάρτες στο Νεοχώρι. Τώρα, οι διώκτες του συγκροτήματος ήταν κυριολεκτικά κάτω από τις κάννες των ανταρτών. Το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου άνοιξε αιφνιδιαστηκά πυρ και ακολούθησε μικρή συμπλοκή, με τους χωροφύλακες να διαλύονται προς διάφορες κατευθύνσεις. Οι νεκροί του αντιπάλου ήταν αρκετοί, ενώ αιχμαλωτίστηκαν περίπου 120 οπλίτες. Οι τραυματίες φαντάροι δέχθηκαν την περιποίηση των ανταρτών και τοποθετήθηκαν σε σπίτια του χωριού για να αναπαυθούν. Αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι. Το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου κατέλαβε πολλά όπλα και εφόδια, καθώς και έναν δεύτερο ασύρματο. Λίγες ώρες μετά, το συγκρότημα κινήθηκε προς την Κολκυθιά και μετέπειτα προς το Κυριακοχώρι.

Η συνάντηση με το Διαμαντή

Στη 1 Δεκεμβρίου 1946, το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου κινήθηκε από το Γαρδίκι για τα χωριά Παλιοχώρι και Πουγκάκια. Στα Πουγκάκια, το συγκρότημα καλεί τον "εθνικόφρονα" παπά του χωριού, που έπαιζε διπλό ρόλο, να συμφιλιωθεί με τον δεύτερο, αριστερό ιερέα του χωριού και να πάψει να μπλέκεται σε υποθέσεις των ανταρτών. Το απόγευμα, στο χωριό φθάνει σύνδεσμος από τα Αργύρια με σημείωμα της οργάνωσης του ΚΚΕ, που αναφέρει ότι ο Διαμαντής βρίσκεται στο δάσος της Κολοκυθιάς και αναμένει συνάντηση.

Ο Μπελλής κινείται ταχύτατα και διανυκτερεύει το ίδιο βράδυ στο Γαρδίκι. Στις 2-3 Δεκέμβρη, δεύτερος σύνδεσμος θα φθάσει στο Μπελλή, με περίπου 50 άνδρες. Ανάμεσά τους βρίσκονται οι: Γιάννης Αλεξάνδρου (Διαμαντής), Νίκος Διένης (Παπούας), Τάκης Παπαϊωάννου, Μήτσος Κουτσοδόντης (Αίας), Θύμιος Καψής (Ανάποδος), Αποστόλης Κουφοδήμος και πολλοί άλλοι. Το συγκρότημα Μπελλή- Παλαιολόγου είναι άρτια εξοπλισμένο, με ομοιόμορφες στολές και άρβυλα και σε τίποτε σχεδόν δεν διαφέρει από ένα κανονικό στρατιωτικό σώμα. Αντίθετα, το συγκρότημα του Διαμαντή βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση, έχοντας δώσει απανωτές μάχες και κάνει πολυήμερες πορείες και ελιγμούς.

Ο Μπελλής τους υπόσχεται πως θα τους βρει ιματισμό και άρβυλα και θα τους κάνει κανονικά "βαφτιστήρια". Η δύναμη των ανταρτών φθάνει τώρα τους 90-100 μαχητές και στελέχη. 

Από το σημείο αυτό, τα δύο συγκροτήματα θα διενεργήσουν από κοινού μεγάλες επιχειρήσεις και θα αποτελέσουν τη "μαγιά" της 2ης Μεραρχίας του ΔΣΕ Ρούμελης.

Γκιώνα 1947. Από αριστερά: Τ. Παπαϊωάννου, Νάκος Μπελλής, Ν. Τριανταφύλλου και ο Διαμαντής.

Συνεχίζεται σε ένα ακόμα μέρος