Ήδη από τα τέλη της άνοιξης του ίδιου έτους οι κατοχικές δυνάμεις στην Ελλάδα ξεκινούσαν τις προπαρασκευαστικές ενέργειες εγκατάλειψης της χώρας. Η αστραπιαία προέλαση του Κόκκινου Στρατού πίεζε σημαντικά την εγκατάλειψη της Ελλάδας η οποία εάν δεν γίνονταν σύντομα θα επέφερε την αποκοπή των γερμανικών στρατευμάτων από την δυνατότητα επιστροφής τους στη Γερμανία. Για τον παραπάνω λόγο, οι βασικές σιδηροδρομικές αρτηρίες και τα οδικά δίκτυα έπρεπε να μείνουν ανέπαφα από δολιοφθορές και καθαρά από επιθετικές ενέργειες των ανταρτών του ΕΛΑΣ. Σε αυτόν τον στόχο αποσκοπούσαν οι μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις των γερμανικών δυνάμεων και των ντόπιων συνεργατών τους στις αρχές του 1944 αλλά και το φθινόπωρο του 1943.
Από τη δική του πλευρά ο ΕΛΑΣ διαισθανόμενος βαθιά, ως λαϊκός στρατός, το διεθνιστικό και αγωνιστικό του καθήκον διενεργούσε τακτικά επιχειρήσεις δολιοφθοράς σε όλο το μήκος του σιδηροδρομικού δικτύου, σε συρμούς, δρόμους και εγκαταστάσεις προσπαθώντας να ανακόψει αποφασιστικά την πορεία επιστροφής των ναζιστικών δυνάμεων προς τον βορρά. Οι εν λόγω ενέργειες γίνονταν σε γραμμή σύμπλευσης με το συμμαχικό αρχηγείο και είχαν την πλήρη έγκριση αλλά όχι την υλική του υποστήριξη. Με άλλα λόγια ο ΕΛΑΣ έδινε την αντιφασιστική του μάχη χωρίς συμμάχους, οι οποίοι τον καιρό εκείνο στρέφονταν ήδη στις ακροδεξιές-φασιστικές οργανώσεις της χώρας για την προπαρασκευή ενός δεύτερου πόλου που θα έπαιζε ρόλο αντίπαλου δέους στην διάδοχη κατάσταση μετά την απελευθέρωση.
Οι ναζιστικές δυνάμεις κατοχής ξεκίνησαν να κινητοποιούνται μαζικά στις 5 Οκτωβρίου του 1944 στις περιοχές της βορείου Ελλάδας. Η πρώτη κίνηση ήταν η συγκέντρωσή τους σε αστικές περιοχές και η προπαρασκευή της αποχώρησής τους. Σταδιακά και έως την 19η Οκτωβρίου η χώρα είχε εγκαταλειφθεί. Καθ όλη την εβδομάδα αποχώρησης των ναζιστικών στρατευμάτων, ο ΕΛΑΣ διενέργησε μεγάλες επιχειρήσεις που στόχευαν στην φθορά και την ανακοπή της κίνησης των στρατευμάτων. Μαζί με το ναζιστικό στράτευμα κινούνταν προς τη Γερμανία και μεγάλος αριθμός δοσίλογων, μαυραγοριτών και λοιπών συνεργατών που γνώριζαν την τύχη τους στην περίπτωση που παρέμεναν στην χώρα. Γνωστοί ανάμεσα σε αυτούς ήταν ο συνταγματάρχης Πούλος της ομώνυμης ομάδας, ο Γιώργος Κοντίδης, στέλεχος της ΠΑΟ και ο περιβόητος σφαγέας της Κρήτης και του Χορτιάτη Φριτς Σούμπερτ.
Οι ναζιστικές δυνάμεις κατά την αποχώρησή τους πραγματοποίησαν μεγάλο αριθμό καταστροφών στην κρατική υποδομή της χώρας (ανατινάξεις γεφυρών, ηλεκτρικών εργοστασίων, αεροδρομίων και λιμενικών υποδομών) που αποσκοπούσαν στην περαιτέρω ανακοπή των όποιων συμμαχικών δυνάμεων θα μπορούσαν να τις χρησιμοποιήσουν για τις επιχειρήσεις τους. Το αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών ανάγεται σε φθορές εκατομμυρίων δραχμών που βύθισαν ακόμα περισσότερο την ήδη κατεστραμμένη από τα αναγκαστικά δάνεια ελληνική οικονομία. Ο ΕΛΑΣ σε ανταπάντησή του προσπάθησε να αποτρέψει μαχητικά τέτοιου είδους ενέργειες διεξάγοντας μάχες και ενέδρες. Σημαντικότερη από αυτές είναι η γνωστή "μάχη της Ηλεκτρικής" κατά την οποία αντάρτες του ΕΛΑΣ Αθηνών απέτρεψαν την ανατίναξη του ηλεκτρικού εργοστασίου του Πειραιά.
Στις 12 Οκτωβρίου 1944, ο λαός της Αθήνας γιόρταζε την απελευθέρωσή του. Κεντρικό σύνθημα ήταν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ σύνθημα που αντικατόπτριζε την πραγματική βούληση του ελληνικού λαού για το μέλλον του. Σύνθημα που δυστυχώς έμελλε να μην επιβεβαιωθεί ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου