Το παρακάτω φωτογραφικό υλικό αποτελεί ιδιοκτησία του ΠΕΚΑΜ και του Μουσείου Μακρονήσου.
Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση
Οι παρακάτω φωτογραφίες αποτελούν σπανιότατα ντοκουμέντα από το κολαστήριο της Μακρονήσου και μας ανοίγουν ένα μικρό μονάχα παράθυρο στην κόλαση που το νησί αυτό αποτέλεσε για τους εξόριστους φαντάρους και πολίτες που έζησαν εκεί. Οι φωτογραφίες είναι δωρεά συγγενών των εξόριστων στο αρχείο του συλλόγου της ΠΕΚΑΜ και του Μουσείου Μακρονήσου. Ας θυμηθούν οι αναγνώστες μας πως η αστική προπαγάνδα για το νησί το παρουσίαζε ως επίγειο παράδεισο και ως σχολείο αναμόρφωσης. Ως εκ τούτου, οι φωτογραφίες που παρουσιάζουν στοιχεία βίας πάνω στους εξόριστους είναι αν όχι μοναδικές τουλάχιστον σπάνιες και τότε σίγουρα απαγορευμένες.
.JPG) |
| Φωτογραφία οπλίτη που εξέρχεται με τα μάτια δεμένα από κτίριο . Πρόκειται για το ψυχολογικό βασανιστήριο της "τυφλόμυγας" που εφάρμοζαν από την ΑΜ Δεξιά του δύο αξιωματική πιθανότατα της ΑΜ |
 |
| Το πίσω μέρος της φωτογραφίας |
 |
| Μακρόνησος 1950. Δεξιά στο παράθυρο ο Οδυσσέας Ζαρνάβαλος άρρωστος στο ιατρείο της ΣΦΑ . Ο Οδυσσέας Ζαρνάβαλλος βρέθηκε εκεί άρρωστος και φυματικός από το ξύλο |
 |
| Το πίσω μέρος της φωτογραφίας |
 |
| Μακρόνησος 25-5-1949. Από δεξιά: Οδυσσέας Ζαρνάβαλος, Χρήστος Καραπέτσας και Βαγγέλης Κότινος. Η φωτογραφία αναγράφει ότι τον Οδυσσέα Ζαρνάβαλο τον κούρεψαν με την "ψιλή" για τιμωρία. |
 |
| Το πίσω μέρος της φωτογραφίας |
.JPG)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑΡΤΥΡΙΑ
Μαρτυριά,του μπάρμπα Μήτσου,
που, τον, που 'φυγε, αιώνα,
εμαρτύρ ισε δυο χρόνια,
στον καινούργιο.. 'Παρθενώνα'.
...................................
Έκανε καταστροφή.
Το σκοτάδι σκέτη πίσσα.
Αλυχτούσαν τα σκυλιά,
λες και τα 'χε πιάσει λύσσα.
Επλημύρισ' η σκηνή.
Πού, το σώμα, ν' ακουμπήσω.
Ξεμυτάω, μια στιγμή,
κάπου, για..να κατουρήσω.
Νιώθω,σαν, το κάτουρό μου
να μην έπεφτε στη γη.
Σκύβω, ψαχουλεύω,..κι άστα.
Ήταν όλος μια πληγή.
Χειροπόδαρα δεμένος,
-λέμε σύρμ' αγκαθωτό-,
σάρκ' απλήγωτη, καθόλου,
ούτε ένα 'κατοστό.
Λέω. Θέ' μου, τι 'ναι,τούτο;
-Ο πολιτισμός σας,κτήνη.
Κι όσες του 'μειναν, δυνάμεις,
συγκεντρώνει και..με φτύνει.
Θα με πέρασε απ' τ'ς άλλους,
- τελειώνοντας,-μου λέει.
-----------------------------
Έχουνε περάσει χρόνια,
μα,ο μπάρμπα Μήτσος κλαίει.
Κι είν' το δάκρυ του,ποτάμι,
π' απ' τα μάτια τ' αναβλύζει,
και της ανθρωπιάς το δέντρο,
για αιώνες θα ποτίζει.
Είν' ακόμα, άγιο μύρο,
από μάρτυρα εικόνα,
τ' ανομήματα να νίψει,
των νονών του "Παρθενώνα¨.
Είμαι ο εγγονός του οδυσσεα Ζαρναβαλος
ΑπάντησηΔιαγραφή