KOKKINOΣ ΦΑΚΕΛΟΣ: Νίκος Πλουμπίδης

Ο Νίκος Πλουμπίδης γεννήθηκε το 1902 στην Λαγκαδιά Αρκαδίας. Οι γονείς του ήταν αγρότες και τα τρυφερά παιδικά του χρόνια πέρασαν γεμάτα στερήσεις και φτώχεια. Το 1924 τελείωσε τις σπουδές του και έγινε δάσκαλος ενώ παράλληλα ανέπτυξε μια ιδιαίτερα φλογερή και έντονη συνδικαλιστική δράση. Το 1926 έγινε μέλος του ΚΚΕ και συνελήφθηκε για την κομματική του δράση. Στην φυλακή διαπιστώνεται ότι πάσχει από φυματίωση ενώ το ιατρικό πόρισμα του δίνει μονάχα έξι μήνες ζωής. Ο Πλουμπίδης αποφασίζει αυτούς του έξι μήνες να τους ζήσει έντονα και επαναστατικά. To 1931 δεν δέχεται να υπογράψει το συμφωνητικό νομιμοφορσύνης που του επιβάλλεται προκειμένου να εργαστεί ως δάσκαλος, και έτσι απολύεται.

Τον Αύγουστο του 1935 εκλέγεται μέλος της συνομοσπονδίας υπαλλήλων και μέλος της γραμματείας της ΓΣΕΕ, ενώ τον Αύγουστο του ιδίου έτους θα πάρει μέρος στο συνέδριο της κομμουνιστικής διεθνούς. Το 1938 θα εκλεγεί μέλος του ΠΓ του ΚΚΕ. Τον Μάη του 1939 πιάνεται από την χωροφυλακή και στέλνεται εξορία στην Ανάφη. Από εκεί θα δραπετεύσει με εντολή του ΚΚΕ το 1941 για να πάρει μέρος στο ΕΑΜ και την Εθνική Αντίσταση. Ο Πλουμπίδης το 1943 θα οριστεί υπέυθυνος της ΚΟΑ του ΚΚΕ και θα οργανώσει τις μεγάλες γενικές απεργίες που θα αποτρέψουν τους Γερμανούς και τους ντόπιους χαφιέδες τους να στείλουν έλληνες εργάτες στα γερμανικά εργοστάσια.

Το 1945 καταζητείται με χαλκευμένες κατηγορίες και σε όλο τον εμφύλιο επιτελεί παράνομη κομματική δουλειά στην Αθήνα. Με το τέλος του εμφυλίου, ο Νίκος Πλουμπίδης, βρίσκεται επικεφαλής του παράνομου κομματικού μηχανισμού του ΚΚΕ στην Αθήνα μαζί με τον Σταύρο Κασιμάτη (Ορέστη). Την εποχή αυτή η ασφάλεια διεισδύει στον μηχανισμό του κόμματος και φυτέυει τους χαφιέδες της. Ο Πλουμπίδης επιχειρεί να εξυγειάνει τον μηχανισμό χωρίς όμως μεγάλα αποτελέσματα. Mετά την σύλληψη του Μπελογιάννη από την ειδική ασφάλεια Αθηνών, ο Νίκος Πλουμπίδης προσπαθεί να σώσει την ζωή του συντρόφου. Κρίνει πως έχοντας μικρό διάστημα ζωής μπροστά του, θα πρέπει να βοηθήσει όσο το δυνατόν περισσότερο τον Νίκο Μπελογιάννη να σωθεί από το απόσπασμα. Έτσι ο Πλουμπίδης στέλνει μια επιστολή με τα δαχτυλικά του αποτυπώματα στην ασφάλεια ισχυριζόμενος ότι εκείνος είναι ο επικεφαλής του παράνουμου κομματικού μηχανισμού στην Αθήνα. Παρά τις καλές του προθέσεις, ο Πλουμπίδης, έχει πιά αποκαλύψει στην ειδική ασφάλεια αυτό που για καιρό προσπαθούσε να επιβεβαιώσει: Το ΚΚΕ επιχειρεί ξανά να χτίσει έναν παράνομο μηχανισμό στην χώρα. Οι καλές προθέσεις του Πλουμπίδη γίνονται αντικείμενο παρεξήγησης από την ΚΕ του ΚΚΕ που τον διαγράφει αποκαλώντας τον πράκτορα. Ο χαφιεδισμός της εποχής και η καχυποψία δεν επιτρέπουν στο κόμμα μια ευρύτερη άποψη των πραγμάτων. Η χωροφυλακή δεν διστάζει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την ευκαιρία αυτή. Ο αστικός τύπος κάτω από τον έλεγχο του Πανόπουλου (αρχιφύλακας) οργιάζει. Οι εφημερίδες αναφέρουν τον Πλουμπίδη ως αντίπαλο του Ζαχαριάδη και εκθειάζουν την στάση του.

Στις 25 Νοεμβρίου του 1952, ο Νίκος Πλουμπίδης θα συλληφθεί στον Κολωνό. Η δίκη του ξεκινά σύντομα. Η ασφάλεια ανοίγει στον Πλουμπίδη όλη της την δυνατή επιείκεια και του προτείνει να καταδικάσει ανοιχτά τον Ζαχαριάδη για όργια και αυθαιρεσίες, με αντάλλαγμα ελαφρές ποινές. Ο τύπος παρουσιάζει τον Πλουμπίδη ως διαφωνούντα μέσα στις τάξεις του ΚΚΕ που επιχειρούσε να χτίσει στην χώρα ένα δικαιότερο κόμμα. Ο Πλουμπίδης όμως στην γραμμή υπεράσπισής του θα αποδείξει ακόμα για μια φορά το μεγαλείο της ψυχής του. Για το κόμμα του θα πει " Η τιμή είναι η τιμή του Κόμματός μου, ότι πιστεύω ότι είναι σωστό το εφαρμόζω εγώ πρώτος". Αργότερα θα ερωτηθεί γιατί εξακολουθεί να υποστηρίζει ένα κόμμα που τον θεωρεί χαφιέ και πράκτορα. Εκεί ο Πλουμπίδης θα απαντήσει : " Το κόμμα μου κάνει λάθος και με τον καιρό θα το καταλάβει". Όντως, το κόμμα του το κατάλαβε, αν και τότε ο Πλουμπίδης δεν ήταν στην ζωή. Ο Πλουμπίδης μέσα σε άλλα θα πει: " Γνωρίζω ποιός με έχει προδώσει και δεν είναι το Κόμμα μου, δίνω μιά μάχη στον λίγο χρόνο ζωής που μου απομένει: Μιά μάχη ενάντια στην δίκη αυτή και ενάντια στο απόσπασμα.." Οι δήμιοι του πλουμπίδη μάταια προσπάθησαν να τον κάνουν να στραφεί ενάντια στο κόμμα του.

Ο Νίκος Πλουμπίδης καταδικάζεται δις εις θάνατο .

Στις 5.25 το πρωί της 14^ης Αυγούστου του 1954 ο Νίκος Πλουμπίδης εκτελείται στο Δαφνί παρουσία δημοσιογράφων. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Υπήρξα τίμιος αγωνιστής, πάλεψα για το καλό του λαού και για το κόμμα μου. Και αφήνω στο γιο μου φεύγοντας ένα τίμιο όνομα. Νάστε πάντα καλά. Βλέπετε, εγώ σε λίγο φεύγω με ψεύτικες και άδικες κατηγορίες. Το κόμμα μου, το ξέρω, θα βρει την αλήθεια και θα με δικαιώσει. Γεια χαρά παιδιά. Ζήτω το ΚΚΕ».