Το αντίσκηνο του Τατάκη ήταν το τελευταίο αντίσκηνο της απομονωμένης πτέρυγας των πολιτικών κρατουμένων, εκεί κρατούνταν τα μέλη του ΚΚΕ. Εκεί κρατούνταν οι αμετανόητοι και η εντολή για αυτούς, άνδρες και γυναίκες ήταν : "Καθημερινή περιποίηση". Στόχος αυτής της περιποίησης ήταν να πεθάνουν όλοι σιγά σιγά απο τις κακουχίες.
Για τον Τατάκη οι δήμιοι είχαν απο την αρχή στοίχημα να τον σπάσουν. Τον έδερναν καθημερινά 2 και 3 φορές, άτσαλα με χέρια, πόδια, ρόπαλα, σίδερα και ότι άλλο γεννούσε το άρρωστο μυαλό τους. Ήταν όλοι αλφαμίτες και μάλιστα απο τα διαλεχτά αποβράσματα του στρατού. (παλιοί παρακρατικοί, ποινικοί κτλ). Ο αρχιδήμιος Κόθρας όταν "ανέλαβε" τον Τατάκη διέταξε να βασανίζεται με προσοχή για να μην μένουν μεγάλα σημάδια. Αυτό είχε οριστεί έτσι απο τον διοικητή του ΣΦΑ Σούλη, γιατί ήδη η καρτερικότητα του Τατάκη είχε φθάσει μέχρι τα βουνά και τον ΔΣΕ και κυνδύνευε να λάβει παγκόσμια απήχηση. Αργότερα ο Σούλης καθαιρέθηκε και την θέση του πήρε ο Μηλιάδης. Ο λόγος ήταν οτι ο Σούλης βίαζε κρατούμενους (!). Ο Μηλιάδης είχε αναθέσει γραπτώς και εν λευκώ στον Κόθρα να ξεκάνει τον Τατάκη και εκείνος βλέποντας πως με το ξύλο δεν άλλαζε τίποτα ανάθεσε στον Βοριά της Μακρονήσου, που όπως λέγανε οι κομμουνιστές κράταγε μαχαίρι, να κάνει την δουλειά.
Έτσι ο Τατάκης δέθηκε καθιστός σε εδραία θέση (ολέθρια για την υγεία) σε ένα σιδερένιο πάσσαλο στα βράχια. Παράλληλα εφάρμοζαν και άλλα βασανιστήρια. Τον ρίχναν με τα ρούχα στην θάλασσα και μετά τον άφηναν όρθιο στον αέρα για ώρες μέχρι που εκείνος λιποθυμούσε. Άλλες φορές τον βασάνιζαν επι 24ώρου βάσεως για να μην μπορεί να κοιμηθεί. Ο Τατάκης χαμογελούσε πάντα και τους μαστίγωνε με το πνεύμα του. Καμιά φορά ζητούσε νερό (τον τάιζαν μόνο παστές σαρδέλες και ανά μία μέρα του δίναν λίγο νερό στο οποίο ουρούσαν) και οι βασανιστές του του απαντούσαν: "Θα σου φέρουμε παπά".
Αργότερα ο αθηναικός τύπος έμαθε κι αυτός για τον Τατάκη και τα νέα ταξίδευαν και στο εξωτερικό. Πολύς κόσμος ζητούσε να του αποδοθεί χάρει αλλά οι κυβερνήσεις του παλατιού δεν ήθελαν να ακούσουν λέξη. Όταν τελικά οι δήμιοί του βαρέθηκαν να τον βασανίζουν τον άφησαν χωρίς τροφή ή νερό ΄δεμένο στον πάσαλο να πεθάνει, κι έτσι σιγά σιγά ο Τατάκης με το πρόσωπο του πάντα στην ανατολή ξεψύχησε και πέρασε στον μύθο...
Οι φίλοι και συγκρατούμενοί του τον θυμούνταν σαν τον σύγχρονο Προμηθέα δεσμώτη.
Περιστατικό
- Από τέτοια, παιδιά, έννοια σας. Μη στενοχωριόσαστε...
Χαμογελούσε. Κι αγνάντευε τη θάλασσα. Ενα καράβι στον ορίζοντα. Κατά πού να πέφτει το σπίτι του; τι να συλλογιέται τάχα η μητέρα; Η γειτονιά του θάναι ήσυχη τούτη την ώρα; Τα μεγάφωνα του Μακρονησιού έπαιζαν τραγούδια. Κάθε τόσο, τάκοβε ο σπήκερ. "Η Μακρόνησος είναι ο φάρος της ελευθερίας". Φάνηκε μπροστά του ο βασανιστής.
- Απόψε θα υπογράψεις Τατάκη, του είπε. Πρέπει να τη διαλύσουμε την απομόνωση. Κι όταν υπογράψεις εσύ θα τη διαλύσουμε...
Πάλι το χαμόγελο.
- Βάζουμε στοίχημα πως θα υπογράψεις;
- Θα το χάσεις το στοίχημα.
- Ρε βάζεις στοίχημα;
- Θα το χάσεις.
Επεσε πάνω του ο βασανιστής. Τόνε χτυπούσε με το "μπαμπού", με τις αρβύλες, με τις γροθιές, τον γκρέμιζε στους βράχους, του έσφιγγε το λαιμό. Απόκαμε το θηρίο. Ανάσαινε βαριά. Εσταζε ιδρώτα. Ο άλλος χαμογελούσε πάντα μέσα στα αίματα. Τότε χυμάει ο βασανιστής μ' ένα ουρλιαχτό, του δαγκώνει τ' αφτί, να το κόψει. Σηκώνεται αφρισμένος. Πνίγεται. Τρέμει. Δεν μπορεί πια να μη φωνάζει:
- Τη μάνα μου να μου λέγανε, την πατρίδα μου να μου λέγανε, το θεό να μου λέγανε, θα τους πρόδινα για να γλιτώσω...
Φεύγει σκουντουφλώντας με σκυμένο το κεφάλι. Κι ο Τατάκης, ο καπετάνιος, καθώς είναι πεσμένος μπρούμητα στο σκληρό χώμα του Μακρονησιού, με τις πληγές και με τη χαρά της νίκης στο πρόσωπο, του φωνάζει ήρεμα.
- Ψιτ. Τόχασες το στοίχημα...
ο κοθράς τιμωρήθηκε ποτέ για τη δολοφονια?
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί να τιμωρηθεί ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΔολοφόνησε έναν κομμουνιστή, την εποχή που γίνονταν τέτοια όργια σε όλη την Ελλάδα, με εντολές της διέυθυνσης και το ελληνικό κράτος δεν έδωσε λόγο σε κανέναν ..